Spektakl o falowcu online. Premiera "Betonu" Teatru Miniatura

Łukasz Rudziński

26 listopada 2020 (artykuł sprzed 3 lat)

Opinie (12)

"Beton" jest spektaklem o budynku i o ludziach, którzy w nim żyją. Twórcom z Teatru Miniatura udało się to pogodzić z pomysłową techniką realizacyjną i teatrem lalkowym.

Rejestracje spektakli trójmiejskich teatrów mogliśmy już oglądać w sieci dziesiątki razy. Miejski Teatr Miniatura poszedł jednak o krok dalej i jako pierwszy przygotował premierę online swojej najnowszej produkcji "Beton" na podstawie książki "Latawiec z betonu" Moniki Milewskiej. Ciekawy w zamyśle i wykonaniu spektakl trafi do bieżącego repertuaru teatru. Teraz za darmo dostępny jest w internecie.

Kalendarz aktualnych wydarzeń online

Nie sposób o przedsięwzięciu powstałym w ramach Sceny Inicjatyw Aktorskich (niskobudżetowych produkcji zaproponowanych dyrekcji teatru przez artystów Miniatury) powiedzieć, że to monodram lub one man show, chociaż na scenie widzimy tylko jednego aktora Wojciecha Stachurę, który wciela się zarówno w Inżyniera - głównego bohatera spektaklu - jak i we wszystkie postaci epizodyczne.

Adaptacją książki Moniki Milewskiej (za którą otrzymała ona Pomorską Nagrodę Literacką "Wiatr od morza") i reżyserią przedstawienia zajął się dyrektor Miniatury Michał Derlatka. Puszczone z offu głosy rozmaitych bohaterów oprócz Wojciecha Stachury należą do Zofii Bartoś, Edyty Janusz-Ehrlich i Piotra Srebrowskiego. Jednak to Wojciech Stachura jest sercem całego przedsięwzięcia.

Główny bohater, inżynier falowca, spotyka w kolejnych klatkach bardzo barwnych mieszkańców, wśród nich wiejską babę, która wprowadziła się do falowca wraz z całym gospodarstwem.

Wraz z Inżynierem, który zaprojektował falowiec i jest jednym z jego mieszkańców, wędrujemy przez kolejne klatki i segmenty budynku. Inżynier zapuszcza się w coraz odleglejsze obszary budynku nie tylko po to, by połechtać ego, doglądając swojego dzieła. Wycieczki te szybko okazują się brutalną konfrontacją z rzeczywistością, odbywającą się w czasie i przestrzeni.

Filmy, książki, teledyski. Tak falowiec inspiruje artystów

Główny bohater szybko odkrywa, że wraz z kolejnymi klatkami i segmentami przenosi się w przyszłość. Jego segment I, klatka A tkwi w głębokiej komunie w 1975 r. Jednak w kolejnych klatkach czas płynie inaczej - gdzieś już wybrano papieża Polaka, gdzie indziej rozpoczęły się powszechne strajki w zakładach pracy, a na Igrzyskach olimpijskich w Moskwie "nasi pokazali Ruskom wała".

Twórcy spektaklu zadbali o to, by oprócz samej fabuły książki "Latawiec z betonu" było dowcipnie i groteskowo - jak podczas sceny na korytarzu z butelką mleka w roli głównej.

Jeszcze gdzie indziej trwa stan wojenny i na galerii falowca spotkać można milicjantów, którzy najpierw biją, a potem pytają, o co chodzi. Ktoś inny sprzedaje anteny satelitarne i na wyprzedaży garażowej oferuje wszelki sprzęt audiowizualny. Ponadto Inżynier mierzy się z konsekwencjami swoich czynów - rozmawiając z kolegą czy córką, odkrywa, jaki wpływ na ich życie mają jego decyzje.

Falowiec wydaje się być żyjącym własnym życiem samodzielnym organizmem. Z jednej strony fascynującym swoją odmiennością, z drugiej przerażającym, jak odsłonięte galerie, z których skaczą samobójcy. Projektant tego gigantycznego budynku słyszy przede wszystkim lament jego mieszkańców, którym przeszkadza winda zatrzymująca się na co drugiej klatce lub krzywe ściany w jego perle modernizmu lat 70.

Sercem przedsięwzięcia jest aktor Wojciech Stachura, nie tylko jedyny aktor występujący w niemal wszystkich rolach, ale też twórca oryginalnych, ciekawych lalek i laleczek.

Reżyser Michał Derlatka w bardzo inteligentny sposób aranżuje całą przestrzeń oglądaną z perspektywy ciasnego mieszkania Inżyniera, w którym znajduje się zamknięta wielofunkcyjna meblościanka i makieta falowca. Bohater trafiając na kolejne klatki i segmenty, wciąż znajduje się w tej przestrzeni - inaczej oświetlonej i dzięki licznym otwieranym szafkom oraz pomysłowym lalkom (czasem to projekcja na ścianie lub jakimś przedmiocie, np. na poduszkach, czasem miniaturowa laleczka wystrugana w drewnie, animacje na kartonie zakładanym przez Stachurę na głowę albo ubranie na wieszaku). Bywa, że to lalka "gra" Inżyniera, a Stachura wciela się w któregoś z bohaterów.

Świetnie w tę przestrzeń wpisują się animacje Sebastiana Łukaszuka oraz scenografia przygotowana przez Wojciecha Stachurę (autora wszystkich lalek i laleczek w spektaklu) w konsultacjach z Beniaminem Straszewskim. O udźwiękowienie przedstawienia zadbali Sarapata Sound Workers, a piosenki (m.in. o mleku) wykonała Marta Złakowska. Zestaw realizatorów uzupełnia reżyser światła Maciej Iwańczyk.

O teatralną jakość, tempo i dramaturgię zadbał reżyser Michał Derlatka, który chętnie przeskalowuje przestrzeń spektaklu i jego bohaterów.

Dzięki ich zaangażowaniu oraz nietypowej pracy kamery w kwadratowym, wąskim kadrze - obserwujemy bardzo ciekawe zmagania projektanta falowca ze swoim dziełem, które w opinii jego mieszkańców nie jest wcale piękne ani tak funkcjonalne, jakby życzył sobie jego twórca. Wierna adaptacja książki Moniki Milewskiej posłużyła twórcom "Betonu" do pokazania możliwości teatru lalkowego, który w połączeniu z inscenizacyjnym dowcipem, zabarwionym ironią i groteską, daje zaskakująco dobre rezultaty.

Teatr znów przenosi się do sieci

Bardzo naturalnie w niezwykle trudnej roli everymana wypada Wojciech Stachura, który nie tylko bardzo dobrze czuje materię sceny, ale też przestrzeń filmową i od początku do końca wytrzymuje szalone tempo spektaklu. Tym bardziej ciekawi, jak przedstawienie funkcjonować będzie w bezpośrednim kontakcie z publicznością, na której śmiało zasiąść mogą nastolatki i osoby dorosłe.

Łukasz Rudzińskirecenzje@trojmiasto.pl

Spektakl

7.9

16 ocen

Beton

spektakl dramatyczny

Miejsca

Teatr Miniatura Gdańsk, al. Grunwaldzka 16

Spektakle

Beton

Opinie (12) 2 zablokowane

Sortowanie
- Od najnowszych
- Od najstarszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2020-11-27 06:47

Ale chłop prawdę mówi w tym spektaklu.

Jeszcze w latach 80 trzymali tam kury na balkonie . Całe wsie tam przesiedlano .

3 lata
- 1 3
Twoja opinia

Zmień treść

Jeszcze w latach 80 trzymali tam kury na balkonie . Całe wsie tam przesiedlano .
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2020-11-26 21:01

Myślałam , że to o BRG.

Gtfhjk
3 lata
- 1 0
Twoja opinia

Zmień treść

Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2020-11-26 15:56

Brawo

Świetnie zagrany spektakl!

3 lata
- 9 1
Twoja opinia

Zmień treść

Świetnie zagrany spektakl!
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2020-11-26 09:22

(1)

Nie wiem czy wiecie, ale w mieszkaniówce zaczyna się powrót do "wielkiej płyty". Koszta i czas zbudowania budynku względem "tradycyjnych metod" to ponoć 1/3 mniej wzgledem użycia pustaków i karton gipsu. Mimo wieści o zdecydowanej poprawie jakości tychże prefabrykatów względem tego czym dysponowano 50 lat temu przy masowej produkcji która miała zaspokoić potrzeby budowy milionów mieszkań i całych dzielnic, to jednak zastanawia mnie prognozowana długość bezpiecznej eksploatacji tego typu konstrukcji, wszak deweloperka jednak to deweloperka....;)

Jeśli chodzi o sprawe układu przestrzennego to zdecydowanie wygrywa "ten zły komunistyczny". Mimo wciśniecia tysięcy mieszkanców na stosunkowo małym obszarze nie brakowało tam zieleni, nie stłaczano budynków tak jak obecnie- czyli okno w okno, nie brakowało szkół oraz przedszkoli, więc takie Przymorze, mimo średnich walorów estetycznych samych budynków to rzeczywiscie przemyślana i samowystarczalna dzielnica ze wszystkim pod ręka, gdzie zdecydowanie "funkcjonalność" tego typu dzielnic nokautuje w pierwszej rundzie porównania te wszystkie bezwładnie porozrzucane "apartamenty" bez kuchni na szadółkowych wzgórzach i innych dalekich Ujeściskach.

No i przede wszystkim blisko było do klubów studenckich, zeby chodzic na polowania do Xsa lub Ygreka;)

Pozdrawiam Makumba z Erazmusa 25cm!

3 lata
- 18 3
Twoja opinia

Zmień treść

Nie wiem czy wiecie, ale w mieszkaniówce zaczyna się powrót do "wielkiej płyty". Koszta i czas zbudowania budynku względem "tradycyjnych metod" to ponoć 1/3 mniej wzgledem użycia pustaków i karton gipsu. Mimo wieści o zdecydowanej poprawie jakości tychże prefabrykatów względem tego czym dysponowano 50 lat temu przy masowej produkcji która miała zaspokoić potrzeby budowy milionów mieszkań i całych dzielnic, to jednak zastanawia mnie prognozowana długość bezpiecznej eksploatacji tego typu konstrukcji, wszak deweloperka jednak to deweloperka....;) Jeśli chodzi o sprawe układu przestrzennego to zdecydowanie wygrywa "ten zły komunistyczny". Mimo wciśniecia tysięcy mieszkanców na stosunkowo małym obszarze nie brakowało tam zieleni, nie stłaczano budynków tak jak obecnie- czyli okno w okno, nie brakowało szkół oraz przedszkoli, więc takie Przymorze, mimo średnich walorów estetycznych samych budynków to rzeczywiscie przemyślana i samowystarczalna dzielnica ze wszystkim pod ręka, gdzie zdecydowanie "funkcjonalność" tego typu dzielnic nokautuje w pierwszej rundzie porównania te wszystkie bezwładnie porozrzucane "apartamenty" bez kuchni na szadółkowych wzgórzach i innych dalekich Ujeściskach. No i przede wszystkim blisko było do klubów studenckich, zeby chodzic na polowania do Xsa lub Ygreka;) Pozdrawiam Makumba z Erazmusa 25cm!
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2020-11-26 14:00
  
  Z czystej ciekawości...
  
  Kto obecnie buduje z wielkiej płyty?
  
  3 lata
  - 1 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Kto obecnie buduje z wielkiej płyty?
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2020-11-26 12:33

Nuda. (3)

Zero inwencji, gdyby nie fenomenalna powieść tego spektaklu nie dałoby się oglądać. Amatorszczyzna totalna, co tylko rejestracja wideo obnażyła

Minia
3 lata
- 3 15
Twoja opinia

Zmień treść

Zero inwencji, gdyby nie fenomenalna powieść tego spektaklu nie dałoby się oglądać. Amatorszczyzna totalna, co tylko rejestracja wideo obnażyła
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2020-11-26 13:53
  
  Fenomenalna powieść...
  
  To trochę brawurowa opinia. Pomysł, temat utworu - jak najbardziej. Wykonanie - kółko literackie w prowincjonalnym liceum...
  
  3 lata
  - 3 2
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  To trochę brawurowa opinia. Pomysł, temat utworu - jak najbardziej. Wykonanie - kółko literackie w prowincjonalnym liceum...
  Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2020-11-26 13:33
  
  powieść to totalana amatorszczyzna, na szczeście z tego badziewia dało się coś wyciągnąć. (1)
  
  3 lata
  - 1 3
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Regulamin dodawania opinii
  - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
    2020-11-26 13:51
    
    Literacko powieść
    
    to rzeczywiście II-III liga. Sama jednak idea, pomysł, aby opowiedzieć o tym niezwykłym budynku, jego mieszkańcach, aspektach socjologicznych falowca jest ciekawa.
    Spektakl przeciętny, ale zastanawiam się, dlaczego teatry tak właśnie nie funkcjonują. Płatny dostęp do spektaklu i nie będzie trzeba prosić wujka Glińskiego o pieniążki.
    
    ...
    3 lata
    
    1 0
    
    Twoja opinia
    
    Zmień treść
    
    to rzeczywiście II-III liga. Sama jednak idea, pomysł, aby opowiedzieć o tym niezwykłym budynku, jego mieszkańcach, aspektach socjologicznych falowca jest ciekawa. Spektakl przeciętny, ale zastanawiam się, dlaczego teatry tak właśnie nie funkcjonują. Płatny dostęp do spektaklu i nie będzie trzeba prosić wujka Glińskiego o pieniążki.
    Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2020-11-26 09:25

winda zatrzymująca się na co drugiej klatce :) ?? No super chetnie sie przejade :) A moze to tam jest kolejka linowa ?

3 lata
- 2 10
Twoja opinia

Zmień treść

Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2020-11-26 09:25

Bibliofil

Czytałem książkę , polecam

Mòl książkowy .
3 lata
- 7 0
Twoja opinia

Zmień treść

Czytałem książkę , polecam
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2020-11-26 09:14

I bardzo dobrze.

3 lata
- 1 0
Twoja opinia

Zmień treść

Regulamin dodawania opinii