STRYJEŃSKA. Let's dance, Zofia!
na podstawie dramatu Anny Dudy "Let's dance, Zofia!"
"STRYJEŃSKA. Let's dance, Zofia!" to monodram w wykonaniu Doroty Landowskiej, w którym Zofia Stryjeńska opowiada o swoim życiu. Spektakl tworzony przez zespół międzynarodowych artystów jest podróżą teatralną, dokumentalno-filmową oraz muzyczną. Zdjęcia zostały nakręcone w miejscach, z którymi związana była Stryjeńska - w Monachium, Paryżu i Genewie.
Wprowadzenie reżyser spektaklu: Monodram w wykonaniu Doroty Landowskiej, który powstał z inicjatywy Anny Dudy i na podstawie jej dramatu "Let's dance, Zofia!" powstał w wyniku zderzenia różnych twórczych wrażliwości i jest efektem kolektywnej pracy zaproszonych artystów. Podejmuje próbę zmierzenia się z trudną i fascynującą biografią Zofii Stryjeńskiej i z jej sztuką - uciekając jednocześnie od fabularyzowania czy powielania informacji z dostępnych dziś źródeł biograficznych.
Stryjeńska większość swojego życia spędziła w podróży oraz na emigracji, w Niemczech, Francji i Szwajcarii. Inspirując się sztuką europejską, szukała zarówno swojej tożsamości, jak i własnego stylu artystycznego. Zmagała się z przeciwnościami losu w czasach burzliwej historii Europy, jak: fin de siècle, I Wojna Światowa, odzyskanie niepodległości przez Polskę, szalone lata dwudzieste, kryzys i dojście Hitlera do władzy, II Wojna Światowa, powojenne zniszczenia i obozy uchodźców, wreszcie - Mur Berliński oraz podział Europy na dwie strefy wpływów. Jako reżyserkę interesowały mnie konteksty polityczne i społeczne, czy wpływ zewnętrznych okoliczności na proces twórczy, ale także wzajemne wpływy i korespondencje artystyczne: sztuk wizualnych, teatru, muzyki współczesnej, performansu. [...]
Decydujące okazało się spotkanie z Dorotą Landowską (w niesamowity sposób fizycznie podobną do samej Stryjeńskiej), która staje się głosem naszej bohaterki, nosi ją w sobie i odkrywa każdego wieczoru, budując niezwykle ciekawą kreację aktorską. Pracowałyśmy, zadając pytania: co Stryjeńska widziała, w jakich miejscach żyła, jakich ludzi spotykała, a także w jakich językach w nimi rozmawiała, jak definiowała przez to własną przynależność, pojęcie ojczyzny oraz rolę artysty.
Z bloga Doroty Landowskiej:
Paryż, Zofia Stryjeńska. Przyglądam się miejscom, w których żyła, mieszkała i pracowała, rozmawiam z ludźmi którzy się do mnie dosiadają. Paryż miasto miłości Zofii i Karola. Miasto zazdrości, szaleństwa, rozpaczy, oczekiwań i niespełnienia. Paryż miejsce triumfu wspaniałej młodej malarki. Wieczny niedostatek. Bieda, listy i prośby o pożyczki. Ciągły brak pieniędzy do końca. Bez pieniężne zapadanie. Jakiś chłopak zabrał mi telefon w paryskim metrze jak by mi wyrwał fragment mózgu. Zostałam okradziona. Ona też bywała okradana, próbuję myśleć równolegle, to przynosi ulgę. W samolocie do Genewy rozpamiętuję smutek Placu Pigalle, na którym szukam klimatu dawnego Paryża. Strach i niepewność...
Kreacja aktorska: Dorota Landowska
Reżyseria: Joanna Lewicka
Kostium i scenografia: Elbruzda (Marta Góźdź)
Muzyka: Christoph Coburger
Wideo: Anna Duda
Dźwięk: Lech Pukos
Światło: Damian Bakalarz
Asystent reżysera: Paulina Prokopiuk
Scenariusz: Anna Duda, Dorota Landowska, Joanna Lewicka (na podstawie dramatu Anny Dudy "Let's dance, Zofia!")
Plakat: Michal Jadczak
Produkcja: Barbara Wybacz, Łukasz Wójtowicz
Wykonanie muzyki: zespół Teatru Muzycznego w Lublinie oraz doangażowani: Dariusz Domański - trąbka, Marcin Domański - klarnet, Ilona Drozd - marimba, wibrafon, Maksymilian Grzesiak - skrzypce, Karolina Hordyjewicz - pianino, Tomasz Jusiak - gitara, Krzysztof Redas - perkusja, Mariusz Rybski - kontrabas, Wojciech Sochacki - puzon, Karol Wróblewski - kotły, Emil Tarnowski - akordeon, Jarosław Wrona - akordeon
Spektakl powstał w koprodukcji Stowarzyszenia Artystów "Bliski Wschód", Centrum Spotkania Kultur w Lublinie oraz Teatru Muzycznego w Lublinie. Partnerami projektu są: PKP LSH sp. z o.o., Instytut Polski w Rzymie, Instytut Polski w Paryżu, Przedstawicielstwo RP przy Biurze Narodów Zjednoczonych w Genewie, Konsulat Generalny RP w Monachium.
Spektakl dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury. Zrealizowano dzięki wsparciu finansowemu Prezydenta Miasta Lublin oraz Zarządu Województwa Lubelskiego.
na podstawie dramatu Anny Dudy "Let's dance, Zofia!"
"STRYJEŃSKA. Let's dance, Zofia!" to monodram w wykonaniu Doroty Landowskiej, w którym Zofia Stryjeńska opowiada o swoim życiu. Spektakl tworzony przez zespół międzynarodowych artystów jest podróżą teatralną, dokumentalno-filmową oraz muzyczną. Zdjęcia zostały nakręcone w miejscach, z którymi związana była Stryjeńska - w Monachium, Paryżu i Genewie.
Wprowadzenie reżyser spektaklu: Monodram w wykonaniu Doroty Landowskiej, który powstał z inicjatywy Anny Dudy i na podstawie jej dramatu "Let's dance, Zofia!" powstał w wyniku zderzenia różnych twórczych wrażliwości i jest efektem kolektywnej pracy zaproszonych artystów. Podejmuje próbę zmierzenia się z trudną i fascynującą biografią Zofii Stryjeńskiej i z jej sztuką - uciekając jednocześnie od fabularyzowania czy powielania informacji z dostępnych dziś źródeł biograficznych.
Stryjeńska większość swojego życia spędziła w podróży oraz na emigracji, w Niemczech, Francji i Szwajcarii. Inspirując się sztuką europejską, szukała zarówno swojej tożsamości, jak i własnego stylu artystycznego. Zmagała się z przeciwnościami losu w czasach burzliwej historii Europy, jak: fin de siècle, I Wojna Światowa, odzyskanie niepodległości przez Polskę, szalone lata dwudzieste, kryzys i dojście Hitlera do władzy, II Wojna Światowa, powojenne zniszczenia i obozy uchodźców, wreszcie - Mur Berliński oraz podział Europy na dwie strefy wpływów. Jako reżyserkę interesowały mnie konteksty polityczne i społeczne, czy wpływ zewnętrznych okoliczności na proces twórczy, ale także wzajemne wpływy i korespondencje artystyczne: sztuk wizualnych, teatru, muzyki współczesnej, performansu. [...]
Decydujące okazało się spotkanie z Dorotą Landowską (w niesamowity sposób fizycznie podobną do samej Stryjeńskiej), która staje się głosem naszej bohaterki, nosi ją w sobie i odkrywa każdego wieczoru, budując niezwykle ciekawą kreację aktorską. Pracowałyśmy, zadając pytania: co Stryjeńska widziała, w jakich miejscach żyła, jakich ludzi spotykała, a także w jakich językach w nimi rozmawiała, jak definiowała przez to własną przynależność, pojęcie ojczyzny oraz rolę artysty.
Z bloga Doroty Landowskiej:
Paryż, Zofia Stryjeńska. Przyglądam się miejscom, w których żyła, mieszkała i pracowała, rozmawiam z ludźmi którzy się do mnie dosiadają. Paryż miasto miłości Zofii i Karola. Miasto zazdrości, szaleństwa, rozpaczy, oczekiwań i niespełnienia. Paryż miejsce triumfu wspaniałej młodej malarki. Wieczny niedostatek. Bieda, listy i prośby o pożyczki. Ciągły brak pieniędzy do końca. Bez pieniężne zapadanie. Jakiś chłopak zabrał mi telefon w paryskim metrze jak by mi wyrwał fragment mózgu. Zostałam okradziona. Ona też bywała okradana, próbuję myśleć równolegle, to przynosi ulgę. W samolocie do Genewy rozpamiętuję smutek Placu Pigalle, na którym szukam klimatu dawnego Paryża. Strach i niepewność...
Kreacja aktorska: Dorota Landowska
Reżyseria: Joanna Lewicka
Kostium i scenografia: Elbruzda (Marta Góźdź)
Muzyka: Christoph Coburger
Wideo: Anna Duda
Dźwięk: Lech Pukos
Światło: Damian Bakalarz
Asystent reżysera: Paulina Prokopiuk
Scenariusz: Anna Duda, Dorota Landowska, Joanna Lewicka (na podstawie dramatu Anny Dudy "Let's dance, Zofia!")
Plakat: Michal Jadczak
Produkcja: Barbara Wybacz, Łukasz Wójtowicz
Wykonanie muzyki: zespół Teatru Muzycznego w Lublinie oraz doangażowani: Dariusz Domański - trąbka, Marcin Domański - klarnet, Ilona Drozd - marimba, wibrafon, Maksymilian Grzesiak - skrzypce, Karolina Hordyjewicz - pianino, Tomasz Jusiak - gitara, Krzysztof Redas - perkusja, Mariusz Rybski - kontrabas, Wojciech Sochacki - puzon, Karol Wróblewski - kotły, Emil Tarnowski - akordeon, Jarosław Wrona - akordeon
Spektakl powstał w koprodukcji Stowarzyszenia Artystów "Bliski Wschód", Centrum Spotkania Kultur w Lublinie oraz Teatru Muzycznego w Lublinie. Partnerami projektu są: PKP LSH sp. z o.o., Instytut Polski w Rzymie, Instytut Polski w Paryżu, Przedstawicielstwo RP przy Biurze Narodów Zjednoczonych w Genewie, Konsulat Generalny RP w Monachium.
Spektakl dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury. Zrealizowano dzięki wsparciu finansowemu Prezydenta Miasta Lublin oraz Zarządu Województwa Lubelskiego.
