Wystawa "Bursztyn w twórczości Haralda "Radka" Popkiewicza"

WYSTAWA DOSTĘPNA WE WSZYTSKIE DNI TYGODNIA ZA WYJĄTKIEM WTORKÓW.

Wyroby Haralda Pop­kie­wi­cza są roz­po­zna­walne na całym świe­cie dzięki nie­co­dzien­nemu sty­lowi. Inspi­ra­cją dla nich była jed­nak jedna uni­wer­salna war­tość, która nada­wała biżu­te­rii baśniowy, magiczny efekt. Obrazy Haralda Pop­kie­wi­cza są pełne moty­wów wod­nych, połą­czo­nych z kra­jo­bra­zem nadmor­skich lasów i plaż. Na płót­nach domi­nuje żółć wydm, błę­kit morza, biel spie­nio­nych fal i soczy­sta zie­leń roślin. Czło­wiek jest przed­sta­wiany pośród buj­nej, domi­nu­ją­cej przy­rody. Na jego obra­zach poja­wia się też syl­wetka wia­traka - motyw prze­mi­ja­nia. Poja­wiają się także motywy bocz­no­ko­łow­ców, drew­nia­nych kutrów rybac­kich wyra­ża­ją­cych tęsk­notę twórcy za minio­nymi cza­sami. Bar­dzo czę­sto wystę­puje też postać bro­da­tego bursz­ty­nia­rza, naj­pew­niej samego Haralda, dzier­żą­cego kaszo­rek.

W 1972 roku Harald Pop­kie­wicz zakłada wła­sną pra­cow­nię bursz­tyn­ni­czą. Zaczyna pro­jek­to­wać i two­rzyć swoje pomy­sły biżu­te­rii łącząc bursz­tyn z mie­dzią, alpaką potem sre­brem. W bursz­tynie odkrywa jego natu­ralne piękno tylko czę­ściowo odsła­nia­jąc wnę­trze jan­taru. Czę­sto przez wiele godzin oglą­dał i obra­cał w pal­cach jedną bryłkę, wpa­tru­jąc się w jej fak­turę, kształt i kolor, by w końcu dopa­so­wać formę pod­po­wie­dzianą mu przez bursz­tyn. Wtedy ryso­wał szkic pro­jektu, który zro­dził się w jego wyobraźni. Prze­ło­mem dla arty­sty był rok 1974. Otrzy­mał wów­czas I nagrodę za pier­ścio­nek "sło­neczko" w kon­kur­sie orga­ni­zo­wa­nym w Gdań­sku przez Cepe­lię (Art-Region) na "Małe formy i biżu­te­rię łączoną z bursz­tynem". Przy­no­siło to nie tylko pre­stiż ale dodat­kowy przy­dział sre­bra, o które było nie­zwy­kle ciężko w tam­tych cza­sach. Cztery lata póź­niej został przy­jęty do Związku Arty­stów Rze­mio­sła Pol­skiego. W tym samym roku w Gdań­sku uzy­skał tytuł mistrza złot­nic­twa w zakre­sie wyroby ze sre­bra.

W ciągu dekady od roz­po­czę­cia dzia­łal­no­ści, wytwo­rzył wła­sny, nie­po­wta­rzalny styl, który stał się jego wizy­tówką. Bar­dzo szybko zerwał z typo­wym rze­mio­słem, by już na trwale zaist­nieć jako arty­sta. Udało mu się pogo­dzić czy­sto komer­cyjną dzia­łal­ność z wła­sną wraż­li­wo­ścią arty­styczną. W poło­wie lat dzie­więć­dzie­sią­tych obok biżu­te­rii ze sre­bra i bursz­tynu zaczął two­rzyć też rzeźby. Potra­fił prze­ka­zać swoją wie­dzę innym. Wyuczył jubi­ler­stwa wielu adep­tów tej sztuki.

Biżu­te­ria i inne formy prze­strzenne Haralda Pop­kie­wi­cza znaj­dują się w zbio­rach muze­al­nych, m.in. w Smi­th­so­nian Insti­tu­tion w Waszyng­to­nie (USA), w Gin­taro Gale­rija w Nidzie i Wil­nie (Litwa), Deut­sches Bern­ste­in­mu­seum w Rib­nitz-Dam­gar­ten (Niemcy), Hor­sens i Hobro (Dania), Muzeum Bursz­tynu w Kali­nin­gra­dzie (Rosja), Muzeum Bursz­tynu w Gdań­sku, Muzeum Zam­ko­wym w Mal­borku, Muzeum Bursz­tynu w Wil­nie (Litwa), Muzeum Bursz­tynu w Rydze (Łotwa), Muzeum Bursz­tynu w Kra­ko­wie, Muzeum Bursz­tynu w Koło­brzegu oraz w wielu pry­wat­nych kolek­cjach (m.in. w Japo­nii, USA, Chi­nach, Austra­lii, Wło­szech, Kana­dzie, Anglii, Bel­gii, Fran­cji).



Harald Pop­kie­wicz - ur. 27 I 1944 w Lesz­nie Wiel­ko­pol­skim, zm. 18 VIII 2021 roku w Miko­sze­wie. W 1972 roku zało­żył wła­sną pra­cow­nię w Miko­sze­wie, gdzie two­rzył biżu­te­rię łącząc bursz­tyn z mie­dzią, alpaką potem sre­brem. Od lat 70. XX wieku czło­nek Izby Rze­mieśl­ni­czej w Gdań­sku. W 1974 roku otrzy­mał I nagrodę za pier­ścio­nek "sło­neczko" w kon­kur­sie orga­ni­zo­wa­nym w Gdań­sku przez Cepe­lię, w kate­go­rii "Małe formy i biżu­te­rię łączoną z bursz­tynem". W 1978 roku został przy­jęty do Związku Arty­stów Rze­mio­sła Pol­skiego, w tym samym roku uzy­skał tytuł mistrza złot­nic­twa w zakre­sie wyroby ze sre­bra. Pro­wa­dził firmę rodzinną z synami (od 1995 roku) Ola­fem i (od 2003 roku) Ery­kiem w zakre­sie pro­jek­to­wa­nia i wyko­ny­wa­nia biżu­te­rii i form prze­strzen­nych. W 1999 przy­jęto go do Toruń­skiego Związku Pol­skich Arty­stów Pla­sty­ków Pol­ska - Sztuka Użyt­kowa, gdzie dzia­łał w zarzą­dzie związku do końca swo­ich dni. W latach 1997-2020 nale­żał do Mię­dzy­na­ro­do­wego Sto­wa­rzy­sze­nia Bursz­tyn­ni­ków.