Poławiacze pereł
Georges Bizet
Trzyaktowa opera Georges'a Bizeta w reżyserii Tomasza Podsiadłego. Wzruszająca, pełna wielkich namiętności, historia dozgonnej przyjaźni wystawionej na wielką próbę. Tłem opowieści jest mała wioska rybacka na dalekim Cejlonie.
Początkowo dzieło Bizeta nie spotkało się ze zbyt entuzjastycznym przyjęciem widzów, po latach jednak stało się, obok "Carmen", najpopularniejszym utworem kompozytora, które wciąż gości na deskach największych teatrów operowych.
Streszczenie libretta:
Akt I
Cejlońska plaża. Poławiacze pereł kończą stawianie namiotów. Rytualne święto, które poprzedza sezon połowów, trwa w najlepsze. Rybacy tańczą i śpiewają, aby za sprawą muzyki wygonić złe duchy. Na głównego przywódcę wioski wybrany zostaje Zurga. Nadir, jego przyjaciel, dołącza do grupy, powracając z dalekiej wyprawy. Młodzieńcy, których łączy niezwykle silna więź, wspólnie wspominają kapłankę Candi, Leilę, w której obaj byli niegdyś zakochani. Młodzieńcy jednak deklarują, że ich przyjaźń jest najważniejsza, ślubują więc, że wyrzekają się miłości do pięknej kobiety.
Do brzegu zbliża się łódź, wioząca kapłana Nurabada z Leilą, młodą dziewczyną, której śpiew ma chronić wioskę i rybaków przed gniewem fal. W podziękowaniu za okazaną opiekę Leila otrzymuje od mieszkańców wioski najpiękniejszą perłę.
Leila składa przed wodzem wioski przysięgę ślubów czystości, za których złamanie grozić jej będzie śmierć. Kapłanka zakryta jest grubym welonem zasłaniającym całą jej twarz, jednak Nadir rozpoznaje ukochaną i na nowo odżywa w nim uczucie. Leila również poznaje przystojnego łowczego, jednak decyduje się wypełnić powierzone jej zadanie. Wznosi modły do Brahmy, aby ten pomógł jej uchronić lud przed klęskami.
Akt II
W ruinach indiańskiej świątyni Leila odpoczywa po wyczerpującym dniu. Towarzyszy jej kapłan Nurabad, który nieustannie przypomina dziewczynie o jej zobowiązaniach. Aby udowodnić swoją lojalność, młoda kobieta opowiada o ryzyku, które kiedyś powzięła, aby ratować nieznajomego. Ten w zamian podarował jej naszyjnik, z którym nigdy się nie rozstaje.
Wkrótce Nurabad opuszcza Leilę, aby w samotności odpoczęła. Ten moment wykorzystuje Nadir, który zakrada się do ukochanej. Oboje wiedzą, że jeśli ich romans zostanie odkryty, zostaną straceni. Wtem miłosne uniesienia przerywa kapłan, który prowadzi kochanków przed oblicze Zurgi. Wódz początkowo pragnie darować winy dwojgu młodym, jednak gdy z twarzy dziewczyny opada welon i Zurga odkrywa, kim jest kapłanka, z wściekłości skazuje oboje na śmierć. Wydarzeniom towarzyszy intensywna burza, która dla mieszkańców wioski wydaje się być zemstą obrażonego morza.
Akt III
Namiot Zurgi. Wódz pochłonięty jest przez posępne rozmyślania. Z jednej strony przepełnia go wściekłość spowodowana zdradą przyjaciela i kobiety, którą kocha, z drugiej zaś jest zrozpaczony, że to właśnie on musi oboje wydać na śmierć. Potajemnie przybywa do niego Leila, błagając by ocalił Nadira, a zgładził tylko ją. Jednak miłość, którą czuje do Nadira, tylko zwiększa zazdrość i gniew Zurgi. Widzą, że jej błagania nie przynoszą efektów, zrozpaczona Leila daje Zurdze swój naszyjnik i prosi go, by zabrał go matce po jego śmierci. Zurga natychmiast rozpoznaje biżuterię i przypomina sobie przyrzeczenie dane tej, która niegdyś uratował mu życie. Postanawia więc spłacić dług i uratować dwoje kochanków.
W wiosce trwają przygotowania do egzekucji, u stóp posągu Brahmy wznoszony jest stos. Naraz po horyzoncie zaczyna rozprzestrzeniać się czerwony blask. Aby rozproszyć i usunąć rybaków czekających na egzekucję dwóch zdrajców, Zurga podpalił wioskę. Indianie rozpierzchają się w nieładzie, a Zurga wykorzystuje zamieszanie i umożliwia Leili i Nadirowi ucieczkę. Ostatecznie pozostaje sam ze zdewastowaną wioską i utraconą miłością.
Kierownictwo muzyczne: Jarosław Szemet
Reżyseria: Tomasz Podsiadły
Scenografia, kostiumy: Agnieszka Szewczyk
Przygotowanie chóru: Waldemar Górski
Ruch sceniczny: Wojciech Warszawski, Izabela Sokołowska-Boulton
Asystent reżysera: Magdalena Szlawska
Wystąpią:
Nadir: Zbigniew Malak
Zurga: Nikola Mijailović/ Tomasz Rak
Nurabad: Piotr Lempa
Leila - Maria Domżał/ Magdalena Chmielecka
Chór Opery Bałtyckiej
Orkiestra Opery Bałtyckiej
Georges Bizet
Trzyaktowa opera Georges'a Bizeta w reżyserii Tomasza Podsiadłego. Wzruszająca, pełna wielkich namiętności, historia dozgonnej przyjaźni wystawionej na wielką próbę. Tłem opowieści jest mała wioska rybacka na dalekim Cejlonie.
Początkowo dzieło Bizeta nie spotkało się ze zbyt entuzjastycznym przyjęciem widzów, po latach jednak stało się, obok "Carmen", najpopularniejszym utworem kompozytora, które wciąż gości na deskach największych teatrów operowych.
Streszczenie libretta:
Akt I
Cejlońska plaża. Poławiacze pereł kończą stawianie namiotów. Rytualne święto, które poprzedza sezon połowów, trwa w najlepsze. Rybacy tańczą i śpiewają, aby za sprawą muzyki wygonić złe duchy. Na głównego przywódcę wioski wybrany zostaje Zurga. Nadir, jego przyjaciel, dołącza do grupy, powracając z dalekiej wyprawy. Młodzieńcy, których łączy niezwykle silna więź, wspólnie wspominają kapłankę Candi, Leilę, w której obaj byli niegdyś zakochani. Młodzieńcy jednak deklarują, że ich przyjaźń jest najważniejsza, ślubują więc, że wyrzekają się miłości do pięknej kobiety.
Do brzegu zbliża się łódź, wioząca kapłana Nurabada z Leilą, młodą dziewczyną, której śpiew ma chronić wioskę i rybaków przed gniewem fal. W podziękowaniu za okazaną opiekę Leila otrzymuje od mieszkańców wioski najpiękniejszą perłę.
Leila składa przed wodzem wioski przysięgę ślubów czystości, za których złamanie grozić jej będzie śmierć. Kapłanka zakryta jest grubym welonem zasłaniającym całą jej twarz, jednak Nadir rozpoznaje ukochaną i na nowo odżywa w nim uczucie. Leila również poznaje przystojnego łowczego, jednak decyduje się wypełnić powierzone jej zadanie. Wznosi modły do Brahmy, aby ten pomógł jej uchronić lud przed klęskami.
Akt II
W ruinach indiańskiej świątyni Leila odpoczywa po wyczerpującym dniu. Towarzyszy jej kapłan Nurabad, który nieustannie przypomina dziewczynie o jej zobowiązaniach. Aby udowodnić swoją lojalność, młoda kobieta opowiada o ryzyku, które kiedyś powzięła, aby ratować nieznajomego. Ten w zamian podarował jej naszyjnik, z którym nigdy się nie rozstaje.
Wkrótce Nurabad opuszcza Leilę, aby w samotności odpoczęła. Ten moment wykorzystuje Nadir, który zakrada się do ukochanej. Oboje wiedzą, że jeśli ich romans zostanie odkryty, zostaną straceni. Wtem miłosne uniesienia przerywa kapłan, który prowadzi kochanków przed oblicze Zurgi. Wódz początkowo pragnie darować winy dwojgu młodym, jednak gdy z twarzy dziewczyny opada welon i Zurga odkrywa, kim jest kapłanka, z wściekłości skazuje oboje na śmierć. Wydarzeniom towarzyszy intensywna burza, która dla mieszkańców wioski wydaje się być zemstą obrażonego morza.
Akt III
Namiot Zurgi. Wódz pochłonięty jest przez posępne rozmyślania. Z jednej strony przepełnia go wściekłość spowodowana zdradą przyjaciela i kobiety, którą kocha, z drugiej zaś jest zrozpaczony, że to właśnie on musi oboje wydać na śmierć. Potajemnie przybywa do niego Leila, błagając by ocalił Nadira, a zgładził tylko ją. Jednak miłość, którą czuje do Nadira, tylko zwiększa zazdrość i gniew Zurgi. Widzą, że jej błagania nie przynoszą efektów, zrozpaczona Leila daje Zurdze swój naszyjnik i prosi go, by zabrał go matce po jego śmierci. Zurga natychmiast rozpoznaje biżuterię i przypomina sobie przyrzeczenie dane tej, która niegdyś uratował mu życie. Postanawia więc spłacić dług i uratować dwoje kochanków.
W wiosce trwają przygotowania do egzekucji, u stóp posągu Brahmy wznoszony jest stos. Naraz po horyzoncie zaczyna rozprzestrzeniać się czerwony blask. Aby rozproszyć i usunąć rybaków czekających na egzekucję dwóch zdrajców, Zurga podpalił wioskę. Indianie rozpierzchają się w nieładzie, a Zurga wykorzystuje zamieszanie i umożliwia Leili i Nadirowi ucieczkę. Ostatecznie pozostaje sam ze zdewastowaną wioską i utraconą miłością.
Kierownictwo muzyczne: Jarosław Szemet
Reżyseria: Tomasz Podsiadły
Scenografia, kostiumy: Agnieszka Szewczyk
Przygotowanie chóru: Waldemar Górski
Ruch sceniczny: Wojciech Warszawski, Izabela Sokołowska-Boulton
Asystent reżysera: Magdalena Szlawska
Wystąpią:
Nadir: Zbigniew Malak
Zurga: Nikola Mijailović/ Tomasz Rak
Nurabad: Piotr Lempa
Leila - Maria Domżał/ Magdalena Chmielecka
Chór Opery Bałtyckiej
Orkiestra Opery Bałtyckiej
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
