Skandynawski folk w teatrze. Relacja z koncertu Wardruny

Jarosław Kowal

21 października 2017 (artykuł sprzed 6 lat)

Opinie (24)

Wardruna umiejętnie łączy tradycję rodzimej muzyki ze świeżymi pomysłami na jej współczesne brzmienie.

Bilety na występ Wardruny w Gdańsku były niemal dwukrotnie droższe od biletów sprzedawanych w pozostałych europejskich miastach, co niektórych fanów rozwścieczyło, ale ostatecznie Teatr Szekspirowski został wyprzedany już kilka tygodni temu i najprawdopodobniej nie znajdzie się nikt, kto uznałby, że były to źle zainwestowane pieniądze.

Publiczność przywitało międzynarodowe trio łączące wpływy muzycznej przeszłości Niemiec, Austrii oraz Szwecji, ale nie tylko. Kaunan na wydanym kilka dni temu debiutanckim albumie umieściło kilka utworów o swojsko brzmiących tytułach - "Polska Svit", "Svärdsjö Polska", "Polska från Älvdal", czego grupa nie omieszkał wyjaśnić. Zgodnie z ich słowami, w XV i XVI wieku nie było w Skandynawii niczego fajniejszego od poloneza, a popularność naszego narodowego skarbu doprowadziła do tego, że zamiast zwrotu: "Chodźmy na tańce", używano: "Chodźmy na Polska". Słuchacze docenili ukłon w kierunku naszej tradycji, za co odpłacono oklaskami, na jakie zespoły otwierające koncerty rzadko mogą liczyć. Po szybko przełamanych lodach, atmosfera humorystycznego dialogu utrzymywała się już do samego końca, a owacje w finale mogłyby sugerować, że kto inny był "gwiazdą" wczorajszego wieczoru.

Mogłyby, gdyby nie to, że wkraczającej ma deski Teatru Szekspirowskiego Wardrunie towarzyszyła jeszcze potężniejsza wrzawa. Norwegowie nie podjęli jednak luźnej czy momentami wręcz komediowej konwencji poprzedników. Ich twórczość ma charakter refleksyjny, a jednym z jej najważniejszych elementów jest nastrój, toteż ani lider - Einar Selvik (ponad dekadę temu pełniący rolę perkusisty w black metalowym Gorgoroth), ani żaden inny z muzyków właściwie do samego końca nie zabrał głosu. Na brak kontaktu z publiką z pewnością nikt narzekać nie będzie, bo przecież nie o okrzyki typu: "Jak się bawicie, Gdańsk?!" tutaj chodziło, lecz o wprowadzenie w trans umożliwiający zapomnienie o doczesnych problemach.

Sala Teatru Szekspirowskiego zapełniła się do ostatniego miejsca. Biletów już od dawna nie było w sprzedaży.

Selvik oraz drugi głos zespołu, Lindy-Fay Hella skupiali niemal całą uwagę na sobie, oczarowując zdolnościami swoich strun głosowych, lecz w moim odczuciu o wyjątkowości Wardruny decyduje przede wszystkim użycie bębnów i perkusjonaliów. To dzięki nim grupa znacząco różni się od podobnych przedsięwzięć funkcjonujących od lat na skandynawskiej scenie muzycznej i być może w tym tkwi tajemnica sukcesu. Sięganie po muzykę z przeszłości jest tutaj niemal zawsze okraszone wyraźnym, prowokującym do przytupywania "bitem". W efekcie powstaje połączenie niełatwego w odbiorze folku z dalekiej północy oraz rytmu, który z powodzeniem można by zaadoptować na przykład na potrzeby muzyki elektronicznej. W odróżnieniu od pozornie wielu tworzących w tym samym gatunku zespołów, Wardruna nie zajmuje się jedynie wywoływaniem duchów przeszłości. Ich podejście przypomina raczej kontynuowanie dzieła przodków z uwzględnieniem charakterystyki czasów obecnych.

Przekrojowy set złożony z utworów ze wszystkich trzech albumów wybrzmiał w minimalistycznej otoczce. Niemal całkowicie zrezygnowano z górnego oświetlenia, a dzięki wysokiej, jasnej ścianie za plecami muzyków oraz za sprawą reflektorów umieszczonych u ich stóp powstawało wrażenie gry cieni, podczas której sylwetki oraz drewniane instrumenty o nietypowych kształtach dawały urokliwy spektakl. Skłamałbym, pisząc, że z mojej perspektywy były to warunki idealne do słuchania Wardruny. Mam wrażenie, że jest to muzyka silnie pobudzająca introwertyczną stronę ludzkiej natury i najlepiej sprawdza się w domowym zaciszu, niemniej brawa i gwizdy rozentuzjazmowanej widowni nie pozostawiały złudzeń, że byłem przypadkiem odosobnionym.

Zdjęcia: Skandynawski folk w teatrze. Relacja z koncertu Wardruny

20.10.2017 Teatr Szekspirowski w Gdansku

29 Zobacz zdjęcia

Jarosław Kowalj.kowal@trojmiasto.pl

Wydarzenia

Wardruna

folk / reggae / world, muzyka alternatywna

Miejsca

Teatr Szekspirowski Gdańsk, Wojciecha Bogusławskiego 1

Opinie (24) 4 zablokowane

Sortowanie
- Od najstarszych
- Od najnowszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2017-10-22 08:06

Ale beka (2)

Biedni Szwedzi. Kolorowi zabronili im grać w Szwecji to do Polski ja występy przyjeżdżają

6 lat
- 1 8
Twoja opinia

Zmień treść

Biedni Szwedzi. Kolorowi zabronili im grać w Szwecji to do Polski ja występy przyjeżdżają
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2017-10-22 11:07
  
  (1)
  
  Szwecja, Norwegia, geografia jest trudna :) Bez obaw, u siebie też grają, a nawet w Szwecji im się zdarza.
  
  6 lat
  - 5 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Szwecja, Norwegia, geografia jest trudna :) Bez obaw, u siebie też grają, a nawet w Szwecji im się zdarza.
  Regulamin dodawania opinii
  - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
    2017-10-22 13:13
    
    nie karm trola..
    
    6 lat
    
    4 0
    
    Twoja opinia
    
    Zmień treść
    
    Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2017-10-22 16:24

Wardruna to Norwedzy śmieszny człowieku

Erwin Romel
6 lat
- 3 0
Twoja opinia

Zmień treść

Wardruna to Norwedzy śmieszny człowieku
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2017-10-22 17:04

dobrze dali do pieca

bylo dobrze!
a cena? no coz jakos nie za wysoka skoro wszystkie bilety poszly?
jakby byly o stowe drozsze to tez by poszly.
Polacy to (w stosunku do zarobkow) najbogatszy narod swiata.
srednia pensja 4000zl a porsche po Gdansku jezdzi wiecej niz w niemczech xd

Wombo
6 lat
- 3 0
Twoja opinia

Zmień treść

bylo dobrze! a cena? no coz jakos nie za wysoka skoro wszystkie bilety poszly? jakby byly o stowe drozsze to tez by poszly. Polacy to (w stosunku do zarobkow) najbogatszy narod swiata. srednia pensja 4000zl a porsche po Gdansku jezdzi wiecej niz w niemczech xd
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2017-10-25 18:30

Kiepska oferta programowa

Niestety, z przykrością stwierdzam, że oferta Teatru Szekspirowskiego w Gdańsku jest nieciekawa i nieatrakcyjna. Wybierając się w weekend do przybytku kultury, wybieram Filharmoanię, Operę lub Teatr Wybrzeże. Szekspirowski nigdy nie ma dobrej, interesującej propozycji muzyczno-teatralnej. Wydaje mi się, że Rada programowa Teatru to nieporozumienie. A przecież taki objekt powinien miec fajną ofertę. Dlaczego nie ma recitali, koncertów operowych, operetkowych, musicalowych, fajnych komedii/ Tam się po prostu niewiele dzieje! Po co było budowac takie gmaszysko???

6 lat
- 0 0
Twoja opinia

Zmień treść

Niestety, z przykrością stwierdzam, że oferta Teatru Szekspirowskiego w Gdańsku jest nieciekawa i nieatrakcyjna. Wybierając się w weekend do przybytku kultury, wybieram Filharmoanię, Operę lub Teatr Wybrzeże. Szekspirowski nigdy nie ma dobrej, interesującej propozycji muzyczno-teatralnej. Wydaje mi się, że Rada programowa Teatru to nieporozumienie. A przecież taki objekt powinien miec fajną ofertę. Dlaczego nie ma recitali, koncertów operowych, operetkowych, musicalowych, fajnych komedii/ Tam się po prostu niewiele dzieje! Po co było budowac takie gmaszysko???
Regulamin dodawania opinii