Zapraszamy na performatywne czytanie "Zimnego bufetu" Zyty Rudzkiej na Scenę Teatralną Żaka. "Umieramy nie tylko dla grzechów, ale także dla naszych lęków" pisał w XVII wieku Jean Crasset.
Podobne wydarzenia
sobota, godz. 12:00
Gdynia,
Muzeum Marynarki Wojennej
Wstęp wolny
czwartek - niedziela, godz. 09:00
Sopot
Wstęp wolny
Reżyseria: Waldemar Raźniak
Tekst przeczytają: Aleksandra Bożek, Rafał Kowal, Elżbieta Mrozińska, Mateusz Rusin, Grzegorz Wolf
Komentarz naukowy: dr Barbara Świąder-Puchowska
Podczas wieczoru odbędzie się promocja antologii dramatów Zyty Rudzkiej świeżo wydana przez wydawnictwo Panga Pank.
Czy do śmierci można się przygotować? Czy świadomość śmierci nie daje nam właśnie - tropem epikurejskim - radości istnienia? Czymże innym jest ars moriendi, czy pompa funebris jak właśnie pochwałą życia? Zyta Rudzka, pisząc traktat o umieraniu, grzechu i ludzkiej ułomności, daje szansę rekonstrukcji, rekapitulacji, rysuje możliwość zbudowania przyszłości na gruzach pamięci. Sytuacją wyjściową w dramacie Rudzkiej jest śmierć chorej na Alzheimera matki oraz rozmowy jej dzieci: Antosia i Rdzawej. "Antoś, wykonujący zabiegi aborcji i Rdzawa, która po usunięciu ciąży, staje się pseudoterapeutką, specjalizującą się w utylizacji pamięci i recyklingu wspomnień, rozbici psychicznie, funkcjonujący w przestrzeni, podlegającej prawom entropii, podejmują dramatyczne próby symbolicznej reanimacji i reaktywacji zmarłej. (...) Rozmowy bohaterów z matką, prowadzone pośmiertnie podczas kolejnych czynności pochówkowych, odsłaniają stopniowo kulisy ich wspólnego życia: porzucenie przez ojca i życie pod jednym dachem z nieczułą, celebrującą swoje nieszczęście, a później wymagającą ciągłej opieki, chorą matką" - pisze Anna Zalewska-Uberman. Czy dramat Rudzkiej opowiada o irracjonalnej próbie zanegowania śmierci i niemożności rozstania się dzieci z matką, czy też jest próbą uwolnienia się od traumy śmierci i ukazaniem straty jako swoistego élan vital?
Waldek Raźniak o "Zimnym bufet": Rudzka eksploruje głębokie pokłady ludzkiej psychiki, pytając o takie graniczne doświadczenia, jak utrata dziecka, porzucenie, rozwód, żałoba, śmierć. Odsłania to, co w ludzkiej egzystencji najbardziej bolesne, wyposażając przy tym swoich bohaterów w zmysł ironii i poczucie humoru. W efekcie jej sztuki wpisują się w konwencję tragigroteski, jakże charakterystycznej dla polskiej dramaturgii współczesnej w jej najlepszych przejawach. Rudzka w oryginalny sposób kontynuuje tradycję ustanowioną przez Gombrowicza i Witkacego, Białoszewskiego, Różewicza i Kajzara, ale jest w swojej twórczości osobna, bo wprowadza do swoich utworów wyraźnie kobiecą (choć nie feministyczną) perspektywę. Rudzka zaskakuje nieoczywistością swojego spojrzenia na sprawy tak intymne, jak śmierć matki, i tak społecznie istotne, jak emigracja polskich żydów w 1968 roku.
ZYTA RUDZKA
Urodzona w 1964 - dramatopisarka, pisarka, poetka i scenarzystka filmów o sztuce. Absolwentka Wydziału Psychologii Akademii Teologii Katolickiej. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki. Laureatka Europejskiej Nagrody Radia Deutsche Welle, Nagrody im. Jarosława Iwaszkiewicza, Nagrody im. Stanisława Piętaka, Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Finalistka 17. Ogólnopolskiego Konkursu Na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2011). Oparty na jej scenariuszu film Wieczność dla Nikogo został nagrodzony na Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Krakowie (1995). Jako dramatopisarka debiutowała sztuką Fruwanie dla ornitologów wystawionej pod tytułem Seks, chemia i latanie w reżyseria Marcina Sosnowskiego w Teatrze Bajka (2005). Czytanie performatywne w TR Warszawa w reżyseria Moniki Pęcikiewicz (2004).
