Co można zrobić w kraju, który większości kojarzy się z terroryzmem? Na przykład wybrać się tam na rowerze, by przekonać się, jak bardzo pozory mylą i jak wygląda rzeczywistość, a później opisać to w książce. "Pocztówki z Iranu" Tomasza Larczyńskiego każdemu, kto miał okazję poznać niezwykły w swoich sprzecznościach Iran, wydadzą się książką dziwnie znajomą. Inni zaś dostaną do ręki pozycję usiłującą uchwycić fenomen tego kraju.
2018-12-12 23:10
A to świetna teza... Mi np. z terroryzmem kojarzą się sr*ny Zjednoczone, które Panu Autorowi zaszczepily skojarzenie Iranu z terroryzmem. Jednak łatwo jest manipulować ludźmi zgodnie z goebbelsowska zasada że kłamstwo powtórzone sto razy staje się prawda
2018-12-13 10:52
2018-12-14 10:58
jak polskie ruchy, faszystowskie...
Zależy komu się co opłaca, to tak nazywa...
2018-12-14 11:26
niby czemu gdy Marsz Niepodległości zaczął być frekwencyjnym sukcesem, organizatorzy zabronili na nim faszystowskich symboli i gestów? Tak na zaś?
2018-12-14 12:10
poza tym przejęcie sematyki nie oznacza przejęcia ideologii. A ta też nie jest jednoznaczna. Nawet przejęcie ideologii nie oznacza wystąpienia zjawiska. Korzenie tego co się wydarzyło w pierwszej połowie ubiegłego wieku w Niemczech są wstydliwie ukrywane i chociażby te przesłanki nie wskazują na mozliwość odtworzenia sytuacji w innej rzeczywistości.
Posługujemy się jedynie kalkami z przeszłości i emocjami a nie definicjami i analizami.
Tak jak "święte oburzenie" na niezbyt finezyjną prowokację autora recenzji.
2018-12-13 19:06
Większość ludzi zna świat i jego sytuację z telewizora. I do takiej "opinii" czy "tezy" odwołuje się autor recenzji, może niezbyt zgrabnie budując napięcie.
Poza tym, każdemu może się kojarzyć cokolwiek na cokolwiek i tylko prychologowie dorabiają do tego znaczenie...
2018-12-13 09:03
Nie ma w Iranie czegoś takiego jak oddzielne miejsca dla kobiet i mężczyzn. Są miejsca mieszane i dla kobiet.
Podróżując komunikacją miejską ww Iranie, np. metrem to kobieta wybiera gdzie chce podróżować! Ma ten przywilej wyboru wagonu damskiego ale nie musi z niego korzystać. W sytuacji, w której podróżuje ona w towarzystwie męskim wygodniej jej zająć miejsce w przedziale mieszanym.
W godzinach szczytu w mieszanej części metra panuje istny tłok i ścisk, a co za tym idzie konieczność zbyt bliskiego obcowania z innymi podróżnymi. To dla nikogo nie jest komfortowe. Wtedy można wręcz pozazdrościć kobietom z damskiego, niezatłoczonego zazwyczaj wagonu!
W komunikacji dalekobieżnej nie ma żadnych podziałów. Obowiązują miejscówki i to w zupełności wystarcza.
Autorowi artykułu pomyliło się z krajami sunnickimi np Arabią Saudyjską, gdzie faktycznie kobieta traktowana jest w sposób przedmiotowy.
Iran pod tym względem jest zupełnie inny i bliższy Polsce. Kobieta w Iranie ma bardzo duże prawa porównując z innymi państwami...
2018-12-14 11:19
"oddzielne miejsca dla kobiet i mężczyzn" - "miejsca mieszane i dla kobiet."...
Czy "miejsce dla kobiet" nie jest miejscem oddzielnym? Tak jak oddzielnym miejscem dla kobiet (z "małym" wyjątkiem) jest harem? ;)
Autorowi nic sie nie pomyliło. Celowo odwołuje się do stereotypowego postrzegania tego miejsca na ziemi przez przeciętnego mieszkańca Europy. Ukształowanego przez przekaz medialny. Rzeczywistość Iranu, którego historia dotknęła (szczególnie ostatnio) wielością przemian i przewrotów, można podsumować jako: "Bogu świeczkę a diabłu ogarek".
Wskazywane przez Ciebie przypadki są zbieżne z wrażeniami wielu osób, w tym równiez autora książki. Nic a w szczególności w Persji nie jest oczywiste i czarno-białe. I wcale nie musi być efektem oficjalnej wykładni prawa czy obyczaju.
2018-12-12 22:17
Ale nie zdecydowałem się napisać o tym książki.
2018-12-14 10:14
Może znajdzie sie w tym coś ekscytującego. Bo przecież nie tylko fakty ale i wrażenia są ważne. Oraz forma, która może czytelnika porwać...
2018-12-13 06:17
Zastanów się ,może jednak warto napisać,musiało być to traumatyczne przeżycie,warto o tym porozmawiać.
2018-12-12 23:54
2018-12-12 22:41
Brawo! Postawa godna naśladowania.
2018-12-12 21:44
Odwiedziłam Iran w tym roku i ich wartością dodaną są właśnie ludzie, mieszkańcy. Nasza polska gościnność może się schować przy ich stosunku do obcych. Przez to, że są od kilku dekad odcięci od świata, są przeszczesliwi, że ktoś ich kraj odwiedza i są gotowi zrobić naprawdę wszystko dla turysty. Jeszcze ciągle nie traktują przyjezdnych jak bankomaty i są niesamowicie serdeczni. Chęć pomocy, bez często jakiegokolwiek znajomości języka angielskiego, jest rozbrajajaca :). W przyszłym roku koniecznie powtórzę tą wyprawę.
2018-12-13 23:43
Jak się objawia?
2018-12-13 23:52
Tylko że już jej tutaj ze świecą szukać.
I może dlatego tak nas szokuje zachowanie tubylców w obcych nam stronach...
2018-12-12 20:38
Pozwole się nie zgodzić z tą tezą, wiele razy byłem w Iranie i w odróżnieniu od krajów arabskich kobiety w Iranie cieszą się dużym szacunkiem, w autobusach też siadają gdzie chcą pomimo zasady o separacji nikt tego już nie egzekwuje przynajmniej w dużych miastach w tych bardziej konserwatywnych miejscach być może tak jeszcze jest ale nie wszędzie...
2018-12-12 21:55
musiał wpier... modna tezę, zgodna z linią aktywistów.
Także byłem w Iranie i potwierdzam, że do Arabów ma równie daleko jak Szwecja. Do tego nie jest to jednorodna zhomogenizowana kultura
2018-12-13 22:23
2018-12-13 19:36
Celowo tu cytowany, aby stworzyć kontrast do treści książki.
Trzeba używać cudzysłowia lub robić przypisy aby być zrozumianym?
2018-12-12 23:10
"Nie o tym jest książka, ale napiszę coś od siebie, bo to teraz taki modny i chętnie poruszany temat".
2018-12-13 19:45
Jeśli powstaje w Teheranie lub innym dużym mieście, to jest lub może być całkowicie odmienne od impresji wyniesionych z prowincji i/lub miejsc oddalonych czy separowanych od obcokrajowców.
A taka jest większość terenu Iranu.
Poza tym, autor recenzji puścił "perskie oko", cytując potoczne rozumienie spraw wspierane obcą polityką przekazywaną przez media. Taka "licencia poetica ", chyba nietrafiona...
2018-12-12 22:54
Widać nie wszędzie bywasz... w bardzo wielu miejscach Iranu takie kwestie są wciąż restrykcyjnie przestrzegane. Dotyczy to oczywiście miejsc kultu, ale też komunikacji miejskiej (np. autobusów lokalnych). Ten kraj się europeizuje, ale bardzo powoli. Pewnie uciekła Ci też cała batalia o to, aby kobiety mogły wejść na stadion oglądając mecze reprezentacji Iranu na żywo oraz kibicować jej razem z mężczyznami przed telebimami. Dotąd były za to aresztowane przez policję. Sam kraj polecam, ale bycie kobietą tam, choćby turystką, to przeżycie bardzo niestandardowe. :)
2018-12-13 06:12
"Aresztowane" a nie aresztowane przez policję. Wybrałem się z dziewczyną na mecz finałowy Pucharu Iranu, nie znając oczywiście panujących tam zasad. Na sam widok kobiety pod stadionem wszystkim skoczyło ciśnienie, okazało się że paniom na trybuny męskiego meczu piłkarskiego wstęp wzbroniony. Narzeczona została "aresztowana" , posadzona w wygodnym fotelu w budynku ochrony przed TV i przez 90min częstowana owocami i napojami oraz zabawiana dykteryjkami. Na koniec długo i serdecznie przepraszali nas, że na razie takie są zasady i życzyli jak najlepszych wrażeń z dalszej podróży..
2018-12-13 19:32
tak właśnie to wygląda, "zakazy zakazami a żyć trzeba". Niekoniecznie trzeba zabijać czy aresztować ale jeśli "nieposłuszeństwo" może zagrozić "status quo", to się tego "status" broni.
Bo nie zaprzeczysz, że zakaz został wyegzekwowany?
I pewnie próbowano go ominąć, licząc na staust obcokrajowca?
2018-12-13 09:15
2018-12-13 09:04
Nie cierpię tego typu pseudo podróżniczych grafomańskich wypocin. Jak tylko ktoś wyjechał dalej niż za Warszawę natychmiast musi o tym napisać książkę. Ludzie! Wiele razy dałam się na to nabrać, niestety zwykle są to mega gnioty, a ich autorzy robią z siebie podróżników na miarę Kolosa.
2018-12-13 19:59
Niż pewien gdańszczanin, który z finansowym wsparciem miasta usiłował (dla rekordu) przepłynąć Morze Czerwone na windsurferze. Ledwie uszedł z życiem z powodu braku przygotowania, znajomości realiów, kondycji.
Książka moze się podobać lub nie. Od tego jest. Zależy co kto szuka a autor we wstępie oswiadcza, że to nie przewodnik i wręcz miejsc znanych z przewodników (niewielu) nie wspomina. To zapis impresji związanych z obecnościa autora w odmiennym i znanym jedynie z podręczników, miejscu.
Ponieważ bardzo lubie taki sposób podrózowania a z braku czasu nie mogę samodzielnie podjąć takiego przedsięwzięcia, jestem wdzięczny autorowi za podzielenie się wrażeniami. Po gdy może będę miał czas, to to miejsce będzie już zupełnie inne...
2018-12-13 12:33
Zastanawiam się, czy autor tego artykułu pisząc o Iranie jako kraju kojarzącym się z terroryzmem i kobietach ponoć będących obywatelami drugiej kategorii, popisał się swoją ignorancją, czy polityczną poprawnością? A może jedno i drugie?
2018-12-13 19:00
A inaczej "mordy" przyklejonej temu krajowi przez niektóre wpływowe kręgi. Co wskazuje na metody kreacji rzeczywistości i kierowania interesami. Iran faktycznie był zaliczony do "państw terrorystycznych" a wiza tego państwa mogła powodować problemy na niektórych granicach.
Może niezbyt zgrabnie autor to ujął, skoro tyle głosów "oburzenia". Albo czytelnik niezbyt wyrobiony i nie dostrzegł "perskiego" (sic!) oka.
Przywołanie tego stereotypu jest, myślę, zabiegiem celowym aby podkreślić podstawowe doznanie jakie stara się przekazać autor książki. Na każde pytanie o ten kraj można odpowiedzieć: " i tak, i nie"... Tym bardziej, że relacja dotyczy całkowicie niestereotypowego sposobu podróży i dotknięcia miejsc, które przemysł turystyczny a czasem jakikolwiek przemysł, nie dotknął. I właśnie to "perskie oko" puszaczane przez Persję... Czyli "świat, światem a żyć trzeba"...
Nic nie jest takie jak uwielbiają mieć podane miłosnicy tabelek, wskaźników i czarnobiałych sytuacji. Nic nie wygląda tak, jak pokazują to żurnale biur podróży. Dlatego podobala mi się ta relacja, zbieżna z moimi wrażeniami z podobnych przedsięwzięć, w których również staram się dotknąć dnia codziennego zwykłych ludzi. Może faktycznie ludzie lubią filmy, które znają?
Rozumiem jednak, ze nie dla każdego jest to interesujące.
2018-12-13 14:42
Ani jedno, ani drugie. Autor recenzji wie o czym pisze. Nie rozumiem w jakim celu komentatorzy swoje domniemania traktują jak wyrocznię.
2018-12-12 16:53
Wycieczka fajna pogoda ładna no ale najlepiej wspominam piramidy piękne duże kolosy jak oni zbudowali sfinks też ładny i godny polecenia moi drodzy i kochani
2018-12-12 17:27
ja za to byłem w Egipcie , tam są podobne budynki
2018-12-12 21:17
Ja budowałem piramidy
2018-12-13 12:11
2018-12-12 22:19
Bo ja
2018-12-12 21:54
pewne rzeczy się nie zmieniają niezależnie od czasów
2018-12-12 18:06
egipcjanie skopiowali te budynki od majów. widziałem program jak to krecili na żywo
2018-12-12 17:35
coś tobie się powaliło.
2018-12-12 21:54
przestaniesz być zdziwiony światem
2018-12-12 22:46
W Iranie kobiety nie są i nigdy nie były " obywatelkami drugiej kategorii ". Znam Iran dobrze i Pan Larczyński w swoich podróżach też poznał trochę i dlatego z książki Larczyńskiego " się tego nie nie dowiemy".
Pana Łukasza Rudzińskiego zapraszam do poszerzenia swojej wiedzy o Iranie, a najlepiej do odwiedzin tego wspaniałego kraju. Wtedy przekona się, ilu szefów to kobiety , mające pod sobą pracowników mężczyzn , że np. szefowa urzędu celnego w Astarze (granica Irańsko -azebejdzańska) jest kobietą, że 60 % studentek to kobiety .... itd itp
2018-12-13 10:56
Już sam początek krytycznego akapitu: "Czego w tej książce brakuje? Przede wszystkim informacji, których autor i zarazem bohater dwóch samodzielnych wypraw nie mógł za bardzo pozyskać, czyli tego, jak traktowana jest w tej kulturze kobieta." wskazuje, że jest to wstawione na siłę. Skoro autor nie mógł takich informacji pozyskać to jakim cudem miał o tym pisać? To, że jakieś zagadnienie nie jest poruszone nie jest chyba wadą, chyba że zakładamy że książka miała opisać cały Iran, od A do Z.
2018-12-13 10:25
Absolutnie sie zgadzam
2018-12-13 08:51
teraz to każdy temat musi koniecznie przybrać gębę politycznie ukierunkowaną tj. wszędzie piszą tylko jak traktują kobiety ( z założeniem, że w Europie i USA wspaniale, a wszędzie indziej źle ) albo czy prawa mniejszości seksualnych nie są pogwałcone. Z jednym i drugim naprawdę przestańcie pajace, bo to mdlące jest
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
Najbardziej prestiżowa i najwyższa nagroda dla dramatopisarzy przyznawana jest w:
