Zapraszamy na wieczór autorski pisarki Barbary Piórkowskiej i premierę drugiego wydania jej powieści, "Szklanka na pająki".
Spotkanie poprowadzi inna pisząca kobieta - Sylwia Kubryńska. Jak to jest wziąć sprawy w swoje ręce po paśmie niepowodzeń? Obie autorki mają mocne charaktery, a więc dyskusja o problemach z publikowaniem książek może być żywiołowa i spontaniczna.
Książkę już znacie. Wywołała dyskusję w środowisku literackim Gdańska jako zupełnie zmieniająca dotychczasową narrację pisania o mieście: stworzona przez kobietę i o kobiecie, z akcją w trójmiejskim blokowisku i to "bez ani jednego Niemca w środku" (co było pewną dotychczasową gdańską normą). Osiem lat temu Piórkowska ją wydała w niezbyt szczęśliwych okolicznościach. Choć powieść była czytana w odcinkach w radiowej Trójce, otrzymała też nagrodę Pro Libro Legendo gdańskich bibliotekarzy i nominację do nagrody Splendor Gedanensis - nie doczekała się godnego rozliczenia finansowego od ówczesnego wydawcy.
Dziś powieść jest po redakcji, w nowej szacie graficznej i opublikowana w nowym wydawnictwie - Kubryńskiej. Piórkowska pisze kolejną książkę - o przeżyciach z czasu przeżytej choroby.
Zapraszamy do rozmowy i do zadawania autorkom pytań w dyskusji oraz - oczywiście - do "pobrania" autografu na nowym egzemplarzu "Szklanki".
Więcej:
www.baba.com.pl
Barbara Piórkowska - pisarka, poetka, krytyczka literacka, performerka. Autorka powieści "Szklanka na pająki" (2010) i prozy "Utkanki" (2014), czterech tomów poetyckich, w tym ostatniego pt. "Syberia" (2016), audiobooka poetyckiego, tekstów do piosenek (płyta "Piórko" Natalii Grzebały); współtwórczyni spektakli poetyckich. Nauczycielka w pracowni kreacji literackich i blogów w Pałacu Młodzieży w Gdańsku, trenerka warsztatów twórczego pisania m.in. na ogólnopolskim festiwalu rozwojowym dla kobiet Progressteron. Nominowana do Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury "Splendor Gedanensis" za rok 2010. Laureatka Nagrody Gdańskich Bibliotekarzy "Pro Libro Legendo" za rok 2010.
Sylwia Kubryńska - pisarka, felietonistka, autorka bloga Najlepszy Blog na Świecie Sylwia Kubryńska, powieści "Last minute", "Kobieta (dość) doskonała", Biurwa", "Furia mać", "30 sekund" i "Mama".
O "Szklance":
Powieść "Szklanka na pająki" to historia nieletniej artystki, w uprawianej na użytek własny sztuce znajdującej odskocznię od PRL-owskiego koszmaru. Oprócz czystej liryki i subtelnego humoru, odnalazłam w książce Basi antidotum na coraz bardziej nużące kroniki z Gdańska i okolic, na mielenie w kółko tych samych kluczowych wydarzeń w tej samej poetyce. Jak to się dzieje, że panowie znad morza radzą sobie tak dobrze, a niezwykła pani nie może się przebić przez ich szum? Dlatego, że jest tak osobna? Co tu dużo gadać: sami Państwo zobaczcie jej koronkową robotę i przekonajcie się, jak wspaniale wplotła w nią historię przez duże H.
Marta Mizuro
opowiadanie.org
Cichym bohaterem "Szklanki na pająki" jest kobiecość. Najpierw stłumiona, potem opisywana przez Aleksandrę z coraz większą świadomością. Bohaterka odkrywa "rzeczy pierwsze". Doświadczenia, także te związane z ciałem, zmieniają ją i pozwalają w końcu zbudować własną tożsamość.
Aleksandra Hudyma
kultura.onet.pl
Przyznaję, że dałam się uwieść surrealistycznej atmosferze tej historii. Na wzór bohaterki, i w mojej wyobraźni zalęgły się pająki, "mistrzowie zapisu, w czterech moich ścianach i sercu", tkający misterną pajęczynę słów. Z niecierpliwością czekam na kolejne książki Barbary Piórkowskiej, która "Szklanką na pająki" udowodniła, że można napisać niebanalną, dojrzałą, zaskakującą prozę bez uciekania się do rynsztokowej, dosadnej stylistyki i tak modnej ostatnio w literaturze wulgaryzacji języka.
Jolanta Chrostowska-Sufa
zaksiazkowani.blogspot.com
To historia o tym, jak nasyca nas czas. O błogosławionych reminiscencjach. Przeszłości, która wyróżnia, naznacza. Kreśli rysy na naszym portrecie. Ale także o tym, że to my jesteśmy pryzmatem zdolnym rozłożyć szary promień ma tęczę.O tym, jak dojrzeć do pogodzenia się z przemijaniem, brakiem, śmiercią, nieznośnym, nie pasującym do niczego samym sobą. O potrzebie znalezienia szkiełka, jakie pozwoli nam spojrzeć na życie pogodnie, dojrzale, bez złudzeń.
Aleksandra Danielewicz
mysli-wrazenia-interpretacje.blogspot.com
Miasto nie może przyćmić pierwszego planu. Jest subtelnie wplecione, nie "wpycha się", nie zasłania tego, co najważniejsze. Główny plan zajmuje Aleksandra z jej życiem, dojrzewaniem, Kościołem Mariackim, Julkiem, Borutą, dziadkiem, pracownią i roztrzęsioną babcią. Mamy tu wiele barw, obrazów, starannie dobranych słów. Podczas lektury odnosi się wrażenie niezwykłej lekkości, która pozostaje w duszy. Pozostają więc tylko pytania związane z fabułą książki. Co stało się z Wołodymirem? Czy znalazło się dla niego miejsce na obrazie? Czy znalazł choć kawałek przestrzeni dla siebie? Tego jednak dowiedzieć musicie się sami. Uważnie przyjrzyjcie się obrazowi. Wszystko zależy od perspektywy. Zdradzę tylko, że sama znalazłam Wołodymira. I że pokochałam tę książkę. Ze spokojnym sumieniem mogę więc ją Wam polecić.
granice.pl
Opowieść Barbary Piórkowskiej ma coś z proroctwa. To studium kobiecości każdej kobiety. Jest przyjście na świat, dorastanie, niezrozumienie, pierwsza miłość, pierwsze odrzucenie, śmierć dziadka, samotność i ten niezwykły dar, który ma każda kobieta: intuicja. Wrota do pojmowania rzeczy, które są inne niż się wydają. Studium kobiecości. Od dziewczynki do kobiety, która dorasta w Gdańsku. Obok historycznych wydarzeń, o której mówi cały świat, dzieją się rzeczy niesamowite, o których świat milczy. Ta książka zmieniła moje życie.
Sylwia Kubryńska
Zapraszamy!
Książkę już znacie. Wywołała dyskusję w środowisku literackim Gdańska jako zupełnie zmieniająca dotychczasową narrację pisania o mieście: stworzona przez kobietę i o kobiecie, z akcją w trójmiejskim blokowisku i to "bez ani jednego Niemca w środku" (co było pewną dotychczasową gdańską normą). Osiem lat temu Piórkowska ją wydała w niezbyt szczęśliwych okolicznościach. Choć powieść była czytana w odcinkach w radiowej Trójce, otrzymała też nagrodę Pro Libro Legendo gdańskich bibliotekarzy i nominację do nagrody Splendor Gedanensis - nie doczekała się godnego rozliczenia finansowego od ówczesnego wydawcy.
Dziś powieść jest po redakcji, w nowej szacie graficznej i opublikowana w nowym wydawnictwie - Kubryńskiej. Piórkowska pisze kolejną książkę - o przeżyciach z czasu przeżytej choroby.
Zapraszamy do rozmowy i do zadawania autorkom pytań w dyskusji oraz - oczywiście - do "pobrania" autografu na nowym egzemplarzu "Szklanki".
Więcej:
www.baba.com.pl
Barbara Piórkowska - pisarka, poetka, krytyczka literacka, performerka. Autorka powieści "Szklanka na pająki" (2010) i prozy "Utkanki" (2014), czterech tomów poetyckich, w tym ostatniego pt. "Syberia" (2016), audiobooka poetyckiego, tekstów do piosenek (płyta "Piórko" Natalii Grzebały); współtwórczyni spektakli poetyckich. Nauczycielka w pracowni kreacji literackich i blogów w Pałacu Młodzieży w Gdańsku, trenerka warsztatów twórczego pisania m.in. na ogólnopolskim festiwalu rozwojowym dla kobiet Progressteron. Nominowana do Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury "Splendor Gedanensis" za rok 2010. Laureatka Nagrody Gdańskich Bibliotekarzy "Pro Libro Legendo" za rok 2010.
Sylwia Kubryńska - pisarka, felietonistka, autorka bloga Najlepszy Blog na Świecie Sylwia Kubryńska, powieści "Last minute", "Kobieta (dość) doskonała", Biurwa", "Furia mać", "30 sekund" i "Mama".
O "Szklance":
Powieść "Szklanka na pająki" to historia nieletniej artystki, w uprawianej na użytek własny sztuce znajdującej odskocznię od PRL-owskiego koszmaru. Oprócz czystej liryki i subtelnego humoru, odnalazłam w książce Basi antidotum na coraz bardziej nużące kroniki z Gdańska i okolic, na mielenie w kółko tych samych kluczowych wydarzeń w tej samej poetyce. Jak to się dzieje, że panowie znad morza radzą sobie tak dobrze, a niezwykła pani nie może się przebić przez ich szum? Dlatego, że jest tak osobna? Co tu dużo gadać: sami Państwo zobaczcie jej koronkową robotę i przekonajcie się, jak wspaniale wplotła w nią historię przez duże H.
Marta Mizuro
opowiadanie.org
Cichym bohaterem "Szklanki na pająki" jest kobiecość. Najpierw stłumiona, potem opisywana przez Aleksandrę z coraz większą świadomością. Bohaterka odkrywa "rzeczy pierwsze". Doświadczenia, także te związane z ciałem, zmieniają ją i pozwalają w końcu zbudować własną tożsamość.
Aleksandra Hudyma
kultura.onet.pl
Przyznaję, że dałam się uwieść surrealistycznej atmosferze tej historii. Na wzór bohaterki, i w mojej wyobraźni zalęgły się pająki, "mistrzowie zapisu, w czterech moich ścianach i sercu", tkający misterną pajęczynę słów. Z niecierpliwością czekam na kolejne książki Barbary Piórkowskiej, która "Szklanką na pająki" udowodniła, że można napisać niebanalną, dojrzałą, zaskakującą prozę bez uciekania się do rynsztokowej, dosadnej stylistyki i tak modnej ostatnio w literaturze wulgaryzacji języka.
Jolanta Chrostowska-Sufa
zaksiazkowani.blogspot.com
To historia o tym, jak nasyca nas czas. O błogosławionych reminiscencjach. Przeszłości, która wyróżnia, naznacza. Kreśli rysy na naszym portrecie. Ale także o tym, że to my jesteśmy pryzmatem zdolnym rozłożyć szary promień ma tęczę.O tym, jak dojrzeć do pogodzenia się z przemijaniem, brakiem, śmiercią, nieznośnym, nie pasującym do niczego samym sobą. O potrzebie znalezienia szkiełka, jakie pozwoli nam spojrzeć na życie pogodnie, dojrzale, bez złudzeń.
Aleksandra Danielewicz
mysli-wrazenia-interpretacje.blogspot.com
Miasto nie może przyćmić pierwszego planu. Jest subtelnie wplecione, nie "wpycha się", nie zasłania tego, co najważniejsze. Główny plan zajmuje Aleksandra z jej życiem, dojrzewaniem, Kościołem Mariackim, Julkiem, Borutą, dziadkiem, pracownią i roztrzęsioną babcią. Mamy tu wiele barw, obrazów, starannie dobranych słów. Podczas lektury odnosi się wrażenie niezwykłej lekkości, która pozostaje w duszy. Pozostają więc tylko pytania związane z fabułą książki. Co stało się z Wołodymirem? Czy znalazło się dla niego miejsce na obrazie? Czy znalazł choć kawałek przestrzeni dla siebie? Tego jednak dowiedzieć musicie się sami. Uważnie przyjrzyjcie się obrazowi. Wszystko zależy od perspektywy. Zdradzę tylko, że sama znalazłam Wołodymira. I że pokochałam tę książkę. Ze spokojnym sumieniem mogę więc ją Wam polecić.
granice.pl
Opowieść Barbary Piórkowskiej ma coś z proroctwa. To studium kobiecości każdej kobiety. Jest przyjście na świat, dorastanie, niezrozumienie, pierwsza miłość, pierwsze odrzucenie, śmierć dziadka, samotność i ten niezwykły dar, który ma każda kobieta: intuicja. Wrota do pojmowania rzeczy, które są inne niż się wydają. Studium kobiecości. Od dziewczynki do kobiety, która dorasta w Gdańsku. Obok historycznych wydarzeń, o której mówi cały świat, dzieją się rzeczy niesamowite, o których świat milczy. Ta książka zmieniła moje życie.
Sylwia Kubryńska
Zapraszamy!
Filmy