Kultura
  • Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport
Kultura
Dodaj raport
Kultura Teatr
Facebook E-mail Messenger WhatsApp Kopiuj link Więcej

Zło czai się w każdym. O "Biesach" Teatru Miejskiego w Gdyni

Łukasz Rudziński
23 listopada 2014 (artykuł sprzed 9 lat) 
Opinie (11)

Zobacz fragmenty spektaklu "Biesy" Teatru Miejskiego w Gdyni i co o swoim powrocie do aktorstwa ma do powiedzenia Jerzy Kiszkis.


Intrygi, których stawką jest śmierć lub życie, puste frazesy, fałszywe, mroczne intencje - świat "Biesów", najnowszej premiery Teatru Miejskiego w Gdyni, przeżarty jest złem, które opanowuje bohaterów jak choroba. Z wszechogarniającego zła udało się jednak wyrwać artystom Miejskiego, bo zwłaszcza w drugim akcie zaprezentowali oni naprawdę dobre przedstawienie.



  • Dorota Lulka jako Barbara Pietrowna tworzy najlepszą rolę spektaklu, zaś Jerzy Kiszkis jako beznadziejnie zakochany w Barbarze Stiepan Trofimowicz udanie wraca do aktorstwa po 11 latach. Dorota Lulka jako Barbara Pietrowna tworzy najlepszą rolę spektaklu, zaś Jerzy Kiszkis jako beznadziejnie zakochany w Barbarze Stiepan Trofimowicz udanie wraca do aktorstwa po 11 latach.

    Dorota Lulka jako Barbara Pietrowna tworzy najlepszą rolę spektaklu, zaś Jerzy Kiszkis jako beznadziejnie zakochany w Barbarze Stiepan Trofimowicz udanie wraca do aktorstwa po 11 latach.

    fot. Agnieszka Potocka / trojmiasto.pl

  • Maciej Wizner (po prawej) buduje najlepszą swoją kreację w Teatrze Miejskim. Jego Piotr Wierchowieński to człowiek zepsuty do szpiku kości, mający wiele cech diabła, podżegającego ludzi do zła. Maciej Wizner (po prawej) buduje najlepszą swoją kreację w Teatrze Miejskim. Jego Piotr Wierchowieński to człowiek zepsuty do szpiku kości, mający wiele cech diabła, podżegającego ludzi do zła.

    Maciej Wizner (po prawej) buduje najlepszą swoją kreację w Teatrze Miejskim. Jego Piotr Wierchowieński to człowiek zepsuty do szpiku kości, mający wiele cech diabła, podżegającego ludzi do zła.

    fot. Agnieszka Potocka

  • Stawrogin miota się między tym, co należy a tym, na co ma ochotę. Mimo fatalnej reputacji lgną do niego kobiety, między innymi Liza (udany debiut w Teatrze Miejskim Aleksandry Przybył). Stawrogin miota się między tym, co należy a tym, na co ma ochotę. Mimo fatalnej reputacji lgną do niego kobiety, między innymi Liza (udany debiut w Teatrze Miejskim Aleksandry Przybył).

    Stawrogin miota się między tym, co należy a tym, na co ma ochotę. Mimo fatalnej reputacji lgną do niego kobiety, między innymi Liza (udany debiut w Teatrze Miejskim Aleksandry Przybył).

    fot. Agnieszka Potocka

  • Ciekawą rolę kasandrycznej, obłąkanej Marii Timofiejewnej, żeńskiej wersji jurodiwego zbudowała Monika Babicka. Ciekawą rolę kasandrycznej, obłąkanej Marii Timofiejewnej, żeńskiej wersji jurodiwego zbudowała Monika Babicka.

    Ciekawą rolę kasandrycznej, obłąkanej Marii Timofiejewnej, żeńskiej wersji jurodiwego zbudowała Monika Babicka.

    fot. Agnieszka Potocka

"Biesy" Fiodora Dostojewskiego w realizacji Teatru Miejskiego w Gdyni to mieszanka destrukcyjnej siły ambicji, toksycznych ideologii i fatalnych zauroczeń z zapowiadaną, niemal unoszącą się w powietrzu zbrodnią. Czy Mikołaj Stawrogin, zepsuty, piękny młodzieniec, dekadent i bawidamek faktycznie widzi wszędzie małe biesy, które opanowują go i podszeptują najstraszniejsze scenariusze? Czy może to tylko kolejna jego gierka albo naiwna próba usprawiedliwienia swojego zachowania lub postępująca choroba psychiczna? Tego nie wiadomo. Jednak Mikołaj to człowiek szalenie niebezpieczny. Jego pomysły rozpalają gorące głowy przyjaciół o rewolucjonistycznych zapędach, szczególnie nie mniej zdeprawowanego od Stawrogina demonicznego Piotra Wierchowieńskiego.

