Teatr PIAN, Polska (Gdańsk)
Przejście
Spektakl o poszukiwaniu przejścia. Gdzie znajduje się ten portal, przez który można dostać się na lepszą stronę samego siebie? Jak go znaleźć i w jaki sposób przejść tam, gdzie nie będzie już naszych własnych ograniczeń. Co zrobić, aby uwolnić się z nałożonych sobie samym niepotrzebnych pęt i zanurzyć się wreszcie w pięknie istnienia.
W spektaklu występuje osoba zamknięta w więzieniu codzienności, chcąca bardzo, jak my wszyscy, móc w sposób naturalny zrealizować swoje pragnienia. Na drodze realizacji zatrzymują ją jej własne uwarunkowania. Jak automat stoi i czeka jak na przejściu dla pieszych na zielone światło. Towarzyszy temu znane wszystkim napięcie narzucone z zewnątrz kiedy wreszcie będzie to zielone i będzie można ruszyć. Postać zauważa w końcu więzienie w jakim sama się znalazła i postanawia nie czekać dłużej na symboliczną zmianę świateł na zielone. Likwiduje hamujące ją czerwone światło towarzyszące jej przez większość życia i wreszcie może przejść na drugą stronę, swoją lepszą drugą stronę, tam gdzie może spełniać swoje pragnienia.
Częścią naszego życia jest pragnienie. Stanowi siłę napędową, można powiedzieć że może lepszą niż ambicja, bardziej pozytywną. Dążymy do zrealizowania tego czego pragniemy. Lecz nie jest łatwo. Dlaczego? Co zamyka nam drogę do realizacji pragnień. Często, a nawet można powiedzieć zawsze my sami. Uwarunkowani wychowaniem, oceną społeczną poczuciem ograniczenia. Pragniemy wyzwolić się z więzienia konwenansów, smutku, zahamowań, myślenia o przykrościach jakie mogą nas spotkać, że coś może się nie udać coś złego może się nam przydarzyć. Przejdźmy i zostawmy to wszystko po drugiej stronie ulicy i nie wracajmy już więcej do tego. Dajmy sobie zielone światło w życiu.
---
Teatr Pian, Izabela Terek Jopkiewicz
Praca teatralna założycielki teatru trwa od 1989 roku. Poprzez młodzieżowe teatry ruchu, pantomimę, uliczny Teatr Snów, Teatr Cinema, Theater Aspik autorka - Izabela Terek Jopkiewicz w 2012 roku dotarła do punktu, w którym w Gdańsku powstał Teatr Pian. Swoje bogate doświadczenie zdobyte podczas pracy w wielu projektach w kraju i za granicą pragnie wykorzystać do prowadzenia dialogu z publicznością. Sztukę teatru traktuje jako doskonałe medium do nawiązywania żywej wymiany myśli i emocji, jako zachętę do otworzenia i zajrzenia przez nasze wewnętrzne drzwi, których zajęci codziennością nie mamy czasu otwierać.
Dopełnieniem jednoosobowych spektakli Teatru Pian jest pieczołowicie przygotowywana scenografia. Dzięki niej widz może łatwiej wejść w atmosferę kreowanego świata. Jest to nasza rzeczywistość, ale jednak jakby trochę inna. Poprzez użycie w odmienny sposób niż zwykle dobrze znanych przedmiotów wprowadza widza w pewną celową dezorientację. Robi to jedynie po to, aby wytrącić z konwencjonalnego toku myślenia wiążącego się z przyzwyczajeniem. Wtedy dopiero możliwe jest przyjrzenie się od nowa, w świeży sposób temu, co znamy.
Izabela Terek Jopkiewicz - magister sztuki, plastyk, animator kultury, od 25 lat zajmuje się teatrem. Na co dzień prowadzi zajęcia z ekspresji plastycznej i teatralnej z dziećmi. Realizuje spektakle dziecięce w przestrzeniach zamkniętych oraz akcje happeningowe na terenie otwartym z uwzględnieniem idei site specific. Bierze udział w projektach teatralnych w kraju i za granicą. Uczestniczy w wystawach zbiorowych, organizuje artystyczne spotkania edukacyjne dla szkół i wydarzenia kulturalne dla szerokiej rzeszy odbiorców na terenie Trójmiasta. Stypendystka miasta Gdańska i Bremy. W 2012 otrzymała nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska za pracę plastyczno-teatralną z dziećmi.
Przejście
Spektakl o poszukiwaniu przejścia. Gdzie znajduje się ten portal, przez który można dostać się na lepszą stronę samego siebie? Jak go znaleźć i w jaki sposób przejść tam, gdzie nie będzie już naszych własnych ograniczeń. Co zrobić, aby uwolnić się z nałożonych sobie samym niepotrzebnych pęt i zanurzyć się wreszcie w pięknie istnienia.
W spektaklu występuje osoba zamknięta w więzieniu codzienności, chcąca bardzo, jak my wszyscy, móc w sposób naturalny zrealizować swoje pragnienia. Na drodze realizacji zatrzymują ją jej własne uwarunkowania. Jak automat stoi i czeka jak na przejściu dla pieszych na zielone światło. Towarzyszy temu znane wszystkim napięcie narzucone z zewnątrz kiedy wreszcie będzie to zielone i będzie można ruszyć. Postać zauważa w końcu więzienie w jakim sama się znalazła i postanawia nie czekać dłużej na symboliczną zmianę świateł na zielone. Likwiduje hamujące ją czerwone światło towarzyszące jej przez większość życia i wreszcie może przejść na drugą stronę, swoją lepszą drugą stronę, tam gdzie może spełniać swoje pragnienia.
Częścią naszego życia jest pragnienie. Stanowi siłę napędową, można powiedzieć że może lepszą niż ambicja, bardziej pozytywną. Dążymy do zrealizowania tego czego pragniemy. Lecz nie jest łatwo. Dlaczego? Co zamyka nam drogę do realizacji pragnień. Często, a nawet można powiedzieć zawsze my sami. Uwarunkowani wychowaniem, oceną społeczną poczuciem ograniczenia. Pragniemy wyzwolić się z więzienia konwenansów, smutku, zahamowań, myślenia o przykrościach jakie mogą nas spotkać, że coś może się nie udać coś złego może się nam przydarzyć. Przejdźmy i zostawmy to wszystko po drugiej stronie ulicy i nie wracajmy już więcej do tego. Dajmy sobie zielone światło w życiu.
---
Teatr Pian, Izabela Terek Jopkiewicz
Praca teatralna założycielki teatru trwa od 1989 roku. Poprzez młodzieżowe teatry ruchu, pantomimę, uliczny Teatr Snów, Teatr Cinema, Theater Aspik autorka - Izabela Terek Jopkiewicz w 2012 roku dotarła do punktu, w którym w Gdańsku powstał Teatr Pian. Swoje bogate doświadczenie zdobyte podczas pracy w wielu projektach w kraju i za granicą pragnie wykorzystać do prowadzenia dialogu z publicznością. Sztukę teatru traktuje jako doskonałe medium do nawiązywania żywej wymiany myśli i emocji, jako zachętę do otworzenia i zajrzenia przez nasze wewnętrzne drzwi, których zajęci codziennością nie mamy czasu otwierać.
Dopełnieniem jednoosobowych spektakli Teatru Pian jest pieczołowicie przygotowywana scenografia. Dzięki niej widz może łatwiej wejść w atmosferę kreowanego świata. Jest to nasza rzeczywistość, ale jednak jakby trochę inna. Poprzez użycie w odmienny sposób niż zwykle dobrze znanych przedmiotów wprowadza widza w pewną celową dezorientację. Robi to jedynie po to, aby wytrącić z konwencjonalnego toku myślenia wiążącego się z przyzwyczajeniem. Wtedy dopiero możliwe jest przyjrzenie się od nowa, w świeży sposób temu, co znamy.
Izabela Terek Jopkiewicz - magister sztuki, plastyk, animator kultury, od 25 lat zajmuje się teatrem. Na co dzień prowadzi zajęcia z ekspresji plastycznej i teatralnej z dziećmi. Realizuje spektakle dziecięce w przestrzeniach zamkniętych oraz akcje happeningowe na terenie otwartym z uwzględnieniem idei site specific. Bierze udział w projektach teatralnych w kraju i za granicą. Uczestniczy w wystawach zbiorowych, organizuje artystyczne spotkania edukacyjne dla szkół i wydarzenia kulturalne dla szerokiej rzeszy odbiorców na terenie Trójmiasta. Stypendystka miasta Gdańska i Bremy. W 2012 otrzymała nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska za pracę plastyczno-teatralną z dziećmi.
