YONI - odsłonięcie rzeźby Jerzego Dobrzańskiego

 

Podjęty w tych trzech punktach wydarzenia temat symbolicznie przełamuje dotychczasowe wyobrażenia na temat miejsca jakim jest garnizon. Zarówno forma rzeźby, tematyka wystawy i wykładu są spójnym komentarzem do przemiany jaka zaszła na terenach dawnych koszar wojskowych. Ta niezwykła transformacja miejsca, którą mieszkańcy Gdańska z zaciekawieniem obserwują w ostatnich latach intryguje i skłania do głębszych refleksji. 

Bardzo ważnym kryterium dla rozstrzygnięcia konkursu na formę rzeźby było znalezienie symbolicznego remedium, które wprowadzi równoważący żeński pierwiastek bilansując w ten sposób unoszącą się w powietrzu męską aurę. Garnizon z niedostępnego wojskowego terenu zmienił się w przestrzeń otwartą na sztukę i przyjazną dla wszystkich, przy jednoczesnym zachowaniu i udanej rewitalizacji zabytkowych zabudowań militarnych z końca XIX w. 

Organizator:
Grupa Inwestycyjna Hossa SA

Decyzją konkursowego jury jest realizacja projektu Jerzego Dobrzańskiego pt. YONI.

Biogram artysty: Jerzy Dobrzański (ur. w Rzeszowie) rzeźbiarz, projektant, stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej - stypendium w Pratt Institute w Nowym Jorku w 2012 roku. Stypendysta Ministra Kultury w 2017 r. Adiunkt na Akademii Sztuki w Szczecinie na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów. Głównie autor rzeźb i obiektów w przestrzeni publicznej, która jest dla niego naturalnym polem ekspresji i ekspozycji artystycznej. Pasjonat minimalizmu amerykańskiego lat 60 oraz rosyjskiego konstruktywizmu . Własną metodologię projektową konstruuje w oparciu o pojęcie modułu i szeroko pojętej modularności jako manifestacji uniwersalnej zasady ekonomii w naturze.

Wykład "PHALLUS KAPUTT" dr Katarzyny Lewandowskiej.

**********

Wystawa towarzysząca: "DZIEWCZYNKI"

Kurator projektu: Magdalena Kalisz, SZTUKA WYBORU
Kurator artystyczny wystawy: Natalia Warwas-Błach

"Sedno leży w tym, że wedle naszej wiedzy nie było naprawdę wielkich artystek, choć było wiele artystek interesujących i bardzo dobrych, których dorobek nie został dostatecznie zbadany i doceniony. Tak jak nie było niezależnie od naszych chęci, wspaniałych litewskich pianistów jazzowych czy tenisistów Eskimosów"
Linda Nochlin, Dlaczego nie było wielkich artystek?

Temat wystawy pomyślany jest jako impuls do zastanowienia się nad sytuacją nieobecności kobiet w kanonie sztuki oraz wielu innych przestrzeniach życia społecznego. Nie bez powodu więc w wystawie towarzyszącej otwarciu rzeźby uczestniczą wyłącznie artystki.
Znaczenie kobiecej twórczości i społecznego funkcjonowania w świecie sztuki nie jest jeszcze do końca oczyszczone z narzuconego męskiego piętna. Dlatego zastosowanie płci jako głównego klucza doboru uczestników wystawy było w tej sytuacji wręcz czymś oczywistym i ważnym. Udało się w ten sposób podkreślić znaczenie budowania kobiecej tradycji artystycznej, szczególnie w kontekście dawnych konwencji miejsca jakimi są koszary wojskowe.
Artystki zaproszone do udziału w wystawie korzystają z rozmaitych strategii, technik i motywów związanych z kobiecą codziennością czy zagadnieniem cielesności. Wybrane prace charakteryzuje wielość mediów. Artystki posługują się bardzo różnorodnym i oryginalnym językiem stanowiącym o ich niezależnej i świadomej kobiecej postawie. Celowo sięgają po bliskie im motywy kobiecej anatomii (tj, wagina, usta czy piersi). Tematyka prac jest bardzo różnorodna, charakteryzuje ją wielość zabiegów formalnych takich jak miękkość materii, deformacja, transformacja, multiplikacja.
Artystki: Gosia Kalinowska, Agata Roguziak, Natalia Gozdowska, Natalia Warwas, Katarzyna Leszko, Aleksandra Jagła, Marta Grabicka, Katarzyna Dobrogowska, Matylda Zawadzka, Beata Konarska, Monika Konczakowska.

Historia Garnizonu:
Zachowane i odrestaurowane obiekty zabytkowe stanowią namacalne dowody stuletniej, tajemniczej historii terenu, na którym zlokalizowany jest Garnizon. Ten, zajmujący blisko 30 hektarów, teren w Gdańsku Wrzeszczu przez ponad wiek okalał mur skrywający obiekty i tajemnice wojskowe. Pod koniec XIX wieku rozpoczęto tu realizację pierwszych zabudowań koszarowych dla formacji 1 i 2 Pułku Huzarów Straży Przybocznej Cesarza Wilhelma II, zwanych też Czarnymi Huzarami. Kunszt dawnych architektów i budowniczych można podziwiać po dziś dzień w odrestaurowanych budynkach przy Alei Grunwaldzkiej i ul. Słowackiego.
Powołanie Traktatem Wersalskim Wolnego Miasta Gdańska znacząco wpłynęło na losy tego terenu. Zdemobilizowany Wolny Gdańsk rozstał się w roku 1925 z wojskowymi, a miejsce barwnych huzarów w koszarach zajęły jednostki Schutzpolizei (Policji Ochrony) Wolnego Miasta Gdańska, która w zmiennych kolejach historii funkcjonowała tu do zakończenia II Wojny Światowej.
Po 1945 teren został znacjonalizowany i przejęty przez Ludowe Wojsko Polskie stacjonujące w różnych formacjach przez ponad 50 lat. Pod koniec XX wieku podjęto decyzję o likwidacji jednostek wojskowych i garnizonu w Gdańsku Wrzeszczu oraz sprzedaży terenu. Tym samym obiekty goszczące niegdyś rodzinę cesarską, książąt, notabli i znaczące postaci Europy XX wieku przeszły do historii wojskowości i Miasta Gdańska.
Nowym właścicielem terenu w 2005 r. została Grupa Inwestycyjna Hossa SA, która uznając historyczne i tradycyjne znaczenie przejętego obszaru przygotowała koncepcję zagospodarowania terenu dla nowej wielofunkcyjnej dzielnicy pod nazwą GARNIZON.

GARNIZON KULTURY
Od 2015 r. nowe centrum kulturalne Wrzeszcza rozwija się na terenie zabytkowego kompleksu dawnych koszar kawalerii przy ul. Słowackiego w Gdańsku. W jego skład wchodzi m.in. 7 budynków zabytkowych o łącznej powierzchni ponad 12500 m2 oraz zajmujący 2,5 ha park z zabytkowym starodrzewem. Projekt rewitalizacji przewiduje powstanie w obrębie Garnizonu Kultury przestrzeni miejskiej dla kultury, rozrywki i rekreacji.