Jej drugi dramat Cukier Stanik zdobył główną nagrodę w konkursie Forum Dramatu Lustro. Obraz. Iluzja w Łodzi (2007) i trafił do finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (2008). Miał swoją prapremierę w Teatrze Laboratorium w Warszawie w reżyseria Gabriela Gietzky ( 2010) oraz został zrealizowany dla Polskiego Radia w reżyseria Andrzeja Piszczatowskiego (2010). Czytania performatywne tekstu odbyły się w Teatrze Miejskim w Gdyni w reżyseria Joanny Puzyny- Chojki (2008) oraz w Teatrze Laboratorium w reżyseria Małgorzaty Bogajewskiej (2009). Kolejny tekst dla teatru Fastryga nagrodzono w konkursie Teatru Polskiego we Wrocławiu na Dramat o Marcu'68 ( 2008). Czytanie performatywne miało miejsce w Teatrze Polskim we Wrocławiu w reżyseria Krzysztofa Garbaczewskiego (2008) i w Teatrze Na Woli w Warszawie w reżyseria Marty Ogrodzińskiej (2010). Eskimos w podróży służbowej trafił do finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej w 2009 i został zarejestrowany przez TVP Kultura w cyklu Strefa Czytanie Dramatu w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza (2009). Czytanie performatywne w Teatrze Miejskim w Gdyni wyreżyserowała Weronika Szczawińska (2009). Słuchowisko Nawigacja nocą w reżyseria Małgorzaty Bogajewskiej znalazło się w Finale Ogólnopolskiego Festiwalu Nowe Słuchowiska Polskiego Radia (2009). Dramat Pęknięta, obwiązana nitką trafił do finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej w 2010 roku, zrealizowany przez Teatr Polskiego Radia w reżyserii Waldemara Modestowicza (2010). Czytanie performatywne: Teatr Miejski w Gdyni, reżyseria Anna Smolar (2010). Monodram Ten się śmieje, kto ma zęby nagrodzono w Konkursie Sztuka Monologu zorganizowanym przez Laboratorium Dramatu (2010). Zimny Bufet zdobył Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną (2011). Czytanie performatywne: Teatr Miejski w Gdyni w reżyseria Uli Kijak (2011). Tekst zrealizował w Teatrze Polskiego Radia Darek Błaszczyk (2011). Jej dramaty ukazały się drukiem w "Dialogu" i "Notatniku Teatralnym". Autorka powieści: Białe klisze (1993), Uczty i głody (1995), Pałac Cezarów (1995), Mykwa (1999), Dziewczyny Bonda (2004), Ślicznotka doktora Josefa (2006). Jej twórczość tłumaczono na język niemiecki, rosyjski, chorwacki, włoski, czeski i francuski.
WALDEMAR RAŹNIAK
Reżyser, aktor, wykładowca na Wydziale Teatru Tańca PWST Kraków (Wydział Zamiejscowy w Bytomiu), asystent na Wydziale Aktorskim warszawskiej Akademii Teatralnej, gdzie w 2011 roku ukończył Wydział Reżyserii; ukończył również aktorstwo dramatyczne w PWST w Krakowie (2006), zarządzanie kulturą na Uniwersytecie Jagiellońskim (2006) oraz kurs Singing in the Theatre w Conservatoire for Music & Theatre w Guildford (Wielka Brytania); odbył staż reżyserski w Rosyjskiej Akademii Sztuki Teatralnej GITIS w Moskwie. Zadebiutował spektaklem Wassa Żeleznowa w Och-Teatrze (w rolach głównych Krystyna Janda, Jerzy Trela, 2010); wyreżyserował: Morfinę według Jeleny i Michaiła Bułhakow (Teatr Muzyczny Roma w Warszawie, 2011), Scenariusz dla Trzech Aktorów (Teatr Miejski w Gdyni, 2010), Idiotę według Dostojewskiego w teatrze Collegium Nobilium (dyplom pod opieką Andrzeja Strzeleckiego, 2009); operę elektroniczną Solaris na podstawie powieści Lema (Festiwal Teatralny Malta w Poznaniu - wyróżnienie, 2008), etiudę Hamlet (Festiwal Szekspirowski w Gdańsku, 2008). W 2005 napisał libretto i wyreżyserował musical Wampir (PWST i Akademia Muzyczna w Krakowie). Grał w przedstawieniach PWST Kraków: Zielona gęś w reżyserii Marty Stebnickiej, Wieczór Trzech Króli w reżyserii Jerzego Stuhra, Wizja Mozarta w reżyserii Romana Gancarczyka, jak również w Ryszardzie III w reżyserii Stuhra w Teatrze Ludowym w Krakowie. Wystąpił w cyklu Niekabaretów Macieja Nowaka w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku oraz w filmach Mniejsze zło Janusza Morgensterna i Mała Moskwa Krzystka.
ALEKSANDRA BOŻEK
Ukończyła warszawską Akademię Teatralną w roku 2000. Od tego czasu grała w wielu spektaklach teatrów offowych i instytucjonalnych na terenie całego kraju. Grała w warszawskim Teatrze Ateneum, Dramatycznym, Współczesnym, zagrała także w kilku spektaklach Studia Teatralnego Koło, Centrum Artystycznego Mińska 25, a także w Teatrze 2xU/Usta Usta (Śmierć Człowieka-Wiewiórki, reżyseria Liber). Grała też w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (Motortown, reżyseria Kania), a także w głośnym kaliskim Woyzecku w reżyserii Mai Kleczewskiej (rola Marii). W roku 2005 zdobyła Grand Prix III Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego za główną rolę w spektaklu Noce Szeherezady. Za tę samą rolę otrzymała jeszcze główną nagrodę w kategorii aktorów profesjonalnych na Festiwalu Teatrów Niewielkich w Lublinie. W zespole Teatru Powszechnego od sierpnia 2008 roku.
