Szkocka Królewska Akademia Muzyki i Dramatu
Glasgow, Szkocja
„Sen nocy letniej”
reż. Joyce Deans
OBSADA:
Puk: Kimberly Shoniker
Tytania/ Hipolita: Lisa Gardner
Oberon/ Tezeusz: Matthew Barker
Demetriusz/ Dudka: Andrew Glen
Hermia/ Głodniak: Laura Donnelly
Helena/ Ryjek: Anna Andresen
Lyzander/ Pigwa: Graeme Rooney
Egeusz/ Spodek: Kristian Hart
„Oko poety biega w szczytnym szale
Z nieba do ziemi, a z ziemi do nieba;
I gdy zarysy nieznanych przedmiotów
Mkną z wyobraźni, w ciało je obleka
Pióro poety, nadając marzeniom
Miejsce, nazwisko i tło rzeczywiste.
Z taką to siłą działa wyobraźnia,
Że byle tylko w radość się podniosła,
Już widzi zaraz tej radości posła,
Lub gdy ją w nocy nagle strach nawiedzi,
Natychmiast krzaki przetwarza w niedźwiedzi.”
Odwieczni wrogowie i młodzi kochankowie, wróżki (duszki) i zwyczajni śmiertelnicy, możnowładcy oraz rzemieślnicy, rządy prawa i szaleństwa miłości: oto najczęściej grana i najbardziej lubiana z komedii Szekspira, wielowątkowa perełka wśród Jego sztuk, która nie wymaga przedstawiania. Oczywiście, jest to komedia, ale zwroty akcji – erotyczne i romantyczne, ponętne i niepokojące – są rodzajem podróży z i do Lasu Ardeńskiego, ucieleśnienia istotnych cech snu. Z energią kolejki górskiej sztuka wnika w sfery podświadomości, zamieniając potencjalną tragedię w czystą farsę a wieczną miłość w trwałą nienawiść zaledwie w mgnieniu oka.
W końcu, po gorączkowym pomieszaniu szyków miłosnych, pomiędzy kochankami nastaje zgoda. W świetle dnia triumfuje lecząca moc prawdziwej miłości, szczere zamiary i magia samej sztuki.
Glasgow, Szkocja
„Sen nocy letniej”
reż. Joyce Deans
OBSADA:
Puk: Kimberly Shoniker
Tytania/ Hipolita: Lisa Gardner
Oberon/ Tezeusz: Matthew Barker
Demetriusz/ Dudka: Andrew Glen
Hermia/ Głodniak: Laura Donnelly
Helena/ Ryjek: Anna Andresen
Lyzander/ Pigwa: Graeme Rooney
Egeusz/ Spodek: Kristian Hart
„Oko poety biega w szczytnym szale
Z nieba do ziemi, a z ziemi do nieba;
I gdy zarysy nieznanych przedmiotów
Mkną z wyobraźni, w ciało je obleka
Pióro poety, nadając marzeniom
Miejsce, nazwisko i tło rzeczywiste.
Z taką to siłą działa wyobraźnia,
Że byle tylko w radość się podniosła,
Już widzi zaraz tej radości posła,
Lub gdy ją w nocy nagle strach nawiedzi,
Natychmiast krzaki przetwarza w niedźwiedzi.”
Odwieczni wrogowie i młodzi kochankowie, wróżki (duszki) i zwyczajni śmiertelnicy, możnowładcy oraz rzemieślnicy, rządy prawa i szaleństwa miłości: oto najczęściej grana i najbardziej lubiana z komedii Szekspira, wielowątkowa perełka wśród Jego sztuk, która nie wymaga przedstawiania. Oczywiście, jest to komedia, ale zwroty akcji – erotyczne i romantyczne, ponętne i niepokojące – są rodzajem podróży z i do Lasu Ardeńskiego, ucieleśnienia istotnych cech snu. Z energią kolejki górskiej sztuka wnika w sfery podświadomości, zamieniając potencjalną tragedię w czystą farsę a wieczną miłość w trwałą nienawiść zaledwie w mgnieniu oka.
W końcu, po gorączkowym pomieszaniu szyków miłosnych, pomiędzy kochankami nastaje zgoda. W świetle dnia triumfuje lecząca moc prawdziwej miłości, szczere zamiary i magia samej sztuki.
