Prezentacja Agaty Przyżyckiej w Galerii Katedra

BIOGRAM: ur. w 1992 roku w Toruniu. W 2016 roku obroniła pracę dyplomową na ASP w Gdańsku, następnie otrzymała tytuł doktory na macierzystej uczelni. Obecnie pracuje jako asystentka na Wydziale Malarstwa. Prezentowała swoją twórczość na wystawach indywidualnych i zbiorowych
m.in. Kravitz Contemporary w Londynie, w Galerii Sztuki Wozownia w Toruniu, w Kolonii Artystów i Akademii Sztuki Pięknych w Gdańsku i Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, w Galerii Miejskiej we
Wrocławiu. Jej obrazy znajdują się m.in. w kolekcji Muzeum Narodowego w Gdańsku. Finalistka licznych konkursów i festiwali malarskich - m.in. w VI Przeglądzie Młodej Sztuki "Świeża Krew" (Wrocław, 2016), II Ogólnopolskim Konkursie Malarskim im. Leona Wyczółkowskiego (Bydgoszcz,
2016), Ogólnopolskim Konkursie Malarskim im. Wojciecha Fangora (Gdańsk, 2015) czy Ogólnopolskim Konkursie Malarskim AleSztuka! (Kraków, 2015 / Gdańsk, 2016).

Fragment tekstu kuratorskiego:
"Rozsmakowana w ciele (z rubensowskim umiłowaniem dla kształtu, obsesyjnym zacięciem Szapocznikow i geometryczną precyzją Kulik) Agata Przyżycka tworzy złożone kompozycje z dowolnie zmodyfikowanych jego fragmentów. Zmultiplikowane w pracach artystki sylwetki konstruują zmysłową masę, czasem ściśle zbitą, innym razem swobodnie falującą, układającą się w
meandrujący ornament bądź harmonijną mandalę. Wypracowany przez twórczynię indywidualny, artystyczny język charakteryzuje się z jednej strony pewną regularnością układów, matematycznym
rytmem powtórzeń, z drugiej zaś radykalną intymnością, erotyzmem, biologiczną materialnością. Powstałe przy użyciu malarstwa i fotografii jako medium dzieła pozostają wielowymiarowe, reprezentują świeżość spojrzenia i proponują odbiorcy nowe plastyczne jakości. Pastelowe,
gradientowe, wysublimowane estetycznie kompozycje odznaczają się bezbłędnym warsztatem artystycznym. Jednak o sile jej dzieła świadczy także mnogość tropów interpretacyjnych, które można w kontakcie z nim obrać. Obojętnie czy widz przyjmie perspektywę krytyczną czy formalną,
odnajdzie w pracach artystki potencjał emancypacyjny, subwersywny czy podda je analizie semantycznej - wszystkie strategie odbioru są tu równoważne i jednakowo usprawiedliwione. W
myśl estetyki gadamerowskiej- sztuka ma zapraszać adresata do gry, zachęcać go do zabawy w odkodowywanie znaczeń i sensów. Hipnotycznie cielesne pejzaże Przyżyckiej najpierw wabią atrakcyjnością, aby następnie rzucić takie wyzwanie współgrającemu."
Aleksandra Wantuch