Na wystawie zorganizowanej we współpracy z Biurem Miejskiego Konserwatora Zabytków w Sopocie pokażemy przedmioty, które pierwotnie stanowiły wyposażenie wnętrz sopockich mieszkań, a obecnie znajdują się w posiadaniu Biura Konserwatora Zabytków w Sopocie, Muzeum Sopotu i osób prywatnych.
Zadaniem wystawy jest uświadomienie historycznej wartości obiektów, które znajdują się w większości sopockich budynków i wpłynięcie na dbałość o nie w przyszłości. Zamysłem twórców ekspozycji jest wzbudzenie zainteresowania lokalną architekturą, kształtowanie właściwego podejścia do elementów historycznych wnętrz i promowanie należytej opieki nad obiektami zabytkowymi.
Układ urbanistyczno-krajobrazowy miasta Sopotu został wpisany do rejestru zabytków 12 lutego 1979 r. Wpisem został objęty prawie cały obszar miasta, z wyjątkiem małego fragmentu dzielnicy Brodwino oraz niewielkiego terenu na granicy Gdańska z Sopotem.
Ochrona konserwatorska zabytkowych układów urbanistycznych oznacza ochronę prawną wszystkich znajdujących się na tym obszarze obiektów i polega m.in. na zachowaniu historycznego rozplanowania oraz kompozycji przestrzennej miasta, w szczególności zachowaniu rozplanowania placów i ulic, linii zabudowy i wysokości budynków oraz użytych do ich budowy materiałów, jak również utrzymaniu właściwych proporcji i relacji przestrzennych zespołu.
Wpis układu urbanistyczno-krajobrazowego miasta do rejestru zabytków nie chroni wnętrz obiektów. Taki rodzaj ochrony zapewnia wpis konkretnego budynku do Rejestru Zabytków Województwa Pomorskiego.
We wnętrzach kamienic i willi zachowały się oryginale elementy: kominki, piece, stolarka, posadzki, poręcze, klamki, sztukaterie, tapety, witraże. Brak ochrony konserwatorskiej w latach powojennych, negatywny stosunek do architektury o rodowodzie niemieckim oraz brak świadomości traconego dziedzictwa to główne powodu utraty cennych elementów wyposażenia wnętrz podczas prowadzonych prac remontowych w II połowie XX w.
Wystawa pod patronatem Narodowego Instytutu Dziedzictwa.
Układ urbanistyczno-krajobrazowy miasta Sopotu został wpisany do rejestru zabytków 12 lutego 1979 r. Wpisem został objęty prawie cały obszar miasta, z wyjątkiem małego fragmentu dzielnicy Brodwino oraz niewielkiego terenu na granicy Gdańska z Sopotem.
Ochrona konserwatorska zabytkowych układów urbanistycznych oznacza ochronę prawną wszystkich znajdujących się na tym obszarze obiektów i polega m.in. na zachowaniu historycznego rozplanowania oraz kompozycji przestrzennej miasta, w szczególności zachowaniu rozplanowania placów i ulic, linii zabudowy i wysokości budynków oraz użytych do ich budowy materiałów, jak również utrzymaniu właściwych proporcji i relacji przestrzennych zespołu.
Wpis układu urbanistyczno-krajobrazowego miasta do rejestru zabytków nie chroni wnętrz obiektów. Taki rodzaj ochrony zapewnia wpis konkretnego budynku do Rejestru Zabytków Województwa Pomorskiego.
We wnętrzach kamienic i willi zachowały się oryginale elementy: kominki, piece, stolarka, posadzki, poręcze, klamki, sztukaterie, tapety, witraże. Brak ochrony konserwatorskiej w latach powojennych, negatywny stosunek do architektury o rodowodzie niemieckim oraz brak świadomości traconego dziedzictwa to główne powodu utraty cennych elementów wyposażenia wnętrz podczas prowadzonych prac remontowych w II połowie XX w.
Wystawa pod patronatem Narodowego Instytutu Dziedzictwa.
Filmy