• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Tysiące mil podwodnej przygody. Recenzja filmu "Aquaman"

Tomasz Zacharczuk
21 grudnia 2018 (artykuł sprzed 5 lat) 

Najnowsze widowisko spod szyldu DC kilkukrotnie uderza z hukiem o dno, ale z morskich głębin heroicznie wyławia je muskularny Jason Momoa będący prawdopodobnie najlepszym z możliwych wcieleń Aquamana. Wyprawa w głąb imponującej wizualnie Atlantydy jest rozkoszą dla oczu, lecz zarazem wymagającym testem dla rozumu, który podczas ponaddwugodzinnej, rozbuchanej akcją rozrywki najlepiej przełączyć w stan uśpienia.



Komuś takiemu jak Aquaman nie jest z pewnością łatwo funkcjonować w gwiazdorskiej Lidze Sprawiedliwości, mając u boku mrocznego Batmana, energiczną Wonder Woman i szarmanckiego Supermana. Przez lata króla podwodnej Atlantydy marginalizowano, wyszydzano i traktowano jak wymoczka z oceanicznych głębin wymachującego gigantycznym widelcem. Przypominał piąte koło u wozu, które w każdej chwili można wymontować, by zrzucić zbędny balast. Aquamana o gabarytach Jasona Momoy nie zauważyć już się nie da, a recytowanie mu w twarz obelg skończyłoby się z całą pewnością bolesnym łomotem. Z tym gościem po prostu się nie zadziera, choć nawet on w solowym filmie ma problemy z udźwignięciem ciężaru tej spektakularnej, bądź co bądź, produkcji.

Imprezy dla kinomanów w Trójmieście


Rozochoceni nadspodziewanie dobrym przyjęciem "Wonder Woman" producenci z Warner Bros. zdaje się, że doskonale już wiedzą, w którym kierunku powinni podążać, acz nadal brakuje im pewnej wprawy i przede wszystkim cierpliwości. Wciąż bowiem z dziwacznym uporem hołdują zasadzie "im więcej, tym lepiej", powtarzając tym samym karygodne błędy "Legionu samobójców" czy "Świtu sprawiedliwości".

"Aquaman" stara się być kilkoma filmami w jednym i to gatunkowe przeładowanie czuć niemal na każdym kroku. Reżyserujący James Wan w nieco ponad 120 minutach próbuje więc upchnąć batalistykę rodem z "Władcy Pierścieni", przygodówkę a'la "Indiana Jones", łzawy rodzinny melodramat, tani romans zalatujący "Zmierzchem" i w końcu kino szpiegowskie w stylu Jamesa Bonda. Tak, wciąż mówimy o jednym filmie.

Zobacz nasze wszystkie recenzje filmowe

Tytułowy Aquaman żyje na pograniczu dwóch światów. Jest synem latarnika i królowej Atlantydy. Po latach, początkowo wbrew własnej woli, próbuje odzyskać należny mu tron i zepchnąć z niego przyrodniego brata, którego obwinia o śmierć matki. Tytułowy Aquaman żyje na pograniczu dwóch światów. Jest synem latarnika i królowej Atlantydy. Po latach, początkowo wbrew własnej woli, próbuje odzyskać należny mu tron i zepchnąć z niego przyrodniego brata, którego obwinia o śmierć matki.
Punkt wyjścia i sposób ekspozycji jest trafiony. W kilku zgrabnie zmontowanych retrospekcjach (osobisty plus za dryfujący w tle utwór Sigur Ros) dowiadujemy się, że Aquaman, a właściwie Arthur Curry, zrodził się ze związku zwykłego latarnika i królowej Atlantydy (dość nijaka Nicole Kidman). W obawie o męża i syna kobieta gotowa była poświęcić własne życie, by uchronić bliskich przed zemstą podwodnego świata. Po latach przyrodni brat tytułowego bohatera snuje niecne plany inwazji na ląd, a przy okazji chce zgładzić bękarta, hybrydę niepasującą do obu światów. Trąca sztampą, ale zamysł fabularny wydaje się przejrzysty. Dla twórców filmu to jednak zbyt mało.

Skupienie fabuły na bezpośredniej konfrontacji Aquamana i króla Orma (grający bez zarzutu Patrick Wilson) z całą pewnością wystarczyłoby na potrzeby pierwszego solowego projektu poświęconego królowi Siedmiu Mórz. Obu postaciom nie brakuje charyzmy i logicznych pobudek napędzających do działania. Arthur nie zgadza się na despotyczne zapędy brata i chce pomścić matkę. Orm nienawiść do ludzi spuszczających do oceanu tony śmieci chce przekuć w radykalny plan zniszczenia życia na powierzchni. Skądinąd podtekst ekologiczny filmu trafiony w punkt i ciężko z argumentacją Orma się nie zgodzić.

Kipiący od emocji pojedynek twórcy filmu co rusz jednak przerywają, kierując akcję na poboczne tory. Mamy więc zupełnie zbędną w tej części postać Czarnej Manty, tandetnie poprowadzony romans Aquamana i Mery (Amber Heard) oraz poszukiwania potężnego trójzęba ukrytego za siedmioma górami i morzami. W cudownie wykreowany świat Atlantydy nie da się w pełni zanurzyć, bo szalona akcja gna bohaterów na amerykańskie wybrzeża, skąpaną w słońcu Sycylię, a nawet na... piaszczystą Saharę. W pewnym momencie widowisko przypomina przygody Aquamana Jonesa i syrenki Ariel, których ściga zakapior przebrany w komicznie wyglądający kostium żywcem wyjęty z serialu Power Rangers.

Starcie Aquamana (Jason Momoa) i Orma (Patrick Wilson) to jednocześnie pojedynek dwóch światów i dwóch systemów wartości. Szkoda, że twórcy filmu nie skupili swojej energii tylko na tym wątku. Pozostałe są po prostu niedopracowane i rozczarowujące. Starcie Aquamana (Jason Momoa) i Orma (Patrick Wilson) to jednocześnie pojedynek dwóch światów i dwóch systemów wartości. Szkoda, że twórcy filmu nie skupili swojej energii tylko na tym wątku. Pozostałe są po prostu niedopracowane i rozczarowujące.
Im więcej się na ekranie dzieje, tym szybciej giną nasze szare komórki. Warto więc skupić się na tym, co widać gołym okiem, a czego lepiej nie próbować ogarniać rozumem. Pierwsze skrzypce, co naturalne, gra rewelacyjny Jason Momoa, który żadnej wizyty na siłowni na pewno nie zmarnował. To nie tylko gigantyczne muskuły, ale potężna dawka testosteronu, ogromna charyzma, niepohamowany wdzięk rozrabiaki, wyostrzony żart krnąbrnego luzaka, który w kilka sekund po niewyparzonym języku uruchamia naparzające przeciwników pięści. Gość uwielbia bezpośrednią walkę i robi to bodaj najlepiej ze wszystkich ekranowych superbohaterów, nie tylko ze świty DC.

Choreografia walk w "Aquamanie" stoi zresztą na wysokim poziomie, pomysłom inscenizacyjnym nie brakuje werwy i świeżości, a wszystko zanurzone jest w oszałamiającej kolorami oceanicznej głębi. Spowite mrokiem kino DC zyskało w końcu tak bardzo potrzebne żywiołowe barwy. To film, w którym można się zakochać, choć szybko dojdzie do nas, że było to tylko zauroczenie.

Wystarczy bowiem przy okazji nadziać się na kilka naprawdę kiepskich scen, po których aż ma się ochotę schować ze wstydu głowę w piasek, pod wodę, a choćby nawet, jak czyni to jeden z bohaterów, w głąb sedesu. Dnem jest choćby kuriozalnie idiotyczna scena wynurzania się Aquamana i Mary, którzy na sycylijski ląd wybiegają z wody z gracją bohaterów "Słonecznego patrolu" przy akompaniamencie koszmarnego coveru utworu "Africa", wykonywanego przez, o zgrozo, Pitbulla. Takich "kwiatków" jest w filmie jeszcze całkiem sporo, podobnie jak suchych nawet pod wodą żartów.

Największą zaletą filmu, poza Jasonem Momoą, są oszałamiające efekty specjalne. Imponująco prezentują się przede wszystkim podwodne królestwa, wśród których znajdziemy nie tylko Atlantydę, ale też ich unikalni mieszkańcy. Największą zaletą filmu, poza Jasonem Momoą, są oszałamiające efekty specjalne. Imponująco prezentują się przede wszystkim podwodne królestwa, wśród których znajdziemy nie tylko Atlantydę, ale też ich unikalni mieszkańcy.
"Aquaman" jest filmem szalenie przekombinowanym i wręcz kiczowatym (szczególnie w końcówce), ale zarazem olśniewającym wizualnie, dostarczającym zupełnie niezobowiązującej rozrywki i przede wszystkim sprawiedliwym. To bowiem, co obiecywali nam producenci w zwiastunie, w stu, a nawet i więcej procentach dostajemy w finalnym produkcie. W odniesieniu do "Wonder Woman" nie jest to krok naprzód, a bardziej w bok. Co najważniejsze w przypadku DC i Warnera, nie jest krokiem wstecz. To dwie godziny z hakiem podwodnej żeglugi z kapitanem Jamesem Wanem, który steruje atomowym okrętem USS "Aquaman". Cokolwiek znajdzie się na kursie kolizyjnym, z tym kolosem nie ma szans.

