Podobne wydarzenia
sobota, godz. 11:30
Gdańsk,
Muzeum Narodowe
bilety 20 zł
ulgowy 1-12 zł
ulgowy 1-12 zł
sobota, godz. 19:00
Waplewo Wielkie,
Muzeum Tradycji Szlacheckiej
Wstęp wolny
Prezentacja nowych obrazów
Godziny otwarcia:
10-17 wtorek - niedziela
12-19 czwartek (01.06-31.08)
poniedziałek: Muzeum nieczynne
Zaprasza na prezentacje nowych obrazów, która odbędzie się w okresie od 20 do 27 czerwca 2010 r. w Oddziale Sztuki Dawnej Muzeum Narodowego w Gdańsku. Wejście na wystawę w normalnych godzinach otwarcia muzeum - należy tylko wykupić bilet wstępu.
Muzeum Narodowe w Gdańsku otrzymało na początku czerwca 2010 roku w formie depozytu cztery nowe obrazy - portret namalowany przez Hermanna Hana oraz trzy portrety Peetera Danckersa de Rij. Z punktu widzenia strategii zbiorów malarstwa Oddziału Sztuki Dawnej Muzeum Narodowego w Gdańsku, której priorytetem jest tworzenie możliwie wyczerpującej kolekcji malarstwa gdańskiego, depozyt ten ma niebagatelne znaczenie.
Dzieło przekazane MNG w depozyt umożliwi pełniejszą prezentację dojrzałego okresu twórczości Hermanna Hana, którego bez wątpienia zaliczyć można do najwybitniejszych malarzy okresu baroku nie tylko w Prusach Królewskich, ale także w Rzeczypospolitej. Jego znaczenia dla sztuki Gdańska i Prus Królewskich nie da się przecenić.
Podobnie portrety Peetera Danckersa de Rij są znakomitym uzupełnieniem ekspozycji muzealnej. Ze względu na swoją wielką artystyczną klasę i ogromne znaczenie artysty w historii nie tylko gdańskiego malarstwa, ale również polskiego malarstwa barokowego, umożliwi to pokazanie pełniejszego obrazu sztuki gdańskiej XVII wieku i zarazem kulturowego portretu samego miasta. Obrazy podniosą rangę i znaczenie gdańskiej kolekcji malarstwa. W portrecie młodzieńca uważny widz odnajdzie nad jego ramieniem panoramę Gdańska. Czytelny dowód, że portretowany był związany z tym miastem, do którego dziedzictwa się zalicza i powinien znaleźć miejsce w zbiorach muzealnych.
-----
O autorach obrazów:
Hermann Han
Najwybitniejsze dzieła z okresu kontrreformacji na Pomorzu Gdańskim wyszły spod pędzla Hermana Hana.
Nie jest do końca pewne skąd pochodził artysta. Być może urodził się w śląskiej Nysie w rodzinie malarskiej, według innej hipotezy malarz przybył do Gdańska z Neuss w Nadrenii, a według jeszcze innej pochodził z Gdańska. Sztuki malarskiej uczył się być może od ojca, naukę kontynuował najprawdopodobniej za granicą być może w Pradze, Niderlandach lub we Włoszech. W Gdańsku osiedlił się pod koniec lat 90. XVI w., a w 1614 r. otrzymał obywatelstwo i założył rodzinę. Szybko zdobył uznanie człowieka "czcigodnego i utalentowanego"; z zapisów w aktach, rachunkach jawi się obraz artysty pracowitego i przedsiębiorczego jednocześnie. Z zaangażowaniem działał na rzecz poprawy sytuacji malarzy w Gdańsku i założenia w mieście cechu malarskiego, którego brak był ewenementem w tak prężnie rozwijającym się mieście. W 1612 r. Rada Miejska powołała cech malarzy, a Han był jednym z członków założycieli. Malarz założył też swoją pracownię i miał wielu uczniów, a jego talent malarski i organizacyjny uczynił go człowiekiem majętnym, posiadał ziemię i dworek w Strzyży. W 1623 r. przeniósł się do Chojnic - zdaniem niektórych badaczy ze względu na wzmożone prace przy dekoracji katedry pelplińskiej, inni przypuszczają, że powodem było wyznanie malarza, który był katolikiem, co utrudniało zdobywanie zamówień w Gdańsku. Natomiast w Chojnicach, właśnie w tym okresie triumfowała kontrreformacja. Mimo przeprowadzki w Gdańsku wciąż działała pracownia mistrza, zachował on też gdańskie obywatelstwo.
