Fantastyczne przestrzenie skute lodem, piękne bajkowe widoki niczym z "Królowej Lodu". Na usta ciśnie się pytanie gdzie jest to magiczne miejsce, w którym wykonano fotografie prezentowane w Gdańskiej Galerii Fotografii.
Autorką urzekających kadrów prezentowanych we wnętrzach i w witrynach GGF, zamkniętych w cykl pt.
"Kryształy" jest artystka młodego pokolenia,
Bogna Burska. Ci, którzy usilnie będą próbowali dojść, gdzie fotografie zostały wykonane, rozczarują się. Artystka stworzyła ten cykl ze zbliżeń makrofotograficznych. I choć podziwianie fotografie daje namiastkę obcowania z zimowym pejzażem, ewentualnie minerałami, prawdziwymi bohaterami fotogramów są różnego rodzaju substancje. Zaczynamy zastanawiać się nad pochodzeniem pięknego karminowego koloru i skojarzenia z czerwienią prowadzą nas w niepokojącym kierunku.
Magia, którą przesycone są fotografie, wciąga. Wystawę ogląda się wspaniale, jest ona wizualną ucztą dla oka. Przesycone barwą kadry, efekt prześwietlonych klisz lub spłowiałych od słońca odbitek tworzą razem niepowtarzalny, senny klimat.
Bogna Burska bawi się z widzem, sprawdza jego czujność - testuje, jak działają obiegowe skojarzenia. A widz, tak przyzwyczajony do prymatu piękna w świecie estetyki, patrząc na zapierające dech w piersiach fotografie nawet nie przypuszcza, że mogły one zostać wygenerowane z materii, która do urokliwych nie należy.
Artystka swoją wystawą "Kryształy" stawia pytanie, gdzie są granice sztuki. Czy można nazwać nią obraz wygenerowany za pomocą maszyny? Odpowiedź wydaje się brzmieć - oczywiście, jeżeli artysta sam wyniesie obiekt do rangi sztuki, prezentując go przy tym w instytucji ku temu przeznaczonej. A więc problem stary jak prawie cała historia sztuki współczesnej, kiedy to analogiczne pytanie zadał
Marcel Duchamp. I jak widać nadal jest ono aktualne.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy