Czytanie należy do prawdziwych przyjemności. Jednak nie zawsze jest to czynność usłana różami, czasem wręcz bywa drogą przez mękę. Zdarzają się przecież książki napisane trudnym językiem albo skomplikowane fabularnie, albo takie, które są za długie lub po prostu nudne. Czy zawsze kończymy je czytać? Nawet jeśli dany tytuł jest bardzo słaby, wręcz źle napisany? A może przerywamy czytanie, gdy powieść jest zbyt opasła? Albo kiedy nie mamy czasu, aby ją skończyć? Czy potem jeszcze kiedyś wracamy do tych książek? Zastanawiamy się z lokalnymi pisarzami nad fenomenem niedoczytanych lektur.
Księgarnie w Trójmieście
Recenzje książek z Trójmiasta
2020-10-06 08:18
Opinia wyróżniona
Bo z książkami naukowymi/popularnonaukowymi oraz biografiami, wspomnieniami, autobiografiami też wygląda to podobnie.
Niektórzy mają po prostu taki styl pisania, dotyczy to głównie książek naukowych i popularnonaukowych, że człowieka senność ogarnia po 3 stronach, albo czyta całą stronę i łapie się, że nic z tego nie rozumie.
rozwiń...
Bo z książkami naukowymi/popularnonaukowymi oraz biografiami, wspomnieniami, autobiografiami też wygląda to podobnie.
Niektórzy mają po prostu taki styl pisania, dotyczy to głównie książek naukowych i popularnonaukowych, że człowieka senność ogarnia po 3 stronach, albo czyta całą stronę i łapie się, że nic z tego nie rozumie.
Jeśli chodzi o biografie, wspomnienia i autobiografie to moim największym problemem, przez który niektóre z nich zostawiłem nieskończone jest to, że po prostu nie mają nic ciekawego do powiedzenia lub dotyczą osób, które tak naprawdę nie są albo zbyt ciekawe. Na przykład "W Grze" czyli autobiografia naszego pożal się boże selekcjonera Jerzego Brzęczka, w której stężenie absurdu i samouwielbienia jest potężne czy wywiad rzeka z Agnieszką Radwańską "Jestem Isia".
2020-10-06 21:04
Strasznie dużo tekstu w tym komentarzu, zacząłem czytać ale nie skończyłem. Zaczęte książki są duuużo lepsze, wracam do nich jak rozpalam w kominku, dają wtedy tyle ciepła, ehh
2020-10-06 08:42
to błąd.
Ale takie czasy, jak nie masz czegoś od razu, to można to porzucić i poszukać czegoś nowego.
2020-10-06 12:21
Naprawdę, będziesz brnął przez kilkaset stron nudnej i męczącej książki? Po co? Jaki ma cel takie męczenie się? Hartowanie? Na wypadek czego - jak cię dopadnie znienacka w bramie nudna książka?
2020-10-06 12:33
A ty mu na to o brnieciu przez kilkaset stron.
Proponuję wyposrodkowac, pół godziny/godzina czytania w moim przypadku wystarczy by stwierdzić że to nie ma sensu.
2020-10-06 13:11
Jakoś nie wierzę, że styl się magicznie zmieni w dalszej części albo temat. Takie hity to tylko w Ulissesie :)
Przykładowo, tak porzuciłem Lolitę, bo nie byłem w stanie zdzierżyć ślinienia się starego faceta o młodej dziewczynie i jakoś wydało mi się oczywiste, że to fantazjowanie będzie się przewijać przez całą resztę książki.
2020-10-07 21:11
Chyba dziecka - miała 12 lat.
2020-10-06 11:27
i tak i nie. Jeżeli styl jest tak zniechęcający że męczysz się przy czytaniu, naprawdę szkoda nerwów.
2020-10-06 08:51
A napisano tyle książek że szkoda życia na nudne.
2020-10-06 11:15
Księgi jakubowe. Zajęło mi to trzy dni. Coś 300 stron na dzień. Bez zmęczenia.
2020-10-07 11:05
Księgi Jakubowe nawet dwa razy próbowałem przeczytać. Za drugim razem dotarłem do połowy, co jest sukcesem.
2020-10-06 14:29
Chylę głowę,ja nie dałam rady
2020-10-06 11:43
2020-10-07 09:45
Nie ma chyba bardziej większego wyzwania (zapewne Finnegans Wake ale to już zupełnie odmienna bajka :) ) niż Ulisses Joyce'a - człowiek próbuje się wiele razy przez to ,,przegryźć'', niczym kornik przez beton - pierwsze strony to jak pierwsze kilka metrów wspinaczki na Mount Everest ;). A warto ten czytelniczy szczyt w trudzie i mozole zdobyć bo gdy się w końcu to ,,zmęczy'' to satysfakcja jest niepoślednia i chce się powiedzieć jak Molly Bloom na końcu książki: ,,tak chcę Tak" (bez znaków przestankowych :) )
2020-10-07 09:52
Errata: Powinno być oczywiście: ,,tak chcę Tak." - z kropką na końcu kończącą całe zdanie będące rozdziałem ;)
2020-10-06 07:11
Jeśli książka jest naprawdę zła, to nie ma sensu się męczyć. Czasem jak książka mnie nudzi to włączam sobie audiobooka. Tak zrobiłem np. z "Ślepnąc od świateł" Jakuba Żulczyka. Ta książka była tak przeintelektualizowana i bełkotliwa, że nie mogłem tego dłużej znieść, dlatego sięgnąłem po audiobook.
