"Sztuka rozstania - kiedy prawo idzie w parze z psychologią" to książka dla rozstających się osób i profesjonalistów zajmujących się rozstaniami i rozwodami oraz dla tych, którzy chcieliby poszerzyć swoją świadomość prawną i społeczną w zakresie relacji międzyludzkich. To efekt wieloletniej pracy prawnej i psychologicznej autorki - Honoraty Janik-Skowrońskiej, twórczyni nurtu prawno-psychologicznego, z którą rozmawiamy o jej doświadczeniach oraz o problemach, jakie opisuje w swojej książce.
Recenzje książek z Trójmiasta
Miłość w czasach koronawirusa. Co z randkami w internecie?
"Alienacja rodzicielska to nadużywanie władzy rodzicielskiej oraz molestowanie mentalne dziecka, polegające na uniemożliwianiu lub utrudnianiu kontaktu dziecka z drugim rodzicem i jego rodziną"Zjawisku alienacji rodzicielskiej poświęcam cały rozdział. Alienacja rodzicielska przybiera różne formy - fizyczne (np. niewypuszczanie dziecka do drugiego rodzica) oraz emocjonalne (szantaż emocjonalny, wywoływanie konfliktu lojalności). Alienacja rodzicielska jest dość dużym problemem, jaki zauważyłam w sytuacji rozstania rodziców. Temat ten również poruszaliśmy na konferencji w Maladze, gdzie specjaliści z całego świata wypowiadali się, w jaki sposób wygląda to w ich krajach oraz jakie rozwiązania należy przyjąć, aby zminimalizować to zjawisko. Z pewnością należy uświadamiać ludzi. Mówić, czym jest alienacja rodzicielska, jakie niesie za sobą skutki, jak można jej zapobiec. Nieodłącznym elementem zapobiegającym alienacji rodzicielskiej jest precyzyjne, jasne określenie zasad opieki nad dzieckiem po rozstaniu rodziców. Oboje rodzice mają obowiązki związane z opieką nad dzieckiem.
Księgarnie w Trójmieście
"Ideą opieki współdzielonej jest wspólne, świadome rodzicielstwo, które z założenia ma pozwolić zbudować i utrwalać w dziecku poczucie bezpieczeństwa oraz szacunku, zarówno do siebie, rodziców, jak i świata zewnętrznego"Opieka współdzielona ma na celu wspólne sprawowanie opieki nad dzieckiem przez oboje rodziców i ma bardzo dużo plusów. Dziecko ma realną szansę być wychowywanie i czerpać z obojga rodziców - mimo że żyją oni w rozłączeniu. Jak obserwuję, takiej formy opieki jest i będzie coraz więcej. Jednak jeszcze dużo pracy przed nami. Cały czas pokutuje twierdzenie, że żeby orzec czy wprowadzić opiekę współdzieloną konieczne jest porozumienie między rodzicami. Jest to częściowo błędne założenie, gdyż wtedy jeden z rodziców może mieć interes w tym, żeby nie dojść do porozumienia z drugim. Inną sytuacją jest, kiedy ten rodzic, który wnioskuje o taką opiekę, sam generuje konflikt, podważa wszystko, co robi ten drugi rodzic, czy nie przestrzega ustaleń lub orzeczenia sądu. Wówczas należy zastanowić się, jakie środki ingerujące we władzę rodzicielską zastosować. W moich sprawach bardzo często wprowadzenie opieki współdzielonej kończyło spór miedzy rodzicami, gdyż nie mieli oni już o co walczyć.
2022-04-27 09:30
Polecam także książkę Rozwód Poradnik dla Mężczyzn - Wygugluj aby poznać prawdę o rozwodzie made in Poland.
Gorzką prawdę.
2020-10-13 20:07
Rozstałam się z mężem rok temu. Pomagamy sobie razem i razem zajmujemy się córką. Mamy osobne domy, głównym domem córki jest mój dom. Tata córki pracuje w innym mieście 2 tygodnie, potem w Naszym mieście. Jak córka chce to śpi u Taty, gdy on jest na miejscu. To jej wybór, jak nie to mąż przywozi ją na noc lub spędza z Nią czas w moim domu. To fajne, bo mogę w tym czasie poza pracą zawodową spotkać się ze znajomymi, przyjaciółkami. Alimenty zgodnie z Naszymi ustaleniami mąż przekazuje na pasje sportowe dziecka- jazdę konną. I nie mamy problemów między sobą i z córką. To możliwe!
2020-10-16 19:23
2020-10-13 23:21
Podobno z ex-małżonkiem zdarza się.
2020-10-14 14:12
Sama mogę potwierdzić. Jednak przeżyte wspólnie lata cały czas zbliżają, chociaż go nienawidzilam momentami. Ale mi przeszło i teraz jest spokojna przyjaźń
2020-10-15 21:00
Pomyśl, jaki przykład dajesz dziecku.
2020-10-15 12:20
2020-10-13 20:22
W sumie nieraz lepiej byc taka pazerną kobietą która leci na kase niż taką z honorem,masz rację...
2020-10-15 14:22
2020-10-13 15:40
Czy tylko psychologiczne bzdety za pieniądze ludziom wciska?
Psychologów jak sztachet w płocie ostatnimi czasy...
Przy okazji - gustowne zdjęcie przy oknie. Z pustą filiżanką. urocze!
2020-10-14 09:22
Przy takich komentarzach zawsze jako twórcę widzę sfrustrowanego, przepoconego nieudacznika... który zdecydowanie po książki nie sięgał.. bleh
2020-10-15 11:07
Za durnia się nie uważam. Na szczęście (dla mnie i dla Ciebie) nigdy się nie spotkamy, żebyś mogła to stwierdzić. Jeśli tak książka jest choć w połowie tak "pusta", jak to Twoje zdjęcie z filiżanką, to... No cóż... Szkoda czasu na czytanie.
Uśmiechnij się i wyluzuj ;-)
2020-10-15 00:31
Nie generalizuj. Życie nie zawsze jest książkowe, a raczej z reguły nie jest. Przy próbie dialogu z osobą niechętną do współpracy każdą książką wiesz co możesz zrobić.
2020-10-13 19:37
żadna książka nie pomoże
2020-10-13 21:56
Ludziom radzi, jak życie sobie układać, a we własnym ma zazwyczaj bajzel.
2020-10-15 00:28
To nie istotne. Ma dobre pomysły. Boi się je jedynie wprowadzać we własne życie.
2020-10-13 15:54
Przecież ta pani jest prawniczką
2020-10-15 00:26
Odwiedziłem wielu psychologów, przesiedziałem wiele sesji. Tylko dwie osoby chciały mi pomóc, reszta prowadziła rozmowy właśnie jak z wiedzy książkowej, podręcznikowej. Nie czytałem, ale niektórzy bardziej wierzą podręcznikom niż życiu. Jedna z psycholożek chciała z energicznego dziecka zrobić zaprogramowanego robota. Takim powinno się zakazać wykonywania zawodu albo nakazać terapię psychiatryczną. /mnie również życie pokąsało/
2020-10-13 12:04
cudowna ksiazka, kupilam zaraz po premierze, naprawde duzo zmeienila w moim zyciu. Rozstalam sie z klasa - da sie! polecam wszystkim, ktorzy mysla, planuja albo po rpostu sa w trakcie rozstania
2020-10-13 15:16
z publikacja książki
2020-10-13 22:05
Też mi to wygląda na komentarz soonsorowany ;)
2020-10-15 00:50
Tyle ukończonych, szkół, kursów i aplikacji. To kiedy ta kobieta miała czas nabrać doświadczenia, którym się dzieli w tej książce? A i jeszcze książkę miała czas napisać. Po kursie gastronomicznym można pracować w pizzerii, a po kursie psychologicznym? Ile czasu trwają studia na psychologii? I jacy po nich wychodzą psychologowie? Kiedyś, ktoś tu napisał: po skończeniu psychologii nie dał bym sobie grzebać w głowie 90% z moich kolegów i koleżanek. Takich mamy profesjonalistów. Pewnie nie tylko w tej dziedzinie.
2020-10-13 12:22
Ja natomiast patrzę na to z innej perspektywy - to świetna (wręcz obowiązkowa) pozycja dla mediatorów, prawników i studentów prawa.
2020-10-13 13:31
2020-10-13 14:14
A tu chodzi o życie konkretnych ludzi.
2020-10-13 15:11
Zycie jest nowelą
2020-10-13 15:49
Żeby zrozumieć opisywany problem - trzeba to przeżyć.
2020-10-15 00:36
Nie koniecznie. Lekarz nie musi przechorować wszystkich chorób, by kogoś wyleczyć. Nie mniej wieloletnie doświadczenie jest ogromnie ważne. 15 lat w zawodzie prawnika. Pomiędzy tym mediacje i psychologiczna pasja. Nie wiem czy to dużo, czy mało?
2020-10-13 15:21
Jeśli decydujemy się z kimś być to nie należy się rozstawac. Nazwanie tego "sztuką" to jakieś nieporozumienie. Pomijam jakieś patologie - alkoholizm, narkotyki...
2020-10-13 15:23
2020-10-13 20:56
Tylko co jest błędną decyzją? Być z kimś, z kim się czasem nie dogadujesz? No niestety - kobiety i mężczyźni różnią się i to że się nie rozumieją jest w naturze. Trzeba rozwiązywać problemy a nie od nich uciekać.
2020-10-15 00:18
A co, jeśli to, co łączyło po prostu prysnęło i mieszkasz z osobą jak z kolegą w akademiku. Człowiek jest stworzony do wymiany energii: do przytuleń, objęć, pocałunków. Żyjesz, tęsknisz i tak do końca swych dni. Czyż to nie smutne?
2020-10-13 12:13
rejterada to tylko cale zycie uciekanie.
2020-10-13 14:15
W imię czego trwać na siłę?
2020-10-13 15:11
2020-10-14 12:42
Jesteśmy juz innymi ludżmi, u nas jest niedobrze ostatnio, nawet bardzo i idziemy w stronę rozstania, którego sie boimy..znajomi też tkwią w związkach "z rozpędu", a i nierzadkie jest mieszkanie pod jednym dachem, ale w odrębnych pomieszczeniach...Po co się oszukiwać?
2020-10-15 00:01
Z mediów młodzież czerpie przykład. Ten jest z tą, a znów ta już nie jest z tym. Celebryci, aktorzy, muzycy dają przykład, że miłość i związek są sportem. To nie przemyślana decyzja. To działanie pod wpływem chwili, jakżeż piękne, ale zaraz przychodzi rozczarowanie. On ma swoje sprawy, kolegów, sport, ona bałagani, plotkuje, snuje się po sklepach. On ma o wszystko pretensje, ona oczekuje pomocy w prowadzeniu domu. Nie mają wspólnego języka, wspólnych zainteresowań, pasji. Nic poza cielesnością ich nie łączy. Ktoś już napisał mądrą książkę o tym, zanim powiesz "kocham": poznajcie życie, nawyki przyszłego wybranka serca. Poznajcie jego rodziców. Będziecie tak samo się odnosić do siebie jak teść do teściowej oraz tego samego oczekiwać od partnera, co twoja matka od ojca. Wtedy twoje życie w związku przyniesie mniej rozczarowań. Panowie! Panie są księżniczkami niezależnie o wieku, w którym żyjemy i pragną by ich rycerze nosili je na rękach, nie tylko w przenośni. Miłość, to bezgraniczne poświęcenie własnego życia drugiej osobie. Miłość wzajemna, to świadomość tego lecz nigdy tego niewykorzystywanie. Inaczej powstaje zależność, uległość, służebność, czy niewola. /niestety mi się nie udało :( /
2020-10-13 17:47
Jeśli mowa o kilku-kilkunastu miesiącach to owszem. Ale kilka i więcej lat potrafi zmienić człowieka i to dość mocno. I już nagle nie widzisz tego co kiedyś.
2020-10-13 17:53
2020-10-13 18:12
Skoro zmienia się nasza optyka, to znaczy że i my się zmieniamy, a więc i nasz partner się zmienia.
2020-10-13 18:39
2020-10-13 17:50
normalną rodzinę, w której jest mama i tata, jak jest jedno słońce i jeden księżyc. Gdy się już zdecydowało na posiadanie dzieci, to własne ja przestaje się liczyć. Trzeba być odpowiedzialnym rodzicem, a nie egoistycznym i niedorosłym do bycia rodzicem szczeniakiem.
2020-10-13 17:57
Dlatego, gdy tej miłości już brak, a ludzie decydują się pozostać jednak razem dla tak zwanego dobra dziecka nie maja szans powodzenia.
Odpowiedzialny rodzic po rozstaniu dalej tym rodzicem jest, nie trzeba marnować swojego jedynego życia na kogoś, kogo się nie kocha (partnera).
2020-10-13 18:12
moją partnerkę policja wyprowadziła z domu, zakutą w kajdanki, pijaną i naćpaną. Wtedy dopiero nastąpił koniec. Warto poświęcić swoje życie dla tego, kogo się kocha najmocniej, dla dziecka. Dla niego poniosę każde poświęcenie, nawet bycie z kimś, kogo nie kocham, szukając w sobie jednak akceptacji.
2020-10-13 17:34
samotnie wychowuję z sukcesem od 4 lat. Ponieważ ilość znaków komentarza dość mocno mnie ogranicza, a jest to temat rzeka, postaram się o w miarę esencjonalną wypowiedź. Opieka naprzemienna jest utopią, lansowaną przez teoretyków. Stworzenie dwóch paralelnych światów, tożsamych, co do zasad w nich panujących, jest praktycznie niemożliwe. Nie czytałem Pani książki, ale zapoznanie się w publikacjami w internecie, daje mi pewne pojęcie o Pani poglądach. Matka mojego synka nie interesuje się nim praktycznie w ogóle, od półtora roku milczy, poza mailami, które w alkoholowym zamroczeniu wysyła o pierwszej w nocy, a w nich żąda widzenia synka. Kiedyś podzielałem Pani poglądy, również w kontekście zawodowym, ale osobiste doświadczenia życiowe zmieniły moje spojrzenie na tę problematykę. Czasami dla dobra dziecka lepiej jest, gdy trud opieki i wychowania podejmuje jeden rodzic, gdy drugi jest niewydolny pod każdym względem. Skoro dobro dziecka jest dobrem najwyższym, a tym kieruje się sąd, czy OZSS, to rozstanie w przypadku posiadania dzieci musi być skrajną ostatecznością. W obliczu takiej skrajnej ostateczności postawiło mnie życie, gdy matka mojego dziecka zaczęła zagrażać naszemu życiu i zdrowiu, a nadużywanie alkoholu stało się dla niej codziennością. Trudno, gdy partner zdradza, czy zachowuje się nieodpowiedzialnie, trzeba dźwignąć ten krzyż i szukać wspólnej drogi wyjścia z impasu. Gdy partner popada już w skrajności, musi się liczyć z tym, że zostawiając rodzinę, widocznie nie kwalifikuje się do roli rodzica. I tu pojawia się dobro dziecka - co lepsze, stabilny dom z jednym rodzicem, czy schizofrenia dwóch różnych światów i budowanie nierealnych relacji podszytych fałszywymi uśmiechami?
2020-10-14 22:25
Ale tekst dotyczy raczej standardowych rodzin, pan pisze zaś o patologii...
2020-10-13 21:05
Autorka prawdopodobnie zadowolona z promocji, nie poświęci czasu na czytanie opinii. Ja sam od kilku lat wychowuję nastolatkę, to jest dopiero wyzwanie, ale cud jakiś może, bo mi się całkiem nieźle to udaje i świetnie się dogaduję z dzieckiem, chociaż to podobno taki trudny wiek. Matka zbyt zajęta sobą i kolejnymi podbojami miłosnymi, dziecko tylko przeszkadzało. Rozumiem więc, pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego!
2020-10-14 20:35
mam nadzieję, że dożyję jego ślubu. Również życzę Tobie wszystkiego dobrego! Jak to mawiał mój brzdąc, jak ledwo co mówi: tata jeśt!!!
2020-10-13 17:40
Problem w tym, że jest Pan praktykiem.
Pewnie bez ładnych, pozowanych zdjęć na fb czy innym insta.
Za długo pan pisze, zbyt skomplikowana polszczyzną jak na obecne czasy, które są, nawiasem mówiąc parszywe... Coś jak g.... Zawinięte w sreberko.
Dlatego prawie nikt tego nie przeczyta, takie opinie nie mają siły przebicia.
2020-10-13 17:47
odwagę obserwować, co robi jej dziecko, jak się rozwija, jakie ma przygody i jak mijają mu kolejne lata życia. Napisałem te słowa do bohaterki artykułu, nie kierując ich bezpośrednio do innych osób. Nie oczekuję, że ktoś to przeczyta, czy zrozumie (o ile). Problematyka opieki naprzemienne i rozstań, to nie holistyczna zabawa, a życiowe dramaty, w których nie ma miejsca na bełkot rzeczowy. To jak paintball, a prawdziwa wojna - mniej więcej taka różnica.
2020-10-14 11:28
1. Praktyka a teoria.
2. Należy pracować w związku i to jest sztuka kompromisu i oddania oraz dojrzałości.
3. Należy właściwie podejmować decyzje wejścia w związek.
4. Jak się z kimś sypia to brać odpowiedzialność a nie ze później dylemat skrobanka (pójście na łatwiznę) czy ślub (na siłę) albo konkubinat (patologia).
Obawiam się że ta grafomania to taki hype i PR prawnika który zarabia na rozwodach i w mediacji.
2020-10-14 17:30
W punkt!
2020-10-13 15:14
2020-10-14 14:08
Mnóstwo ludzi tego zwrotu używa, a nie potrafią zdefiniować co to znaczy.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
Kto występuje w tradycyjnym teatrze japońskim Kabuki ?