RAFAŁ KOWAL
Urodzony w 1970 w Olkuszu, absolwent PWST w Krakowie (Wydział Aktorski). Od 1995 roku aktor Teatru Miejskiego im. Gombrowicza w Gdyni. Zagrał w następujących spektaklach: Historyja o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim, Mikołaj z Wilkowiecka, reżyseria Cieplak, Teatr Współczesny we Wrocławiu, w Teatrze Miejskim im. Gombrowicza w Gdyni: Ślub, Gombrowicz, reżyseria: Śmigasiewicz, Proces, Kafka, reżyseria: Śmigasiewicz, Urodziny Stanleya, Pinter, reżyseria: Sass, Bracia K., Dostojewski, reżyseria: Bubień, Zorba, Kander, Stein, Ebb, reżyseria, inscenizacja i choreografia: Szurmiej, Kształt rzeczy, Labute, reżyseria Wyszomirski, Piaf, Gems, reżyseria, inscenizacja i choreografia: Szurmiej, Trans-Atlantyk, Gombrowicz, reżyseria Śmigasiewicz, Niespodziewany koniec lata, Przybora i Wasowski, reżyseria Śmigasiewicz, ,Anioł zstąpił do Babilonu, Dürenmatt, reżyseria Wernio, 2000, Iwona Księżniczka Burgunda, Gombrowicz, reżyseria Śmigasiewicz, Sonata Belzebuba, Witkiewicz, reżyseria Wernio; autor muzyki do spektakli: Tango - Mrożek, reżyseria Piotr Kruszczyński, Teatr Miejski w Gdyni, Ogień w Głowie - Majenburg, reżyseria Kruszczyński, Teatr Wybrzeże w Gdańsku, Niezidentyfikowane szczątki ludzkie - Frazer, reżyseria Kruszczyński, Teatr Miejski im. Gombrowicz w Gdyni, Czego nie widać - Frayn, reżyseria Talarczyk, Teatr Miejski im. Gombrowicz w Gdyni, Titi i Nunu według Modrzejewskiej, reżyseria i adaptacja Chabior, Teatr im. Modrzejewskiej w Legnicy, Bądź mi opoką - Keeffe, współpraca reżyseria Kijak, Teatr Miniatura w Gdańsku, Zdarzenia na Brygu Banbury - Gombrowicz, reżyseria Kijak, Teatr Polski we Wrocławiu, Momo - Ende, reżyseria Kijak, Tramwaj zwany pożądaniem - Williams, reżyseria Kruszczyński, Teatr Miejski w Gdyni, Zielony wędrowiec - Liliana Bardijewska, reżyseria Ula Kijak, Teatr Lalka w Warszawie, Kamienie w kieszeniach - Jones, reżyseria Zbigniew Brzoza, Teatr Miejski w Gdyni; laureat licznych nagród i wyróżnień: 2010 - Nagroda Prezydenta Miasta Gdynia z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru za role w spektaklu Scenariusz dla trzech aktorów Schaffera, reżyseria Waldemar Raźniak, 2007 - Nagroda Prezydenta Miasta Gdynia z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru za role pisarza Nikosa w musicalu Zorba i Iwana w Braciach K. (na podstawie Braci Karamazow Dostojewskiego) w Teatrze Miejskim w Gdyni, 2003 - nagroda dla najlepszego aktora Sceny Letniej Teatru Miejskiego im. Gombrowicza w Gdyni, w sezonie 2002, 1996 - Teatralna Nagroda Prezydenta Miasta Gdyni za rolę w spektaklu Kwartet dla czterech aktorów Schäffera, reżyseria Bauman, 1994 - Opole, Grand Prix na Festiwalu Klasyka Polska, za rolę Jezusa w Historyji o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim Mikołaja z Wilkowiecka, reżyseria Cieplak, 1993 - Łódź - XI Festiwal Szkół Teatralnych - wyróżnienie za rolę Merkurego w przedstawieniu Zdrady miłosne Moliera w reżyserii Roberta Czechowskiego (PWST Kraków).
ELŻBIETA MROZIŃSKA
Aktorka Teatru Miejskiego im. Witolda Gombrowicza w Gdyni. Występowała w teatrach: Muzycznym im. Baduszkowej w Gdyni (1985 - 1989 jako adeptka i aktorka 1989 - 1992), Miejskim im. Gombrowicza w Gdyni (1992 - 1993 i od 1996) i Teatrze im. Horzycy w Toruniu (1994 - 1996). Urodziła się w Gdańsku. Ukończyła Studium Wokalno-Aktorskie im. Danuty Baduszkowej przy Teatrze Muzycznym w Gdyni. Debiutowała na deskach tego teatru rolą Anastazji Nibek w spektaklu Czysta blaga według Małego dworku Witkiewicza (dyplom, 1989). Grała w spektaklach: Teatru Muzycznego im. Baduszkowej w Gdyni: Oliver! Bart, reżyseria Redfarn, Człowiek z La Manchy Leigh, Wasserman, reżyseria Gruza, Opera za trzy grosze Bertolt, reżyseria Gruza, Cabbaret Kander, Masteroff, reżyseria Stuhr, Skrzypek na dachu Stein, Bock, reżyseria Gruza; Teatru im. Horzycy w Toruniu: Fernando Krapp napisał do mnie ten list, Dorst, reżyseria Meissner, Piosenki przed trybunałem, de Beranger, reżyseria Stebnicka, Opera za trzy groszeM, Bertolt, reżyseria Stebnicka, Awantura w Chioggi Goldoni, reżyseria Komasa; Teatru Miejskiego im. Gombrowicza w Gdyni: Księga Krzysztofa Kolumba według Claudela, Na krawędzi życia, Xingjian, reżyseria Wojtaszek, Balladyna, Słowacki, reżyseria Czechowski, Sen nocy letniej, Shakespeare, reżyseria Wernio, Zbiór bzdur, czyli Dymny żongler dwusturęki według Dymnego, Mistrz Piotr Pathelin, reżyseria Wojtaszek, Dziesięć obrazów naturalnej wielkości, Bazaczek, reżyseria Siastacz, Anioł zstąpił do Babilonu, Dürrenmatt, reżyseria Wernio, Niezidentyfikowane szczątki ludzkie, Fraser, reżyseria Kruszczyński, O, Beri-beri, Witkiewicz, reżyseria Komasa, Kariera Artura Ui, Brecht, reżyseria Adamczyk, Romeo i Julia, Shakespeare, reżyseria Wernio, Śmierć komiwojażera, Miller, reżyseria Ferency, Narodzeni z obłędu. Tryptyk romantyczny, Życie jest snem, de la Barca, reżyseria Wernio, 101 dalmatyńczyków, Smith, reżyseria Bielunas, Kartoteka, Różewicz, reżyseria Łazarkiewicz, Don Kichote, Cervantes, reżyseria Bunsch, Piaf, Gems, reżyseria Szurmiej, Niebezpieczne związki, Hampton, reżyseria Bunsch, Piękna i Bestia, Hrubin, reżyseria Nosalek, Zorba, Kander, reżyseria Szurmiej, Bracia K., Dostojewski, reżyseria Bubień, Czarnoksiężnik z Krainy Oz, Baum, reżyseria Bielunas, Casanova, Casanova, reżyseria Bunsch, Dyzma, Korcz, reżyseria Szurmiej, Szewcy, Witkiewicz, reżyseria Bunsch, Woyzeck, Büchner, reżyseria Deszcz (2009). Występowała również gościnnie w Teatrze Atelier w Sopocie, Dramatycznym w Warszawie, Polskim w Poznaniu, Dramatycznym w Elblągu. Laureatka licznych nagród i wyróżnień: 2007 - Nagroda Marszałka Województwa Pomorskiego za role w spektaklach Bracia K. i Niebezpieczne związki, 2003 - Nagroda Teatralna Prezydenta Miasta Gdyni, 1997 - wyróżnienie na XVII Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, 1997 - Nagroda Teatralna Prezydenta Miasta Gdyni, za wyróżnienie na XVII PPA we Wrocławiu. Elżbieta Mrozińska za kreację aktorską w spektaklu Bracia K. znalazła się w znakomitym gronie artystów wyróżnionych przez miesięcznik "Teatr" pod hasłem Najlepszy, najlepsza, najlepsi w sezonie 2006/2007.
MATEUSZ RUSIN
Absolwent warszawskiej Akademii Teatralnej. Laureat Grand Prix XXIX Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi (2011) za rolę Dymitra w spektaklu Bracia Karamazow w reżyserii Jarosława Gajewskiego, I Nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Wokalnym Singing Mask w Sankt Petersburgu (2010) oraz Wyróżnienia w konkursie piosenki Pamiętajcie o Osieckiej (2009). Debiut teatralny to rola Piotra Strozziego w Lorezaccio w reżyserii Jacquesa Lassalle'a w Teatrze Narodowym. W filmie fabularnym po raz pierwszy pojawił się jako Rafał w Księstwie Andrzeja Barańskiego. Od sezonu 2011/2012 w zespole Teatru Narodowego.
GRZEGORZ WOLF
Urodzony w 1970 w Gdańsku, absolwent PWST we Wrocławiu (Wydział Aktorski). Od 2000 roku aktor Teatru Miejskiego im. Gombrowicza w Gdyni. Najważniejsze role teatralne: Narrator - < i="">, Gombrowicz, reżyseria Kijak (Gdynia, 2004), Jan - Bądź mi opoką, reżyseria Kijak (Gdynia, 2004), Robert - Niezidentyfikowane szczątki ludzkie, Frezer, reżyseria Kruszczyński (Gdynia, 2001), Lancelot Gobbo - Kupiec wenecki, reżyseria Warlikowski (Toruń, 1995). Role filmowe i telewizyjne: Hitler - Wróżby Kumaka, reżyseria Gliński. Był asystentem przy następujących spektaklach: Niezidentyfikowane szczątki ludzkie, reżyseria Kruszyński, Dziadach część II z cyklu Tryptyku romantycznego, reżyseria Gietzky, Niebezpieczne związki, reżyseria Bunsch. Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdyni z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru, za Widmo nieme w Dziadach.
<>
Tekst przeczytają: Aleksandra Bożek, Rafał Kowal, Elżbieta Mrozińska, Mateusz Rusin, Grzegorz Wolf
Komentarz naukowy: dr Barbara Świąder-Puchowska
Podczas wieczoru odbędzie się promocja antologii dramatów Zyty Rudzkiej świeżo wydana przez wydawnictwo Panga Pank.
Czy do śmierci można się przygotować? Czy świadomość śmierci nie daje nam właśnie - tropem epikurejskim - radości istnienia? Czymże innym jest ars moriendi, czy pompa funebris jak właśnie pochwałą życia? Zyta Rudzka, pisząc traktat o umieraniu, grzechu i ludzkiej ułomności, daje szansę rekonstrukcji, rekapitulacji, rysuje możliwość zbudowania przyszłości na gruzach pamięci. Sytuacją wyjściową w dramacie Rudzkiej jest śmierć chorej na Alzheimera matki oraz rozmowy jej dzieci: Antosia i Rdzawej. "Antoś, wykonujący zabiegi aborcji i Rdzawa, która po usunięciu ciąży, staje się pseudoterapeutką, specjalizującą się w utylizacji pamięci i recyklingu wspomnień, rozbici psychicznie, funkcjonujący w przestrzeni, podlegającej prawom entropii, podejmują dramatyczne próby symbolicznej reanimacji i reaktywacji zmarłej. (...) Rozmowy bohaterów z matką, prowadzone pośmiertnie podczas kolejnych czynności pochówkowych, odsłaniają stopniowo kulisy ich wspólnego życia: porzucenie przez ojca i życie pod jednym dachem z nieczułą, celebrującą swoje nieszczęście, a później wymagającą ciągłej opieki, chorą matką" - pisze Anna Zalewska-Uberman. Czy dramat Rudzkiej opowiada o irracjonalnej próbie zanegowania śmierci i niemożności rozstania się dzieci z matką, czy też jest próbą uwolnienia się od traumy śmierci i ukazaniem straty jako swoistego élan vital?
Waldek Raźniak o "Zimnym bufet": Rudzka eksploruje głębokie pokłady ludzkiej psychiki, pytając o takie graniczne doświadczenia, jak utrata dziecka, porzucenie, rozwód, żałoba, śmierć. Odsłania to, co w ludzkiej egzystencji najbardziej bolesne, wyposażając przy tym swoich bohaterów w zmysł ironii i poczucie humoru. W efekcie jej sztuki wpisują się w konwencję tragigroteski, jakże charakterystycznej dla polskiej dramaturgii współczesnej w jej najlepszych przejawach. Rudzka w oryginalny sposób kontynuuje tradycję ustanowioną przez Gombrowicza i Witkacego, Białoszewskiego, Różewicza i Kajzara, ale jest w swojej twórczości osobna, bo wprowadza do swoich utworów wyraźnie kobiecą (choć nie feministyczną) perspektywę. Rudzka zaskakuje nieoczywistością swojego spojrzenia na sprawy tak intymne, jak śmierć matki, i tak społecznie istotne, jak emigracja polskich żydów w 1968 roku.
ZYTA RUDZKA
Urodzona w 1964 - dramatopisarka, pisarka, poetka i scenarzystka filmów o sztuce. Absolwentka Wydziału Psychologii Akademii Teologii Katolickiej. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki. Laureatka Europejskiej Nagrody Radia Deutsche Welle, Nagrody im. Jarosława Iwaszkiewicza, Nagrody im. Stanisława Piętaka, Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Finalistka 17. Ogólnopolskiego Konkursu Na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2011). Oparty na jej scenariuszu film Wieczność dla Nikogo został nagrodzony na Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Krakowie (1995). Jako dramatopisarka debiutowała sztuką Fruwanie dla ornitologów wystawionej pod tytułem Seks, chemia i latanie w reżyseria Marcina Sosnowskiego w Teatrze Bajka (2005). Czytanie performatywne w TR Warszawa w reżyseria Moniki Pęcikiewicz (2004).
Jej drugi dramat Cukier Stanik zdobył główną nagrodę w konkursie Forum Dramatu Lustro. Obraz. Iluzja w Łodzi (2007) i trafił do finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (2008). Miał swoją prapremierę w Teatrze Laboratorium w Warszawie w reżyseria Gabriela Gietzky ( 2010) oraz został zrealizowany dla Polskiego Radia w reżyseria Andrzeja Piszczatowskiego (2010). Czytania performatywne tekstu odbyły się w Teatrze Miejskim w Gdyni w reżyseria Joanny Puzyny- Chojki (2008) oraz w Teatrze Laboratorium w reżyseria Małgorzaty Bogajewskiej (2009). Kolejny tekst dla teatru Fastryga nagrodzono w konkursie Teatru Polskiego we Wrocławiu na Dramat o Marcu'68 ( 2008). Czytanie performatywne miało miejsce w Teatrze Polskim we Wrocławiu w reżyseria Krzysztofa Garbaczewskiego (2008) i w Teatrze Na Woli w Warszawie w reżyseria Marty Ogrodzińskiej (2010). Eskimos w podróży służbowej trafił do finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej w 2009 i został zarejestrowany przez TVP Kultura w cyklu Strefa Czytanie Dramatu w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza (2009). Czytanie performatywne w Teatrze Miejskim w Gdyni wyreżyserowała Weronika Szczawińska (2009). Słuchowisko Nawigacja nocą w reżyseria Małgorzaty Bogajewskiej znalazło się w Finale Ogólnopolskiego Festiwalu Nowe Słuchowiska Polskiego Radia (2009). Dramat Pęknięta, obwiązana nitką trafił do finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej w 2010 roku, zrealizowany przez Teatr Polskiego Radia w reżyserii Waldemara Modestowicza (2010). Czytanie performatywne: Teatr Miejski w Gdyni, reżyseria Anna Smolar (2010). Monodram Ten się śmieje, kto ma zęby nagrodzono w Konkursie Sztuka Monologu zorganizowanym przez Laboratorium Dramatu (2010). Zimny Bufet zdobył Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną (2011). Czytanie performatywne: Teatr Miejski w Gdyni w reżyseria Uli Kijak (2011). Tekst zrealizował w Teatrze Polskiego Radia Darek Błaszczyk (2011). Jej dramaty ukazały się drukiem w "Dialogu" i "Notatniku Teatralnym". Autorka powieści: Białe klisze (1993), Uczty i głody (1995), Pałac Cezarów (1995), Mykwa (1999), Dziewczyny Bonda (2004), Ślicznotka doktora Josefa (2006). Jej twórczość tłumaczono na język niemiecki, rosyjski, chorwacki, włoski, czeski i francuski.
WALDEMAR RAŹNIAK
Reżyser, aktor, wykładowca na Wydziale Teatru Tańca PWST Kraków (Wydział Zamiejscowy w Bytomiu), asystent na Wydziale Aktorskim warszawskiej Akademii Teatralnej, gdzie w 2011 roku ukończył Wydział Reżyserii; ukończył również aktorstwo dramatyczne w PWST w Krakowie (2006), zarządzanie kulturą na Uniwersytecie Jagiellońskim (2006) oraz kurs Singing in the Theatre w Conservatoire for Music & Theatre w Guildford (Wielka Brytania); odbył staż reżyserski w Rosyjskiej Akademii Sztuki Teatralnej GITIS w Moskwie. Zadebiutował spektaklem Wassa Żeleznowa w Och-Teatrze (w rolach głównych Krystyna Janda, Jerzy Trela, 2010); wyreżyserował: Morfinę według Jeleny i Michaiła Bułhakow (Teatr Muzyczny Roma w Warszawie, 2011), Scenariusz dla Trzech Aktorów (Teatr Miejski w Gdyni, 2010), Idiotę według Dostojewskiego w teatrze Collegium Nobilium (dyplom pod opieką Andrzeja Strzeleckiego, 2009); operę elektroniczną Solaris na podstawie powieści Lema (Festiwal Teatralny Malta w Poznaniu - wyróżnienie, 2008), etiudę Hamlet (Festiwal Szekspirowski w Gdańsku, 2008). W 2005 napisał libretto i wyreżyserował musical Wampir (PWST i Akademia Muzyczna w Krakowie). Grał w przedstawieniach PWST Kraków: Zielona gęś w reżyserii Marty Stebnickiej, Wieczór Trzech Króli w reżyserii Jerzego Stuhra, Wizja Mozarta w reżyserii Romana Gancarczyka, jak również w Ryszardzie III w reżyserii Stuhra w Teatrze Ludowym w Krakowie. Wystąpił w cyklu Niekabaretów Macieja Nowaka w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku oraz w filmach Mniejsze zło Janusza Morgensterna i Mała Moskwa Krzystka.
ALEKSANDRA BOŻEK
Ukończyła warszawską Akademię Teatralną w roku 2000. Od tego czasu grała w wielu spektaklach teatrów offowych i instytucjonalnych na terenie całego kraju. Grała w warszawskim Teatrze Ateneum, Dramatycznym, Współczesnym, zagrała także w kilku spektaklach Studia Teatralnego Koło, Centrum Artystycznego Mińska 25, a także w Teatrze 2xU/Usta Usta (Śmierć Człowieka-Wiewiórki, reżyseria Liber). Grała też w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (Motortown, reżyseria Kania), a także w głośnym kaliskim Woyzecku w reżyserii Mai Kleczewskiej (rola Marii). W roku 2005 zdobyła Grand Prix III Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego za główną rolę w spektaklu Noce Szeherezady. Za tę samą rolę otrzymała jeszcze główną nagrodę w kategorii aktorów profesjonalnych na Festiwalu Teatrów Niewielkich w Lublinie. W zespole Teatru Powszechnego od sierpnia 2008 roku.
RAFAŁ KOWAL
Urodzony w 1970 w Olkuszu, absolwent PWST w Krakowie (Wydział Aktorski). Od 1995 roku aktor Teatru Miejskiego im. Gombrowicza w Gdyni. Zagrał w następujących spektaklach: Historyja o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim, Mikołaj z Wilkowiecka, reżyseria Cieplak, Teatr Współczesny we Wrocławiu, w Teatrze Miejskim im. Gombrowicza w Gdyni: Ślub, Gombrowicz, reżyseria: Śmigasiewicz, Proces, Kafka, reżyseria: Śmigasiewicz, Urodziny Stanleya, Pinter, reżyseria: Sass, Bracia K., Dostojewski, reżyseria: Bubień, Zorba, Kander, Stein, Ebb, reżyseria, inscenizacja i choreografia: Szurmiej, Kształt rzeczy, Labute, reżyseria Wyszomirski, Piaf, Gems, reżyseria, inscenizacja i choreografia: Szurmiej, Trans-Atlantyk, Gombrowicz, reżyseria Śmigasiewicz, Niespodziewany koniec lata, Przybora i Wasowski, reżyseria Śmigasiewicz, ,Anioł zstąpił do Babilonu, Dürenmatt, reżyseria Wernio, 2000, Iwona Księżniczka Burgunda, Gombrowicz, reżyseria Śmigasiewicz, Sonata Belzebuba, Witkiewicz, reżyseria Wernio; autor muzyki do spektakli: Tango - Mrożek, reżyseria Piotr Kruszczyński, Teatr Miejski w Gdyni, Ogień w Głowie - Majenburg, reżyseria Kruszczyński, Teatr Wybrzeże w Gdańsku, Niezidentyfikowane szczątki ludzkie - Frazer, reżyseria Kruszczyński, Teatr Miejski im. Gombrowicz w Gdyni, Czego nie widać - Frayn, reżyseria Talarczyk, Teatr Miejski im. Gombrowicz w Gdyni, Titi i Nunu według Modrzejewskiej, reżyseria i adaptacja Chabior, Teatr im. Modrzejewskiej w Legnicy, Bądź mi opoką - Keeffe, współpraca reżyseria Kijak, Teatr Miniatura w Gdańsku, Zdarzenia na Brygu Banbury - Gombrowicz, reżyseria Kijak, Teatr Polski we Wrocławiu, Momo - Ende, reżyseria Kijak, Tramwaj zwany pożądaniem - Williams, reżyseria Kruszczyński, Teatr Miejski w Gdyni, Zielony wędrowiec - Liliana Bardijewska, reżyseria Ula Kijak, Teatr Lalka w Warszawie, Kamienie w kieszeniach - Jones, reżyseria Zbigniew Brzoza, Teatr Miejski w Gdyni; laureat licznych nagród i wyróżnień: 2010 - Nagroda Prezydenta Miasta Gdynia z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru za role w spektaklu Scenariusz dla trzech aktorów Schaffera, reżyseria Waldemar Raźniak, 2007 - Nagroda Prezydenta Miasta Gdynia z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru za role pisarza Nikosa w musicalu Zorba i Iwana w Braciach K. (na podstawie Braci Karamazow Dostojewskiego) w Teatrze Miejskim w Gdyni, 2003 - nagroda dla najlepszego aktora Sceny Letniej Teatru Miejskiego im. Gombrowicza w Gdyni, w sezonie 2002, 1996 - Teatralna Nagroda Prezydenta Miasta Gdyni za rolę w spektaklu Kwartet dla czterech aktorów Schäffera, reżyseria Bauman, 1994 - Opole, Grand Prix na Festiwalu Klasyka Polska, za rolę Jezusa w Historyji o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim Mikołaja z Wilkowiecka, reżyseria Cieplak, 1993 - Łódź - XI Festiwal Szkół Teatralnych - wyróżnienie za rolę Merkurego w przedstawieniu Zdrady miłosne Moliera w reżyserii Roberta Czechowskiego (PWST Kraków).
ELŻBIETA MROZIŃSKA
Aktorka Teatru Miejskiego im. Witolda Gombrowicza w Gdyni. Występowała w teatrach: Muzycznym im. Baduszkowej w Gdyni (1985 - 1989 jako adeptka i aktorka 1989 - 1992), Miejskim im. Gombrowicza w Gdyni (1992 - 1993 i od 1996) i Teatrze im. Horzycy w Toruniu (1994 - 1996). Urodziła się w Gdańsku. Ukończyła Studium Wokalno-Aktorskie im. Danuty Baduszkowej przy Teatrze Muzycznym w Gdyni. Debiutowała na deskach tego teatru rolą Anastazji Nibek w spektaklu Czysta blaga według Małego dworku Witkiewicza (dyplom, 1989). Grała w spektaklach: Teatru Muzycznego im. Baduszkowej w Gdyni: Oliver! Bart, reżyseria Redfarn, Człowiek z La Manchy Leigh, Wasserman, reżyseria Gruza, Opera za trzy grosze Bertolt, reżyseria Gruza, Cabbaret Kander, Masteroff, reżyseria Stuhr, Skrzypek na dachu Stein, Bock, reżyseria Gruza; Teatru im. Horzycy w Toruniu: Fernando Krapp napisał do mnie ten list, Dorst, reżyseria Meissner, Piosenki przed trybunałem, de Beranger, reżyseria Stebnicka, Opera za trzy groszeM, Bertolt, reżyseria Stebnicka, Awantura w Chioggi Goldoni, reżyseria Komasa; Teatru Miejskiego im. Gombrowicza w Gdyni: Księga Krzysztofa Kolumba według Claudela, Na krawędzi życia, Xingjian, reżyseria Wojtaszek, Balladyna, Słowacki, reżyseria Czechowski, Sen nocy letniej, Shakespeare, reżyseria Wernio, Zbiór bzdur, czyli Dymny żongler dwusturęki według Dymnego, Mistrz Piotr Pathelin, reżyseria Wojtaszek, Dziesięć obrazów naturalnej wielkości, Bazaczek, reżyseria Siastacz, Anioł zstąpił do Babilonu, Dürrenmatt, reżyseria Wernio, Niezidentyfikowane szczątki ludzkie, Fraser, reżyseria Kruszczyński, O, Beri-beri, Witkiewicz, reżyseria Komasa, Kariera Artura Ui, Brecht, reżyseria Adamczyk, Romeo i Julia, Shakespeare, reżyseria Wernio, Śmierć komiwojażera, Miller, reżyseria Ferency, Narodzeni z obłędu. Tryptyk romantyczny, Życie jest snem, de la Barca, reżyseria Wernio, 101 dalmatyńczyków, Smith, reżyseria Bielunas, Kartoteka, Różewicz, reżyseria Łazarkiewicz, Don Kichote, Cervantes, reżyseria Bunsch, Piaf, Gems, reżyseria Szurmiej, Niebezpieczne związki, Hampton, reżyseria Bunsch, Piękna i Bestia, Hrubin, reżyseria Nosalek, Zorba, Kander, reżyseria Szurmiej, Bracia K., Dostojewski, reżyseria Bubień, Czarnoksiężnik z Krainy Oz, Baum, reżyseria Bielunas, Casanova, Casanova, reżyseria Bunsch, Dyzma, Korcz, reżyseria Szurmiej, Szewcy, Witkiewicz, reżyseria Bunsch, Woyzeck, Büchner, reżyseria Deszcz (2009). Występowała również gościnnie w Teatrze Atelier w Sopocie, Dramatycznym w Warszawie, Polskim w Poznaniu, Dramatycznym w Elblągu. Laureatka licznych nagród i wyróżnień: 2007 - Nagroda Marszałka Województwa Pomorskiego za role w spektaklach Bracia K. i Niebezpieczne związki, 2003 - Nagroda Teatralna Prezydenta Miasta Gdyni, 1997 - wyróżnienie na XVII Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, 1997 - Nagroda Teatralna Prezydenta Miasta Gdyni, za wyróżnienie na XVII PPA we Wrocławiu. Elżbieta Mrozińska za kreację aktorską w spektaklu Bracia K. znalazła się w znakomitym gronie artystów wyróżnionych przez miesięcznik "Teatr" pod hasłem Najlepszy, najlepsza, najlepsi w sezonie 2006/2007.
MATEUSZ RUSIN
Absolwent warszawskiej Akademii Teatralnej. Laureat Grand Prix XXIX Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi (2011) za rolę Dymitra w spektaklu Bracia Karamazow w reżyserii Jarosława Gajewskiego, I Nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Wokalnym Singing Mask w Sankt Petersburgu (2010) oraz Wyróżnienia w konkursie piosenki Pamiętajcie o Osieckiej (2009). Debiut teatralny to rola Piotra Strozziego w Lorezaccio w reżyserii Jacquesa Lassalle'a w Teatrze Narodowym. W filmie fabularnym po raz pierwszy pojawił się jako Rafał w Księstwie Andrzeja Barańskiego. Od sezonu 2011/2012 w zespole Teatru Narodowego.
GRZEGORZ WOLF
Urodzony w 1970 w Gdańsku, absolwent PWST we Wrocławiu (Wydział Aktorski). Od 2000 roku aktor Teatru Miejskiego im. Gombrowicza w Gdyni. Najważniejsze role teatralne: Narrator - < i="">, Gombrowicz, reżyseria Kijak (Gdynia, 2004), Jan - Bądź mi opoką, reżyseria Kijak (Gdynia, 2004), Robert - Niezidentyfikowane szczątki ludzkie, Frezer, reżyseria Kruszczyński (Gdynia, 2001), Lancelot Gobbo - Kupiec wenecki, reżyseria Warlikowski (Toruń, 1995). Role filmowe i telewizyjne: Hitler - Wróżby Kumaka, reżyseria Gliński. Był asystentem przy następujących spektaklach: Niezidentyfikowane szczątki ludzkie, reżyseria Kruszyński, Dziadach część II z cyklu Tryptyku romantycznego, reżyseria Gietzky, Niebezpieczne związki, reżyseria Bunsch. Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdyni z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru, za Widmo nieme w Dziadach.
<>
Filmy