Fanfarowym brzmieniem cynków, na których podczas koncertu finałowego zagrali muzycy z zespołu Les Traversees Baroques, zakończyła się siódma edycja Festiwalu Goldbergowskiego. Znakomici wykonawcy, ciekawy program oraz bogate instrumentarium sprawiły, że publiczność uczestnicząca w koncertach od 7 do 16 września bawiła się świetnie.
Na festiwalu poświęconym gdańskiemu klawesyniście Johannowi Gottliebowi Goldbergowi nie mogło zabraknąć wariacji, które według krążącej legendy zadedykował mu J.S. Bach. Jako
pierwszy, podczas koncertu inauguracyjnego, autorską wersję "Wariacji Goldbergowskich" zaprezentował amerykański pianista Dan Tepfer. Już założenie projektu było interesujące - jazzowe improwizacje jako repetycja każdej z bachowskich wariacji. Realizacja przeszła jednak oczekiwania publiczności. Tepfer wykonywał wariacje z zaangażowaniem godnym Beethovenowskiej "Appassionaty", a swoim inspiracjom, choć oparł je na środkach techniki wariacyjnej zastosowanych przez Bacha, nadał zaskakującą oprawę brzmieniową.
Na scenie zobaczyliśmy artystę totalnego, pochłoniętego grą do tego stopnia, że wszystko co dookoła zdawało się nie mieć dla niego znaczenia. Dan Tepfer grał jak w transie, czym zahipnotyzował publiczność.
Wielkim wydarzeniem był występ
Andreasa Staiera, jednego z najlepszych klawesynistów na świecie. Artysta wykonał "Wariacje Goldbergowskie" w formie najwierniejszej muzycznemu zapisowi, prezentując zarazem maksimum możliwości brzmieniowych klawesynu. Aria zabrzmiała również na carillonie Ratusza Głównego Miasta, a wykonała ją dla festiwalowej publiczności
Monika Kaźmierczak.
Podczas tegorocznej edycji Festiwalu Goldbergowskiego odbyła się prapremiera utworu, który choć został napisany przed kilkuset laty, do tej pory nie był wykonywany w Polsce. Pasję według św. Mateusza, autorstwa Johanna Balthasara Christiana Freislicha, wykonali
Goldberg Baroque Ensemble pod dyrekcją
Andrzeja Mikołaja Szadejki oraz soliści. Ciekawe kreacje stworzyli tenor
Georg Poplutz oraz niezwykle ekspresyjna sopranistka
Julia Kirchner. Znakomicie spisała się również orkiestra, której prowadzenie, z uwagi na nie najlepszy warsztat dyrygenta i widoczny brak porozumienia z muzykami, przejęła na siebie koncertmistrzyni
Jonanna Huszcza. Najsłabszym ogniwem tego koncertu było wykonanie partii chóralnych. Zabrakło precyzji, która przy śpiewaniu tekstu w języku niemieckim jest niezbędna. Dość problematyczna była również akustyka, przez co uwidaczniały się dysproporcje brzmieniowe.
nie słucham, ponieważ jej nie lubię
19%
nigdy nie słyszałem(łam) muzyki dawnej
10%
European Union Baroque Orchestra, prowadzona przez
Margaret Faultless, zachwyciła festiwalową publiczność wykonaniem Suity Orkiestrowej nr 4 D-dur BWV 1069 J.S. Bacha, "Muzyki na wodzie" G.F. Telemanna oraz utworu pod tym samym tytułem skomponowanego przez G.F. Haendla. Precyzja wykonania, stylowość, wyważenie brzmienia między wszystkimi grupami instrumentów a do tego radość, z jaką muzycy wykonywali swoje partie sprawiły, że koncert EUBO nie tylko słuchało, ale i oglądało się z wielką przyjemnością.
Festiwal Goldbergowski był także okazją do zgłębienia wiedzy na temat muzyki w dawnym Gdańsku. Podczas panelu naukowego dr
Alina Ratkowska, dyrektor festiwalu, przybliżyła sylwetkę Johanna Jeremiasa du Graina, autora jedynych koncertów klawesynowych, jakie w całości przetrwały do naszych czasów.
Jerzy Marian Michalak przedstawił sylwetki gdańskich muzyków żyjących w XVII i XVIII wieku, dr
Alina Mądry opowiedziała o dawnych instrumentach muzycznych, jakie przetrwały do naszych czasów a dr
Danuta Popinigis, poprzedzając koncert na carillonie Ratusza Starego Miasta, opowiedziała o samym instrumencie jak i repertuarze, jaki był wykonywany na carillonie historycznym. Choć wszystkie prelekcje były niezwykle ciekawe, ze względu na ograniczenia czasowe przedstawione zostały w zbyt skondensowanej formie.
VII edycję Festiwalu Goldbergowskiego bez wątpienia należy zaliczyć do udanych. Zaproszono muzyków światowej klasy, których nieczęsto można posłuchać w Polsce. W repertuarze znalazły się utwory znane, jak na przykład "Wariacje Goldbergowskie" czy "Muzyka na wodzie", jednakże zaprezentowane w zupełnie nowym brzmieniu. Mieliśmy okazję posłuchać również utworów wykonywanych znacznie rzadziej, jak np. repertuar na dwie viole da gamba, zaprezentowany przez duet
Vittorio Ghielmi i
Rodney Prada . Publiczność była urzeczona, a każdy z koncertów kończył się gromkimi brawami.
Zasadniczym minusem była akustyka w prezbiterium
kościoła św. Trójcy. O ile sprawdzała się w przypadku koncertów o małym natężeniu dźwięku, w przypadku występów większych (i głośniejszych) zespołów pogłos sprawiał, że zamiast muzyki słychać było jedną wielką plamę brzmieniową. Być może podczas kolejnej edycji warto by było poszukać miejsca bardziej odpowiedniego, ponieważ przy takiej akustyce - mimo wysiłków muzyków - słuchaczom serwuje się produkt niepełnowartościowy. A szkoda.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
