Biblioteka Gdynia zaprasza na spotkanie z Marcinem Wichą, autorem książek: "Rzeczy, których nie wyrzuciłem" (Karakter 2017) za którą otrzymał w 2017 roku Paszport Polityki oraz "Jak przestałem kochać design" (Karakter 2015).
Podobne wydarzenia
piątek, godz. 18:00
Rumia,
Stacja Kultura Miejska...
Wstęp wolny
wtorek, godz. 16:00
Wstęp wolny
Projektant, grafik, felietonista, pisarz, laureat Paszportu Polityki, autor m.in. "Rzeczy, których nie wyrzuciłem" oraz "Jak przestałem kochać design" spotka się z czytelnikami biblioteki.
Marcin Wicha (1972) grafik. Projektował (i projektuje) okładki, plakaty i znaki graficzne. Autor książek dla dorosłych: "Rzeczy, których nie wyrzuciłem" (Karakter 2017) za którą otrzymał w 2017 roku Paszport Polityki oraz "Jak przestałem kochać design" (Karakter 2015). Autor książek dla dzieci: "Klara. Proszę tego nie czytać" (Czarna Owieczka, 2011) - wyróżnienie dorosłego jury Dong 2011. "Klara. Słowo na szy" (Czarna Owieczka, 2012) - wyróżnienie w konkursie polskiej sekcji IBBY, nominacja do nagrody Dong. "Łysol i Strusia. Lekcje niegrzeczności" (Znak emotikon, 2013) - nominacja w konkursie Najlepsza książka dla dzieci 2013. "Bolek i Lolek. Genialni detektywi" (Znak emotikon, 2014). "Niezwykła historia Sebastiana Van Pirka" (Egmont, 2018). Współautor "Sylaboratorium" (Egmont, 2017) i "Nowych przygód Bolka i Lolka. Urodziny" (Znak emotikon, 2013). Autor rysunków: "Święty Oburz patron Polski. Kalendarz na 2016 rok" (WAM, 2016), "Europejski Słownik Obrazkowy Wichajstra. Rysunki Marcina Wichy z Tygodnika Powszechnego i nie tylko" (Katalog wystawy, Fundacja Schumana, 2009).
Jego teksty ukazywały się między innymi w "Autoportrecie" i "Literaturze na Świecie". Przez kilka lat publikował cotygodniowe rysunkowe komentarze w "Tygodniku Powszechnym". Rysował też w "Charakterach". Współpracuje z "Gazetą Wyborczą".
Marcin Wicha
Rzeczy, których nie wyrzuciłem
Co zostaje po śmierci bliskiej osoby? Przedmioty, wspomnienia, urywki zdań? Narrator porządkuje książki i rzeczy pozostawione przez zmarłą matkę. Jednocześnie rekonstruuje jej obraz - mocnej kobiety, która w peerelowskiej, a potem kapitalistycznej rzeczywistości umiała żyć wedle własnych zasad. Wyczulona na słowa, nie pozwalała sobą manipulować, w codziennej walce o szacunek - nie poddawała się. Była trudna. Była odważna.
W tej książce nie ma sentymentalizmu - matka go nie znosiła - są za to czułość, uśmiech i próba zrozumienia losu najbliższej osoby. Jest też opowieść o tym, jak zaczyna odchodzić pierwsze powojenne pokolenie, któremu obiecywano piękne życie.
Właśnie tak gorszyła zacne panie. Warczała na nauczycielki. Pacyfikowała sprzedawców. Kazała milczeć antysemickim taksówkarzom. Nie reagowała na nasze: "Po co to robisz?". [fragment książki]
Fot. Paweł Krzywicki
Marcin Wicha (1972) grafik. Projektował (i projektuje) okładki, plakaty i znaki graficzne. Autor książek dla dorosłych: "Rzeczy, których nie wyrzuciłem" (Karakter 2017) za którą otrzymał w 2017 roku Paszport Polityki oraz "Jak przestałem kochać design" (Karakter 2015). Autor książek dla dzieci: "Klara. Proszę tego nie czytać" (Czarna Owieczka, 2011) - wyróżnienie dorosłego jury Dong 2011. "Klara. Słowo na szy" (Czarna Owieczka, 2012) - wyróżnienie w konkursie polskiej sekcji IBBY, nominacja do nagrody Dong. "Łysol i Strusia. Lekcje niegrzeczności" (Znak emotikon, 2013) - nominacja w konkursie Najlepsza książka dla dzieci 2013. "Bolek i Lolek. Genialni detektywi" (Znak emotikon, 2014). "Niezwykła historia Sebastiana Van Pirka" (Egmont, 2018). Współautor "Sylaboratorium" (Egmont, 2017) i "Nowych przygód Bolka i Lolka. Urodziny" (Znak emotikon, 2013). Autor rysunków: "Święty Oburz patron Polski. Kalendarz na 2016 rok" (WAM, 2016), "Europejski Słownik Obrazkowy Wichajstra. Rysunki Marcina Wichy z Tygodnika Powszechnego i nie tylko" (Katalog wystawy, Fundacja Schumana, 2009).
Jego teksty ukazywały się między innymi w "Autoportrecie" i "Literaturze na Świecie". Przez kilka lat publikował cotygodniowe rysunkowe komentarze w "Tygodniku Powszechnym". Rysował też w "Charakterach". Współpracuje z "Gazetą Wyborczą".
Marcin Wicha
Rzeczy, których nie wyrzuciłem
Co zostaje po śmierci bliskiej osoby? Przedmioty, wspomnienia, urywki zdań? Narrator porządkuje książki i rzeczy pozostawione przez zmarłą matkę. Jednocześnie rekonstruuje jej obraz - mocnej kobiety, która w peerelowskiej, a potem kapitalistycznej rzeczywistości umiała żyć wedle własnych zasad. Wyczulona na słowa, nie pozwalała sobą manipulować, w codziennej walce o szacunek - nie poddawała się. Była trudna. Była odważna.
W tej książce nie ma sentymentalizmu - matka go nie znosiła - są za to czułość, uśmiech i próba zrozumienia losu najbliższej osoby. Jest też opowieść o tym, jak zaczyna odchodzić pierwsze powojenne pokolenie, któremu obiecywano piękne życie.
Właśnie tak gorszyła zacne panie. Warczała na nauczycielki. Pacyfikowała sprzedawców. Kazała milczeć antysemickim taksówkarzom. Nie reagowała na nasze: "Po co to robisz?". [fragment książki]
Fot. Paweł Krzywicki
Filmy