Out
Balet Izadory Weiss
do muzyki: Henryka Mikołaja Góreckiego, Gustavo Santaolalli, Sainte-Colombe, Alicji Keys, Bebe, Edin Karamazova , Johann Sebastian Bacha , Antonio Vivaldiego, Armand Amara, Marin Maraisa, Yasmin Levy, Tan Duna, Alexandre Desplata
Determinacja i rozmach Izadory Weiss w tworzeniu spektakli baletowych budzi szacunek. Młody, dynamiczny zespół tańca współczesnego, jaki udało jej się stworzyć na naszej scenie dzięki konsekwentnej i wytężonej pracy przy realizacji czterech poprzednich premier, napawa nas dumą i wyróżnia Operę Bałtycką spośród teatrów tej skali nie tylko w Polsce, czego potwierdzenie mamy na widowni i w ocenach specjalistów.
Jej najnowsze dzieło jest punktem zwrotnym w myśleniu o zasadach przekazywania treści poprzez taniec. Jest to jednocześnie akt protestu przeciw narzucaniu poetom reguł brutalnego świata, którym rządzi siła większości, mody kreowanej przez handlarzy i patologicznej konsumpcji. To spektakl o tym, że nie ma zgody pomiędzy umiłowaniem czystości i piękna, a potrzebą trywialnej zabawy i otępienia zmysłów. To wyznanie wiary, że taniec jest najbardziej przejmującym sposobem pokazania tego, co nienazywalne.
Izadora Weiss o balecie: OUT jest opowieścią o alienacji i pewnych jej aspektach w życiu współczesnej kobiety. Alienacja od dawna jest w kulturze terminem pejoratywnym, a już z całą pewnością kobieca alienacja. Jest ona w świetle dorobku kultury budowanej od zawsze pod męskim przewodnictwem czymś niezaprzeczalnie nagannym. Ale dosyć tego! Kończy się lukratywne przewodnictwo, kończą się nagany i kończy się pewność, że alienacja jest zaprzeczeniem wszelkich wartości. Jeszcze trochę wysiłku, a przymus potakiwania męskim ideologiom stanie się karalny jak molestowanie w pracy! Ten feministyczny ton nie znaczy, że traktujemy go ze śmiertelna powagą. Żartujemy sobie i z męskich szowinistów i z feministek, bo każda przesada i brak rozumnej równowagi są komiczne. A jednak, mimo, że OUT nie jest manifestem feminizmu, przedstawiamy w tym spektaklu poważne i bolesne sprawy jednostek, które nijak nie mogą się pogodzić z powszechnymi trendami i pogardą z jaką większości traktują mniejszości. Proporcje między tym zbiorami wciąż się zmieniają i zmienia się również ich zawartość. Ciekawe, że to, co do niedawna było mniejszością, dziś jest większością i odwrotnie. Jak niegdyś pierwsi chrześcijanie byli garstką wyalienowanych z rzymskiego imperialnego społeczeństwa dziwolągów podejrzewanych o najgorsze cechy, tak teraz garstka wyalienowana z ogromnej katolickiej wspólnoty narodowej uchodzi niekiedy za matecznik wszelkiego zła. Garstka komunistów ściganych przez wszystkie policje świata rozrosła się do totalitarnych państw ścigających osamotnionych antykomunistów. Tak jak kiedyś głupkowaci wesołkowie byli wyrzutkami poważnego i szarego społeczeństwa, tak teraz szara, poważna osoba, która nie umie się chichrać co chwila uchodzi za wroga publicznego. Takich przewrotnych zmian obserwujemy dzisiaj wiele. Zawsze jednak niezmienną regułą towarzyszącą alienacji jest bardziej lub mniej zajadłe potępienie mniejszościowych grup, lub notorycznych samotników przez jednomyślną większość. Różna jest tego skala. Od globalnej poprzez narodową, środowiskową, gminną, szkolną aż do rodzinnej. Jako niepoprawnie wyalienowana społecznie osoba nie mogę tego znieść. Cierpiałam z tego powodu od dziecka. Ostatnio jednak dostrzegam, że jest nas więcej. To przynosi pewną pociechę i nadzieję, że jeśli zrobię spektakl o alienacji, to znajdzie się spora ilość istot, które mnie zrozumieją i odczują radość, że nie są same na świecie. Byłoby cudowne, gdyby odczuły radość również z tego powodu, że na oucie powszechnie uznanych wartości i zaakceptowanych przez większość obyczajów, mód i zachowań powstaje piękny ogród wartości wyalienowanych. Być może przetrwa w tym ogrodzie coś, co z czasem może uratować świat przed totalnym idiotyzmem wesołej zabawy, brutalnym tryumfem chamstwa, kultem siły, zamęczaniem obrzydliwościami i pewnością, że słabości i lęki trzeba dobijać jak chore zwierzęta. O tym chciałam opowiedzieć nieprzekładalnym na literackie komentarze językiem tańca - mojego specyficznego tańca związanego z muzyką jak życie z oddychaniem.
Libretto, wybór i montaż muzyki oraz choreografia: Izadora Weiss
Scenografia i kostiumy: Hanna Szymczak
Projekcje multimedialne: Marek Zygmunt
Asystent choreografa: Marzena Socha
Pedagog baletu: Małgorzata Marcinkowska-Chojnacka
Obsada:
Biała: Beata Giza
Szara: Franciszka Kierc (25,26.09), Juliya Lavrenova (24,28.09)
Szafirowa: Sylwia Kowalska-Borowy
Eros: Michał Łabuś
Duet 1: Beata Giza, Ireneusz Stencel
Duet 2: Agnieszka Wojciechowska, Michał Ośka
Trio: Beata Giza, Michał Łabuś, Michał Ośka
Trio-Duety: Sylwia Kowalska-Borowy, Franciszka Kierc (25,26.09) / Juliya Lavrenova (24,28.09), Beata Giza, Michał Łabuś, Ireneusz Stencel, Piotr Nowak
Kwartet 1: Beata Giza, Filip Michalak, Franciszka Kierc (25,26.09) / Juliya Lavrenova (24,28.09), Łukasz Przytarski, Agnieszka Wojciechowska, Michał Ośka, Marzena Socha, Piotr Nowak, Franciszka Kierc (24,28.09) / Juliya Lavrenova (25,26.09)
Kwartet 2: Agnieszka Wojciechowska, Michał Ośka, Dorota Zielińska, Michał Łabuś, Magdalena Pawelec, Piotr Nowak, Yuliya Lavrenowa (25,26.09) / Franciszka Kierc (24,28.09), Ireneusz Stencel
Kwartet 3: Agnieszka Wojciechowska, Piotr Nowak, Beata Giza, Michał Łabuś, Ireneusz Stencel, Yuliya Lavrenowa (25,26.09) / Franciszka Kierc (24,28.09), Elżbieta Czajkowska-Kłos, Bartłomiej Szymalski
Mistrz: Leszek Alabrudziński
Thanatos: Aleksandra Michalak
Rodzeństwo: Marzena Socha, Filip Michalak
Wołający: Radosław Palutkiewicz
Zieloni: Marek Szczygieł, Dorota Zielińska, Radosław Palutkiewicz, Marzena Socha, Filip Michalak, Magdalena Pawelec, Bartosz Kondracki, Marta Śrama, Michał Ośka, Paulina Wojtkowska
Wolni strzelcy: Marek Szczygieł, Michał Łabuś, Filip Michalak, Piotr Nowak, Radosław Palutkiewicz,Bartosz Kondracki, Bartłomiej Szymalski
Wyzwolone: Franciszka Kierc, Beata Giza, Marta Śrama, Agnieszka Wojciechowska, Dorota Zielińska, Yuliya Lavrenova, Magdalena Pawelec, Paulina Wojtkowska, Marzena Socha, Sylwia Kowalska-Borowy, Elżbieta Czajkowska-Kłos, Zuzanna Marszał
Jednomyślni: Sylwia Kowalska-Borowy, Franciszka Kierc, Beata Giza, Marta Śrama, Agnieszka Wojciechowska, Dorota Zielińska, Yuliya Lavrenova, Magdalena Pawelec, Aleksandra Michalak, Joanna Lichorowicz, Marzena Socha, Piotr Nowak, Michał Łabuś, Filip Michalak, Radosław Palutkiewicz, Michał Ośka,Bartłomiej Szymalski,Bartosz Kondracki, Ireneusz Stencel, Leszek Alabrudziński, Krzysztof Szczygieł, Karol Pluszczewicz, Marek Szczygieł, Zuzanna Marszał, Paulina Wojtkowska, Elżbieta Czajkowska-Kłos, Roman Komassa
Balet Izadory Weiss
do muzyki: Henryka Mikołaja Góreckiego, Gustavo Santaolalli, Sainte-Colombe, Alicji Keys, Bebe, Edin Karamazova , Johann Sebastian Bacha , Antonio Vivaldiego, Armand Amara, Marin Maraisa, Yasmin Levy, Tan Duna, Alexandre Desplata
Determinacja i rozmach Izadory Weiss w tworzeniu spektakli baletowych budzi szacunek. Młody, dynamiczny zespół tańca współczesnego, jaki udało jej się stworzyć na naszej scenie dzięki konsekwentnej i wytężonej pracy przy realizacji czterech poprzednich premier, napawa nas dumą i wyróżnia Operę Bałtycką spośród teatrów tej skali nie tylko w Polsce, czego potwierdzenie mamy na widowni i w ocenach specjalistów.
Jej najnowsze dzieło jest punktem zwrotnym w myśleniu o zasadach przekazywania treści poprzez taniec. Jest to jednocześnie akt protestu przeciw narzucaniu poetom reguł brutalnego świata, którym rządzi siła większości, mody kreowanej przez handlarzy i patologicznej konsumpcji. To spektakl o tym, że nie ma zgody pomiędzy umiłowaniem czystości i piękna, a potrzebą trywialnej zabawy i otępienia zmysłów. To wyznanie wiary, że taniec jest najbardziej przejmującym sposobem pokazania tego, co nienazywalne.
Izadora Weiss o balecie: OUT jest opowieścią o alienacji i pewnych jej aspektach w życiu współczesnej kobiety. Alienacja od dawna jest w kulturze terminem pejoratywnym, a już z całą pewnością kobieca alienacja. Jest ona w świetle dorobku kultury budowanej od zawsze pod męskim przewodnictwem czymś niezaprzeczalnie nagannym. Ale dosyć tego! Kończy się lukratywne przewodnictwo, kończą się nagany i kończy się pewność, że alienacja jest zaprzeczeniem wszelkich wartości. Jeszcze trochę wysiłku, a przymus potakiwania męskim ideologiom stanie się karalny jak molestowanie w pracy! Ten feministyczny ton nie znaczy, że traktujemy go ze śmiertelna powagą. Żartujemy sobie i z męskich szowinistów i z feministek, bo każda przesada i brak rozumnej równowagi są komiczne. A jednak, mimo, że OUT nie jest manifestem feminizmu, przedstawiamy w tym spektaklu poważne i bolesne sprawy jednostek, które nijak nie mogą się pogodzić z powszechnymi trendami i pogardą z jaką większości traktują mniejszości. Proporcje między tym zbiorami wciąż się zmieniają i zmienia się również ich zawartość. Ciekawe, że to, co do niedawna było mniejszością, dziś jest większością i odwrotnie. Jak niegdyś pierwsi chrześcijanie byli garstką wyalienowanych z rzymskiego imperialnego społeczeństwa dziwolągów podejrzewanych o najgorsze cechy, tak teraz garstka wyalienowana z ogromnej katolickiej wspólnoty narodowej uchodzi niekiedy za matecznik wszelkiego zła. Garstka komunistów ściganych przez wszystkie policje świata rozrosła się do totalitarnych państw ścigających osamotnionych antykomunistów. Tak jak kiedyś głupkowaci wesołkowie byli wyrzutkami poważnego i szarego społeczeństwa, tak teraz szara, poważna osoba, która nie umie się chichrać co chwila uchodzi za wroga publicznego. Takich przewrotnych zmian obserwujemy dzisiaj wiele. Zawsze jednak niezmienną regułą towarzyszącą alienacji jest bardziej lub mniej zajadłe potępienie mniejszościowych grup, lub notorycznych samotników przez jednomyślną większość. Różna jest tego skala. Od globalnej poprzez narodową, środowiskową, gminną, szkolną aż do rodzinnej. Jako niepoprawnie wyalienowana społecznie osoba nie mogę tego znieść. Cierpiałam z tego powodu od dziecka. Ostatnio jednak dostrzegam, że jest nas więcej. To przynosi pewną pociechę i nadzieję, że jeśli zrobię spektakl o alienacji, to znajdzie się spora ilość istot, które mnie zrozumieją i odczują radość, że nie są same na świecie. Byłoby cudowne, gdyby odczuły radość również z tego powodu, że na oucie powszechnie uznanych wartości i zaakceptowanych przez większość obyczajów, mód i zachowań powstaje piękny ogród wartości wyalienowanych. Być może przetrwa w tym ogrodzie coś, co z czasem może uratować świat przed totalnym idiotyzmem wesołej zabawy, brutalnym tryumfem chamstwa, kultem siły, zamęczaniem obrzydliwościami i pewnością, że słabości i lęki trzeba dobijać jak chore zwierzęta. O tym chciałam opowiedzieć nieprzekładalnym na literackie komentarze językiem tańca - mojego specyficznego tańca związanego z muzyką jak życie z oddychaniem.
Libretto, wybór i montaż muzyki oraz choreografia: Izadora Weiss
Scenografia i kostiumy: Hanna Szymczak
Projekcje multimedialne: Marek Zygmunt
Asystent choreografa: Marzena Socha
Pedagog baletu: Małgorzata Marcinkowska-Chojnacka
Obsada:
Biała: Beata Giza
Szara: Franciszka Kierc (25,26.09), Juliya Lavrenova (24,28.09)
Szafirowa: Sylwia Kowalska-Borowy
Eros: Michał Łabuś
Duet 1: Beata Giza, Ireneusz Stencel
Duet 2: Agnieszka Wojciechowska, Michał Ośka
Trio: Beata Giza, Michał Łabuś, Michał Ośka
Trio-Duety: Sylwia Kowalska-Borowy, Franciszka Kierc (25,26.09) / Juliya Lavrenova (24,28.09), Beata Giza, Michał Łabuś, Ireneusz Stencel, Piotr Nowak
Kwartet 1: Beata Giza, Filip Michalak, Franciszka Kierc (25,26.09) / Juliya Lavrenova (24,28.09), Łukasz Przytarski, Agnieszka Wojciechowska, Michał Ośka, Marzena Socha, Piotr Nowak, Franciszka Kierc (24,28.09) / Juliya Lavrenova (25,26.09)
Kwartet 2: Agnieszka Wojciechowska, Michał Ośka, Dorota Zielińska, Michał Łabuś, Magdalena Pawelec, Piotr Nowak, Yuliya Lavrenowa (25,26.09) / Franciszka Kierc (24,28.09), Ireneusz Stencel
Kwartet 3: Agnieszka Wojciechowska, Piotr Nowak, Beata Giza, Michał Łabuś, Ireneusz Stencel, Yuliya Lavrenowa (25,26.09) / Franciszka Kierc (24,28.09), Elżbieta Czajkowska-Kłos, Bartłomiej Szymalski
Mistrz: Leszek Alabrudziński
Thanatos: Aleksandra Michalak
Rodzeństwo: Marzena Socha, Filip Michalak
Wołający: Radosław Palutkiewicz
Zieloni: Marek Szczygieł, Dorota Zielińska, Radosław Palutkiewicz, Marzena Socha, Filip Michalak, Magdalena Pawelec, Bartosz Kondracki, Marta Śrama, Michał Ośka, Paulina Wojtkowska
Wolni strzelcy: Marek Szczygieł, Michał Łabuś, Filip Michalak, Piotr Nowak, Radosław Palutkiewicz,Bartosz Kondracki, Bartłomiej Szymalski
Wyzwolone: Franciszka Kierc, Beata Giza, Marta Śrama, Agnieszka Wojciechowska, Dorota Zielińska, Yuliya Lavrenova, Magdalena Pawelec, Paulina Wojtkowska, Marzena Socha, Sylwia Kowalska-Borowy, Elżbieta Czajkowska-Kłos, Zuzanna Marszał
Jednomyślni: Sylwia Kowalska-Borowy, Franciszka Kierc, Beata Giza, Marta Śrama, Agnieszka Wojciechowska, Dorota Zielińska, Yuliya Lavrenova, Magdalena Pawelec, Aleksandra Michalak, Joanna Lichorowicz, Marzena Socha, Piotr Nowak, Michał Łabuś, Filip Michalak, Radosław Palutkiewicz, Michał Ośka,Bartłomiej Szymalski,Bartosz Kondracki, Ireneusz Stencel, Leszek Alabrudziński, Krzysztof Szczygieł, Karol Pluszczewicz, Marek Szczygieł, Zuzanna Marszał, Paulina Wojtkowska, Elżbieta Czajkowska-Kłos, Roman Komassa
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
