Lagma to środowisko, w którym poruszają się cztery performerki: Dana Chmielewska, Alicja Czyczel, Aleksandra Gryka i Marta Szypulska. Choreografia do spektaklu powstała na bazie licznych improwizacji tanecznych. Opiera się na pracy z głosem i oddechem oraz dzieli się na trzy akty. Widzowie i widzki wchodzą w mroczną, momentami dystopijną atmosferę spektaklu, przywodzącą na myśl estetykę filmów sciece-fiction. Partytura wokalna Lagmy utkana jest z krzyków, pisków, mlaśnięć i pomruków, które podkreślają warstwę narastającego niepokoju lub wyzwolonej przyjemności. Lagmę obejrzymy 20 listopada o godz. 19.00 w Instytucie Kultury Miejskiej.
Weź Lagmę.
Lagma powstaje przy użyciu pyłu bagiennego.
Włóż Lagmę, ona nieustannie drży.
Lagma jest z innego miejsca, jest zamkniętymi oczami.
Jak o niej mówić?
Lagma, lepka laguna, lateks, lapis, lawa.
Spektakl jest efektem zbiorowej praktyki ruchowej i obserwowaniu wynurzających się z niej struktur, codziennych rytuałów i euforycznych tańców. Ważnym elementem tworzenia Lagmy było działanie kolektywne - dbanie o bezpieczną przestrzeń dla wszystkich ciał, obiektów oraz pojawiających się w niej stanów. Alicja Czyczel zaobserwowała, jak taniec dźwięczy i stapia się w ryczącą hybrydę. Marta Szypulska stworzyła narzędzia dla performerek i obrazu wizualnego. Aleksandra Gryka odpowiada za architekturę dźwięku. Dana Chmielewska podjęła się organizacji ruchu skóry w czasoprzestrzeni.
Kostiumy-obiekty Marty Szypulskiej powstały z inspiracji dźwiękiem oraz procesem wyłaniania się Lagmy. Ich formy i kształty są wynikiem improwizacji ruchowej, pracy z wyobraźnią i zabawy z materiałem. Tytułowa Lagma została uszyta z 50 kilogramów skórzanych kurtek zakupionych w salonach odzieży używanej. Autorki interesował dotykowy, wizualny i symboliczny aspekt włączenia do spektaklu czarnej zwierzęcej skóry oraz zagadnienie bliskości i współistnienia ciała ludzkiego z (martwym) ciałem zwierzęcym. Obecność tego obiektu-bytu w spektaklu odsyła do pytań o miejsce natury, zwierzęcości i kobiecości, które splatają się w jednym pełnym energii tańcu. Choreografka Alicja Czyczel dbała o to, by barokowa kompozycja zachowała swój abstrakcyjno-organiczny rys i pobudzała wyobraźnię widzek i widzów do spekulowania i współtworzenia jej licznych interpretacji.
"Lagma jest o tym, co wydarzyło się między artystkami, gdy spotkały się, by ją stworzyć; ale jest także o skórze zdartej ze zwierząt, o katastrofie klimatycznej, w której bierzemy udział i której jesteśmy głównymi aktorami; jest fantazją o tym, co po końcu; może też o tym, że jest w nas nie-ludzkie, które w tym kontekście może okazać się czymś lepszym i ciekawszym niż to, co ludzkie." - czytamy w recenzji Teresy Fazan na taniecpolska.pl.
W Lagmie nie pada ani jedno słowo. Publiczność ma za to możliwość przyglądać się wyłanianiu się fantastycznego świata, który zamieszkują ludzko-zwierzęce hybrydy, gadatliwe nimfy oraz postać naukowczyni-dyrygentki, która rozszyfrowuje niesłyszalny dla ludzkiego ucha język. Od strony dźwiękowej Lagma to nieskończenie drżąca osobliwość, która wibruje na ultra i infra częstotliwościach. Kompozytorka Aleksandra Gryka śledzi ruch performerek i obiektów na scenie. Odczytuje i performuje ich wibracje oraz przedstawia je widzom jako słyszalne lub niesłyszalne, widzialne bądź niewidzialne. Dla choreografki Dany Chmielewskiej ważny jest w Lagmie ciągły potencjał transformacji - obrazów, dźwięków, stanów i możliwych narracji oraz naprzemienne rysowanie i zacieranie się ram znaczeniowych.
