Pomysł, by uteatralizować biografię Marii Skłodowskiej-Curie jest świetny - historia naszej noblistki po prostu zasługuje na scenę. Gdańska inscenizacja światowej prapremiery "Madame Curie" pozostawia jednak niedosyt. W tej operze wyraźnie brakuje... opery.
|
|
|
|
2011-11-24 06:34
Świetna recenzja. Zgadzam się z większością uwag. Libretto w istocie słabe, przegadane i pełne niekonsekwencji. Skoro rozpoczyna się odczytaniem listu z 1911 roku dot. drugiego Nobla, który prowokuje Marię do rekonstrukcji dotychczasowego życia, czemu nie kończy się w tym samym momencie, tylko doprowadza biografię uczonej do końca? Konwencja sennego koszmaru - że niby pewne epizody jej życia, w tym własna śmierć, to senne wizje przyszłości - absolutnie nie przekonuje. Ale podstawowy błąd to brak współbrzmienia między nowoczesną, atonalną muzyką (intrygującą!) a starą manierą inscenizacyjną wyrastającą z weryzmu. Ileż tu zbędnej dosłowności i ilustracyjności w działaniach aktorskich, które w zderzeniu ze sztuczną ekspresją śpiewaka operowego (silniejszą niż naturalizm) zawsze będą śmieszyć! Pan Weiss rozczarował mnie jako reżyser. Vide: zepsuty ciekawy początek - skoro Maria po podniesieniu kurtyny widzi orkiestrę, czyli monumentalne skupisko ludzi, to powinno to wzbudzić w niej lęk jako zapowiedź ostracyzmu społecznego. Jeśli już sadza się orkiestrę na scenie, ograniczając przestrzeń aktorom, to powinno się wykorzystać jej obecność w sposób dramaturgiczny. A tak w ogóle to w zderzeniu z taką muzyka aż prosi się o nowoczesną, niewerysytyczną inscenizację!
Wczorajszy wieczór upewnił mnie w przekonaniu, że opera nie jest dobrym miejscem na wykład historyczny. Jako teatr śpiewany powinna przedstawiać przede wszystkim emocje. Oczekiwałam nowoczesnego dzieła o kobiecie namiętnej, do tego idolce feministek, a powstał bryk edukacyjny. Ale brawa dla głównej aktorki - robiła, co mogła.
2011-11-25 11:21
Jeszcze jedna uwaga do reżysera: czemu trup Piotra Curie leży na stole przez dłuższy czas, gdy akcja wybiega już całe lata do przodu? A trup leży i leży, dopóki chór nie zejdzie na scenę z trybun i nie zakryje stołu, by aktor mógł "niepostrzeżenie" umknąć za plecami kolegów. Nie dało się tego rozwiązać inaczej? Może wcale ten trup jest niepotrzebny na scenie, by Maria wyśpiewała swój żal (tu właśnie dochodzi do głosu grzech dosłowności). Ale pan Weiss chyba lubi trupy, bo potem miejsce na stole zajmuje tancerka, niejaka Fuller, która pofatygowała się z Ameryki, żeby skonać w laboratorium Curie... Apeluję: usuńcie te trupy ze sceny, bo zamiast dramatu robi się farsa.
A tak serio: skoro w teatrze na stałe zagościł już dramaturg (nie mylić z dramatopisarzem), może warto by byłoby, gdyby i dyrektor Weiss pracował z kimś takim? Wtedy tak nie będzie mnie boleć.
