Na spotkaniu Rafał Placek autor prezentowanych na wystawie fotografii i jej kuratorka Małgorzata Taraszkiewicz-Zwolicka przybliżą widzom kulisy powstawania prezentowanych czarno-białych i barwnych fotografii, specyfikę pracy fotografa studyjnego i metody pracy z osobami publicznymi takimi jak kreatorzy wyobraźni, filmowcami, artystami wizualnymi i muzykami.
Podobne wydarzenia
sobota, godz. 12:00 - 13:00
Gdańsk,
Muzeum Bursztynu
Wstęp wolny
6 lutego - 30 kwietnia 2024
Gdańsk,
Biblioteka Gdańska PAN
Wstęp wolny
"Ciało filmu" to wystawa prezentująca blisko 90 portretów ludzi odpowiedzialnych za dzisiejszą
kinematografię światową. To opowieść o spotkaniach fotografa z reżyserkami i reżyserami, aktorkami
i aktorami oraz ze światowej sławy twórcami filmowymi, których obraz w krótkich sesjach zapisał
autor zdjęć - Rafał Placek. Mamy więc istną mozaikę charakterów, temperamentów i postaw.
Rafał Placek fotografuje ludzi kina od ponad dekady, głównie w czasie wydarzeń filmowych, ale także we własnym studio. Choć portrety powstają w zawrotnym tempie - pomiędzy projekcjami, spotkaniami autorskimi i wywiadami - widać, że fotograf potrafi umiejętnie wsłuchać się w portretowaną osobę. W tym tkwi siła jego prac.
Placek stosuje różne modele działania: od zabawy z symboliką i atrybutami postaci, poprzez wydobywanie twarzy modeli z mroku, aż po rozświetlone barwne portrety w planie amerykańskim. Fotograf staje się reżyserem planu. Z klasą, wrażliwością i poczuciem humoru wchodzi w relację z portretowanymi reżyserami i reżyserkami.
Większość z nich otwiera się tę interakcję i pozwala zajrzeć w głąb siebie. Dzięki temu powstają zarówno portrety brawurowe (np. portret Petera Greenawaya), jak i wyciszone (Agnes Vardy). Gdy fotograf skraca dystans, udaje mu się uchwycić tajemniczość aktorów i aktorek (Udo Kier). Gdy sięga po dalszy plan, pokazuje ich reprezentacyjność. Fotografując wizjonerki i wizjonerów, tworzy panteon osobowości pełnych wewnętrznego wigoru, ale także delikatności (Magdalena Piekorz) lub głębokiego cienia. Dostosowuje się do osobliwego rytmu modela, by stworzyć portret ciała z jego przyzwyczajeniami i mikrogestami, które wyznaczają indywidualizm
kinematografię światową. To opowieść o spotkaniach fotografa z reżyserkami i reżyserami, aktorkami
i aktorami oraz ze światowej sławy twórcami filmowymi, których obraz w krótkich sesjach zapisał
autor zdjęć - Rafał Placek. Mamy więc istną mozaikę charakterów, temperamentów i postaw.
Rafał Placek fotografuje ludzi kina od ponad dekady, głównie w czasie wydarzeń filmowych, ale także we własnym studio. Choć portrety powstają w zawrotnym tempie - pomiędzy projekcjami, spotkaniami autorskimi i wywiadami - widać, że fotograf potrafi umiejętnie wsłuchać się w portretowaną osobę. W tym tkwi siła jego prac.
Placek stosuje różne modele działania: od zabawy z symboliką i atrybutami postaci, poprzez wydobywanie twarzy modeli z mroku, aż po rozświetlone barwne portrety w planie amerykańskim. Fotograf staje się reżyserem planu. Z klasą, wrażliwością i poczuciem humoru wchodzi w relację z portretowanymi reżyserami i reżyserkami.
Większość z nich otwiera się tę interakcję i pozwala zajrzeć w głąb siebie. Dzięki temu powstają zarówno portrety brawurowe (np. portret Petera Greenawaya), jak i wyciszone (Agnes Vardy). Gdy fotograf skraca dystans, udaje mu się uchwycić tajemniczość aktorów i aktorek (Udo Kier). Gdy sięga po dalszy plan, pokazuje ich reprezentacyjność. Fotografując wizjonerki i wizjonerów, tworzy panteon osobowości pełnych wewnętrznego wigoru, ale także delikatności (Magdalena Piekorz) lub głębokiego cienia. Dostosowuje się do osobliwego rytmu modela, by stworzyć portret ciała z jego przyzwyczajeniami i mikrogestami, które wyznaczają indywidualizm
Filmy