LAGMA. Chmielewska/Czyczel/Gryka/Szypulska. 20 listopada o godz. 19.00.
Instytut Kultury Miejskiej ul. Targ Rakowy 11, audytorium. Bilety 25/30 zł dostępne na www.bilety.ikm.gda.pl.
----
LAGMA powstała w ramach StartUp - SCENA DLA MŁODYCH, programu produkcyjnego CTiT w Warszawie.
Premiera online: 16 listopada 2020, foyer Teatru Studio w Warszawie.
Dana Chmielewska - artystka choreografka i performerka. Praktykuje ilustrację i improwizację. Ceni niestrudzoną pracę nad sobą i ćwiczenie swojej wrażliwości. Wierzy w transformujący i polityczny wymiar pracy z ciałem. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, studentka Uniwersytetu Barcelońskiego. Ukończyła I i II moduł kursu choreografii eksperymentalnej organizowany przez Centrum w Ruchu w Warszawie. Beneficjentka programu ATLAS w ramach międzynarodowego festiwalu ImPulsTanz w Wiedniu i Alternatywnej Akademii Tańca (Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk). Współtworzy kolektyw Przestrzeń Wspólna - niezależną grupę badającą i praktykującą rozmowy o choreografii. Od 2018 roku współpracuje z kolektywem Holobiont tworzącym choreografię dla dzieci i rodzin. W 2023 r. rozpoczęła i wraz z Natalią Murawską realizuje Ciała Tańczące - oddolną inicjatywę, której głównym celem jest tworzenie możliwości regularnej praktyki, wzmacnianie oraz integracja środowiska taneczno-artystycznego w Trójmieście. Rozwija własną praktykę badawczą i choreograficzną, w ostatnim czasie eksplorując tematy straty, ekologii i spirytyzmu (duchów).
Alicja Czyczel (ona/jej) - choreografka, performerka, edukatorka, facylitatorka grupowych procesów twórczych. Zajmuje się tworzeniem bezpieczniejszych przestrzeni do doświadczania przyjemności i wiedzy płynącej z ciała i ruchu. Czyczel tworzy choreografie sceniczne, prowadzi badania artystyczne i warsztaty dla dzieci i dorosłych oraz spacery dźwiękowe w instytucjach kultury w całej Polsce. Inicjatorka i współtwórczyni kolektywu Przestrzeń Wspólna, członkini warszawskiej Queerowej Akademii Ruchu. Od 2018 współpracuje z Działem Edukacji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Jej eseistyczne i poetyckie teksty ukazały się w "Dialogu", "Glissando", "Playground". Jako performerka współpracowała z Anią Nowak, Joanną Piotrowską i Vincentem Dupont. Jako choreografka współtworzyła "Trąbkę do słuchania" w reżyserii Weroniki Szczawińskiej. Jej prace i procesy były pokazywane w Muzeum Sztuki w Łodzi, w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, w Aomori Contemporary Art Center w Japonii, na Postartystycznym Zgromadzeniu na Gwangju Biennale w Korei, w Społecznej Instytucji Kultury Jasna 10 w Warszawie, w Parku Moczydło w Warszawie, na Wyspie Opatowickiej we Wrocławiu, na Wyspie Sobieszewskiej w Gdańsku, na mokradłach Zakola Wawerskiego oraz na Łąkach Golędzinowskich nad Wisłą.