Wszystko zaś dzieje się na rosyjskiej prowincji. Stawrogin właśnie wraca z otoczonego szeregiem obyczajowych skandali pobytu w Szwajcarii. Wraz z nim w domu Barbary Pietrownej, matki Mikołaja, pojawia się jego przyjaciel Piotr, syn beznadziejnie zakochanego w Barbarze leciwego Stiepana Trofimowicza. W rodzinne strony powracają również Liza i Dasza, dawne uczennice Stiepana, które jak magnes przyciąga młody Stawrogin. Pogłoski o ekscesach Stawrogina, rozpuście i małżeństwie z kulawą dziewczyną ekscytują tu wszystkich. Mikołaj ku przerażeniu matki już podczas powitania wywołuje skandal, ośmieszając jednego z obecnych.

Na zmienionej na potrzeby spektaklu widowni Miejskiego do połowy sali widnieje kilkunastometrowy podest, którym bohaterowie zmierzają na scenę. W ascetycznej wręcz, minimalistycznej scenografii Marka Brauna wyróżnia się wiszące z tyłu sceny lustro, działające w niektórych momentach spektaklu jak lustro weneckie (m.in. podczas rozmowy Stawrogina z Tichonem, czy pojedynku z Gaganowem). To jednak na aktorach spoczywa zadanie, by stworzyć wyabstrahowany świat pełen zła, za rekwizyty mając stół, kilka krzeseł i ustawioną pod lustrem kanapę.

Reżyser Krzysztof Babicki do "Biesów" wraca kolejny raz - przed ponad dwudziestoma laty realizował ten spektakl w Teatrze Wybrzeże (w Gdyni powtarza wiele chwytów z gdańskiego przedstawienia - m.in. śmierć Lizy), w 2002 roku wystawił go także w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie (tam skupił się na politycznym i terrorystycznym wydźwięku tekstu w adaptacji Alberta Camusa i tłumaczeniu Joanny Guze, z których skorzystał również teraz). Spektakl skupiony jest na bohaterach - nie ma charakterystycznej dotąd w scenicznych adaptacjach prozy u Babickiego postaci narratora. Bohaterowie w pierwszych kwestiach witani są przez pozostałe postaci, by ułatwić widzom rozeznanie. Mimo to mnogość wątków i bohaterów w pierwszej części spektaklu przytłacza i nie ułatwia śledzenia akcji przedstawienia. Jednak przez cały pierwszy akt historia Stawrogina i pozostałych pachnie papierem a nie scenicznym dramatem. Winna temu jest rwana, bardzo nierówna dramaturgia, budowana niekiedy usilnie przez ciekawą skądinąd muzykę, przygotowaną przez Marka Kuczyńskiego.

Nie przeszkadza to aktorom pokazać się z bardzo dobrej strony. Zwraca uwagę kasandryczna, na swój sposób nieobecna, szalona Maria Timofiejewna obdarzona przez Monikę Babicką dziką, nieposkromioną energią żeńskiej wersji jurodiwego. Zdecydowanie najlepszą rolę w Teatrze Miejskim buduje Maciej Wizner, którego Piotr Wierchowieński tylko z pozoru jest marzącym o potędze i władzy nieszkodliwym błaznem, w praktyce to cyniczny manipulator i bezwzględny morderca. Prawdziwa emanacja tytułowego biesa. Ciekawą rolę drugoplanową "nawróconego" po wizycie na Zachodzie byłego rewolucjonisty Szatowa gra Rafał Kowal. Swoje udane epizody mają też Marta Kadłub (Dasza), Dariusz Szymaniak (Kiryłow) i Grzegorz Wolf (Lebiadkin). Spory potencjał tkwi w debiutującej w Teatrze Miejskim studentce PWSFTViT w Łodzi Aleksandrze Przybył (od autora kostiumów Sławomira Smolorza otrzymała zdecydowanie najciekawsze, znaczące kreacje).

Pewnym rozczarowaniem jest rola kluczowego bohatera - Mikołaja Stawrogina - w wykonaniu Szymona Sędrowskiego, na tle innych jego kreacji w Teatrze Miejskim niczym się nie wyróżniająca. Sędrowski usiłuje pokazać swojego bohatera jako człowieka targanego namiętnościami, miotającego się wobec kaprysów, namiętności i szlachetnych porywów serca. Momentami podporządkowującego się biernie biegowi zdarzeń, kiedy indziej biorącego los własny i innych w swoje ręce. To jednak bohater ani przesadnie ciekawy, ani intrygujący, bliźniaczy do wielu wcześniejszych ról Sędrowskiego.

Nieco w oderwaniu od wątku romansowo-zbrodniczego i najmniej ciekawego politycznego rozgrywany jest wątek miłosny między Stiepanem Trofimowiczem (wracający do aktorstwa po 11 latach Jerzy Kiszkis) a Barbarą Pietrowną (Dorota Lulka). Kiszkis gra nieporadnego safandułę, snującego marzenia o związku z właścicielką domu, w którym mieszka od 20 lat z przyjaciółką Barbarą, ale pisze do niej listy, bo nie potrafi mówić o tym, co czuje. Dorota Lulka w postaci Barbary buduje najlepszą rolę spektaklu - to postać pełnowymiarowa, pełna macierzyńskiej miłości i lęków o syna, pomieszanych z trudnym do ujęcia w konwencjonalne ramy uczuciem, którym darzy Stiepana. Lulka w każdym momencie gdy jest na scenie przyciąga uwagę i jest najjaśniejszym punktem dobrze prezentującego się w całości zespołu Miejskiego.

W znacznie lepszym, skondensowanym drugim akcie podziwiamy nie tylko zdolności aktorów, ale też kilka świetnych zabiegów inscenizacyjnych, z niezwykle mocną, dobitną i udaną puentą na czele. I choć przedstawienie Teatru Miejskiego raczej skłania do pesymistycznej refleksji, że to właśnie zło ostatecznie triumfuje, to jego destrukcyjna siła jest przecież mieczem obosiecznym. Warto tę wiwisekcję zła zobaczyć choćby dlatego, że tradycyjnego teatru, popartego dobrym aktorstwem i będącego prawdziwą, nawiązującą do antycznego dramatu tragedią jest obecnie jak na lekarstwo.

Zdjęcia: Zło czai się w każdym. O "Biesach" Teatru Miejskiego w Gdyni

19.11.2014 "Biesy" próba medialna. Reżyseria: Krzysztof Babicki. Teatr Miejski w Gdyni.
19.11.2014 "Biesy" próba medialna. Reżyseria: Krzysztof Babicki. Teatr Miejski w Gdyni.
19.11.2014 "Biesy" próba medialna. Reżyseria: Krzysztof Babicki. Teatr Miejski w Gdyni.
19.11.2014 "Biesy" próba medialna. Reżyseria: Krzysztof Babicki. Teatr Miejski w Gdyni.
19.11.2014 "Biesy" próba medialna. Reżyseria: Krzysztof Babicki. Teatr Miejski w Gdyni. 25 Zobacz zdjęcia

Spektakl

Biesy Biesy
8.5
44 oceny

Biesy

spektakl dramatyczny
miejsce: Teatr Miejski Mapka
40 zł
ulgowy 35 zł

Miejsca

Spektakle

Zobacz także

Więcej w kategorii Kultura

Opinie (11) ponad 10 zablokowanych

  • 2014-11-23 12:33

    No to jak (1)

    przedstawienie lalala jest jakieś, a na koniec, że jak na lekarstwo dobrych aktorsko spektakli. O co chodzi panie red? Na okrętkę, żeby nikt nie skumał, że cienkie przedstawienie jest?

    wnikliwy

    9 lat

    • 7 21

    • 2014-11-23 17:36

      chyba niespełniony życiowo, a nie wnikliwy

      szkoda gadać panie wnikliwy

      d*pi

      9 lat

      • 4 2

  • 2014-11-23 15:54

    Przedstawienie wymaga dużego skupienia przez osoby, które nie czytały Biesów. Polecam gorąco wszystkim, którzy w teatrze nie szukają taniej rozrywki. Kolejny udany spektakl Teatru Miejskiego. Brawo!

    9 lat

    • 40 6

  • 2014-11-23 16:21

    I dobrze. (1)

    Gdyńskie pisiory najchętniej pozamykaliby wszystkie teatry.....

    9 lat

    • 6 20

    • 2014-11-23 20:35

      Spokojnie...
      JAk pisiory zamkną teatry zapraszamy na tajne teatralne komplety do Gdańska - co tydzień w innym mieszkaniu pana Adamowicza, tak aby pisiory nie namierzyli.
      Czuwaj!

