Pochodzi z Kuby, a naukę gry na pierwszym instrumencie rozpoczął w wieku 3 lat. Sonny Saname Matos to muzyk, który zakochał się w Gdańsku, tutaj mieszka i tworzy. Opowiedział nam, jak trafił do Trójmiasta i co inspiruje go do tworzenia muzyki.
Kursy muzyczne w Trójmieście
tak, na wielu, muzyka to ważna część mojego życia
17%
tak, umiem grać na jednym instrumencie
19%
jestem w trakcie nauki
6%
kiedyś się uczyłe(a)m, ale już nic z tego nie pamiętam
23%
nie, ale myślę o podjęciu nauki
8%
nie, nie mam dobrego słuchu muzycznego
27%
Julia Rzepecka: Jaka jest twoja historia? Kiedy przyjechałeś do Gdańska i co cię do tego skłoniło? Sonny Saname Matos: Pochodzę z Kuby, z
Baracoa. To pierwsza stolica Kuby i przepiękne miasto na wschodnim wybrzeżu wyspy. Moja partnerka mówi, że to koniec świata, otoczony górami i lasem tropikalnym, dociera tam niewielu turystów. Do Gdańska przybyłem w
2017 roku z Danii, gdzie miałem spędzić miesiąc, ale już po tygodniu miałem okazję wyjazdu do Polski. Była to odważna decyzja, bo tak naprawdę nie wiedziałem, co mnie tu czeka. Znalazłem się w Gdańsku, gdzie dzięki wielkiej pomocy moich przyjaciół zostałem. Początki były bardzo trudne, to
skok cywilizacyjny, przyjechałem z przepięknego kraju, gdzie zawsze świeci słońce, a ludzie są ubodzy, ale jednak są zawsze pozytywnie nastawieni - grają i tańczą na ulicach. Z drugiej strony Kuba to republika socjalistyczna, gdzie dostęp do internetu i wolnych mediów jest bardzo ograniczony. Długo mógłbym o tym opowiadać. Zawsze będę tęsknił za moją Kubą.
Piękne miasto Gdańsk pokochałem od pierwszego spaceru po Głównym Mieście. Jednak język jest strasznie trudny i nie rozumiałem ani słowa. Potem przyszła jesień i pierwsza zima - pierwszy raz poczułem temperaturę w okolicach zera, a nawet na minusie. Wiedziałem jednak, że chcę tu zostać i do dziś robię wszystko, żeby nauczyć się żyć w innej kulturze, jednocześnie nie zapominając o swojej, która płynie w moich żyłach i w sercu gra.
Jesteś muzykiem. Gdzie występujesz? Jaką muzykę wykonujesz?Moi rodzice są muzykami i już gdy miałem
3 lata ojciec dał mi bongos, które obudziły we mnie miłość do wystukiwania rytmu. Mama z kolei uczyła mnie śpiewu. Na uniwersytecie w
Guantanamo ukończyłem studia w klasie perkusji, takiej jaką znacie w Europie, ale także tej naturalnej, kubańskiej, czyli
konga,
bongos i wszelkie inne przeszkadzajki. Jestem również wokalistą, śpiewam tradycyjną muzykę latynoską przy własnym akompaniamencie gitary. Wydałem nawet płytę własnymi wysiłkami z tradycyjną muzyką kubańską, na której nagrałem wszystkie instrumenty i wokal. Moim muzycznym i wokalnym idolem jest
Beny More - kubański genialny muzyk i wokalista, którego najbardziej znany utwór to chyba
Como fue. Jednocześnie będąc w Polsce zacząłem rozwijać swoje marzenie, czyli muzykę w stylu rap i trap, nagrałem kilka kawałków, podobno są fajne (śmiech). To nowy projekt, który chciałbym rozwijać, chociaż jeszcze nie ujawniłem go szerszej publiczności. Może kiedyś...
Co inspiruje cię do tworzenia muzyki?W zasadzie wszystko to, co mnie otacza, ale również
muzyka son i stara muzyka z mojej wyspy. To mieszanka muzyki afro-kubańskiej oraz "guajiro music", która jest typową kubańską muzyką wiejską, mieszczącą się w stylach son montuno, mambo i bolero. Mam naprawdę wiele muzycznych inspiracji i marzeń. Chciałbym tez pograć reggae lub muzykę europejską. Jeśli chodzi o polskich artystów zafascynował mnie JIMEK i jego muzyka do filmu "Sztuka kochania". Cudowna harmonia.
Czy zaadaptowanie się do życia w Gdańsku było trudne?Trudne?
Wszystko jest proste, kiedy uśmiechasz się do ludzi. Chociaż tak naprawdę trudne było dla mnie zrozumienie, że ludzie, nawet sąsiedzi z jednego bloku, nie znają się i nie rozmawiają ze sobą. Teraz już przywykłem, ale na początku było to dla mnie bardzo dziwne. Ludzie są dla mnie życzliwi, choć mam inny kolor skóry i wyróżniam się, idąc ulicą. Jednak zdobycie pracy dla obcokrajowców spoza Unii Europejskiej nie jest takie proste.
Co najbardziej lubisz w Gdańsku? Może jest coś, za czym nie przepadasz? Kocham Gdańsk! Byłem w wielu innych miastach w Polsce, ale żyć chcę tylko w Gdańsku - jest cudowny. Ma wszystko: plaże, las, piękną architekturę i przyjaznych ludzi. To miasto wolności!
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
