Stary Teatr w Krakowie
Jasieński
Rzecz o Brunonie Jasieńskim - genialnym chłopcu, który zszedł na manowce. Spektakl nie jest dokumentem z epoki czy ilustracją biograficznych zawiłości, lecz współcześnie "przepisanym" portretem poetyckiego nowatora i "chuligana", jego młodzieńczego, drapieżnego buntu, ale przede wszystkim - zobrazowaniem tragicznego uwikłania w ideologie i utopie. Jego poezokoncerty były przerywane przez policję, teksty cenzurowane za bluźnierstwo, pornografię i nihilizm. W pierwszych latach Drugiej Rzeczpospolitej Bruno Jasieński dał się poznać jako obrazoburczy futurysta, potem - komunista polski i francuski, a wreszcie - bolszewicki pisarz, którego rozstrzelano w Związku Radzieckim w okresie Wielkiej Czystki.
Twórcy spektaklu sięgając po twórczość Jasieńskiego przypominają jedną z najważniejszych postaci polskiej awangardy, często dziś pomijanej, a noszącej w sobie potencjał fundacyjny dla polskiej kultury, która wychodzi poza ograniczenia rodzimego podwórka. Przywołanie postawy Jasieńskiego wydaje się też ważne w obliczu konfliktów kulturowych dzisiejszej wojny polsko-polskiej, niestety bardzo podobnej do tych z lat dwudziestych ubiegłego wieku. Last but not least, Jasieński to również figura artysty zaangażowanego, pełnego wiary w możliwość zmiany rzeczywistości społeczno-politycznej. Warto spojrzeć na niego przez pryzmat skomplikowanej przeszłości bez potępiającego tonu charakterystycznego dla apriorycznych wyroków dzisiejszych inkwizytorów i moralizatorów historii.
Kiedy w sierpniu roku 1921 w Zakopanem wracałem z wieczoru, na którym czytałem swoje najlepsze wiersze, odprowadzany przez słuchaczów przez całą długość Krupówek gradem kamieni, dostatecznie dużych, aby rozpłatać głowę przeciętnego, a nawet nieprzeciętnego śmiertelnika, myślałem o tym, że opinia elity publicznej naszej, wyrażona doraźnie po tym wieczorze, była dla mnie na ogół... zbyt pochlebna. Ukamienowanie w r. 1921 nie wchodziło bynajmniej w zakres moich ambicji.
(Bruno Jasieński, Nogi Izoldy Morgan i inne utwory, Warszawa
Scenariusz i reżyseria: Ewa Wyskoczyl
Opracowanie muzyczne: Stanisław Ruksza
Projekcje wideo: Robert Mleczko
Aranżacja przestrzeni: Ewa Wyskoczyl
Obsada: Michał Majnicz
Jasieński
Rzecz o Brunonie Jasieńskim - genialnym chłopcu, który zszedł na manowce. Spektakl nie jest dokumentem z epoki czy ilustracją biograficznych zawiłości, lecz współcześnie "przepisanym" portretem poetyckiego nowatora i "chuligana", jego młodzieńczego, drapieżnego buntu, ale przede wszystkim - zobrazowaniem tragicznego uwikłania w ideologie i utopie. Jego poezokoncerty były przerywane przez policję, teksty cenzurowane za bluźnierstwo, pornografię i nihilizm. W pierwszych latach Drugiej Rzeczpospolitej Bruno Jasieński dał się poznać jako obrazoburczy futurysta, potem - komunista polski i francuski, a wreszcie - bolszewicki pisarz, którego rozstrzelano w Związku Radzieckim w okresie Wielkiej Czystki.
Twórcy spektaklu sięgając po twórczość Jasieńskiego przypominają jedną z najważniejszych postaci polskiej awangardy, często dziś pomijanej, a noszącej w sobie potencjał fundacyjny dla polskiej kultury, która wychodzi poza ograniczenia rodzimego podwórka. Przywołanie postawy Jasieńskiego wydaje się też ważne w obliczu konfliktów kulturowych dzisiejszej wojny polsko-polskiej, niestety bardzo podobnej do tych z lat dwudziestych ubiegłego wieku. Last but not least, Jasieński to również figura artysty zaangażowanego, pełnego wiary w możliwość zmiany rzeczywistości społeczno-politycznej. Warto spojrzeć na niego przez pryzmat skomplikowanej przeszłości bez potępiającego tonu charakterystycznego dla apriorycznych wyroków dzisiejszych inkwizytorów i moralizatorów historii.
Kiedy w sierpniu roku 1921 w Zakopanem wracałem z wieczoru, na którym czytałem swoje najlepsze wiersze, odprowadzany przez słuchaczów przez całą długość Krupówek gradem kamieni, dostatecznie dużych, aby rozpłatać głowę przeciętnego, a nawet nieprzeciętnego śmiertelnika, myślałem o tym, że opinia elity publicznej naszej, wyrażona doraźnie po tym wieczorze, była dla mnie na ogół... zbyt pochlebna. Ukamienowanie w r. 1921 nie wchodziło bynajmniej w zakres moich ambicji.
(Bruno Jasieński, Nogi Izoldy Morgan i inne utwory, Warszawa
Scenariusz i reżyseria: Ewa Wyskoczyl
Opracowanie muzyczne: Stanisław Ruksza
Projekcje wideo: Robert Mleczko
Aranżacja przestrzeni: Ewa Wyskoczyl
Obsada: Michał Majnicz
