Wystawa Emeryt. Roman Gajewski

Prezentowana wystawa, realizowana w ramach projektu Wydziału Malarstwa Kultura pamięci jest więc tu bardzo świeżym ukazaniem tym co nie znali fragmentu twórczości naszego kolegi i przyjaciela, ale nade wszystko hołdem i podziękowaniem za wieloletnią pracę złożonym przez całą Akademię na jego ręce.

Na pokazie zobaczymy prace powstałe w mniej więcej ostatniej dekadzie, których głównym tematem i bohaterem jest człowiek, któremu chyba nikt ze znanych mi współczesnych artystów tak bacznie się nie przygląda, jak to czyni profesor Roman Gajewski.
Przemysław Łopaciński

Roman Gajewski Ur. 23 lutego 1954 r. w Sopocie. Malarz, grafik, projektant graficzny, twórca galerii sztuki, inicjator wielu wydarzeń artystycznych, dodatkowo trudniący się publicystyką związaną z teorią sztuki, a także monografią innych artystów. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (d. PWSSP); dyplom z malarstwa uzyskał w 1979 r. w pracowni prof. Władysława Jackiewicza. Od tamtej pory pozostaje związany z Akademią. W roku 2010 otrzymał nominację profesorską. W latach 2017 2020 kierownik Katedry Rysunku na Wydziale Malarstwa gdańskiej Akademii. Równolegle, w latach 2007 2020, wykładowca w Sopockiej Szkole Wyższej, w której tworzył zręby programu obejmującego kształcenie w zakresie plastyki.

Uczestnik stu kilkudziesięciu wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Dzieła były prezentowane lub znajdują się w kolekcjach w Polsce oraz Austrii, Czechach, Danii, Francji, Hiszpanii, Izraelu, Kanadzie, Litwie, Malezji, Niemczech, RPA, Rumunii, Turcji, Ukrainie, USA, Wielkiej Brytanii i we Włoszech.

Od autora:
Uprawiam sztukę zbierania i montażu utrwalonych przez fotografię prasową najróżniejszych form ludzkiej obecności, łącząc siłę dokumentu ze swobodną artystyczną interpretacją oraz kondensację z zakrojem epickim. Traktuję twórczość jako swoisty pakt z rzeczywistością; zagapiam się na życie i życie obsługuję. I przyznać muszę, że upodobałem sobie harce na granicy rzeczywistości i nierzeczywistości.

Zajmuje mnie wzajemna relacja jednostki i zbiorowości wobec kulturowych i cywilizacyjnych przemian. Podążam tropem światów przeludnionych, by upomnieć się o człowieka liczonego pojedynczo. Przez moje obrazy przechodzą tłumy, a ja się w nich przeglądam. Jednak w swoich poznawczych rekonesansach nie czuję się ani socjologiem, ani antropologiem kultury wystarcza mi rola obserwującej (i obserwowanej) cząstki wspólnego świata, wyposażonej w możliwość obrazowania swoich spostrzeżeń. W zdziwieniu światem czuję się dorosłym dzieckiem i chciałbym, żeby tak pozostało.

Natura, obyczaje oraz cechy zewnętrzne człowieka naszego czasu, którego wizerunek tworzę, nie przestają mnie frapować. I podobnie jak stawianie egzystencjalnie ważnych pytań wciąż wydają się być zadaniem podstawowym.

Wystawa zrealizowana w ramach projektu wydawniczego i wystawienniczego KULTURA PAMIĘCI Wydziału Malarstwa ASP w Gdańsku.