OCENA: 6/10

Film

6.1
42 oceny

Aquaman (13 opinii)

(13 opinii)
akcja

Opinie (32) ponad 10 zablokowanych

  • Kwintesencja poziomu intelektualnego społeczeństwa .
    Jak w ogóle można oglądać takie d**ilizmy i jeszcze na dodatek za to placic ?
    Bolek i Lolek miał więcej treści niż te wszystkie fejsbukowe produkcje dla ogłupionej gimbazy.
    Jak patrzę na rozwój a raczej upadek kina to za chwile zatoczyły koło w kinematografii i filmy będą nieme i bez napisów , wystczą infantylne kolorowe historyjki na ekranie do bezmyślnego gapienia się na nie tłuszczy po dopalaczach.
    Świat schodzi na psy .

    • 10 1

  • (1)

    Mi się podobała Amber

    • 2 0

    • mnie

      • 0 0

  • Mając pod uwagę , że jednak odbiorcą jest osobą zafascynowana komiksami, głównie dzieciak,z dziką radością zabiorę juniorów i chętnie popatrzę na 40 letniego Momoa bo apetyczny facet,na ulicach Gdańska takiego nie uraczę.
    Czego innego się spodziewać?

    • 5 2

  • Mera

    Dla niej obejrze to jeszcze kilka razy... :)

    • 3 0

  • hmm (1)

    Lubię filmy o superbohaterach, entuzjastycznie nastawiona po przeczytaniu tej recenzji poszłam do kina. Po pół h stwierdziłam, że dam filmowi szansę. Nuda, nuda, nuda. Dużo widocznej ręki grafika. Niestety mocno się rozczarowałam. Tak, jak negatywnie tutaj recenzowany Venom był bardzo przyjemnym kawałkiem filmu, tak Aquaman .. ledwo dałam radę nie wyjść z kina :(

    • 1 1

    • Chała...

      Dno i kilka km mułu, niestety... :-( Pan Zacharczuk popelnił kolejną przesadzoną recenzję. Serio w tym filmie są takie dobre sceny walki? Raczej głównie są one tutaj efektem pracy grafików komputerowych... Jason Momoa nie wypada źle, to fakt, wizualnie prezentuje się całkiem dobrze, a i potrafi nawet zrobić parę grymasów twarzy, dzięki czemu udało mi się ze trzy razy zaśmiać podczas seansu. Ale z całym szacunkiem-to jest po prostu ex model, który dorobil sie mięśni na siłce, a jak spadł z konia podczas produkcji "Conana", to prawie się ze światem żegnał i płakał... No, nie jest to przykład twardziela, sorry. Efekty specjalne są naprawdę takie sobie w tym filmie. Akcja dzieje się głównie pod wodą, ale tak naprawdę niewiele z tego wynika... Nicole Kidman wygląda jak ożywiony posąg z gabinetu figur woskowych, a smaczku dodaje też wyciągnięty z aktorskiego lamusa Dolph Lungdren. Ponad dwie godziny nadmuchanego jak muskuły Aquamana przyciężkawego i nudnawego spektaklu... Nie polecam.

      • 0 0

  • Świetny film

    Mam 44 lata, a na tym filmie bawiłem się jak dziecko. Wizualny majstersztyk, fajna opowieść. Oscar za efekty murowany

    • 3 2

  • Babcia zabrała dziś dzieci wszyscy zadowoleni mimo odsiadki 2h 22min plus 30 min reklam,czego chcieć więcej?
    Jest git!

    • 1 0

2

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

Pobożni i cnotliwi. Dawni gdańszczanie w zwierciadle sztuki (1 opinia)

(1 opinia)
20 zł
spotkanie, wystawa, warsztaty

Kultura ludowa Pomorza Gdańskiego

wystawa

Wystawa "Kajko, Kokosz i inni"

wystawa

Sprawdź się

Sprawdź się

Kiedy powstało Akwarium Gdyńskie?

 

Najczęściej czytane