Ciało filmu" to wystawa prezentująca blisko 90 portretów ludzi odpowiedzialnych za dzisiejszą kinematografię światową. To opowieść o spotkaniach fotografa z reżyserkami i reżyserami, aktorkami i aktorami oraz ze światowej sławy twórcami filmowymi, których obraz w krótkich sesjach zapisał autor zdjęć - Rafał Placek.
Podobne wydarzenia
6 lutego - 30 kwietnia 2024
Gdańsk,
Biblioteka Gdańska PAN
Wstęp wolny
16 kwietnia - 4 maja 2024, godz. 11:00 - 18:00
Gdynia,
Gdyńskie Centrum Filmowe
Wstęp wolny
Kuratorka wystawy: Małgorzata Taraszkiewicz-Zwolicka
Współpraca: Maja Bieńkowska
Mamy więc istną mozaikę charakterów, temperamentów i postaw. Portrety powstawały w zawrotnym tempie festiwalowego czasu, pomiędzy pokazami, spotkaniami autorskimi, lekcjami mistrzowskimi i wywiadami. Można by sądzić, że powstały raczej reporterskie ujęcia, a nie studyjne dzieło. A jednak! W każdej z wybranych do wystawy prac widać skupienie jej autora i modelki/modela. Artysta przez ostatnie 15 lat podczas różnych festiwali filmowych zrealizował setki portretów, do każdego wydarzenia wybrał inny model działania: od monochromatycznej zabawy z symboliką i gry atrybutami całych postaci, poprzez wydobywanie twarzy modeli z mroku aż po rozświetlone barwne portrety w planie amerykańskim.
Podczas tworzonych blisko 10 lat czarno-białych hotelowych sesji w ramach festiwalu Nowe Horyzonty Rafał Placek inscenizował plan, niemniej to od modeli zależało, jak daleko dadzą się nakłonić do zagrania wymyślonej przez fotografa roli. Są tu więc brawurowe portrety wizjonerskiego Petera Greenewaya zagarniającego przestrzeń i widza swoją dłonią, pozbawionego twarzy Daniela Patricka Carbone, amerykańskiego reżysera i producenta (którego twarz pokrywają plasterki szynki). Widzimy norweską reżyserkę i aktywistkę walczącą o prawa kobiet Anję Breien prezentującą pop-artową chustę niczym św. Weronika, ale i wyciszoną legendarną francuską reżyserkę Agnes Vardy, która ze swą charakterystyczną fryzurą tworzy jakby część instalacji z okrągłych foteli na hotelowym dachu. W komunikacji z filmowcami to fotograf był reżyserem planu i obrazu. Z wyczuciem stylu, wrażliwością i poczuciem humoru odwrócił naturalną dla filmowców (szczególnie reżyserek i reżyserów) sytuację. Fotograf zagląda w oczy portretowanych jak przyjaciel. Większość z nich pozwala na tę interakcję, ale i na wkroczenie głębiej, zajrzenie do mroków czy niepokojów, które ich - artystów napędzają.
Do stworzenia portretów reżyserów i reżyserek filmowych zrzeszonych w Gildii Reżyserów Polskich fotograf wybrał zupełnie inną stylistykę. Barwne klasyczne portrety postaci w szerszym planie, zdecydowane mocne spojrzenia m.in. Łukasza Rondudy czy Xawerego Żuławskiego to wizerunki reprezentacyjne. Dużo bardziej intymne, choćby przez bliskość twarzy i obiektywu, są fotografie aktorów z Festiwalu Off Plus Camera w Krakowie z 2013 roku. Niesamowite i przejmujące spojrzenie legendarnego aktora niemieckiego Udo Kiera czy bezpośrednie, ciepłe, a jednocześnie silne kobiece wejrzenie Melissy Leo - amerykańskiej laureatki Oscara z 2010 roku.
