Rodzinne sekrety skryte w mroku przeszłości - o książce "Skazy" Izabeli Żukowskiej

Łukasz Rudziński

11 grudnia 2014 (artykuł sprzed 9 lat)

Opinie (13)

W każdej rodzinie doszukać się można wstydliwych sekretów, które według starszych przedstawicieli rodu nigdy nie powinny ujrzeć światła dziennego. Jeśli to sprawy błahe, pół biedy. Gorzej, jeśli w znacznym stopniu wpłyną one na nasze życie a ich odkrycie uświadomi nam, że przez całe życie tkwiliśmy w błędzie. Tak jest z bohaterką książki "Skazy" - Kati Hollenbach-Winckler, która odkrywa straszną prawdą o swojej rodzinie, gdy niewiele już można zmienić.

"Skazy" Izabeli Żukowskiej, wydawnictwo Prószyński i S-ka, Warszawa 2014. Cena: 30-35 zł.

Izabela Żukowska w książce "Skazy" porusza się po współczesnym Gdańsku, Wolnym Mieście Gdańsk, a niekiedy również po pruskim, kupieckim Danzig nad Motllau z końca XVIII wieku. Autorka wprowadza jednoznaczny podział - główna (i zarazem najciekawsza) część akcji dzieje w okresie międzywojennym. Opowieści o tych czasach zamyka w rozdziałach nazwanych 1919-1933, ich konsekwencje odczuwalne są w czasach współczesnych (2013, z nielicznymi odniesieniami do młodości Kati, czyli roku 1980), zaś zalążków skomplikowanej i dramatycznej historii rodowej Hollenbachów autorka szuka w 1793 roku. Podział ten ułatwia rozeznanie czytelnikowi. W czasach współczesnych towarzyszymy Kati, w latach międzywojennych śledzimy losy babci Kati - Nenny i jej rodziny (szczególnie siostry bliźniaczki Hetty), by niekiedy cofnąć się do samego początku rodu Hollenbachów.

Kati rozpoczyna poszukiwania rodzinnych tajemnic przez przypadek. Po śmierci babci porządkuje jej rzeczy osobiste. Znajduje starą tajemniczą fotografię, na której babcia Jadwiga pozuje z bliźniaczo podobną dziewczynką. Siostrą bliźniaczką, o istnieniu której bohaterka wcześniej nie wiedziała. Nowy wątek rodzinny fascynuje Kati. Podejmuje udaną próbę odnalezienia siostry zmarłej babci. Spotkanie ze staruszką Henriettą Hollenbach odmienia życie Kati.

Izabela Żukowska skrywane przez lata tajemnice rodziny Kati odkrywa przed czytelnikiem stopniowo. Na pierwszy rzut oka to przeciętna polska rodzina. Trop, jakim podąża bohaterka, pozwala dostrzec rysy na wyidealizowanym wizerunku rodziny Kati. Zanurzając się głębiej w rodzinne opowieści o czasach dzieciństwa Nenny i Hetty, Kati poznaje świat dotąd zupełnie sobie obcy, który jest przecież częścią jej tożsamości. W tych poszukiwaniach napotyka jednak na niezrozumiały opór matki. Podobnie jak kilkadziesiąt lat wcześniej bliźniaczki Nenna i Hetty konfrontowały się z apodyktyzmem ojca Ernsta i matki Margaret.

Prowadzona trzytorowo narracja napisana jest wartkim językiem. Niezwykła rodzinna saga wciąga czytelnika jak kryminał. Choć to przede wszystkim dramat obyczajowy, w którym sekundujemy Kati podczas samodzielnego odkrywania rodzinnej przeszłości, to jednak dzięki licznym i szczegółowym odniesieniom do topografii przedwojennego Gdańska, książka z pewnością zaciekawi miłośników historii. Tym bardziej, że autorka podjęła się rzadkiej próby opisania początków nazizmu w Wolnym Mieście Gdańsk, opierając się na faktach.

Izabela Żukowska poza atrakcyjnym literacko i mądrze opisanym wątkiem historyczno-rodzinnym dotyka jeszcze jednej istotnej kwestii. Rodzinne tabu, tytułowe skazy, dotyczą przecież w jakimś stopniu niemal każdej rodziny. Brak szczerej rozmowy na trudne tematy w skrajnym przypadku może doprowadzić do katastrofy. Warto więc tę ciekawą literaturę potraktować również jako przestrogę.

Łukasz Rudzińskirecenzje@trojmiasto.pl

Opinie (13)

Sortowanie
- Od najstarszych
- Od najnowszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2014-12-11 09:08

Siostra mojego ojca (3)

Studiując na medycynie zauważyła u siebie inną grupę krwi niż u swoich rodziców.
Po 30 latach dowiedziała sie ze po porodzie jej matka zmarła a ojca nikt nie zna.
A ze były to czasy powojenne przyszli do babci i spytali sie czy nie chcą córki ?
Bez dłuższego namysłu przygarnęli na pół żyjące dziecko i zrobili wszystko by było kochane jak własne. Po wyjściu prawdy na jaw ciotka się bardzo zmieniła
i chyba do końca życia miała ból w sercu ze to wszystko tak sie poukładało .