Aleksandra Gryka - kompozytorka. W 1997 roku ukończyła Państwową Średnią Szkołę Muzyczną II stopnia im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie fortepianu Jaśminy Strzeleckiej. W latach 1998-2003 studiowała kompozycję w Akademii Muzycznej w Krakowie pod kierunkiem Krystyny Moszumańskiej-Nazar oraz Magdaleny Długosz i Marka Chołoniewskiego (kompozycja elektroakustyczna). Utwory Aleksandry Gryki były wykonywane w Polsce oraz za granicą, m.in. w Niemczech, Holandii, Francji, Wielkiej Brytanii, Luksemburgu, Stanach Zjednoczonych oraz we Włoszech i na Ukrainie. Prezentowane były m.in. podczas Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień, Festiwalu Prawykonań w Katowicach, festiwali Sacrum Profanum i Audio Art w Krakowie, Musica Polonica Nova we Wrocławiu oraz Instalakcje w Warszawie.
Marta Szypulska - mieszka i pracuje w Poznaniu. Absolwentka studiów magisterskich na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu na Wydziale Architektury Wnętrz i Scenografii ze specjalizacją Projektowania Ubioru. Swoje działania artystyczne kierunkuje w stronę projektowania ubioru unikatowego. Inspiracje czerpie z futurystycznych wizji i świata natury. Obecnie realizuje się w krawiectwie personalnym oraz w tworzeniu form na miarę performatywnych potrzeb. Pracowała w wielu teatrach w Polsce, z Weroniką Szczawińską zrealizowała takie tytuły jak: "Nigdy więcej wojny", "Rozmowy o drzewach", "Po prostu", "Miejski Ptasiarz", "Klub", "Czas porzucenia", "Grzyby", "Trąbka do słuchania". Pracowała z Wiktorem Rubinem nad kostiumami przy "Chaplin", "Klątwa rodziny Kennedych", Obywatelka Kane" i "Mrowisko". Wraz z Wojtkiem Rodakiem zrealizowała spektakle: "Żeglarz", "Tom na wsi" i "Kolorowe sny". Współpracowała z Jasminą Metwaly dla Hammer Museum w Los Angeles i KW Institute for Contemporary Art w Berlinie. Robiła rzeczy dla Teraz Poliż, Gosi Wdowik, Hany Umedy i takich choreografów jak Alicja Czyczel, Marta Ziółek, Wojtek Grudziński, Magda Jędra i Ana Szopa.
Lagma powstaje przy użyciu pyłu bagiennego.
Włóż Lagmę, ona nieustannie drży.
Lagma jest z innego miejsca, jest zamkniętymi oczami.
Jak o niej mówić?
Lagma, lepka laguna, lateks, lapis, lawa.
Spektakl jest efektem zbiorowej praktyki ruchowej i obserwowaniu wynurzających się z niej struktur, codziennych rytuałów i euforycznych tańców. Ważnym elementem tworzenia Lagmy było działanie kolektywne - dbanie o bezpieczną przestrzeń dla wszystkich ciał, obiektów oraz pojawiających się w niej stanów. Alicja Czyczel zaobserwowała, jak taniec dźwięczy i stapia się w ryczącą hybrydę. Marta Szypulska stworzyła narzędzia dla performerek i obrazu wizualnego. Aleksandra Gryka odpowiada za architekturę dźwięku. Dana Chmielewska podjęła się organizacji ruchu skóry w czasoprzestrzeni.
Kostiumy-obiekty Marty Szypulskiej powstały z inspiracji dźwiękiem oraz procesem wyłaniania się Lagmy. Ich formy i kształty są wynikiem improwizacji ruchowej, pracy z wyobraźnią i zabawy z materiałem. Tytułowa Lagma została uszyta z 50 kilogramów skórzanych kurtek zakupionych w salonach odzieży używanej. Autorki interesował dotykowy, wizualny i symboliczny aspekt włączenia do spektaklu czarnej zwierzęcej skóry oraz zagadnienie bliskości i współistnienia ciała ludzkiego z (martwym) ciałem zwierzęcym. Obecność tego obiektu-bytu w spektaklu odsyła do pytań o miejsce natury, zwierzęcości i kobiecości, które splatają się w jednym pełnym energii tańcu. Choreografka Alicja Czyczel dbała o to, by barokowa kompozycja zachowała swój abstrakcyjno-organiczny rys i pobudzała wyobraźnię widzek i widzów do spekulowania i współtworzenia jej licznych interpretacji.