Jego malarstwo charakteryzuje się delikatnym modelunkiem światłocieniowym, bogatą kolorystyką oraz dekoracyjnością, co znakomicie odpowiadało potrzebom kościoła triumfującego, którego wystrój miał zaświadczać o niezłomnej potędze wiary katolickiej. Większość obrazów Hana, to dzieła o tematyce sakralnej. Do najsłynniejszych należy ołtarz Koronacji Najświętszej Marii Panny z pelplińskiej katedry malowany od 1623 do 1624 r. Wśród świadków koronacji umieszczone zostały portrety ówczesnych dostojników, w tym wizerunek króla Zygmunta III. Wiąże się z nim legenda, mówiąca, że niedługo po zawieszeniu obrazu, w świątyni w 1626 roku, czyli podczas "potopu szwedzkiego" do Pelplina przybył sam Gustaw Adolf. Monarcha spytał ponoć, który z wizerunków przedstawia jego krewnego i zachwycony podobieństwem kazał oszczędzić klasztor. Trudno ocenić wiarygodność tej historii z pewnością jednak Han cieszył się uznaniem także jako portrecista. Spod jego pędzla wyszły portrety wielu przedstawicieli gdańskiego patrycjatu i szlachty z terenu Prus Królewskich. Wymienić można tutaj choćby epitafia z katedry oliwskiej: opata klasztoru cystersów Dawida Konarskiego, Reinholda Heidensteina i jego małżonki, a także starosty mitewskiego Jerzego IV Konopackiego (zm. 1650) oraz jego żony, Anny z Konarskich (zm. 1646).
Epitafium Konopackich datowane jest na około 1625 r., małżonkowie nie mieli potomków, dlatego sami musieli dopilnować jego wystawienia. Do 1945 r. na ramie umieszczone były herby Konopackich Odwaga (Mur) oraz Ossoria Konarskich. Do XIX w. epitafium znajdowało się w katedrze oliwskiej, później znalazło się w zbiorach rodziny Węsierskich, a następnie obraz trafił do kolekcji rodziny Kwileckich. Przez długie lata eksponowany był w Muzeum Narodowym w Poznaniu.
Portret Konopackich jest jednym z późniejszych dzieł malarza, wprowadził tu także pewne zmiany w stosunku do wcześniejszych wizerunków. Rozbudowana została partia tła z ukazanym niewielkim fragmentem krajobrazu, a portretowani zostali ukazani przy stoliku nakrytym wzorzystym kobiercem. Znajdujący się w zbiorach MNG portret z epitafium Christiana Henninga, był ostatnim dziełem artysty.
Dzieło Hana umożliwi pełniejszą prezentację dojrzałego okresu twórczości tego artysty, którego bez wątpienia zaliczyć można do najwybitniejszych malarzy okresu baroku nie tylko w Prusach Królewskich, ale także w Rzeczypospolitej.
Peeter Danckers de Rij
Uznanym portrecistą był także pochodzący z Holandii Peeter Danckers de Rij. Artysta został sprowadzony do Polski przez króla Władysława IV Wazę ok. 1635 r. jako portrecista i dekorator najprawdopodobniej w związku z przygotowaniami do ślubu monarchy z Cecylią Renatą Habsburżanką. Wkrótce został nadwornym malarzem Wazów, malował głównie portrety. Działał w Warszawie, Gdańsku i Wilnie.
Do Polski przybył jako ukształtowany już artysta i wywarł ogromny wpływ na tutejsze malarstwo portretowe. Dzięki temu, mimo że zachowała się bardzo niewielka liczba dzieł mistrza (min. w muzeach w Brukseli, Amsterdamie, Brunszwiku, Gripsholmie, Frederiksborgu) pełniejsze wyobrażenie o jego twórczości dają sztychy autorstwa między innymi grafików gdańskich Hondiusa i Falcka. Jeden z najsłynniejszych portretów Danckersa, wizerunek Cecylii Renaty do niedawna znany był właśnie tylko ze sztychu, a odnalazł się w Moskwie, gdzie trafił ze zbiorów Uniwersytetu Wileńskiego. Najprawdopodobniej powstał on w Wilnie w 1639 r., podczas organizowanych wtedy uroczystości na cześć królowej. W Polsce malarz spędził ćwierć wieku, aż do swojej śmierci w 1661 r. Artysta został napadnięty i śmiertelnie raniony w miejscowości Rudniki pod Wilnem. Wedle anegdoty talent portrecisty pomógł schwytać złoczyńców, bowiem ostatnią pracą artysty były szkice przedstawiające oprawców.
Danckers portretował rodzinę królewską, przedstawicieli szlachty i patrycjatu. Są to wizerunki reprezentacyjne, których zadaniem było ukazanie statusu portretowanego, stąd też dbałość o ukazanie przepychu ubioru i odpowiednich atrybutów, najczęściej przedstawionych na tle pejzażu. Z zachowanych dzieł można wymienić jeszcze Portret Adama Kazanowskiego z 1638 r. oraz Portret Królewicza Zygmunta Kazimierza z 1644 r. Z dawnej kolekcji rodziny Kwileckich pochodzą trzy obrazy datowane na około 1640 r.: portret młodzieńca z panoramą Gdańska w tle, wizerunki mężczyzny i kobiety, będących najpewniej członkami jednej rodziny, być może z rodu Węsierskich. Według hipotez niektórych opinii portretowani są spokrewnieni z rodziną Denhoffów lub Wejherów, inni określają je po prostu jako portrety gdańskich patrycjuszy. Z całą pewnością są doskonałym przykładem reprezentacyjnych wizerunków gdańskiego patrycjatu oraz jego arystokratycznych ambicji.
Muzeum Narodowe w Gdańsku
Oddział Sztuki Dawnej
ul. Toruńska 1
80 - 822 Gdańsk
Godziny otwarcia:
10-17 wtorek - niedziela
12-19 czwartek (01.06-31.08)
poniedziałek: Muzeum nieczynne
Zaprasza na prezentacje nowych obrazów, która odbędzie się w okresie od 20 do 27 czerwca 2010 r. w Oddziale Sztuki Dawnej Muzeum Narodowego w Gdańsku. Wejście na wystawę w normalnych godzinach otwarcia muzeum - należy tylko wykupić bilet wstępu.
Muzeum Narodowe w Gdańsku otrzymało na początku czerwca 2010 roku w formie depozytu cztery nowe obrazy - portret namalowany przez Hermanna Hana oraz trzy portrety Peetera Danckersa de Rij. Z punktu widzenia strategii zbiorów malarstwa Oddziału Sztuki Dawnej Muzeum Narodowego w Gdańsku, której priorytetem jest tworzenie możliwie wyczerpującej kolekcji malarstwa gdańskiego, depozyt ten ma niebagatelne znaczenie.
Dzieło przekazane MNG w depozyt umożliwi pełniejszą prezentację dojrzałego okresu twórczości Hermanna Hana, którego bez wątpienia zaliczyć można do najwybitniejszych malarzy okresu baroku nie tylko w Prusach Królewskich, ale także w Rzeczypospolitej. Jego znaczenia dla sztuki Gdańska i Prus Królewskich nie da się przecenić.
Podobnie portrety Peetera Danckersa de Rij są znakomitym uzupełnieniem ekspozycji muzealnej. Ze względu na swoją wielką artystyczną klasę i ogromne znaczenie artysty w historii nie tylko gdańskiego malarstwa, ale również polskiego malarstwa barokowego, umożliwi to pokazanie pełniejszego obrazu sztuki gdańskiej XVII wieku i zarazem kulturowego portretu samego miasta. Obrazy podniosą rangę i znaczenie gdańskiej kolekcji malarstwa. W portrecie młodzieńca uważny widz odnajdzie nad jego ramieniem panoramę Gdańska. Czytelny dowód, że portretowany był związany z tym miastem, do którego dziedzictwa się zalicza i powinien znaleźć miejsce w zbiorach muzealnych.
