• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

W połowie drogi ku zagładzie. O "Powarkiwaniach Drogi Mlecznej"

Łukasz Rudziński
10 lipca 2021 (artykuł sprzed 2 lat) 
"Powarkiwania Drogi Mlecznej" to wartka komedia w stylu political fiction, w efektownej scenografii Magdaleny Gajewskiej. "Powarkiwania Drogi Mlecznej" to wartka komedia w stylu political fiction, w efektownej scenografii Magdaleny Gajewskiej.

"Powarkiwania Drogi Mlecznej" to szalona komedia w stylu political fiction, która przez długi czas przypomina charakterem teksty młodego Pawła Demirskiego. Są tu niebanalni bohaterowie, piętrząca się niczym góry groteska, skrząca się dowcipem ironia i szczypta refleksji, bo przecież sami sobie gotujemy nasz los. Szkoda, że spektakl wystawiony na scenie Malarnia Teatru Wybrzeże nie utrzymuje tempa i potencjału tekstu od początku do końca.



Zobacz spektakle w najbliższym czasie


Sztuka Bonna Parka pokazuje świat współczesnych celebrytów i polityków w lustrzanym odbiciu. Dlatego dyktator Korei Północnej Kim Dzong Un za wszelką cenę chce zjednoczyć swój kraj z Koreą Południową, Donald Trump otrzeźwiał i zaczyna rozdawać pieniądze na lewo i prawo, walcząc o pokój na świecie, zaś Heidi Klum jest tłusta i pożera za pieniądze wszystko, za co klienci zapłacą, bez względu na to, czy to meble, ludzie, narody czy całe państwa.

Narratorem-komentatorem tej szalonej karuzeli przeciwnych zdarzeń jest Wściekły Bonn Park z Przyszłości, uwięziony w ciele 11-letniej dziewczynki - dowcipne alter ego autora. To jego widzimy na początku na środku obrotowej sceny imitującej kulę ziemską. Spektakl zgodnie z sugestiami autora rozgrywany jest w przestrzeni kosmicznej, z czarną dziurą pomyślaną jako miejsce wejścia i wyjścia aktorów oraz projekcjami przestrzeni kosmicznej.

Spektakl składa się z szeregu monologów. Autorem jednego z najlepszych z nich jest Robert Ninkiewicz jako Kim Dzong Un. Spektakl składa się z szeregu monologów. Autorem jednego z najlepszych z nich jest Robert Ninkiewicz jako Kim Dzong Un.
Tę połyskującą lustrzanymi kafelkami, pomysłową przestrzeń stworzyła Magdalena Gajewska, autorka również imponujących kostiumów, szczególnie dopieszczonego w najdrobniejszych szczegółach (płaszcz z jednodolarówek, klapki NASA, czapka z daszkiem NYPD) kostiumem Donalda Trumpa. Muzykę skomponował Marcin Nenko, w której wyróżnia się muzyka fortepianowa wykonywana na żywo przez Tomasza Jocza.

Spektakl wyreżyserowany przez Adama Orzechowskiego zaskakuje może nie tyle samą konkluzją, bo żarłoczny konsumpcjonizm (spersonifikowany przez Heidi Klum), pęd ku zagładzie poprzez wojenne zabawki "grubych, białych, starych facetów", po hasła "ogarnijcie się" nie są specjalnie odkrywcze, ale dynamika i sceniczny żywioł dotąd nie kojarzyły się ze spektaklami dyrektora Teatru Wybrzeże. Tym razem dowcip i wartka akcja idą w parze. Konstrukcja sztuki składającej się z szeregu monologów stwarza przy tym aktorom możliwość do prawdziwych szarż.

I tak Kim Dzong Un to prawdziwy popis Roberta Ninkiewicza, ukazującego dyktatora Korei Północnej jako kumpla z sąsiedztwa, który może i kiedyś nas dręczył i robił nam głupie kawały, ale zmądrzał, zrozumiał swój błąd i teraz chce się bawić razem z nami. Kolejną aktorską paradą - wspartą znakomitym, opisanym już kostiumem Donalda Trumpa - pochwalić się może Grzegorz Gzyl. Jego były prezydent USA jest inteligentnym facetem z klątwą pieniądza - jego krew i łzy mnożą pieniądze w sposób całkowicie niekontrolowany. Od tego przekleństwa nie sposób uciec, tak samo jak od złych ludzi, którzy wykorzystują łatwowierność i dobroć Trumpa do własnych celów.

Spektakl z powodzeniem prowadzi Agata Woźnicka w roli alter ego autora Bonna Parka. Spektakl z powodzeniem prowadzi Agata Woźnicka w roli alter ego autora Bonna Parka.
Trudno zachować taką temperaturę spektaklu przez cały czas, zwłaszcza że tekst Bonna Parka momentami traci wyraz ironiczny, gdy autor uderza w poważne przewiny ludzkości - rasizm, nietolerancję, uprzedzenia rasowe, społeczne, polityczne. Dużo lepiej wypadają wszelkie patologie toczące klasę polityczną. Dlatego kolejny wspaniały monolog jest dziełem Rozgniewanej Kobiety Ratującej Demokrację w brawurowym wykonaniu Ewy Jendrzejewskiej, która najpierw niemal operowym głosem śpiewa "Ich bin der Welt abhanden gekommen" Gustawa Mahlera, a potem rozpoczyna płomienny monolog na temat obietnic wyborczych.

