Spowiedź Wowry
wg "Spowiedzi w drewnie" Jana Wilkowskiego
Spektakl został zrealizowany na podstawie dramatu "Spowiedź w drewnie" Jana Wilkowskiego, wybitnego lalkarza i reżysera, która powstała w wyniku inspiracji powieścią "Powsinoga beskidzki" Emila Zegadłowicza oraz oryginalnymi gadkami ludowymi Jędrzeja Wowry, spisanymi przez Tadeusza Seweryna i Edwarda Kozikowskiego.
"Spowiedź Wowry" to opowieść o twórcy rzeźb świętych, który u kresu swego życia, zaczyna się zastanawiać nad jego sensem i wartością swojej spuścizny. Świadomość zbliżającej się śmierci pojawia się w środku pracy nad rzeźbą Chrystusa Frasobliwego i w tym momencie staje się dla niego jasnym, że to dzieło, pozostanie niedokończone. Wilkowski ożywił rzeźby Wowry i wkłożył w ich usta oskarżenia, które artysta kieruje sam przeciwko sobie. Jego przewinieniami są zatem niedostatek talentu, który uniemożliwia wykonanie doskonałego dzieła, robienie sztuki za pieniądze, ale także tworzenie postaci świętych zgodnych z jego własna wizją artystyczną, ale nie zawsze z tradycją katolicką. Ten ostatni "grzech Wowry" sprowokował Lubę Zarembińską do postawienia pytania o religijność w ogóle i jej możliwość we współczesnym społeczeństwie. Na ile obrządek religijny nosi w sobie znamiona prawdy i wiary, a na ile jest po prostu postawą na pokaz. Ożywione świątki, które w spektaklu są nawiązaniem do współczesnych wierzących, są w swojej "religijności" przede wszystkim organem kontroli zachowań innych i nie potrafią wybaczać ludzkich słabości, a do porządku musi je przywoływać sam Chrystus.
Luba Zarembińska pracuje nad sztuką Wilkowskiego od 1993 roku, a jej wciąż nowych adaptacji i inscenizacji dokonywała z teatrami 44 z Szamocin i "Stacja Szamocin", a także ze studentami Theatre Departament na Willamette University w Salem. Jej realizacje otrzymały wiele nagród ogólnopolskich m.in. w roku 1996 Grand Prix na I Suwalskich Eksploracjach Teatralnych, a w 1998 nagrodę w IV Konkursie na wystawienie polskiej sztuki współczesnej, organizowanym przez MKiS i ZASP oraz zaproszenie na 31 Festiwal Sztuk Współczesnych we Wrocławiu w 1998 roku.
Reżyseria: Luba Zarembińska
Obsada: Ida Bocian, Tymon Bocian, Henryk Dąbrowski, Aleksandra Kania, Katarzyna Sowala, Piotr Topolski
wg "Spowiedzi w drewnie" Jana Wilkowskiego
Spektakl został zrealizowany na podstawie dramatu "Spowiedź w drewnie" Jana Wilkowskiego, wybitnego lalkarza i reżysera, która powstała w wyniku inspiracji powieścią "Powsinoga beskidzki" Emila Zegadłowicza oraz oryginalnymi gadkami ludowymi Jędrzeja Wowry, spisanymi przez Tadeusza Seweryna i Edwarda Kozikowskiego.
"Spowiedź Wowry" to opowieść o twórcy rzeźb świętych, który u kresu swego życia, zaczyna się zastanawiać nad jego sensem i wartością swojej spuścizny. Świadomość zbliżającej się śmierci pojawia się w środku pracy nad rzeźbą Chrystusa Frasobliwego i w tym momencie staje się dla niego jasnym, że to dzieło, pozostanie niedokończone. Wilkowski ożywił rzeźby Wowry i wkłożył w ich usta oskarżenia, które artysta kieruje sam przeciwko sobie. Jego przewinieniami są zatem niedostatek talentu, który uniemożliwia wykonanie doskonałego dzieła, robienie sztuki za pieniądze, ale także tworzenie postaci świętych zgodnych z jego własna wizją artystyczną, ale nie zawsze z tradycją katolicką. Ten ostatni "grzech Wowry" sprowokował Lubę Zarembińską do postawienia pytania o religijność w ogóle i jej możliwość we współczesnym społeczeństwie. Na ile obrządek religijny nosi w sobie znamiona prawdy i wiary, a na ile jest po prostu postawą na pokaz. Ożywione świątki, które w spektaklu są nawiązaniem do współczesnych wierzących, są w swojej "religijności" przede wszystkim organem kontroli zachowań innych i nie potrafią wybaczać ludzkich słabości, a do porządku musi je przywoływać sam Chrystus.
Luba Zarembińska pracuje nad sztuką Wilkowskiego od 1993 roku, a jej wciąż nowych adaptacji i inscenizacji dokonywała z teatrami 44 z Szamocin i "Stacja Szamocin", a także ze studentami Theatre Departament na Willamette University w Salem. Jej realizacje otrzymały wiele nagród ogólnopolskich m.in. w roku 1996 Grand Prix na I Suwalskich Eksploracjach Teatralnych, a w 1998 nagrodę w IV Konkursie na wystawienie polskiej sztuki współczesnej, organizowanym przez MKiS i ZASP oraz zaproszenie na 31 Festiwal Sztuk Współczesnych we Wrocławiu w 1998 roku.
Reżyseria: Luba Zarembińska
Obsada: Ida Bocian, Tymon Bocian, Henryk Dąbrowski, Aleksandra Kania, Katarzyna Sowala, Piotr Topolski
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