-----
O autorach obrazów:
Hermann Han
Najwybitniejsze dzieła z okresu kontrreformacji na Pomorzu Gdańskim wyszły spod pędzla Hermana Hana.
Nie jest do końca pewne skąd pochodził artysta. Być może urodził się w śląskiej Nysie w rodzinie malarskiej, według innej hipotezy malarz przybył do Gdańska z Neuss w Nadrenii, a według jeszcze innej pochodził z Gdańska. Sztuki malarskiej uczył się być może od ojca, naukę kontynuował najprawdopodobniej za granicą być może w Pradze, Niderlandach lub we Włoszech. W Gdańsku osiedlił się pod koniec lat 90. XVI w., a w 1614 r. otrzymał obywatelstwo i założył rodzinę. Szybko zdobył uznanie człowieka "czcigodnego i utalentowanego"; z zapisów w aktach, rachunkach jawi się obraz artysty pracowitego i przedsiębiorczego jednocześnie. Z zaangażowaniem działał na rzecz poprawy sytuacji malarzy w Gdańsku i założenia w mieście cechu malarskiego, którego brak był ewenementem w tak prężnie rozwijającym się mieście. W 1612 r. Rada Miejska powołała cech malarzy, a Han był jednym z członków założycieli. Malarz założył też swoją pracownię i miał wielu uczniów, a jego talent malarski i organizacyjny uczynił go człowiekiem majętnym, posiadał ziemię i dworek w Strzyży. W 1623 r. przeniósł się do Chojnic - zdaniem niektórych badaczy ze względu na wzmożone prace przy dekoracji katedry pelplińskiej, inni przypuszczają, że powodem było wyznanie malarza, który był katolikiem, co utrudniało zdobywanie zamówień w Gdańsku. Natomiast w Chojnicach, właśnie w tym okresie triumfowała kontrreformacja. Mimo przeprowadzki w Gdańsku wciąż działała pracownia mistrza, zachował on też gdańskie obywatelstwo.
Jego malarstwo charakteryzuje się delikatnym modelunkiem światłocieniowym, bogatą kolorystyką oraz dekoracyjnością, co znakomicie odpowiadało potrzebom kościoła triumfującego, którego wystrój miał zaświadczać o niezłomnej potędze wiary katolickiej. Większość obrazów Hana, to dzieła o tematyce sakralnej. Do najsłynniejszych należy ołtarz Koronacji Najświętszej Marii Panny z pelplińskiej katedry malowany od 1623 do 1624 r. Wśród świadków koronacji umieszczone zostały portrety ówczesnych dostojników, w tym wizerunek króla Zygmunta III. Wiąże się z nim legenda, mówiąca, że niedługo po zawieszeniu obrazu, w świątyni w 1626 roku, czyli podczas "potopu szwedzkiego" do Pelplina przybył sam Gustaw Adolf. Monarcha spytał ponoć, który z wizerunków przedstawia jego krewnego i zachwycony podobieństwem kazał oszczędzić klasztor. Trudno ocenić wiarygodność tej historii z pewnością jednak Han cieszył się uznaniem także jako portrecista. Spod jego pędzla wyszły portrety wielu przedstawicieli gdańskiego patrycjatu i szlachty z terenu Prus Królewskich. Wymienić można tutaj choćby epitafia z katedry oliwskiej: opata klasztoru cystersów Dawida Konarskiego, Reinholda Heidensteina i jego małżonki, a także starosty mitewskiego Jerzego IV Konopackiego (zm. 1650) oraz jego żony, Anny z Konarskich (zm. 1646).