Pomiędzy nimi mają miejsce dwa znacznie słabsze solowe popisy. Ucharakteryzowana na Olgę Tokarczuk, nieustannie narkotyzująca się Maniakalno-Depresyjna Kasandra z Greckiej Mitologii w wykonaniu Joanny Kreft-Baki wypada blado, podobnie jak sam pomysł na to, by zakpić w ten sposób z naszej noblistki, wtłaczając w jej usta bełkot o tym, jak bardzo jest beznadziejnie, a przecież będzie jeszcze gorzej. Bez przekonania Tłustą Heidi Klum gra Małgorzata Oracz, choć trzeba dodać, że jej monolog jest zdecydowanie najsłabiej napisany ze wszystkich. Wszystkim bohaterom od początku przygląda się dowcipny Alarmujący Kosmita Biolog w wykonaniu Moniki Chomickiej-Szymaniak, który cały czas dziwi się ludziom, bo "jesteście tacy głupi i tacy do dupy".

Recenzja "Burzy" Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego



Znakomity epizod Donalda Trumpa jest zasługą Grzegorza Gzyla. Znakomity epizod Donalda Trumpa jest zasługą Grzegorza Gzyla.
Całość aktorsko dopełnia tercet ubranych w sukienki groteskowych postaci dziecięcych: Jerzy Gorzko, Jarosław TyrańskiMirosław Krawczyk. Każdy z nich ma do wykonania rozmaite zadania, z których na pierwszy plan wysuwa się Jerzy Gorzko wykonaniem "Love me" śpiewanym przez starego Justina Biebera. Z roli Bonna Parka bardzo dobrze wywiązuje się sprawna aktorsko, tanecznie i wokalnie Agata Woźnicka.

Spektakl Teatru Wybrzeże zaskakuje zarówno ciętym dowcipem, jak i rytmem czy dobrą dramaturgią, za którą odpowiada Radosław Paczocha. Tempo siada właściwie dopiero na końcu, podczas instrukcji miłosierdzia i dobroci wobec bliźniego. Oczywiście ten cięty, ironiczny, drapieżny humor nie trafi do każdego, podobnie jak pełen wulgaryzmów język. Jednak "Powarkiwania Drogi Mlecznej" to z pewnością jedna z ciekawszych i najbardziej nowoczesnych komedii Teatru Wybrzeże, bliższa satyrze politycznej i kabaretowi niż uwspółcześnianym klasycznym komediom, trafiającym przeważnie na deski Wybrzeża.

Miejsca

Opinie (10) 1 zablokowana

  • Tylko Robert się trzyma

    Bąki to nie bakalie jak zawsze

    • 0 0

  • Super, udany eksperyment

    Byłam na spektaklu. Jestem zachwycona i mogę polecić każdemu.

    • 4 4

  • Tak w jednym zdaniu, to przygnębiająco infantylne. (1)

    Kojarzyło mi się przedstawienie, które widziałem kiedyś w gimnazjum mojego syna, tamto było jednak bardziej dowcipne, błyskotliwe i chyba też bardziej dojrzałe. Aktorom chyba trzeba wybaczyć - cóż, muszą pracować, ale kto wybrał to dzieło do repertuaru? Przy okazji przejrzeliśmy, co jeszcze serwowane jest w Teatrze Wybrzeże i stwierdziliśmy, że następnym razem wpadniemy za kilka lat... Może coś się zmieni w jakąś bardziej sensowną stronę, może. Póki co, to głębszym przeżyciem będzie dla nas wyjście do knajpy na jakieś dobre jedzenie. We dwoje - na szczęście jesteśmy Mężczyzną i Kobietą i nie jesteśmy skazani na "rozrywki" konstruowane przez dziwne instytucje, mamy siebie :) Całkiem serio zastanawialiśmy się, czy nie wolelibyśmy jednak bomby atomowej, od takiej głupawki.
    biały heteroseksualny mężczyzna, jeszcze nie stary i nie gruby

    • 10 12

    • Przydługie brawa

      Jeszcze 1 drobiazg: Nie chcieliśmy tak długo bić braw, ale aktorzy nie chcieli zejść ze sceny i ciągle w kółko wracali, po sekundzie. Jeszcze chyba pan reżyser dołączył w jakimś dziwnym fraku, za trzecim wyjściem. Po raz drugi czuliśmy się manipulowani.

      • 5 0

  • Eksperyment z publicznością (2)

    Eksperyment z publicznością, na koniec sztuki, uważam za zupełnie nieudany. Czemu miało to służyć???

    • 26 4

    • My również czuliśmy się zażenowani. Mieliśmy wrażenie, że wylądowaliśmy na

      weselu i zmusza się nas do żenujących zabaw. Jak będziemy szukać guru, to z pewnością w innych rejonach.

      • 5 1

    • jaki eksperyment?

      na czym polegał?

      • 1 0

  • Spektakl w Teatrze Wybrzeże Powarkiwania.....

    Bardzo udane przedstawienie. Publiczność dopisała. Gra aktorska bez zarzutu. Wrażenia super. Polecam.

    • 15 6

  • Sztuka na czasie

    Niesamowita gra aktorska utrwala w przekonaniu, że mamy na Pomorzu bardzo dobrych artystow

    • 21 6

  • Ktos sie sfermentowanym, kobylim mlekiem opil- tak zwanym kumysem.

    • 10 8

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

Pobożni i cnotliwi. Dawni gdańszczanie w zwierciadle sztuki (1 opinia)

(1 opinia)
20 zł
spotkanie, wystawa, warsztaty

Kultura ludowa Pomorza Gdańskiego

wystawa

Wystawa "Kajko, Kokosz i inni"

wystawa

Sprawdź się

Sprawdź się

Rzeźba mężczyzny z koszem pełnym ryb na głowie (można je – w wersji z brązu lub terakotowej – znaleźć w kilku sopockich lokalizacjach) to:

 

Najczęściej czytane