Z Tobą chcę oglądać świat
Mikołaja Mikołajczyka
w ramach III GDAŃSKIEGO FESTIWALU TAŃCA 2011 / Projekty z Polski
"Z tobą chcę oglądać świat" to autorski projekt Mikołaja Mikołajczyka uznany przez krytyków za jedno z najciekawszych wydarzeń w polskim tańcu. Intymny świat choreografii Mikołajczyka, uderza swoją precyzją i wieloznacznością. Nagość, którą tancerz ubiera jak kostium, to jego sposób komunikowania najgłębszych emocji.
Sam artysta pisze o spektaklu: "Śniło mi się, że jestem pudlem, że jestem opłacony, że mam właściciela, który mnie karmi i poi, że należę do klasy uprzywilejowanej; było mi dobrze na świecie, w jednej chwili prysło zadowolenie z życia, pan zdjął ze ściany dubeltówkę, wycelował, wystrzelił i obudziłem się."
Mikołaj Mikołajczyk: Okazuje się, że nagość na scenie daje niczym nieskrępowane poczucie wolności. Staję się silny, bo niczym nieskrępowany i nieograniczony. Nagość to mój kostium. Moje ciało na scenie to komunikat, że ten koleś to ja, to człowiek, uniwersalny problem, z którym mogę dotrzeć do każdego widza, wzbudzić w nim pełen wachlarz emocji. W "Z tobą chcę oglądać świat" jestem na scenie cały czas nagi, mimo że jednak zakładam majtki. Mam je na sobie tylko dlatego, że tym razem opowiadam historię nie o sobie. Głównym bohaterem spektaklu jest Lola, której mogłem tylko w taki sposób podziękować za lata spędzone ze mną i tylko ze mną. W tym spektaklu jestem tylko z boku, bardziej w wyobraźni widza, który odbiera mnie li tylko jako kłębek emocji, i zaraz patrzy w siebie, w swoje życie. Ja tu jestem tylko jako pośrednik między ludźmi a tymi, których kochamy najbardziej.
Muzyka: Zbigniew Kozub, Zbigniew Wodecki
Pomysł i choreografia: Mikołaj Mikołajczyk / Stary Browar w Poznaniu, 2008
"Spektakl Z tobą chcę oglądać świat to bardziej prywatna opowieść, ironiczno-oniryczna historia o świadomie wybranej samotności tancerza i umiejętności przetwarzania zwyczajności w niezwykłość, trywialności w wielkość, narcyzmu w uniwersalność. To hołd złożony własnej intymności." (Jadwiga Majewska, Didaskalia, nr 89, luty 2009)
-----
Mikołaj Mikołajczyk: absolwent poznańskiej szkoły baletowej i wieloletni solista Teatru Wielkiego w Poznaniu (choreografie: "Kronika zapowiedzianej śmierci", "Okłamuj mnie, pocałuj też", "Strofy na sopran i głos recytujący"). Był członkiem zespołu Pantomimy Wrocławskiej Henryka Tomaszewskiego (1989-1990) i Polskiego Teatru Tańca (1990-1995); kilka sezonów spędził także w zespołach baletowych w Karlsruhe i Berlinie (1999-2000). Tańczył m.in. w choreografiach Matsa Eka, Birgit Cullberg, Henryka Tomaszewskiego, Conrada Drzewieckiego, Ewy Wycichowskiej, Emila Wesołowskiego, Olafa Schmidta, Anatola Fodora. Od kilku lat współpracuje z polskimi teatrami dramatycznymi tworząc ruch do spektakli uznanych polskich reżyserów (m.in. Piotra Kruszczyńskiego, Adama Hanuszkiewicza, Mai Kleczewskiej, Grzegorza Jarzyny, Mikołaja Grabowskiego, Michała Borczucha). W latach 2000-2001 Mikołajczyk prowadził przy Operze na Zamku w Szczecinie autorski Teatr DNA - taniec zakodowany genetycznie tworząc spektakle "Żegnaj Polsko", "Najpierw się zdziwisz a potem oddasz", "ORWS - ostatni raz w Szczecinie".
Mikołaja Mikołajczyka
w ramach III GDAŃSKIEGO FESTIWALU TAŃCA 2011 / Projekty z Polski
"Z tobą chcę oglądać świat" to autorski projekt Mikołaja Mikołajczyka uznany przez krytyków za jedno z najciekawszych wydarzeń w polskim tańcu. Intymny świat choreografii Mikołajczyka, uderza swoją precyzją i wieloznacznością. Nagość, którą tancerz ubiera jak kostium, to jego sposób komunikowania najgłębszych emocji.
Sam artysta pisze o spektaklu: "Śniło mi się, że jestem pudlem, że jestem opłacony, że mam właściciela, który mnie karmi i poi, że należę do klasy uprzywilejowanej; było mi dobrze na świecie, w jednej chwili prysło zadowolenie z życia, pan zdjął ze ściany dubeltówkę, wycelował, wystrzelił i obudziłem się."
Mikołaj Mikołajczyk: Okazuje się, że nagość na scenie daje niczym nieskrępowane poczucie wolności. Staję się silny, bo niczym nieskrępowany i nieograniczony. Nagość to mój kostium. Moje ciało na scenie to komunikat, że ten koleś to ja, to człowiek, uniwersalny problem, z którym mogę dotrzeć do każdego widza, wzbudzić w nim pełen wachlarz emocji. W "Z tobą chcę oglądać świat" jestem na scenie cały czas nagi, mimo że jednak zakładam majtki. Mam je na sobie tylko dlatego, że tym razem opowiadam historię nie o sobie. Głównym bohaterem spektaklu jest Lola, której mogłem tylko w taki sposób podziękować za lata spędzone ze mną i tylko ze mną. W tym spektaklu jestem tylko z boku, bardziej w wyobraźni widza, który odbiera mnie li tylko jako kłębek emocji, i zaraz patrzy w siebie, w swoje życie. Ja tu jestem tylko jako pośrednik między ludźmi a tymi, których kochamy najbardziej.
Muzyka: Zbigniew Kozub, Zbigniew Wodecki
Pomysł i choreografia: Mikołaj Mikołajczyk / Stary Browar w Poznaniu, 2008
"Spektakl Z tobą chcę oglądać świat to bardziej prywatna opowieść, ironiczno-oniryczna historia o świadomie wybranej samotności tancerza i umiejętności przetwarzania zwyczajności w niezwykłość, trywialności w wielkość, narcyzmu w uniwersalność. To hołd złożony własnej intymności." (Jadwiga Majewska, Didaskalia, nr 89, luty 2009)
-----
Mikołaj Mikołajczyk: absolwent poznańskiej szkoły baletowej i wieloletni solista Teatru Wielkiego w Poznaniu (choreografie: "Kronika zapowiedzianej śmierci", "Okłamuj mnie, pocałuj też", "Strofy na sopran i głos recytujący"). Był członkiem zespołu Pantomimy Wrocławskiej Henryka Tomaszewskiego (1989-1990) i Polskiego Teatru Tańca (1990-1995); kilka sezonów spędził także w zespołach baletowych w Karlsruhe i Berlinie (1999-2000). Tańczył m.in. w choreografiach Matsa Eka, Birgit Cullberg, Henryka Tomaszewskiego, Conrada Drzewieckiego, Ewy Wycichowskiej, Emila Wesołowskiego, Olafa Schmidta, Anatola Fodora. Od kilku lat współpracuje z polskimi teatrami dramatycznymi tworząc ruch do spektakli uznanych polskich reżyserów (m.in. Piotra Kruszczyńskiego, Adama Hanuszkiewicza, Mai Kleczewskiej, Grzegorza Jarzyny, Mikołaja Grabowskiego, Michała Borczucha). W latach 2000-2001 Mikołajczyk prowadził przy Operze na Zamku w Szczecinie autorski Teatr DNA - taniec zakodowany genetycznie tworząc spektakle "Żegnaj Polsko", "Najpierw się zdziwisz a potem oddasz", "ORWS - ostatni raz w Szczecinie".