Od sześciu lat Rafał Placek fotografuje gwiazdy największego i najważniejszego dla polskiej kinematografii wydarzenia, jakim jest Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Wybiera jasne neutralne tło i ponownie zaprasza swych znakomitych modeli i modelki do nawiązania relacji. Jak udaje mu się uwolnić energię pomnikowych wręcz postaci, jak Jerzy Stuhr czy Jadwiga Jankowska-Cieślak, pozostanie tajemnicą. Dla nas, widzów, stworzył panteon wspaniałych osobowości, pełnych wewnętrznego wigoru (Arkadiusz Jakubik), światła (Magdalena Cielecka), delikatności (Magdalena Piekorz) czy - w innym wypadku - głębokiego cienia (Marcin Wrona). W 22 portretach z Gdyni przyglądamy się wspaniałym osobowościom, które małymi gestami opowiadają historię, stwarzają indywidualną dramaturgię, której właśnie po nich się spodziewamy. To prace, w których fotograf pokazuje swoje mistrzostwo, a jednocześnie daje odbiorcom szansę na upewnienie się co do mocy podziwianych postaci, siły ich wyobraźni, odzwierciedlonej w filmach, które kształtują naszą wrażliwość. Gest ukrycia twarzy za burzą włosów Małgorzaty Szumowskiej pozostawia, jak jej filmy, tajemnicę. Rozciągająca policzek Agnieszka Smoczyńska w pewien sposób prezentuje także tę drugą, dziwną część świata, którą opowiada w swoich magiczno-realistycznych filmach.
Repertuar środków, wybór znanych bohaterów fotografii - to wszystko ma znaczenie, ale największą siłą prac Rafała Placka jest wyraźnie widoczne wsłuchanie się w modela, modelkę. Wyszukanie w ich zachowaniu indywidualnego tempa, dostosowanie się do osobliwego rytmu modela, tak by stworzyć prawdziwy portret całej postaci. Portret ciała z jego przyzwyczajeniami, mikrogestami i szczegółami, które wyznaczają indywidualizm osobowości.
O artyście:
Rafał Placek, fotograf, absolwent Wydziału Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego im. Krzysztofa Kieślowskiego, od 10 lat mieszkaniec Gdańska.
Zawodowe fotografowanie rozpoczął jeszcze w erze analogowej, gdy pracował w lokalnej gazecie "Jastrząb" wydawanej w Jastrzębiu Zdroju, gdzie wówczas mieszkał. Po ukończeniu studiów współpracował z wieloma agencjami reklamowymi, czasopismami oraz z PAP, tworzył też fotografię biznesową i przemysłową, m.in. dla spółek WIG 20, jak i dla Giełdy Papierów Wartościowych.
Od 2009 roku portretuje ludzi filmu i teatru, pracuje przy festiwalach: Nowe Horyzonty, American Film Festiwal, OFF Camera, Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni czy Festiwal Szekspirowskim w Gdańsku - dzięki czemu w swoim dorobku posiada portrety ponad trzystu osobistości filmu z całego świata.
Fascynuje go również miejsce, w którym żyje, w szczególności morze i związany z nim przemysł, czemu daje wyraz w projekcie zimnemorze.pl.
Współpraca: Maja Bieńkowska
Mamy więc istną mozaikę charakterów, temperamentów i postaw. Portrety powstawały w zawrotnym tempie festiwalowego czasu, pomiędzy pokazami, spotkaniami autorskimi, lekcjami mistrzowskimi i wywiadami. Można by sądzić, że powstały raczej reporterskie ujęcia, a nie studyjne dzieło. A jednak! W każdej z wybranych do wystawy prac widać skupienie jej autora i modelki/modela. Artysta przez ostatnie 15 lat podczas różnych festiwali filmowych zrealizował setki portretów, do każdego wydarzenia wybrał inny model działania: od monochromatycznej zabawy z symboliką i gry atrybutami całych postaci, poprzez wydobywanie twarzy modeli z mroku aż po rozświetlone barwne portrety w planie amerykańskim.
Podczas tworzonych blisko 10 lat czarno-białych hotelowych sesji w ramach festiwalu Nowe Horyzonty Rafał Placek inscenizował plan, niemniej to od modeli zależało, jak daleko dadzą się nakłonić do zagrania wymyślonej przez fotografa roli. Są tu więc brawurowe portrety wizjonerskiego Petera Greenewaya zagarniającego przestrzeń i widza swoją dłonią, pozbawionego twarzy Daniela Patricka Carbone, amerykańskiego reżysera i producenta (którego twarz pokrywają plasterki szynki). Widzimy norweską reżyserkę i aktywistkę walczącą o prawa kobiet Anję Breien prezentującą pop-artową chustę niczym św. Weronika, ale i wyciszoną legendarną francuską reżyserkę Agnes Vardy, która ze swą charakterystyczną fryzurą tworzy jakby część instalacji z okrągłych foteli na hotelowym dachu. W komunikacji z filmowcami to fotograf był reżyserem planu i obrazu. Z wyczuciem stylu, wrażliwością i poczuciem humoru odwrócił naturalną dla filmowców (szczególnie reżyserek i reżyserów) sytuację. Fotograf zagląda w oczy portretowanych jak przyjaciel. Większość z nich pozwala na tę interakcję, ale i na wkroczenie głębiej, zajrzenie do mroków czy niepokojów, które ich - artystów napędzają.
Do stworzenia portretów reżyserów i reżyserek filmowych zrzeszonych w Gildii Reżyserów Polskich fotograf wybrał zupełnie inną stylistykę. Barwne klasyczne portrety postaci w szerszym planie, zdecydowane mocne spojrzenia m.in. Łukasza Rondudy czy Xawerego Żuławskiego to wizerunki reprezentacyjne. Dużo bardziej intymne, choćby przez bliskość twarzy i obiektywu, są fotografie aktorów z Festiwalu Off Plus Camera w Krakowie z 2013 roku. Niesamowite i przejmujące spojrzenie legendarnego aktora niemieckiego Udo Kiera czy bezpośrednie, ciepłe, a jednocześnie silne kobiece wejrzenie Melissy Leo - amerykańskiej laureatki Oscara z 2010 roku.
Od sześciu lat Rafał Placek fotografuje gwiazdy największego i najważniejszego dla polskiej kinematografii wydarzenia, jakim jest Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Wybiera jasne neutralne tło i ponownie zaprasza swych znakomitych modeli i modelki do nawiązania relacji. Jak udaje mu się uwolnić energię pomnikowych wręcz postaci, jak Jerzy Stuhr czy Jadwiga Jankowska-Cieślak, pozostanie tajemnicą. Dla nas, widzów, stworzył panteon wspaniałych osobowości, pełnych wewnętrznego wigoru (Arkadiusz Jakubik), światła (Magdalena Cielecka), delikatności (Magdalena Piekorz) czy - w innym wypadku - głębokiego cienia (Marcin Wrona). W 22 portretach z Gdyni przyglądamy się wspaniałym osobowościom, które małymi gestami opowiadają historię, stwarzają indywidualną dramaturgię, której właśnie po nich się spodziewamy. To prace, w których fotograf pokazuje swoje mistrzostwo, a jednocześnie daje odbiorcom szansę na upewnienie się co do mocy podziwianych postaci, siły ich wyobraźni, odzwierciedlonej w filmach, które kształtują naszą wrażliwość. Gest ukrycia twarzy za burzą włosów Małgorzaty Szumowskiej pozostawia, jak jej filmy, tajemnicę. Rozciągająca policzek Agnieszka Smoczyńska w pewien sposób prezentuje także tę drugą, dziwną część świata, którą opowiada w swoich magiczno-realistycznych filmach.
Repertuar środków, wybór znanych bohaterów fotografii - to wszystko ma znaczenie, ale największą siłą prac Rafała Placka jest wyraźnie widoczne wsłuchanie się w modela, modelkę. Wyszukanie w ich zachowaniu indywidualnego tempa, dostosowanie się do osobliwego rytmu modela, tak by stworzyć prawdziwy portret całej postaci. Portret ciała z jego przyzwyczajeniami, mikrogestami i szczegółami, które wyznaczają indywidualizm osobowości.
O artyście:
Rafał Placek, fotograf, absolwent Wydziału Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego im. Krzysztofa Kieślowskiego, od 10 lat mieszkaniec Gdańska.
Zawodowe fotografowanie rozpoczął jeszcze w erze analogowej, gdy pracował w lokalnej gazecie "Jastrząb" wydawanej w Jastrzębiu Zdroju, gdzie wówczas mieszkał. Po ukończeniu studiów współpracował z wieloma agencjami reklamowymi, czasopismami oraz z PAP, tworzył też fotografię biznesową i przemysłową, m.in. dla spółek WIG 20, jak i dla Giełdy Papierów Wartościowych.
Od 2009 roku portretuje ludzi filmu i teatru, pracuje przy festiwalach: Nowe Horyzonty, American Film Festiwal, OFF Camera, Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni czy Festiwal Szekspirowskim w Gdańsku - dzięki czemu w swoim dorobku posiada portrety ponad trzystu osobistości filmu z całego świata.
Fascynuje go również miejsce, w którym żyje, w szczególności morze i związany z nim przemysł, czemu daje wyraz w projekcie zimnemorze.pl.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy