• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Odzyskać rodziców. Przygody wikingów w musicalu dziecięcym

Łukasz Rudziński
13 czerwca 2017 (artykuł sprzed 6 lat) 
"Wikingowie. Musical nieletni" to opowieść o dzieciach pragnących odzyskać rodziców, którzy odpłynęli z wioski przed pięciu laty. Na zdjęciu Skrymir częstuje "złotym jabłkiem" Jona (Piotr Zamudio-Zeidler). "Wikingowie. Musical nieletni" to opowieść o dzieciach pragnących odzyskać rodziców, którzy odpłynęli z wioski przed pięciu laty. Na zdjęciu Skrymir częstuje "złotym jabłkiem" Jona (Piotr Zamudio-Zeidler).

Świat bez rodziców z pozoru wydaje się rajem na kształt Nibylandii z "Piotrusia Pana". Jednak wystarczy wypadek, by przekonać się, że mama i tata są dzieciom niezbędni. Podróż w ich poszukiwaniu obfituje w przygody, które mali i duzi widzowie śledzą z prawdziwą przyjemnością. "Wikingowie. Musical nieletni" to najdojrzalszy i najlepiej skomponowany spektakl Teatru Komedii Valldal.



Zespół twórców skupiony wokół Tomasza Valldala-Czarneckiego, reżysera i pomysłodawcy Teatru Komedii Valldal, w stałym składzie przygotowuje kolejne spektakle. Znajdują się w nim autor tekstu Szymon Jachimek, autor muzyki Artur Guza, odpowiadająca za scenografię i kostiumy Monika IKA Wójcik oraz Vilde Valldal-Johannessen, przygotowująca ruch sceniczny. Żelaznym punktem zespołu jest także Jeremiasz Gzyl, aktor, który chętnie łączy na scenie siły z dzieciakami kilku- i kilkunastoletnimi, stanowiącymi trzon Teatru Komedii Valldal. W tym roku w przygotowanie premiery teatralnej - "Wikingów. Musicalu nieletniego", zaangażowanych jest około 70 dzieciaków, grających spektakl w dwóch obsadach.

W spektaklu dzieciaki mieszkają same w wiosce wikińskiej. Czas upływa im beztrosko, ale nie bezproduktywnie. Ćwiczą sztuki walki, by być godnymi miana wikingów, jak ich rodzice. Tych w wiosce nie ma. Odeszli i nie wrócili, co zdaje się nikomu specjalnie nie przeszkadzać - do czasu. Gromadce dzieciaków przewodzą najstarsi - Eryk i Astrid. To oni podejmują wszystkie ważne decyzje, wraz z pozostałymi "starszymi". Właśnie podział na młodszych i starszych w tej dziecięcej społeczności jest bardzo wyraźny. Jeden mały Jon nie chce go respektować, bo czuje się dojrzalszy i silniejszy od młodszych dzieci. Awans społeczny okaże się trudnym przedsięwzięciem wymagającym wielkiego hartu ducha i odwagi.

Wioską wikińską kieruje Astrid, najstarsza z dziewcząt (w tej roli Iga Szubelak). Wioską wikińską kieruje Astrid, najstarsza z dziewcząt (w tej roli Iga Szubelak).
Młodociani wikingowie przypominają sobie o tym, że są dziećmi przez wypadek podczas ćwiczeń - mała Kirsten zostaje ranna. Reakcja wystraszonej i poważnie chorej dziewczynki jest naturalna - chce do mamy. To zdarzenie wywołuje lawinę konsekwencji i powoduje, że ład i porządek dziecięcego świata bez rodziców runie jak domek z kart.

Spektakl Tomasza Valldal-Czarneckiego to oczywiście przytyk pod adresem rodziców, którzy pracują przez całe dnie, nie mając po powrocie do domu dostatecznie dużo czasu i sił, by zajmować się swoimi pociechami. Jest to także aluzja do sytuacji części dzieci, wyczekujących na powrót któregoś z rodziców z zarobkowej emigracji. Twórcy spektaklu przysługują się metaforą złotych jabłek, odpowiednika pieniędzy i majątku, za którym oślepieni podążają dorośli. Dlatego też scenariusz Szymona Jachimka uderza w dużo poważniejsze niż dotąd tony i chociaż znajdują się w nim wątki humorystyczne (kapitalny pomysł na Trolle), cała produkcja ciąży ku poważnemu, momentami wzruszającemu obrazowi dziecięcego osamotnienia (oniryczna, bardzo dobitna scena marzeń sennych i zabawy z tatą).

Jedną z ciekawszych postaci jest pozostająca nieco poza akcją Sigrid (Julia Totoszko, druga od prawej). Jedną z ciekawszych postaci jest pozostająca nieco poza akcją Sigrid (Julia Totoszko, druga od prawej).
Pomaga w tym zgrabna i bardzo prosta scenografia Moniki IKI Wójcik imitująca nordyckie runy, umieszczone na rozwiniętych belkach materiału, stanowiących tło spektaklu. Urozmaicają je kostiumy bohaterów oraz rekwizyty, np. wikińskie tarcze, za pomocą których można stworzyć okręt. Wspiera ich inspirowana nordyckimi brzmieniami (charakterystyczne flety czy didgeridoo) transowa i bardzo musicalowa muzyka Artura Guzy. Z kolei siłą piosenek śpiewanych zbiorowo (np. "Wioska wikińska" czy "Morze") jest bogata, ciekawa choreografia Vilde Valldal-Johannessen.

To jednak nieletni wykonawcy pracują na sukces przedstawienia. Prym wśród nich wiedzie Iga Szubelak jako Astrid, przewodniczka gromady, obdarzona talentem aktorskim (zwraca uwagę jej przemowa do pozostałych po wypadku Kirsten). Wyróżnia się Piotr Zamudio-Zeidler w roli Jona, chłopca, którego wszędzie pełno i który czuje się wykluczony z powodu warunków fizycznych i wieku. Zabawną rolę ma Pola Król wcielająca się w Siv, dziewczynkę wpatrzoną w Jona jak w obrazek. Wartościowym uzupełnieniem "starszyzny" jest wyrazista Yngvild (Aleksandra Junak) i spokojniejsza Frigg (Anastazja Madej). Nieco więcej przebojowości przydałoby się za to Erykowi, granemu przez Ignacego Lissa.

Siłą przedstawienia są kostiumy i charakteryzacje bohaterów, Na zdjęciu Astrid (Iga Szubelak) ze Skrymirem (Jeremiasz Gzyl). Siłą przedstawienia są kostiumy i charakteryzacje bohaterów, Na zdjęciu Astrid (Iga Szubelak) ze Skrymirem (Jeremiasz Gzyl).
Bardzo ważną postacią, na wpół obecną w zdarzeniach bohaterów jest Sigrid - pierwszy wokal musicalu, dziewczynka otwierająca spektakl "Pieśnią Sigrid" (niepotrzebnie w czasie przedstawienia kilkukrotnie powtarzaną) i będąca zarazem glosem Szamanki, prawdziwym duchem wioski. W pierwszej obsadzie świetnie radzi sobie z tą rolą Julia Totoszko. Wyróżnić warto również postaci charakterystyczne - przede wszystkim świetnie wymyślone i z humorem oraz niezbędną energią Trolle, zagrane przez tercet Weronika Mania, Weronika ZiemannAleksandra Boczek. Dobrze w roli Szamanki wypada Julia Biały, zaś ranną Kirsten udanie gra Marysia Hendzel. Bawi też sędziwy Mimir w wykonaniu Dominiki Gesek. Tym razem Jeremiasz Gzyl ma za to mniejszą rolę i na tle dzieciaków wypada niezbyt wyraziście (pomimo najbardziej efektownego kostiumu i charakteryzacji).

Reżyser, mając wszystkie elementy, zadbał o niezbędną dynamikę spektaklu i energię młodych wykonawców. Niektóre z nich wsparte są świetnymi tekstami piosenek (z czego zwłaszcza "Złote jabłko" budzi duże uznanie z powodu świetnej aranżacji). Właśnie wtedy z pełną mocą ma szansę wybrzmieć przesłanie spektaklu - to nie rzeczy, które gromadzimy, nas wzbogacają, tylko ludzie, z którymi żyjemy.