Ku pamięci Henryki Fortuny.
9 lat
- 13 2
Twoja opinia

Zmień treść

Studiując na medycynie zauważyła u siebie inną grupę krwi niż u swoich rodziców. Po 30 latach dowiedziała sie ze po porodzie jej matka zmarła a ojca nikt nie zna. A ze były to czasy powojenne przyszli do babci i spytali sie czy nie chcą córki ? Bez dłuższego namysłu przygarnęli na pół żyjące dziecko i zrobili wszystko by było kochane jak własne. Po wyjściu prawdy na jaw ciotka się bardzo zmieniła i chyba do końca życia miała ból w sercu ze to wszystko tak sie poukładało .
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2014-12-11 10:19
  
  jaka ciotka? (1)
  
  9 lat
  - 0 5
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Regulamin dodawania opinii
  - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
    2014-12-11 10:35
    
    Siostra ojca dla dzieci to ciocia.
    
    9 lat
    
    4 2
    
    Twoja opinia
    
    Zmień treść
    
    Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2014-12-11 10:19
  
  hmm... ja uważam, że nie należy nigdy ukrywać przed dzieckiem prawdy, że zostało adoptowane. Chociaż myślę, że to może być trudne...
  
  9 lat
  - 9 1
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  hmm... ja uważam, że nie należy nigdy ukrywać przed dzieckiem prawdy, że zostało adoptowane. Chociaż myślę, że to może być trudne...
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2014-12-11 10:20

Rodzinne tabu, tytułowe skazy, dotyczą przecież każdej rodziny? (4)

Panie Redaktorze, dlaczego każdej?

9 lat
- 9 5
Twoja opinia

Zmień treść

Panie Redaktorze, dlaczego każdej?
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2014-12-11 10:25
  
  nie kazdej nie kaazdej (1)
  
  mow za siebie.
  ale ksiazke polecam jako studium karmy
  
  9 lat
  - 3 2
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  mow za siebie. ale ksiazke polecam jako studium karmy
  Regulamin dodawania opinii
  - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
    2014-12-11 14:45
    
    nie kaazdej nie kaaaazdej
    
    nie spiewaaaj
    
    9 lat
    
    0 0
    
    Twoja opinia
    
    Zmień treść
    
    nie spiewaaaj
    Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2014-12-11 20:44
  
  bo każda rodzina składa się z ludzi, a ludzie z różnych uczuć, z różnych uczynków...
  
  9 lat
  - 1 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  bo każda rodzina składa się z ludzi, a ludzie z różnych uczuć, z różnych uczynków...
  Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2014-12-12 13:41
  
  Redaktor chyba ma rację. Ja jako leciwa dama dowiedziałam się , że gdzieś tam mam wujka , bo dziadek wykonał skok w bok. Tajemnica i tyle w temacie.
  
  realistka
  9 lat
  - 0 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Redaktor chyba ma rację. Ja jako leciwa dama dowiedziałam się , że gdzieś tam mam wujka , bo dziadek wykonał skok w bok. Tajemnica i tyle w temacie.
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2014-12-11 11:37

Nigdy dość książek z Gdańskiem, czy Pomorzem w tle.

Oby lepiej napisana, niż proza pana Schmandta.

auto Graf
9 lat
- 5 0
Twoja opinia

Zmień treść

Oby lepiej napisana, niż proza pana Schmandta.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2014-12-11 20:41

(2)

Bardzo ciekawy jest temat międzypokoleniowego przekazu traum - o tym, że traumy , takie jak np wojenne, potrzebują trzech pokoleń by zostać "strawione" i co ciekawe trochę jak rak traumy psychiczne przeskakują jedno pokolenie tak więc ludzie dziś 30, 40 letni mogą bardziej psychicznie odczuwać traumy wojenne dziadków niż ich rodzice. Zainteresowanych odsyłam do artykułu w necie "było, nie minęło - międzypokoleniowy przekaz traum".

9 lat
- 2 0
Twoja opinia

Zmień treść

Bardzo ciekawy jest temat międzypokoleniowego przekazu traum - o tym, że traumy , takie jak np wojenne, potrzebują trzech pokoleń by zostać "strawione" i co ciekawe trochę jak rak traumy psychiczne przeskakują jedno pokolenie tak więc ludzie dziś 30, 40 letni mogą bardziej psychicznie odczuwać traumy wojenne dziadków niż ich rodzice. Zainteresowanych odsyłam do artykułu w necie "było, nie minęło - międzypokoleniowy przekaz traum".
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2014-12-11 20:43
  
  a czy będzie promocja książki i spotkanie z autorką? w bibliotece w manhatanie bywają takowe spotkania i bardzo je lubię:)
  
  9 lat
  - 0 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  a czy będzie promocja książki i spotkanie z autorką? w bibliotece w manhatanie bywają takowe spotkania i bardzo je lubię:)
  Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2014-12-11 21:45
  
  a czy będzie spotkanie z autorką i możliwość uzyskania autografu na książce?
  
  9 lat
  - 0 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  a czy będzie spotkanie z autorką i możliwość uzyskania autografu na książce?
  Regulamin dodawania opinii