2011-11-26 15:57
...mam wrażenie, że Pani i ja oglądaliśmy dwa różne przedstawienia. Pani oczekiwała czegoś, co sobie wyobrażała,a reżyser przedstawił swoją wizję i miał takie prawo, prawo reżysera. Dla mnie, trup(straszne słowo) Piotra na stole symbolizował pamięć o bliskiej osobie, miłości, wspólnie spędzonych latach, tych dobrych i złych, wzlotów i upadków, radości i zniechęcenia, jest tym wszystkim, co towarzyszyło Marii po jego odejściu. Aż do końca. Nijaka Fuller, uzmysławia natomiast tragiczny efekt pracy, źle, durnie wykorzystany, jest przestrogą, że to co może być dobre, może także zabić. Zgadzam się, że temat Radu, Polonu i chemii nie jest dobrym materiałem dla opery, szczególnie tak tragiczny. Orkiestra w tle, symbolizowała świat wokół rozbawiony, przepełniony zakłamaniem, zazdrością, zawiścią wręcz głupotą. Muzyka doskonale to odzwierciedla i wprowadza w odpowiedni nastrój. Tak to odebrałem i jestem pod wrażeniem, przeżyłem coś pięknego. Dumny jestem, że popełniono to w Gdańsku, poświęcając tak wybitnej Polce. Z poważaniem
2011-11-26 23:26
Tak, rzeczywiście widzieliśmy zupełnie co innego. Ale - wbrew temu, co Pan sugeruje - niczego nie zakładałam przed pójściem na spektakl . Poza nadzieją, że będzie to wydarzenie artystyczne - i tu się zawiodłam. I wcale nie czerpię przyjemności z krytykowania. Postanowiłam nawet dać sobie jeszcze jedną szansę i obejrzałam spektakl ponownie. Niestety, nie zmieniłam zdania co do wartości libretta i inscenizacji (nadal nie mogę patrzeć na eksponowane z lubością trupy). Nie lubię w teatrze dosłowności, a już opera szczególnie źle ją znosi. Pozostaję jednak pod dużym wrażeniem muzyki. Pozdrawiam!
2011-11-27 12:27
... najwyrażniej jest Pani osobą bardziej wrażliwą na piękno (bez złośliwości). Ja, prosty człowiek, jeden z mas odwiedzających czasami takie przybytki kultury jak teatr, opera czy filharmonia, odebrałem tak, jak opisałem. Powiem, że nawet chłopiec z 3 klasy gimnazjalnej, zauważył, że było bardzo wiele różnych wątków w przedstawieniu. Dotarło do nas. Pewnie o to chodziło, by sztuka trafiła pod strzechy. Pozdrawiam serdecznie i życzę wielu wzniosłych przeżyć.
2011-11-24 09:54
wyzwaniem dla śpiewaków są rozbudowane recytatywy pełne ciężkich, skomplikowanych i nieśpiewnych fraz ... To jak jest: lekko czy ciężko ??? Dla mnie bez krzty natchnienia... Wszystko wymyślone "na siłę". Muzyka dobra do filmu dokumentalnego o zakładzie metalurgicznym. ŻADNYCH emocji.
2011-11-24 16:34
Ołowica! Zatrucia pokarmowe! Rakotwórcze ściany, podłoga i sufit! Cherlawe dzieci. Pajęczyna linii wysokiego napięcia, pajęczyna szos, ha..! Pajęcza sieć! Radioaktywny pająk wysysa, wysysa, padają ludzie, zwierzęta i ptactwo w locie... Spaliny i decybele, w domach metale rzadkie, w polu metale gęste, zatrute wody, zatrute powietrze, zatruty chleb, zatrute mleko, ginie flora, ginie świat! Cóż pozostaje..?
2011-11-24 22:02
hah, kogoś raditor zdecydowanie nie leczy...
2011-11-24 22:49
co to raditor?
2011-11-24 22:58
za wikipedia.org: Radithor was a patent medicine (snake oil) that is a well known example of radioactive quackery. It consisted of triple distilled water containing at a minimum 1 microcurie (37 kBq) each of the radium 226 and 228 isotopes.
Czyli w wolnym przekładzie "lek" stworzony na bazie radu i wody destylowanej, którym bardzo chętnie leczono się w pierwszej połowie XX wieku.
2011-11-24 10:00
Muzyka Elżbiety Sikory nie ujmuje, tylko irytuje i drażni. Rzeczywiście ta historia powinna być przedstawiona w teatrze, a nie operze.
2011-11-24 21:15
À la recherche du temps perdu
2011-11-24 10:21
Kto mnie zna, ten wie, że lubię ponarzekać czy "przyczepić się" - ale widzę, że wiele spostrzeżeń w tej recenzji przypomina moje. I to jest smutne. Bo najciekawsza w tym przedstawieniu jest muzyka i tylko dla niej warto pójść. A opera to przecież teatr i słowo. Libretto i inscenizacja są zupełnie położone.
