Sopocka Scena Off de BICZ zaprasza na trójmiejską premierę spektaklu „Sybilla – pieśń nieustająca” według tekstu i w reżyserii Adama Jarka. Twórców spektaklu zainspirowała nowela Para Lagerkvista „Sybilla”, która jest opowieścią o losach słynnej antycznej wieszczki. Wygnana poza granice miasta, Sybilla opowiada swoją historię mężczyźnie, który podobnie jak ona doświadczył szczególnego kontaktu z bogiem. Lagerkvist w swoich tekstach pokazuje niepokojący wizerunek boga, zazdrosnego o swoich wybranych. Adam Jarek, wykorzystując historię Lagerkvista, napisał tekst, który ma być nieustającą pieśnią wyśpiewywaną przez aktorkę, która wciela się we wszystkie postaci tej opowieści. W roli Sybilli zobaczymy Sylwię Górę, która jest absolwentką Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu. Drogę artystyczną zaczynała w Teatrze Wierszalin rolą Wilgefortis w przedstawieniu "Ofiara Wilgefortis" Piotra Tomaszuka oraz rolą Leah w spektaklu "Dybuk" tego reżysera, gościnnie występowała w Teatrze w Tarnowie, grając Ofelię w "Hamlecie" w reż. Stanisława Świdra. Premiera spektaklu odbyła się ponad rok temu, w tym roku artyści postanowili do niego wrócić z nowymi pomysłami i pogłębioną interpretacją. Właśnie tę nową wersję spektaklu, który uległ wielu zmianom, przedstawią na scenie Teatru na Plaży.
„Sybilla – pieśń nieustająca, czyli opowieść o tej, co innym sens bytu odsłaniała, a sobie pomóc nie zdołała”
tekst i reżyseria: Adam Jarek
występuje: Sylwia Góra
muzyka: Joanna Bronisławska
Bilety w cenie: 20 zł normalny, 15 zł studencki do nabycia przed spektaklem w Teatrze na Plaży. Rezerwacja: 555 22 34 lub 0609 690 038
Twórcy o spektaklu:[foto2]
Dla nas spotkanie z „Sybillą” rozpoczęło się ponad 10 lat temu. Wtedy po raz pierwszy zetknęliśmy się z jej pierwowzorem literackim nakreślonym przez Para Lagerkvista. Ówczesny mglisty i obiegowy obraz „Sybilli” jako kapłanki świątyni delfickiej, o której wieszczeniu słyszano daleko poza granicami starożytnej Grecji, wzbogacił się o rysy kobiety, która obok daru „obcowania” z Bogiem, posiadała cechy i potrzeby typowo ludzkie. Wraz z upływem lat okazało się, że Sybilla stała się dla nas czymś więcej niż postacią z historii i literatury. Obrazy, mity i własne wyobrażenia w zetknięciu ze wspólną pasją, którą dla nas jest teatr, posłużyły do stworzenia przedstawienia teatralnego „Sybilla - pieśń nieustająca”, którego prapremiera odbyła się w marcu 2004 roku. Materiał literacki został stworzony specjalnie dla tego spektaklu i niewątpliwie inspirowany jest prozą Lagerkvista. Swoją formą, zbliżoną do niekończącej się pieśni wykonywanej przez jednego bohatera-aktora i chór-sumienie, a także pewną manierą języka, próbuje jednak nawiązać do korzeni teatru a zarazem w sposób prosty zadaje pytania: o to czy istnieje bóg, jaka jest jego istota i najważniejsze: jaki jest człowiek, i czy w swoich dążeniach widzi więcej niż swoje potrzeby.
„Sybilla – pieśń nieustająca, czyli opowieść o tej, co innym sens bytu odsłaniała, a sobie pomóc nie zdołała”
tekst i reżyseria: Adam Jarek
występuje: Sylwia Góra
muzyka: Joanna Bronisławska
Bilety w cenie: 20 zł normalny, 15 zł studencki do nabycia przed spektaklem w Teatrze na Plaży. Rezerwacja: 555 22 34 lub 0609 690 038
Twórcy o spektaklu:[foto2]
Dla nas spotkanie z „Sybillą” rozpoczęło się ponad 10 lat temu. Wtedy po raz pierwszy zetknęliśmy się z jej pierwowzorem literackim nakreślonym przez Para Lagerkvista. Ówczesny mglisty i obiegowy obraz „Sybilli” jako kapłanki świątyni delfickiej, o której wieszczeniu słyszano daleko poza granicami starożytnej Grecji, wzbogacił się o rysy kobiety, która obok daru „obcowania” z Bogiem, posiadała cechy i potrzeby typowo ludzkie. Wraz z upływem lat okazało się, że Sybilla stała się dla nas czymś więcej niż postacią z historii i literatury. Obrazy, mity i własne wyobrażenia w zetknięciu ze wspólną pasją, którą dla nas jest teatr, posłużyły do stworzenia przedstawienia teatralnego „Sybilla - pieśń nieustająca”, którego prapremiera odbyła się w marcu 2004 roku. Materiał literacki został stworzony specjalnie dla tego spektaklu i niewątpliwie inspirowany jest prozą Lagerkvista. Swoją formą, zbliżoną do niekończącej się pieśni wykonywanej przez jednego bohatera-aktora i chór-sumienie, a także pewną manierą języka, próbuje jednak nawiązać do korzeni teatru a zarazem w sposób prosty zadaje pytania: o to czy istnieje bóg, jaka jest jego istota i najważniejsze: jaki jest człowiek, i czy w swoich dążeniach widzi więcej niż swoje potrzeby.