Słabością scenariusza Szymona Jachimka są sztywne, serialowe dialogi między bohaterami (wątek miłosny również przypomina telenowelę), Broni go jednak bardzo istotny przekaz musicalu - rodzice, bądźcie bardziej otwarci na potrzeby swoich dzieci i "nie zostawiajcie" ich dla pieniędzy czy nowszego sprzętu. Straconego czasu nie da się przecież nadrobić.

Miejsca

Opinie (37) 2 zablokowane

  • A kiedy następne spektakle? (7)

    Wiadać, że to coś ciekawego i dość oryginalnego.

    • 25 1

    • Dla jakiej grupy wiekowej? (5)

      • 3 0

      • (4)

        Bardzo dobre przedstawienie....a grupa wiekowa to od 8-9 lat

        • 7 0

        • (3)

          4 dzieci w wieku 5-7 lat siedzieli zaczarowani

          • 4 0

          • Dziękuję

            • 2 0

          • (1)

            Potwierdzam. Mój 5 i 7-latek był zafascynowany tym co dzieje się na scenie.
            Jeszcze długo po przedstawieniu żywo opowiadali o tym co widzieli.

            • 2 0

            • Naprawdę szacun dla 5latka który to ogarnąć zdołał.......

              • 0 1

    • Dziś, 13 czerwca, kolejny spektakl

      http://kultura.trojmiasto.pl/Wikingowie-Musical-nieletni-s2752.html#spektakle

      • 0 0

  • (4)

    Osobiście byłam na spektaklu i nie zgadzam się z tym że Ignacy Liss zagrał z mniejszą dozą przebojowości od innych, jako Eryk bardzo dobrze wszedł w rolę a sam spektakl z pewnością wystawiłabym na każdej scenie w Polsce.

    Polecam i Zapraszam każdego kto ma ochotę obejrzeć dobry musical

    • 31 3

    • Podzielam opinię

      Wszyscy aktorzy zagrali świetnie. Eryk - rewelacja!

      • 2 0

    • (1)

      A mi sie Eryk bardzo podobal ☺

      • 1 0

      • Mnie też :-)

        • 1 0

    • Eryków dwóch

      Dwóch młodych chłopaków gra rolę Eryka. W poniedziałek 12 nie byłam, ale grający 13-ego bardzo mi się podobał :)

      • 0 0

  • Brawo !!!

    Spektakl zaskoczył mnie rozmachem ,dynamiką akcji kostiumami gratulacje dla reżysera, aktorów i całej ekipy . Tak trzymać . Świetna robota.

    • 31 0

  • Super!!!

    Cudowny spektakl, cudowna gra aktorska, muzyka, kostiumy, scenografia. Niepowtarzalne i niesamowite wrażenia.

    • 23 0

  • Piękny!!!

    Polecamy!!! Na scenie jest tak przepięknie, przepiękne kostiumy, wzruszająca, ujmująca muzyka, gra świateł wszystko tak dopracowane ten świat wciąga w całości!!! Polecamy również dorosłym! Wyjdziecie wzruszeni i zaczarowani.

    • 26 1

  • Gratulacje!!!

    Jestem zachwycona spektaklem. Duże brawa dla całej ekipy.

    • 19 1

  • Rewelacja!!!

    Spektakl 1 klasa!
    Bylem bardzo pozytywnie zaskoczony poziomem!
    Z checia poszedlbym jeszcze raz!

    • 20 1

  • Rewelacyjny!

    • 16 1

  • Zapoznajcie się z słowem Chąśnik

    Część sag skandynawskich opisuje dzieje chąśników.
    Poczytajcie p roku 1135 kiedy to Racibor I zdobył miasto Konungahela.

    • 3 1

  • Super ;)

    Spektakl rewelacja. Polecam kazdego obojetnie na wiek. Ciekawa historia i ogronma praca kazdego aktora. Robota 1 klasa ;)))

    • 15 0

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

Pobożni i cnotliwi. Dawni gdańszczanie w zwierciadle sztuki (1 opinia)

(1 opinia)
20 zł
spotkanie, wystawa, warsztaty

Kultura ludowa Pomorza Gdańskiego

wystawa

Wystawa "Kajko, Kokosz i inni"

wystawa

Sprawdź się

Sprawdź się

Organizatorem Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@Port jest:

 

Najczęściej czytane