Ta historia powinna być pokazana w operze, która w dzisiejszych czasach daje naprawdę duże możliwości (Patrz, co robi Greenaway, czy nawet nasz Treliński albo Warlikowski). Nawet 1% tych możliwości nie wyzyskał reżyser - ale tak to jest, gdy zamiast jakiegoś młodego interesującego twórcy (patrz choćby to, co pokazuje się, na odbywającym się równocześnie Raporcie) zatrudnia się starego spadochroniarza-rutyniarza. Wywalili Go z Poznania, wywalili z Warszawy, to Gdańsk Go musiał przyjąć.
2011-11-24 10:26
... nudne to bylo ...
Fakt faktem glowna aktorka robila co mogla, by "wyciagnac" te opere na wyzszy poziom.
2011-11-24 10:37
JEST FANTASTYCZNA!
2011-11-24 10:55
Kazda dobra opere mozna "plozyc " w wyniku oszczednosci i pazernosci na "kase ". Zamiast tworczosci scenograficznej / ktora w Operze Baltyckiej nie istnieje / orkiestra na scene. To prymitywny zabieg cwaniacki.
2011-11-26 13:36
dla mnie od czasu kiedy wszystkie scenografie projektuje pani Szymczak wszystkie dzieła w POB zlewają się w jedno...
zresztą to samo odczucie mam względem reżyserii i choreografii.
2011-11-24 11:42
Muszę przyznać, że jak nie lubię Weissa za jego sposób prowadzenia Opery Bałtyckiej, tak cenię jego talent reżyserski. I tym razem muszę ze smutkiem przyznać, że inscenizacyjnie "Madame Curie" to jedno z najsłabszych dzieł tego Pana ze wszystkich, jakie stworzył na deskach naszej opery. Anna Mikołajczyk robi wszystko co może, by uratować spektakl, ale nie ma wsparcia. Libretto to kamień, przez który cała inscenizacja idzie na dno. Ale warto nie odrzucać tej opery - muzyka Elżbiety Sikory na to zasługuje i na reżysera, który potraktuje "Madame Curie" odważnie (o dziwo znany z nowoczesnych inscenizacji dyrektor opery tym razem jest wyjątkowo zachowawczy). Podoba się chór i tancerka (naprawdę Izadora układała tę inscenizację??? - aż nie chce się w to wierzyć).
2011-11-24 11:55
Z takim .... nie da się nic zrobić!
2011-11-24 15:31
Ktoś je zaakceptował ... A kto ???
2011-11-24 12:26
Spektaklu nie będę oceniał ale pokuszę się na ocenę recenzji Pana Rudzińskiego.
"niewiele tu partii chóru, nieco więcej wstawek baletowych" - byliśmy na tym samym spektaklu? Chyba że wychodził Pan co jakiś czas i wracał akurat na jedno z trzech wyjść tancerki?
"Mało partii śpiewanych" - a ile można wysłuchać arii przez 1,5 godziny spektaklu?
Dlatego właśnie rozumiem wszystkich twórców, którzy stronią od czytania recenzji...
2011-11-24 12:33
A chór przygotował Pan Jan Kurek, a nie Pan Robert Nakoneczny... Ciekawe dlaczego Dyrektor Weiss nie umieścił go na plakacie, nie zaprasza go do ukłonów jak niegdyś Dariusza Tabisza, nie wręcza mu choćby jednej stokrotki...
Szkoda, że w POB teraz ceni się brak kompetencji, a ludzi kompetentnych wykorzystuje się do odwalania czarnej roboty bez słowa "dziękuję".
2011-11-24 13:15
łatwiej kierować. Nie mają wartości, to się nie "stawiają" tylko dziękują za pensje. Aaa w operze nazbierało się ich "troszkę" w ostatnim okresie...
2011-11-24 14:31
a Pan Kurek prowadzi chor tak jak gral na klarnecie?hihi
2011-11-24 20:59
jak rodzinnie
2011-11-24 21:55
nie, nie Magda, Roman. Kretyńskie pytania zasługują na kretyńskie odpowiedzi.
2011-11-24 22:20
... święta prawda. Nic dodać nic ująć...pytanie tylko jak długo można dawać się wykorzystywać...
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
Gdzie schował się Czart z legendy gdańskiej?
