Wydarzenie w ramach
Zapraszamy do Gdańskiej Galerii Güntera Grassa na finisaż wystawy poświęconej pamięci wybitnego rzeźbiarza i pedagoga prof. Franciszka Duszeńki (1925-2008). Na wystawie zatytułowanej "Pracownia" prezentowane są wielkoformatowe fotogramy ilustrujące wnętrze pracowni Profesora, jego rysunki i projekty rzeźb.
Podobne wydarzenia
12 kwietnia - 5 maja 2024
Gdańsk,
Galeria WL4 - Mleczny Piotr
Wstęp wolny
poniedziałek, godz. 15:00
Gdańsk,
Galeria Pionova
Wstęp wolny
WYSTAWA: 12 stycznia - 24 lutego 2013
FINISAŻ - wykład dr Agnieszki Gębczyńskiej-Janowicz z Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej na temat tworzenia miejsc pamięci od drugiej połowy XX w. ze szczególnym uwzględnieniem dokonań prof. Franciszka Duszeńki i prof. Zdzisława Pidka: niedziela 24 lutego o godzinie 17:00.
WSTĘP WOLNY
Prezentowana wystawa w Gdańskiej Galerii Güntera Grassa jest efektem odkrycia, jakim stała się pracownia prof. Franciszka Duszeńki, gdy po jego śmieci żona profesora Urszula Ruhnke - Duszeńko umożliwiła obejrzenie zasobów kryjących się w murach pracowni. Klimat tego wnętrza przesyconego osobą artysty i pedagoga, nagromadzenie modeli - eksperymentów rzeźbiarskich i niejako zatrzymanych w czasie różnych przygodnych artefaktów tworzy sumę wartości form i idei porażającą swoim nasyceniem.
Profesor Duszeńko był postacią wybitną. Jako autor (wraz z prof. Adamem Hauptem) pomników w Treblince i na Westerplatte odegrał ogromną rolę w środowisku artystycznym Pomorza i całej Polski. Przede wszystkim jednak był współtwórcą Wydziału Rzeźby zarówno, gdy będąc Rektorem PWSSP w Gdańsku wydzielił Rzeźbę powołując osobny Wydział, jak i potem, gdy odciskał na nim swoje piętno. Właściwa mu intuicja artysty, oraz ciekawość wiecznego eksperymentatora (o czym przekonałem się gdy mogłem zobaczyć ogrom i różnorodność projektów wypełniających jego pracownię) przełożyła się na zróżnicowanie i wartość osobowości twórczych składających się na kształt wydziału.
Przychylność profesora dla postaw niekonwencjonalnych, oryginalnych sprawiła, że wśród pracowników Rzeźby mogły znaleźć się takie osoby jak Zdzisław Pidek, Grzegorz Klaman, Katarzyna Józefowicz, Eugeniusz Szczudło czy Marek Targoński. Pracownia, którą prowadził prof. Duszeńko stała się kuźnią różnorodnych postaw artystycznych, a jego osobowość wpłynęła na ukształtowanie wielu pokoleń twórców. Poparcie profesora dla powstających w latach 90-tych Intermediów pozwoliło na okrzepnięcie tej dyscypliny sztuki, co wywarło ogromny wpływ na rozwój Wydziału Rzeźby, dla którego nowe strategie sztuki działały ożywczo przez wiele lat. Wiodącą rolę w tym procesie odgrywała pracownia prof. Duszeńki.
Wyszło z niej grono artystów, których twórczość łączyła elementy Intermediów i Rzeźby. Warto wymienić przy tej okazji takie osobowości twórcze jak: Anna Baumgart, Julita Wójcik, Jacek Niegoda i Dorota Nieznalska. Istotną rolę w omawianych zjawiskach odegrał wieloletni asystent i kontynuator idei pomnikowej prof. Duszeńki - Zdzisław Pidek, który stał się jego naturalnym następcą i gwarantem utrzymania linii rozwoju Wydziału. Niestety przedwczesna śmierć prof. Zdzisława Pidka, sprawiła, że roli tej nie mógł spełnić do końca, co pozostaje wyzwaniem dla obecnej obsady Wydziału Rzeźby.
Gdańska Galeria Güntera Grassa
ul. Szeroka 34/35, 36, 37
FINISAŻ - wykład dr Agnieszki Gębczyńskiej-Janowicz z Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej na temat tworzenia miejsc pamięci od drugiej połowy XX w. ze szczególnym uwzględnieniem dokonań prof. Franciszka Duszeńki i prof. Zdzisława Pidka: niedziela 24 lutego o godzinie 17:00.
WSTĘP WOLNY
Prezentowana wystawa w Gdańskiej Galerii Güntera Grassa jest efektem odkrycia, jakim stała się pracownia prof. Franciszka Duszeńki, gdy po jego śmieci żona profesora Urszula Ruhnke - Duszeńko umożliwiła obejrzenie zasobów kryjących się w murach pracowni. Klimat tego wnętrza przesyconego osobą artysty i pedagoga, nagromadzenie modeli - eksperymentów rzeźbiarskich i niejako zatrzymanych w czasie różnych przygodnych artefaktów tworzy sumę wartości form i idei porażającą swoim nasyceniem.
Profesor Duszeńko był postacią wybitną. Jako autor (wraz z prof. Adamem Hauptem) pomników w Treblince i na Westerplatte odegrał ogromną rolę w środowisku artystycznym Pomorza i całej Polski. Przede wszystkim jednak był współtwórcą Wydziału Rzeźby zarówno, gdy będąc Rektorem PWSSP w Gdańsku wydzielił Rzeźbę powołując osobny Wydział, jak i potem, gdy odciskał na nim swoje piętno. Właściwa mu intuicja artysty, oraz ciekawość wiecznego eksperymentatora (o czym przekonałem się gdy mogłem zobaczyć ogrom i różnorodność projektów wypełniających jego pracownię) przełożyła się na zróżnicowanie i wartość osobowości twórczych składających się na kształt wydziału.
Przychylność profesora dla postaw niekonwencjonalnych, oryginalnych sprawiła, że wśród pracowników Rzeźby mogły znaleźć się takie osoby jak Zdzisław Pidek, Grzegorz Klaman, Katarzyna Józefowicz, Eugeniusz Szczudło czy Marek Targoński. Pracownia, którą prowadził prof. Duszeńko stała się kuźnią różnorodnych postaw artystycznych, a jego osobowość wpłynęła na ukształtowanie wielu pokoleń twórców. Poparcie profesora dla powstających w latach 90-tych Intermediów pozwoliło na okrzepnięcie tej dyscypliny sztuki, co wywarło ogromny wpływ na rozwój Wydziału Rzeźby, dla którego nowe strategie sztuki działały ożywczo przez wiele lat. Wiodącą rolę w tym procesie odgrywała pracownia prof. Duszeńki.
Wyszło z niej grono artystów, których twórczość łączyła elementy Intermediów i Rzeźby. Warto wymienić przy tej okazji takie osobowości twórcze jak: Anna Baumgart, Julita Wójcik, Jacek Niegoda i Dorota Nieznalska. Istotną rolę w omawianych zjawiskach odegrał wieloletni asystent i kontynuator idei pomnikowej prof. Duszeńki - Zdzisław Pidek, który stał się jego naturalnym następcą i gwarantem utrzymania linii rozwoju Wydziału. Niestety przedwczesna śmierć prof. Zdzisława Pidka, sprawiła, że roli tej nie mógł spełnić do końca, co pozostaje wyzwaniem dla obecnej obsady Wydziału Rzeźby.
Gdańska Galeria Güntera Grassa
ul. Szeroka 34/35, 36, 37
Filmy