"Lagma jest o tym, co wydarzyło się między artystkami, gdy spotkały się, by ją stworzyć; ale jest także o skórze zdartej ze zwierząt, o katastrofie klimatycznej, w której bierzemy udział i której jesteśmy głównymi aktorami; jest fantazją o tym, co po końcu; może też o tym, że jest w nas nie-ludzkie, które w tym kontekście może okazać się czymś lepszym i ciekawszym niż to, co ludzkie." - czytamy w recenzji Teresy Fazan na taniecpolska.pl.
W Lagmie nie pada ani jedno słowo. Publiczność ma za to możliwość przyglądać się wyłanianiu się fantastycznego świata, który zamieszkują ludzko-zwierzęce hybrydy, gadatliwe nimfy oraz postać naukowczyni-dyrygentki, która rozszyfrowuje niesłyszalny dla ludzkiego ucha język. Od strony dźwiękowej Lagma to nieskończenie drżąca osobliwość, która wibruje na ultra i infra częstotliwościach. Kompozytorka Aleksandra Gryka śledzi ruch performerek i obiektów na scenie. Odczytuje i performuje ich wibracje oraz przedstawia je widzom jako słyszalne lub niesłyszalne, widzialne bądź niewidzialne. Dla choreografki Dany Chmielewskiej ważny jest w Lagmie ciągły potencjał transformacji - obrazów, dźwięków, stanów i możliwych narracji oraz naprzemienne rysowanie i zacieranie się ram znaczeniowych.
LAGMA. Chmielewska/Czyczel/Gryka/Szypulska. 20 listopada o godz. 19.00.
Instytut Kultury Miejskiej ul. Targ Rakowy 11, audytorium. Bilety 25/30 zł dostępne na www.bilety.ikm.gda.pl.
----
LAGMA powstała w ramach StartUp - SCENA DLA MŁODYCH, programu produkcyjnego CTiT w Warszawie.
Premiera online: 16 listopada 2020, foyer Teatru Studio w Warszawie.
Dana Chmielewska - artystka choreografka i performerka. Praktykuje ilustrację i improwizację. Ceni niestrudzoną pracę nad sobą i ćwiczenie swojej wrażliwości. Wierzy w transformujący i polityczny wymiar pracy z ciałem. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, studentka Uniwersytetu Barcelońskiego. Ukończyła I i II moduł kursu choreografii eksperymentalnej organizowany przez Centrum w Ruchu w Warszawie. Beneficjentka programu ATLAS w ramach międzynarodowego festiwalu ImPulsTanz w Wiedniu i Alternatywnej Akademii Tańca (Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk). Współtworzy kolektyw Przestrzeń Wspólna - niezależną grupę badającą i praktykującą rozmowy o choreografii. Od 2018 roku współpracuje z kolektywem Holobiont tworzącym choreografię dla dzieci i rodzin. W 2023 r. rozpoczęła i wraz z Natalią Murawską realizuje Ciała Tańczące - oddolną inicjatywę, której głównym celem jest tworzenie możliwości regularnej praktyki, wzmacnianie oraz integracja środowiska taneczno-artystycznego w Trójmieście. Rozwija własną praktykę badawczą i choreograficzną, w ostatnim czasie eksplorując tematy straty, ekologii i spirytyzmu (duchów).
Alicja Czyczel (ona/jej) - choreografka, performerka, edukatorka, facylitatorka grupowych procesów twórczych. Zajmuje się tworzeniem bezpieczniejszych przestrzeni do doświadczania przyjemności i wiedzy płynącej z ciała i ruchu. Czyczel tworzy choreografie sceniczne, prowadzi badania artystyczne i warsztaty dla dzieci i dorosłych oraz spacery dźwiękowe w instytucjach kultury w całej Polsce. Inicjatorka i współtwórczyni kolektywu Przestrzeń Wspólna, członkini warszawskiej Queerowej Akademii Ruchu. Od 2018 współpracuje z Działem Edukacji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Jej eseistyczne i poetyckie teksty ukazały się w "Dialogu", "Glissando", "Playground". Jako performerka współpracowała z Anią Nowak, Joanną Piotrowską i Vincentem Dupont. Jako choreografka współtworzyła "Trąbkę do słuchania" w reżyserii Weroniki Szczawińskiej. Jej prace i procesy były pokazywane w Muzeum Sztuki w Łodzi, w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, w Aomori Contemporary Art Center w Japonii, na Postartystycznym Zgromadzeniu na Gwangju Biennale w Korei, w Społecznej Instytucji Kultury Jasna 10 w Warszawie, w Parku Moczydło w Warszawie, na Wyspie Opatowickiej we Wrocławiu, na Wyspie Sobieszewskiej w Gdańsku, na mokradłach Zakola Wawerskiego oraz na Łąkach Golędzinowskich nad Wisłą.
Aleksandra Gryka - kompozytorka. W 1997 roku ukończyła Państwową Średnią Szkołę Muzyczną II stopnia im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie fortepianu Jaśminy Strzeleckiej. W latach 1998-2003 studiowała kompozycję w Akademii Muzycznej w Krakowie pod kierunkiem Krystyny Moszumańskiej-Nazar oraz Magdaleny Długosz i Marka Chołoniewskiego (kompozycja elektroakustyczna). Utwory Aleksandry Gryki były wykonywane w Polsce oraz za granicą, m.in. w Niemczech, Holandii, Francji, Wielkiej Brytanii, Luksemburgu, Stanach Zjednoczonych oraz we Włoszech i na Ukrainie. Prezentowane były m.in. podczas Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień, Festiwalu Prawykonań w Katowicach, festiwali Sacrum Profanum i Audio Art w Krakowie, Musica Polonica Nova we Wrocławiu oraz Instalakcje w Warszawie.
Marta Szypulska - mieszka i pracuje w Poznaniu. Absolwentka studiów magisterskich na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu na Wydziale Architektury Wnętrz i Scenografii ze specjalizacją Projektowania Ubioru. Swoje działania artystyczne kierunkuje w stronę projektowania ubioru unikatowego. Inspiracje czerpie z futurystycznych wizji i świata natury. Obecnie realizuje się w krawiectwie personalnym oraz w tworzeniu form na miarę performatywnych potrzeb. Pracowała w wielu teatrach w Polsce, z Weroniką Szczawińską zrealizowała takie tytuły jak: "Nigdy więcej wojny", "Rozmowy o drzewach", "Po prostu", "Miejski Ptasiarz", "Klub", "Czas porzucenia", "Grzyby", "Trąbka do słuchania". Pracowała z Wiktorem Rubinem nad kostiumami przy "Chaplin", "Klątwa rodziny Kennedych", Obywatelka Kane" i "Mrowisko". Wraz z Wojtkiem Rodakiem zrealizowała spektakle: "Żeglarz", "Tom na wsi" i "Kolorowe sny". Współpracowała z Jasminą Metwaly dla Hammer Museum w Los Angeles i KW Institute for Contemporary Art w Berlinie. Robiła rzeczy dla Teraz Poliż, Gosi Wdowik, Hany Umedy i takich choreografów jak Alicja Czyczel, Marta Ziółek, Wojtek Grudziński, Magda Jędra i Ana Szopa.
Filmy