Często nie pamięta się o tym, że Dziady były jednym z głównych świąt słowiańskich, na tyle mocno zakorzenionym w kulturze, że Kościół nie mógł wyplenić tego zwyczaju - udało mu się jedynie na bazie Dziadów zbudować własną tradycję: Dzień Zaduszny.
Zdjęcia
)
)
)
)
Podobne wydarzenia
piątek, godz. 19:00
Gdańsk,
Winda
Wstęp wolny
wtorek, godz. 12:00, 19:00
Gdańsk,
Scena Teatralna NOT
bilety 95-110 zł
Pewne z czynności obrzędowych, które wykonujemy po dziś dzień (jak np. zapalanie zniczy), są strzępkami tradycji słowiańskich. Jednakże współcześnie, w obliczu coraz silniej absorbowanych zwyczajów obcych (Halloween), zapomina się o istocie i genezie święta przypadającego na przełom października i listopada. Słowianie - w przeciwieństwie np. do Celtów - podczas swoich obrzędów nie ukrywali się przed zmarłymi pod maskami i kostiumami, nie uciekali przed nimi przestraszeni. Zapraszali zbłąkane dusze do stołu, obcowali z nimi. Dusze należało ugościć, aby zapewnić sobie ich przychylność i jednocześnie pomóc im w osiągnięciu spokoju w zaświatach. Obrzędy z okazji Dziadów odbywały się za czasów chrześcijańskich w miejscach związanych z ośrodkami kultu.
Dziady realizowane przez Nadbałtyckie Centrum Kultury to przede wszystkim nowatorska prezentacja zapomnianego obrzędu. Atrakcyjne multimedialne widowisko angażujące widownię ma stanowić zachętę do pogłębiania wiedzy o zwyczajach słowiańskich oraz skłonić do refleksji na temat pojmowania śmierci i tego, co po. Widowisko Dziady, które zostanie zrealizowane w zabytkowych wnętrzach kościoła św. Jana, to spektakl słowno-muzyczny inspirowany kulturą słowiańską.
Romuald Wicza Pokojski (reżyser): Obrzęd Dziadów, spotkanie żywych i umarłych. Święto pamiątek, jak pisał Mickiewicz. Czas, w którym przywołuje się pamięć, a właściwie podkreśla się, zaznacza, że się pamięta. Dlaczego spotykamy się z naszymi umarłymi? Dlaczego w każdej kulturze potrzebujemy odezwać się do umarłych, zobaczyć ich, wysłuchać? Oswojenie ze śmiercią, brzmi zbyt prosto, i myślę, że odpowiada tylko częściowo na potrzebę wspólnego spotkania. Sądzę, że motywacji warto szukać po stronie życia, traktując śmierć jako jego nierozerwalną część. (...) Duchy i żywi na równych prawach obcują ze sobą. (...) Spektakl widzę jako alegorię życia. Gdzie dokonujemy wyboru roli, maski. Gdzie toczymy nieustającą walkę między naszym wyobrażeniem życia, a życiem samym w sobie. Gdzie balansujemy między naturą, a jej obrazem. (...). Alegoria życia jako wielkiej uczty, na której zjadamy nasze wyobrażenia o sobie samych.
Spektaklowi towarzyszy prawykonanie Utworu na perkusję, skrzypce diabelskie, live electronics, taśmę i projekcję wielokanałową Jarosława Drozda, dofinansowane ze środków MKiDN w ramach programu "Kolekcje" - priorytet "Zamówienia kompozytorskie", realizowane przez Instytut Muzyki i Tańca.
Jarosław Drozd (kompozytor): Kompozycja ta ma nawiązywać do "tradycji muzycznej" Kaszub. Praktyczna realizacja owego zadania jest "muzycznie wielce ryzykowna". Sądzę, że podstawowy problemem, który wynika z mirażu "muzyki tradycyjnej i klasycznej" — rozpatrując to zagadnienie oczywiście w kontekście "świadomości" i praktyki kompozytorów "klasycznej muzyki współczesnej" — można obrazowo przedstawić jako konflikt. Konflikt, którego rozwiązanie warunkuje, że powstała kompozycja uzyska autonomię, stanie się niezależną wypowiedzią kompozytorską, a nie tylko środkiem wypowiedzi twórcy lub egzemplifikacją kolejnych takich właśnie środków, co skutkuje wyłącznie rozszerzeniem katalogu "kolekcjonowanych martwych symboli muzycznych". Ów konflikt można przedstawić jako pytanie: jak zachować muzyczną tożsamość folkloru kaszubskiego w kompozycji współczesnej przy jednoczesnej separacji od jego warstwy semantycznej? Powstająca kompozycja jest próbą udzielenia odpowiedzi na to właśnie pytanie.