      9 lat

      • 14 0

  • 2014-11-24 09:52

    Wskazówka

    Spektakl bardzo dobry, gra aktorów na wysokim poziomie. Chociaż zbyt dużo krzyków i emocji. Jednak to tylko odgrzewane kotlety. Dla nowej publiczności najwyższy czas sięgnąć po współczesnego, naszego Dostojewskiego, który akurat zaistniał w polskiej literaturze.

    Młody twórca

    9 lat

    • 4 10

  • 2014-11-24 10:04

    Zamiast się tu rozwodzić nad tym przedstawieniem.

    Niech ktoś się zastanowi, jak wygląda ta umierająca tablica nad wejściem reklamująca tzw. premiery. Ale jak komuś to na łeb spadnie, to wtedy dopiero będą rozdrabniać się kto za to odpowiada i może znajdą sens istnienia.

    okiem przechodnia

    9 lat

    • 5 7

  • 2014-11-26 22:59

    Zabrakło atmoswery jaką obiecuje afisz

    Świetny plakat, zapowiadał klimat współczesnego trochę mrocznego podejścia do klasyki. Mrok był, ale tylko w samej treści.Aktorom nie pomagały ani kostiumy ani scenografia, choć pomysł z lustrem świetny i z podestem na widowni też. Styl był zupełnie inny od "afiszowanego" aktorzy zrobili co mogli.dziekuje za miły wieczór. Oczekiwałam " kopa" a zostałam zaledwie " klepnięta .

    Agata

    9 lat

    • 6 5

  • 2014-11-28 10:21

    łopatologia (1)

    Byłam także - dawno nie widziałam tak łopatologicznego spektaklu - wszystko wyłożone wprost, zero zaufania do inteligencji widzów. Dostojewski przełożony na kryminał (liczne sceny strzelaniny). Mam poczucie, że pan Babicki, podchodząc do tego tekstu po raz trzeci, niczego w nim już nie szukał. To teatr konfekcyjny.

    Anty(k)

    9 lat

    • 6 18

    • 2014-12-11 20:41

      babicki

      dobór aktorów jak totolotek, dziadek traci kontakt z rzeczywistością

      koordynacja

      9 lat

      • 1 4

  • 2014-11-28 10:53

    polecam spektakl

    Swietny spektakl, przejmująca muzyka, ale przede wszystkim gra aktorów, na szczególne wyróżnienie Maciek Wizner i Jerzy Kiszkis- poezja gry aktorskiej!!!
    Polecam wszystkim!!!

    Jakub

    9 lat

    • 25 3

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

spektakl dramatyczny
kwi 24
środa
Gdynia, Teatr Gdynia Główna
Pobożni i cnotliwi. Dawni gdańszczanie w zwierciadle sztuki Pobożni i cnotliwi. Dawni gdańszczanie w zwierciadle sztuki

Pobożni i cnotliwi. Dawni gdańszczanie w zwierciadle sztuki (1 opinia)

(1 opinia)
20 zł
spotkanie, wystawa, warsztaty
kwi 24-31.12
g. 11:00 - 18:00
Gdańsk, Muzeum Narodowe
20 zł
ulgowy 1 - 12 zł
Kultura ludowa Pomorza Gdańskiego Kultura ludowa Pomorza Gdańskiego

Kultura ludowa Pomorza Gdańskiego

wystawa
kwi 24-31.12
g. 10:00 - 17:00
Gdańsk, Oddział Etnografii MNG
Wstęp wolny
więcej (823)

W skrócie

więcej (33)

Rozrywka

więcej

Kulinaria

więcej

Zdjęcia

Sea You 2024 (w Gdański Teatr Szekspirowski)SEA YOU 2024 | Trójmiejska scena gra trójmiejskie piosenki Gala Międzynarodowego Dnia Teatru 2024Czuła biżuteria. Wernisaż wystawy prac Macieja RozenbergaCzuła biżuteria. Wernisaż wystawy prac Macieja Rozenberga
więcej

TV Filmy

Trwa festiwal planszówek na stadionie (28)

Pokaz gry na tradycyjnym instrumencie na (10)

2385

Wokalistka jak z patefonu zbiera pieniądze (8)

więcej (1813)

Sprawdź się

Sprawdź się

Który z teatralnych budynków w Trójmieście w "Blaszanym Bębenku" Güntera Grassa nazwany został "młynkiem do kawy"?

 

Najczęściej czytane