Wernisaż odbędzie się 15.06 o godzinie 18:00
Towarzyszą nam one od zalążka życia: najpierw w roli mamy – zawsze najważniejszej, tej, która tuli, karmi i całe swoje życie troszczy się o nas. Poprzez rolę koleżanki z przedszkola lub szkoły (także takiej, którą ze „szczenięcej” miłości ciągnie się za warkocze) stają się stopniowo przyjaciółkami, narzeczonymi, żonami, kochankami, modelkami... Są źródłem uniesień i wspaniałych przeżyć zapadających w pamięci na całe życie, ale bywają też przyczyną bólu i rozpaczy wiodącej nawet do samobójczej śmierci.
Ta wielość kobiecych ról i wielobarwność uczuć jakie wywołują jest fascynująca również dla fotografików, a przy tym niezwykle trudna do uwiecznienia. Nie sposób też oddać całej skomplikowanej, delikatnej i migotliwej relacji między „Panią” a fotografującym ją „Panem”. Wystarczy jednak przejrzeć materiał z jednej sesji, aby zobaczyć jak wiele dzieje się pomiędzy nimi i jak skrajne emocje często się ujawniają. I to jest piękne.
Wystawa, którą Gdańskie Towarzystwo Fotograficzne prezentuje Państwu w ramach obchodów 60. rocznicy swojego istnienia, nie jest w stanie przekazać tego ogromu i różnorodności relacji między dwojgiem twórców. Dwojgiem, bo przecież Pani jest współtwórczynią obrazu, który w końcu trafia na ścianę pokoju, galerii albo znika w tajemnym albumie modelki lub równie zamkniętym archiwum fotografa...
Na wystawie znajdują się prace uznane przez autorów biorących udział w wystawie za reprezentatywne dla ich zainteresowań. Poczynając od portretu dziewczyn bawiących się przed obiektywem i w tym znajdujących chwilę radości, poprzez panie uchwycone w codzienności życia lub dniu świątecznym, a także przez połączenie „pejzażu ciał” z pejzażem sensu stricto aż po fascynacje egzotyką.
Przeżycia, jakie były udziałem autorów zdjęć w momencie naciśnięcia spustu migawki, zapewne pozostaną w ich pamięci na zawsze. Ile z tego twórczego nastroju można odnaleźć na zaprezentowanych pracach, pozostawiamy ocenie widzów.
Paniom należy się wdzięczność i podziękowania: za współpracę, cierpliwość, otwartość, zgodę na, często daleko idącą, ingerencję w ich prywatność. Bez nich nie byłoby tej wystawy. Dziękujemy.
Towarzyszą nam one od zalążka życia: najpierw w roli mamy – zawsze najważniejszej, tej, która tuli, karmi i całe swoje życie troszczy się o nas. Poprzez rolę koleżanki z przedszkola lub szkoły (także takiej, którą ze „szczenięcej” miłości ciągnie się za warkocze) stają się stopniowo przyjaciółkami, narzeczonymi, żonami, kochankami, modelkami... Są źródłem uniesień i wspaniałych przeżyć zapadających w pamięci na całe życie, ale bywają też przyczyną bólu i rozpaczy wiodącej nawet do samobójczej śmierci.
Ta wielość kobiecych ról i wielobarwność uczuć jakie wywołują jest fascynująca również dla fotografików, a przy tym niezwykle trudna do uwiecznienia. Nie sposób też oddać całej skomplikowanej, delikatnej i migotliwej relacji między „Panią” a fotografującym ją „Panem”. Wystarczy jednak przejrzeć materiał z jednej sesji, aby zobaczyć jak wiele dzieje się pomiędzy nimi i jak skrajne emocje często się ujawniają. I to jest piękne.
Wystawa, którą Gdańskie Towarzystwo Fotograficzne prezentuje Państwu w ramach obchodów 60. rocznicy swojego istnienia, nie jest w stanie przekazać tego ogromu i różnorodności relacji między dwojgiem twórców. Dwojgiem, bo przecież Pani jest współtwórczynią obrazu, który w końcu trafia na ścianę pokoju, galerii albo znika w tajemnym albumie modelki lub równie zamkniętym archiwum fotografa...
Na wystawie znajdują się prace uznane przez autorów biorących udział w wystawie za reprezentatywne dla ich zainteresowań. Poczynając od portretu dziewczyn bawiących się przed obiektywem i w tym znajdujących chwilę radości, poprzez panie uchwycone w codzienności życia lub dniu świątecznym, a także przez połączenie „pejzażu ciał” z pejzażem sensu stricto aż po fascynacje egzotyką.
Przeżycia, jakie były udziałem autorów zdjęć w momencie naciśnięcia spustu migawki, zapewne pozostaną w ich pamięci na zawsze. Ile z tego twórczego nastroju można odnaleźć na zaprezentowanych pracach, pozostawiamy ocenie widzów.
Paniom należy się wdzięczność i podziękowania: za współpracę, cierpliwość, otwartość, zgodę na, często daleko idącą, ingerencję w ich prywatność. Bez nich nie byłoby tej wystawy. Dziękujemy.
Filmy