Scenariusz i reżyseria: Romuald Wicza Pokojski
Kompozytor: Jarosław Drozd
Choreografia: Ula Zerek
Kostiumy i scenografia: Julia Porańska
Konsultacja merytoryczna: Leszek Kolankiewicz
Nadzór w św. Janie: Andrzej Drewniak
Pomysł i kierownik produkcji: Weronika Uziak
Koordynatorka zamówienia kompozytorskiego: Monika Łajming
WSTĘP: wolny
(wejściówki uprawniające do wejścia odebrać można w sekretariacie NCK, ul. Korzenna 33/35, od 28 października)
BRAK WEJŚCIÓWEK
transmisja online będzie dostępna na tej stronie
Dziady realizowane przez Nadbałtyckie Centrum Kultury to przede wszystkim nowatorska prezentacja zapomnianego obrzędu. Atrakcyjne multimedialne widowisko angażujące widownię ma stanowić zachętę do pogłębiania wiedzy o zwyczajach słowiańskich oraz skłonić do refleksji na temat pojmowania śmierci i tego, co po. Widowisko Dziady, które zostanie zrealizowane w zabytkowych wnętrzach kościoła św. Jana, to spektakl słowno-muzyczny inspirowany kulturą słowiańską.
Romuald Wicza Pokojski (reżyser): Obrzęd Dziadów, spotkanie żywych i umarłych. Święto pamiątek, jak pisał Mickiewicz. Czas, w którym przywołuje się pamięć, a właściwie podkreśla się, zaznacza, że się pamięta. Dlaczego spotykamy się z naszymi umarłymi? Dlaczego w każdej kulturze potrzebujemy odezwać się do umarłych, zobaczyć ich, wysłuchać? Oswojenie ze śmiercią, brzmi zbyt prosto, i myślę, że odpowiada tylko częściowo na potrzebę wspólnego spotkania. Sądzę, że motywacji warto szukać po stronie życia, traktując śmierć jako jego nierozerwalną część. (...) Duchy i żywi na równych prawach obcują ze sobą. (...) Spektakl widzę jako alegorię życia. Gdzie dokonujemy wyboru roli, maski. Gdzie toczymy nieustającą walkę między naszym wyobrażeniem życia, a życiem samym w sobie. Gdzie balansujemy między naturą, a jej obrazem. (...). Alegoria życia jako wielkiej uczty, na której zjadamy nasze wyobrażenia o sobie samych.
Spektaklowi towarzyszy prawykonanie Utworu na perkusję, skrzypce diabelskie, live electronics, taśmę i projekcję wielokanałową Jarosława Drozda, dofinansowane ze środków MKiDN w ramach programu "Kolekcje" - priorytet "Zamówienia kompozytorskie", realizowane przez Instytut Muzyki i Tańca.
Jarosław Drozd (kompozytor): Kompozycja ta ma nawiązywać do "tradycji muzycznej" Kaszub. Praktyczna realizacja owego zadania jest "muzycznie wielce ryzykowna". Sądzę, że podstawowy problemem, który wynika z mirażu "muzyki tradycyjnej i klasycznej" — rozpatrując to zagadnienie oczywiście w kontekście "świadomości" i praktyki kompozytorów "klasycznej muzyki współczesnej" — można obrazowo przedstawić jako konflikt. Konflikt, którego rozwiązanie warunkuje, że powstała kompozycja uzyska autonomię, stanie się niezależną wypowiedzią kompozytorską, a nie tylko środkiem wypowiedzi twórcy lub egzemplifikacją kolejnych takich właśnie środków, co skutkuje wyłącznie rozszerzeniem katalogu "kolekcjonowanych martwych symboli muzycznych". Ów konflikt można przedstawić jako pytanie: jak zachować muzyczną tożsamość folkloru kaszubskiego w kompozycji współczesnej przy jednoczesnej separacji od jego warstwy semantycznej? Powstająca kompozycja jest próbą udzielenia odpowiedzi na to właśnie pytanie.
Scenariusz i reżyseria: Romuald Wicza Pokojski
Kompozytor: Jarosław Drozd
Choreografia: Ula Zerek
Kostiumy i scenografia: Julia Porańska
Konsultacja merytoryczna: Leszek Kolankiewicz
Nadzór w św. Janie: Andrzej Drewniak
Pomysł i kierownik produkcji: Weronika Uziak
Koordynatorka zamówienia kompozytorskiego: Monika Łajming
WSTĘP: wolny
(wejściówki uprawniające do wejścia odebrać można w sekretariacie NCK, ul. Korzenna 33/35, od 28 października)
BRAK WEJŚCIÓWEK
transmisja online będzie dostępna na tej stronie
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy