Spektakl / Konkurs o Złotego Yoricka
Teatr im. W. Bogusławskiego w Kaliszu / Polska
Wszystko dobre, co się dobrze kończy
reż. Szymon Kaczmarek
Kaliski teatr nazwał swój spektakl czarną komedią, niemniej podczas przedstawienia Kaczmarka raczej nikomu nie było do śmiechu, a tytułowy frazes okazał się mało fortunny / Joanna Ostrowska, kulturaupodstaw.pl
Opowieść jest prosta i - jak pokazuje historia kultury - stara jak świat. Jak przymusić niechętnego do małżeństwa młodzieńca? Złapać go na dziecko - do tego da się sprowadzić fabułę szekspirowskiego dramatu. Kaczmarek oraz dramaturg Żelisław Żelisławski przeczytali go niejako na biało, jakby ignorując całą wiedzę, jaką posiadamy o utworach Szekspira, o tym, czym powinna być komedia i jak powinno się jedno z drugim grać. / Joanna Ostrowska, kulturaupodstaw.pl
Ten tekst Szekspira nie jest często wystawiany, a formalnie nieoczywisty - pierwotnie uznany za komedię - daje spore możliwości interpretacyjne. I z nich właśnie skorzystali twórcy z kaliskiego teatru. Niezwykle pomocny i niezawodny w tej pracy okazał się Stanisław Barańczak i moc jego przekładu.
Na scenie oczekiwane lejtmotywy gatunku: nauka politycznej gry, sukcesja, intrygi, choroby i ich nieudolni lekarze, małżeństwa aranżowane i spiski kochanków. Jest ucieczka do wojska, ambicje uzdrowienia, miłość i unikanie strzał Amora.
Wątków jak na wieloodcinkowy serial, a mieszczą się i wcale nie gnieżdżą w tej jednej szalonej baśni dla dorosłych. Spektakl jest poprowadzony sprawnie i logicznie, uniwersalny i frapujący, porusza istotne współcześnie nowe odczytania znanych historii. Kopciuszek nie trwa w trybie oczekiwania, a jest sprawczy, smoki są ratowane, książę może być zdobywany przez wybrankę.
Na scenie kroimy stereotypy. Czy głos dominujący to ten męski? A kobieta na scenie i w świecie musi mieć przypisanę rolę ofiary? Polecamy odrzucać - wzorem kaliskiego zespołu - zastane narracje, ocucić własne interpretacje i podejrzeć optykę nieoczywistą.
Premiera spektaklu Wszystko dobre, co się dobrze kończy uświadomiła mi w głównej mierze jak bardzo byłem głodny teatru. Chapeau bas zespole! / Tomasz Wysogląd
Widowisko zrealizowane z rozmachem. Ale jak to się dzieje, że dziś w czasach przecież prawie idealnej równości pryzmaty ocen ludzi są tak wciąż zdeterminowane ich płcią? / Rafał Turowski, e-teatr.pl
Obsada
Malwina Brych - Helena
Agnieszka Dzięcielska - Lafeu
Małgorzata Kałędkiewicz - Hrabina Rossillion
Aleksandra Lechocińska - Diana
Aleksandra Pałka-Łopatka - Młoda wdowa
Bartosz Cwaliński (gościnnie) - Betram
Adam Kupaj - książę Florencji
Jakub Łopatka - Parolles
Wojciech Masacz - Pierwszy pan Dumaine
Marcin Trzęsowski - Drugi pan Dumaine
Michał Wierzbicki - Król Francji
Szymon Fleischer, Marcin Kulcenty - Masażyści
Twórcy
reżyseria: Szymon Kaczmarek
scenografia: Kaja Migdałek
kostiumy: Marta Śniosek-Masacz
dramaturgia: Żelisław Żelisławski
muzyka: Kamil Tuszyński
Informacje dodatkowe
wiek: 16+
język polski z angielskimi napisami
triggers: wulgarny język
Nagrody
spektakl bierze udział w X Konkursie na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej i Europejskiej "Klasyka Żywa"
