Agnieszka Osiecka
Wilki
na motywach powieści Isaaca Bashevisa Singera "Wrogowie - opowieść o miłości"
Prapremiera "Wilków" w reżyserii André Hübnera-Ochodlo odbyła się w 1995 r. w sopockim Teatrze Atelier. Agnieszka Osiecka przeniosła na scenę powieść I. B. Singera "Wrogowie - opowieść o miłości"; dopisała do tekstu kilkanaście pieśni; muzykę do spektaklu skomponował Zygmunt Konieczny. Po czternastu latach spektakl powraca na deski sopockiego Teatru!
Bohaterowie "Wilków" naznaczeni są "syndromem ocalenia". Przeżyli holocaust, ale dosyć szybko okazuje się, że powojenna rzeczywistość jest równie nieznośna. Przeszłość unosi się nad ich życiem jak zły duch - chwyta za gardło, dusi, przygniata, nie pozwala normalnie oddychać, jeść, pić. "Wilki" są także niezwykłą opowieścią o ciemnych siłach drzemiących w człowieku, o życiu i śmierci, o meandrach miłości, namiętności i zdradzie. Bohaterowie "Wilków" błądzą, krzyczą, płaczą, histerycznie się śmieją, kochają, pożądają, nienawidzą.
Zdaniem Agnieszki Osieckiej, każda książka Singera jest historią duszy ludzkiej: duszy skołatanej, poddanej nieludzkim ciśnieniom i draństwom świata - ale przecież pięknej i człowieczej (...) Singer opowiada również historię Boga: tego Boga, który jest, tego Boga, którego nie ma, i tego Boga intymnego, którego nosimy w sercu. Pracując nad "Wilkami" - André Hübner-Ochodlo, Zygmunt Konieczny i ja - rozmawialiśmy doprawdy o wszystkim, także o nas samych: kim jesteśmy, dokąd zmierzamy i czy ktoś prowadzi nas za rękę.
"Singer był pierwszym żydowskim pisarzem, który opisywał człowieka od stóp do głów, nie omijając środka. Mówił o sobie: "Do pasa jestem aniołem, a od pasa w dół diabłem". Twierdził, że w jego twórczości od pulpitu modlitewnego do łóżka i z powrotem jest tylko jeden krok. Bluźnił, prowokował, szargał świętości. Nie z chęci epatowania, raczej w imię jakiejś prawdy o niedoli człowieczych pożądań. Był pewien, że każda historia jest miłosną historią. Był przekonany, że niemal w każdej wiernej matronie drzemie Madame Bovary. A jego mężczyźni zazwyczaj mają duszę Don Juana. Uważał, że literatura powinna pokazywać charaktery obsesyjne, pełne namiętności, wówczas bowiem można zobaczyć człowieka w całej jego złożoności: dobra i zła." Agata Tuszyńska, "Singer - pejzaże pamięci, Wydawnictwo Marabut, Gdańsk 1994)
Muzyka: Zygmunt Konieczny,
Reżyseria i scenografia: André Hübner-Ochodlo,
Kierownictwo muzyczne, aranżacje: Adam Żuchowski
Obsada:
Herman - Waldemar Cuzik
Jadwiga - Małgorzata Marciniak
Masza - Iwona Chołuj
Tamara - Agata Ochota-Hutyra
Cadycy: Sebastian Banaszczyk, Adam Hutyra, Maciej Półtorak
Głos rabina Lamparta: Ryszard Ronczewski
Koprodukcja Teatru Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie (premiera 5 lipca 2009) i Teatru im. A. Mickiewicza w Częstochowie (prmiera 19 września 2009)
Wilki
na motywach powieści Isaaca Bashevisa Singera "Wrogowie - opowieść o miłości"
Prapremiera "Wilków" w reżyserii André Hübnera-Ochodlo odbyła się w 1995 r. w sopockim Teatrze Atelier. Agnieszka Osiecka przeniosła na scenę powieść I. B. Singera "Wrogowie - opowieść o miłości"; dopisała do tekstu kilkanaście pieśni; muzykę do spektaklu skomponował Zygmunt Konieczny. Po czternastu latach spektakl powraca na deski sopockiego Teatru!
Bohaterowie "Wilków" naznaczeni są "syndromem ocalenia". Przeżyli holocaust, ale dosyć szybko okazuje się, że powojenna rzeczywistość jest równie nieznośna. Przeszłość unosi się nad ich życiem jak zły duch - chwyta za gardło, dusi, przygniata, nie pozwala normalnie oddychać, jeść, pić. "Wilki" są także niezwykłą opowieścią o ciemnych siłach drzemiących w człowieku, o życiu i śmierci, o meandrach miłości, namiętności i zdradzie. Bohaterowie "Wilków" błądzą, krzyczą, płaczą, histerycznie się śmieją, kochają, pożądają, nienawidzą.
Zdaniem Agnieszki Osieckiej, każda książka Singera jest historią duszy ludzkiej: duszy skołatanej, poddanej nieludzkim ciśnieniom i draństwom świata - ale przecież pięknej i człowieczej (...) Singer opowiada również historię Boga: tego Boga, który jest, tego Boga, którego nie ma, i tego Boga intymnego, którego nosimy w sercu. Pracując nad "Wilkami" - André Hübner-Ochodlo, Zygmunt Konieczny i ja - rozmawialiśmy doprawdy o wszystkim, także o nas samych: kim jesteśmy, dokąd zmierzamy i czy ktoś prowadzi nas za rękę.
"Singer był pierwszym żydowskim pisarzem, który opisywał człowieka od stóp do głów, nie omijając środka. Mówił o sobie: "Do pasa jestem aniołem, a od pasa w dół diabłem". Twierdził, że w jego twórczości od pulpitu modlitewnego do łóżka i z powrotem jest tylko jeden krok. Bluźnił, prowokował, szargał świętości. Nie z chęci epatowania, raczej w imię jakiejś prawdy o niedoli człowieczych pożądań. Był pewien, że każda historia jest miłosną historią. Był przekonany, że niemal w każdej wiernej matronie drzemie Madame Bovary. A jego mężczyźni zazwyczaj mają duszę Don Juana. Uważał, że literatura powinna pokazywać charaktery obsesyjne, pełne namiętności, wówczas bowiem można zobaczyć człowieka w całej jego złożoności: dobra i zła." Agata Tuszyńska, "Singer - pejzaże pamięci, Wydawnictwo Marabut, Gdańsk 1994)
Muzyka: Zygmunt Konieczny,
Reżyseria i scenografia: André Hübner-Ochodlo,
Kierownictwo muzyczne, aranżacje: Adam Żuchowski
Obsada:
Herman - Waldemar Cuzik
Jadwiga - Małgorzata Marciniak
Masza - Iwona Chołuj
Tamara - Agata Ochota-Hutyra
Cadycy: Sebastian Banaszczyk, Adam Hutyra, Maciej Półtorak
Głos rabina Lamparta: Ryszard Ronczewski
Koprodukcja Teatru Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie (premiera 5 lipca 2009) i Teatru im. A. Mickiewicza w Częstochowie (prmiera 19 września 2009)
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
