W piątkowy wieczór w Filharmonii Bałtyckiej odbył się pierwszy z koncertów tegorocznego Gdańskiego Festiwalu Muzycznego. Program wypełniły dzieła kompozytorów romantycznych, a w podwójnej roli - dyrygenta i solisty - z orkiestrą gospodarzy wystąpił Christian Zacharias - tegoroczny rezydent festiwalu. I choć niemiecki artysta dyrygentem jest znakomitym, to jego umiejętności pianistyczne przyćmiły wszystko inne i wprawiły publiczność w zachwyt.
Gdański Festiwal Muzyczny to nie tylko największy festiwal muzyki klasycznej na Pomorzu, ale również - ze względu na otwartą formułę - wydarzenie niezwykle różnorodne. Sympatycy festiwalu przywykli do tego, że program niemalże każdej z dotychczasowych edycji determinowała sylwetka artysty rezydenta - wybitnej osobistości ze świata kultury, związanej z Pomorzem. Związek z naszym regionem ma również Christian Zacharias, tegoroczny rezydent - jego matka urodziła się w Gdańsku i przez lata mieszkała przy ul. Tuwima.
Tegoroczna odsłona festiwalu została opatrzona hasłem "Korzenie", bo i inne gwiazdy występujące podczas festiwalu mają mniejszy lub większy związek z Polską, a więc ich występ w Gdańsku można traktować jako metaforyczny powrót do korzeni. Wystarczy wspomnieć chociażby Jana Lisieckiego - młodego kompozytora kanadyjskiego, który polskiego pochodzenia nigdy się nie wypierał, jak i sopranistkę barokową Aleksandrę Anisimowicz - wykształconą w Holandii Polkę. Do korzeni powraca również Konstanty Andrzej Kulka, który przez wiele lat pracował w Warszawie.
Metaforyczny powrót do polskich korzeni podczas tegorocznego Gdańskiego Festiwalu Muzycznego 2018 nie tyczy się wyłącznie wykonawców - również jego program w szczególny sposób uwzględnia naszą rodzimą muzykę. Wykonane zostaną wszystkie utwory na fortepian i orkiestrę Fryderyka Chopina, kompozycje Karola Lipińskiego, Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego, Ignacego Jana Paderewskiego, Karola Szymanowskiego i Grażyny Bacewicz.
Program piątkowego koncertu, inaugurującego festiwal, wypełniły dzieła kompozytorów romantycznych. Orkiestra Polskiej Filharmonii Bałtyckiej pod dyr. Christiana Zachariasa przywitała się z publicznością Uwerturą Manfred op. 115 Roberta Schumanna. Choć interpretatorzy muzyki romantycznej mają skłonność do przesadnego gospodarowania środkami wyrazu oraz popadania ze skrajności (również dynamicznej) w skrajność, Christian Zacharias zaskoczył słuchaczy, stawiając górną granicę dynamiki na
mezzo forte. Zrobił to oczywiście z określonego powodu - bardziej cicha orkiestra to bardziej wyraziste detale. Niestety, gdańscy filharmonicy nie czuli się chyba zbyt komfortowo grając tak cicho - wykonanie było nerwowe, mało precyzyjne, że o nieścisłościach intonacyjnych nie wspomnę. Bywały momenty, że górę nad tymi pozytywnymi detalami (a i takich było niemało), brały te negatywne.
W Koncercie fortepianowym f-moll op. 21 Fryderyka Chopina Zacharias, który prowadził orkiestrę od fortepianu, bariery dynamicznej nie podniósł, ale orkiestra z każdą minutą coraz bardziej przyzwyczajała się do tej niecodziennej sytuacji i zaczynała muzykować. Na początku nieśmiało, jedynie dopełniając prezentację solisty, aby w finale wejść z nim w odważny dialog. Sam Zacharias wychodził zresztą z inicjatywą, dając koncertmistrzowi wyraźne sygnały, że liczy na partnerstwo, a nie jedynie robienie tła. Muzycy orkiestrowi zadanie mieli niełatwe, bo Christian Zacharias grał partię solową tak, że zapierało dech. Dosłownie! Leszek Możdżer powiedział kiedyś, że Chopin był jazzmanem, a Zacharias nam to udowodnił. Grał pięknym, miękkim dźwiękiem, z niesamowitą lekkością, jakby całą partię solową łączyła jedna ligatura. Płynnie prześlizgiwał się po klawiszach nawet podczas najbardziej wirtuozerskich przebiegów. W każde rubato włożył niesamowitą dawkę emocji, przez co muzyka Chopina brzmiała chwilami jak fortepianowe, jazzowe solówki. Publiczność była oczarowana i gromkimi brawami kilkakrotnie wywoływała solistę - dyrygenta na scenę, otrzymując w podziękowaniu Walca nr 13 Des - dur op. 70 nr 3 Fryderyka Chopina. W równie udanej interpretacji.
W drugiej części koncertu Christian Zacharias zdjął umowną barierę dynamiczną, prezentując publiczności pełen wachlarz emocji oraz potęgę brzmienia orkiestry.
Jego interpretacja II Symfonii D-Dur op. 73 J. Brahmsa była skrajnie różna od tego, co zostało zaprezentowane w części pierwszej, ale równie zachwycająca. Rozkręciła się (rozegrała) również orkiestra, dzięki czemu publiczność miała okazję wziąć udział w wybornej estetycznej uczcie. Zacharias dyrygował zamaszyście, emocjonalnie, ale w jego gestach nie było nic teatralnego ani sztucznego. Nie robił nic po publikę - był całkowicie pochłonięty prowadzeniem orkiestry i koncentrował się na realizacji najdrobniejszych detali.
Po zakończeniu koncertu zachwyceni słuchacze nagrodzili wykonawców zasłużonymi, gromkimi brawami. I zapewne owacjom nie byłoby końca, gdyby Zacharias nie dał orkiestrze sygnału, żeby opuściła scenę. Wielcy artyści wiedzą, kiedy zejść ze sceny, a on zaserwował taką dawkę emocji, że tego widowiska naprawdę nie trzeba było przedłużać. Kończąc koncert pozwolił słuchaczom spokojnie "przetrawić" to, czego doświadczyli, zamiast serwować im przesyt. A były to doświadczenia, które będą przez słuchaczy z pewnością wspominane jeszcze długo z wielkim sentymentem.
Po udanej, piątkowej inauguracji Gdańskiego Festiwalu Muzycznego, nie pozostaje nam nic innego, jak skorzystać i z pozostałych propozycji przygotowanych przez organizatorów. I tak, dla przykładu, podczas finału posłuchamy Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Pomorskiej z Bydgoszczy oraz (wspomnianego) młodego, ale już światowej sławy, kanadyjskiego pianisty o polskich korzeniach
Jana Lisieckiego. W programie festiwalu nie zabraknie też stałych punktów, jak np. koncert Cappelli Gedanensis, która tym razem zaprosiła do wspólnego występu sopranistki Olgę Pasiecznik i Aleksandrę Anisimowicz oraz hiszpańskiego dyrygenta Alfonsa Reverte Casasa, recital wokalny Marii Domżał - laureatki Grand Prix Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego Impressio Art, czy koncert w
Centrum św. Jana - oratorium Stworzenie Świata J. Haydna w wykonaniu orkiestry Sinfonia Varsovia, Polskiego Chóru Kameralnego oraz solistów (
Joanna Freszel - sopran,
Ryszard Minkiewicz - tenor,
Wojtek Gierlach - bas) pod batutą
Jana Łukaszewskiego.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