Teatr im. W. Bogusławskiego w Kaliszu / Polska
Wszystko dobre, co się dobrze kończy
reż. Szymon Kaczmarek
Kaliski teatr nazwał swój spektakl czarną komedią, niemniej podczas przedstawienia Kaczmarka raczej nikomu nie było do śmiechu, a tytułowy frazes okazał się mało fortunny / Joanna Ostrowska, kulturaupodstaw.pl
Opowieść jest prosta i - jak pokazuje historia kultury - stara jak świat. Jak przymusić niechętnego do małżeństwa młodzieńca? Złapać go na dziecko - do tego da się sprowadzić fabułę szekspirowskiego dramatu. Kaczmarek oraz dramaturg Żelisław Żelisławski przeczytali go niejako na biało, jakby ignorując całą wiedzę, jaką posiadamy o utworach Szekspira, o tym, czym powinna być komedia i jak powinno się jedno z drugim grać. / Joanna Ostrowska, kulturaupodstaw.pl
Ten tekst Szekspira nie jest często wystawiany, a formalnie nieoczywisty - pierwotnie uznany za komedię - daje spore możliwości interpretacyjne. I z nich właśnie skorzystali twórcy z kaliskiego teatru. Niezwykle pomocny i niezawodny w tej pracy okazał się Stanisław Barańczak i moc jego przekładu.
Na scenie oczekiwane lejtmotywy gatunku: nauka politycznej gry, sukcesja, intrygi, choroby i ich nieudolni lekarze, małżeństwa aranżowane i spiski kochanków. Jest ucieczka do wojska, ambicje uzdrowienia, miłość i unikanie strzał Amora.
Wątków jak na wieloodcinkowy serial, a mieszczą się i wcale nie gnieżdżą w tej jednej szalonej baśni dla dorosłych. Spektakl jest poprowadzony sprawnie i logicznie, uniwersalny i frapujący, porusza istotne współcześnie nowe odczytania znanych historii. Kopciuszek nie trwa w trybie oczekiwania, a jest sprawczy, smoki są ratowane, książę może być zdobywany przez wybrankę.
Na scenie kroimy stereotypy. Czy głos dominujący to ten męski? A kobieta na scenie i w świecie musi mieć przypisanę rolę ofiary? Polecamy odrzucać - wzorem kaliskiego zespołu - zastane narracje, ocucić własne interpretacje i podejrzeć optykę nieoczywistą.
Premiera spektaklu Wszystko dobre, co się dobrze kończy uświadomiła mi w głównej mierze jak bardzo byłem głodny teatru. Chapeau bas zespole! / Tomasz Wysogląd
Widowisko zrealizowane z rozmachem. Ale jak to się dzieje, że dziś w czasach przecież prawie idealnej równości pryzmaty ocen ludzi są tak wciąż zdeterminowane ich płcią? / Rafał Turowski, e-teatr.pl
Obsada
Malwina Brych - Helena
Agnieszka Dzięcielska - Lafeu
Małgorzata Kałędkiewicz - Hrabina Rossillion
Aleksandra Lechocińska - Diana
Aleksandra Pałka-Łopatka - Młoda wdowa
Bartosz Cwaliński (gościnnie) - Betram
Adam Kupaj - książę Florencji
Jakub Łopatka - Parolles
Wojciech Masacz - Pierwszy pan Dumaine
Marcin Trzęsowski - Drugi pan Dumaine
Michał Wierzbicki - Król Francji
Szymon Fleischer, Marcin Kulcenty - Masażyści
Twórcy
reżyseria: Szymon Kaczmarek
scenografia: Kaja Migdałek
kostiumy: Marta Śniosek-Masacz
dramaturgia: Żelisław Żelisławski
muzyka: Kamil Tuszyński
Informacje dodatkowe
wiek: 16+
język polski z angielskimi napisami
triggers: wulgarny język
Nagrody
spektakl bierze udział w X Konkursie na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej i Europejskiej "Klasyka Żywa"