Epitafium Konopackich datowane jest na około 1625 r., małżonkowie nie mieli potomków, dlatego sami musieli dopilnować jego wystawienia. Do 1945 r. na ramie umieszczone były herby Konopackich Odwaga (Mur) oraz Ossoria Konarskich. Do XIX w. epitafium znajdowało się w katedrze oliwskiej, później znalazło się w zbiorach rodziny Węsierskich, a następnie obraz trafił do kolekcji rodziny Kwileckich. Przez długie lata eksponowany był w Muzeum Narodowym w Poznaniu.
Portret Konopackich jest jednym z późniejszych dzieł malarza, wprowadził tu także pewne zmiany w stosunku do wcześniejszych wizerunków. Rozbudowana została partia tła z ukazanym niewielkim fragmentem krajobrazu, a portretowani zostali ukazani przy stoliku nakrytym wzorzystym kobiercem. Znajdujący się w zbiorach MNG portret z epitafium Christiana Henninga, był ostatnim dziełem artysty.
Dzieło Hana umożliwi pełniejszą prezentację dojrzałego okresu twórczości tego artysty, którego bez wątpienia zaliczyć można do najwybitniejszych malarzy okresu baroku nie tylko w Prusach Królewskich, ale także w Rzeczypospolitej.
Peeter Danckers de Rij
Uznanym portrecistą był także pochodzący z Holandii Peeter Danckers de Rij. Artysta został sprowadzony do Polski przez króla Władysława IV Wazę ok. 1635 r. jako portrecista i dekorator najprawdopodobniej w związku z przygotowaniami do ślubu monarchy z Cecylią Renatą Habsburżanką. Wkrótce został nadwornym malarzem Wazów, malował głównie portrety. Działał w Warszawie, Gdańsku i Wilnie.
Do Polski przybył jako ukształtowany już artysta i wywarł ogromny wpływ na tutejsze malarstwo portretowe. Dzięki temu, mimo że zachowała się bardzo niewielka liczba dzieł mistrza (min. w muzeach w Brukseli, Amsterdamie, Brunszwiku, Gripsholmie, Frederiksborgu) pełniejsze wyobrażenie o jego twórczości dają sztychy autorstwa między innymi grafików gdańskich Hondiusa i Falcka. Jeden z najsłynniejszych portretów Danckersa, wizerunek Cecylii Renaty do niedawna znany był właśnie tylko ze sztychu, a odnalazł się w Moskwie, gdzie trafił ze zbiorów Uniwersytetu Wileńskiego. Najprawdopodobniej powstał on w Wilnie w 1639 r., podczas organizowanych wtedy uroczystości na cześć królowej. W Polsce malarz spędził ćwierć wieku, aż do swojej śmierci w 1661 r. Artysta został napadnięty i śmiertelnie raniony w miejscowości Rudniki pod Wilnem. Wedle anegdoty talent portrecisty pomógł schwytać złoczyńców, bowiem ostatnią pracą artysty były szkice przedstawiające oprawców.
Danckers portretował rodzinę królewską, przedstawicieli szlachty i patrycjatu. Są to wizerunki reprezentacyjne, których zadaniem było ukazanie statusu portretowanego, stąd też dbałość o ukazanie przepychu ubioru i odpowiednich atrybutów, najczęściej przedstawionych na tle pejzażu. Z zachowanych dzieł można wymienić jeszcze Portret Adama Kazanowskiego z 1638 r. oraz Portret Królewicza Zygmunta Kazimierza z 1644 r. Z dawnej kolekcji rodziny Kwileckich pochodzą trzy obrazy datowane na około 1640 r.: portret młodzieńca z panoramą Gdańska w tle, wizerunki mężczyzny i kobiety, będących najpewniej członkami jednej rodziny, być może z rodu Węsierskich. Według hipotez niektórych opinii portretowani są spokrewnieni z rodziną Denhoffów lub Wejherów, inni określają je po prostu jako portrety gdańskich patrycjuszy. Z całą pewnością są doskonałym przykładem reprezentacyjnych wizerunków gdańskiego patrycjatu oraz jego arystokratycznych ambicji.
Muzeum Narodowe w Gdańsku
Oddział Sztuki Dawnej
ul. Toruńska 1
80 - 822 Gdańsk
Filmy