Muzeum Miasta Gdyni już po raz drugi stało się miejscem prezentacji prac zgłoszonych na II Międzynarodowe Biennale Grafiki Cyfrowej. Ten pokonkursowy pokaz tworzy zaskakujący zestaw - podczas gdy nagrodzonym i wyróżnionym realizacjom nie można odmówić wysokiego poziomu artystycznego, to pozostałe zaprezentowane na wystawie budzą kontrowersje.
Muzeum Miasta Gdyni już po raz drugi stało się miejscem prezentacji prac konkursowych zgłoszonych na
II Międzynarodowe Biennale Grafiki Cyfrowej. Organizatorem imprezy jest
Stowarzyszenie Promocji Artystów Wybrzeża ERA ART, które za cel konkursu postawiło sobie zorganizowanie pola do wymiany doświadczeń w dziedzinie grafiki cyfrowej. Jednocześnie biennale ma być wydarzeniem - według zapewnień jego koordynatorów - w którym jest miejsce na
innowacyjność i eksperyment. Jak te deklaracje realizują się w zestawie zakwalifikowanych do konkursu prac graficznych?
Z tytułu formuły konkursowej biennale oczywiście już spełnia zadanie bycia polem do wymiany doświadczeń artystycznych. Pośród
82 zakwalifikowanych prac obejrzymy grafiki różne stylistycznie, lecz mogące zostać podzielone na kilka głównych grup.
Dominują grafiki czerpiące z tradycji
abstrakcji geometrycznej. One również zdobyły największą ilość nagród i wyróżnień w konkursie. Są to prace naprawdę dobre, silne w swej prostocie, często bardzo delikatne i malarskie mimo zgeometryzowania form. Takie są grafiki pt.
"Transparentność" autorstwa
Katarzyny Dziuby, które zdobyły pierwszą nagrodę. Nagrodę Era Art przyznano
Darkowi Gajewskiemu za
"Kosmos 1/2010", w którym artysta tworzy barwną kompozycję z małych jaskrawych elementów geometrycznych, wywołując efekt ruchu na wzór działań z kręgu optical artu.
Inne realizacje to wariacje na temat postaci, abstrakcje o formach organicznych, często operujące środkami łudząco przypominającymi klasyczną grafikę warsztatową, czy eksperymenty graficzne z wykorzystaniem fotografii. Do tej ostatniej grupy zalicza się nagrodzona nagrodą Era Art grafika
Barbary Kasperczyk-Gorlak, z cyklu
"Scena techno". Efekt przestrzenności został tu uzyskany dzięki zbudowaniu pracy z dwóch warstw - zewnętrznej nadrukowanej na transparentnej foli, oraz kolejnej, znajdującej się pod spodem, na którą także naniesiono obraz. Inne ciekawe przykłady wykorzystania nietypowych technik to grafiki
Adama Marii Panasiewicza i
Mateusza Dąbrowskiego, wykorzystujące zdobycze obrazu lentikularnego, który wywołuje efekt ruchu i trójwymiarowości.
Niestety na wystawie znalazły się też prace, które znacząco odbiegają poziomem od reszty i
nie wnoszą żadnych ciekawych jakości w obszar grafiki cyfrowej. Skoro impreza chce promować nowość i świeżość, to jak wytłumaczyć obecność grafik, które wyglądają jak wprawki studenta, który dorwał się do komputera i w nieudolny sposób eksperymentuje z nowymi technikami? Obrazy wykorzystujące
efekt przeskalowanych pikseli, fraktali czy systemu "zero-jedynkowego" były innowacyjne, ale dobrych parę lat temu. Podobnie rzecz ma się z plastikowymi montażami fotograficznymi trącącymi myszką w stylu starych prac Ryszarda Horowitza. Z pewnością to klasyka, ale ze współczesnością i rozwojem nie ma nic wspólnego.
Mimo przyzwoitego poziomu artystycznego biennale rodzi się pytanie, skąd te ostatnie z wymienionych, nietrafione lecz zakwalifikowane do konkursu prace. Wierzę w jury, bo do poziomu wyróżnionych grafik nie można się przyczepić. Być może organizatorzy powinni się postarać o szersze rozpropagowanie imprezy w kolejnych latach, by podnieść jeszcze jej poprzeczkę i zapewnić większą różnorodność. 236 prac (tyle zgłoszono do konkursu) to w końcu nie jest aż tak wiele, biorąc pod uwagę, jak prężnie rozwija się nowoczesna grafika.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