2020-10-06 07:20
A w jaki sposób audiobook wpłynął na treść książki, że stała się bardziej przyswajalana?
2020-10-06 07:22
Jakoś przy audiobooku była mniej denerwująca. Mogłem sobie włączyć przyspieszenie, a jednocześnie nadal cieszyć się z tekstu, bo wszystko rozumiałem. Nie przypadł mi styl, w jakim napisana była ta książka, a chciałem się dowiedzieć, jak się ta historia zakończy.
2020-10-07 04:56
2020-10-06 07:58
audiobooków słucham głównie podczas spacerów z psem i w trasie prowadząc auto
2020-10-06 08:42
Ja podczas seksu
2020-10-06 14:11
Audiobook można wyciszyć. ;)
2020-10-06 07:24
można słuchać śpiąc i nie tracisz cennego czasu, a książka odfajkowana
2020-10-06 14:26
zależy też od płci. Faceci się napocą przy "Nad Niemnem" a kobiety wolą książki nie ociekające krwią.
2020-10-06 21:12
Do "Nad Niemnem" i "Cierpienia młodego Wertera" nawet nie podchodziłem.
Nie wyobrażam sobie też, jakbym mógł to dokończyć, gdybym nawet zaczął.
Czekam za to, kiedy powrócę do "Chłopów" i następujących po "Jesieni" pór roku. Tak samo z 2. i 3. częścią "Północ i Południe" czy azjatycką sagą Clawell'a.
Jego "Ucieczka" i coś z Ludluma czytam już długie miesiące i nawet nie czytając dalej "przeżywam" lektury czekając na cd., a do leżącego Sun Zi chyba nie do końca dojrzałem jeszcze..
Tylko co ja się uzewnętrzniam, jak odbiorcy mogą nie mieć potrzeby tego czytać.
I tak jest z książką.
Z potrzeby odkładam i z potrzeby do niej wracam.
I chyba nie tylko ja tak mam, niezależnie od tytułu.
2020-10-06 23:22
Ale o co chodzi właściwie?
2020-10-06 12:14
Przeczytałem grube tysiące z wielu dziedzin,naprawdę warto.Wielu nie przeczytałbym jeszcze raz Plusy na eneryturze rozwiązuję krzyżówki bez zaglądania do internetu,nie pytam się też nikogo co znaczy jakieś ,,dziwne" słowo używane w duskusjach.Wszyscy cię mogą zdradzic ,rodzina,przyjaciele -książka nigdy
2020-10-06 22:51
Serio, z tym potępieniem internetu to żałość bierze. Moi rodzice na emeryturze siedzą w internecie sporą część dnia, ojciec oprócz tego pasjami rozwiązuje krzyżówki, zaś mama i rozwiązuje krzyżówki na papierze, i w grach na tablecie. Mi do emerytury brakuje ćwierć wieku, a mam zasób słownictwa nieznanego dla osób zaledwie dekadę młodszych. Serio, czytanie samych książek z nikogo nie zrobi intelektualisty, zaś mi wygodniej oderwać się od książki i sprawdzić coś, co mnie w niej zainteresowało, na telefonie, niż grzebiąc w encyklopedii PWN. Z racji wykonywanego zawodu mam kontakt z tekstem na co dzień. Naprawdę, nieraz po ośmiu godzinach czytania jedyne, o czym marzę, to wziąć pilota od tv, telefon w garść i się odmóżdżyć. Co nie przeszkadza mi czytać dla rozrywki około stu książek rocznie plus trzy razy tyle w pracy.
2020-10-06 23:20
Książkę napisz,tyle wywodów przytoczyłes
2020-10-06 19:50
Ksiazki?
Nuda
Wolę dobre filmy sensacyjne.
2020-10-06 21:49
Dobre filmy sensacyjne, są często nakręcone na podstawie dobrych książek ;)
2020-10-06 19:59
Żal mi Ciebie
2020-10-06 08:23
Jako lektura obowiązkowa. Naprawdę próbowałem, na szczęście nasza wyrozumiała i kochana polonistka odpuściła nam te męki, wyjątkowo pozwoliła na przeczytanie streszczenia.
2020-10-06 10:35
Powiedziałem poloniście, że nie przeczytam tego, nie dam rady, trudno, niech da mi jedynkę. Odpowiedział: Spokojnie, rozumiem! :-)
2020-10-06 21:18
Omawiane na lekcjach fragmenty wystarczająco zniechęcały do samodzielnego rozpoczęcia tego tytułu.
Jak będę chciał poczuć brzozowy las, to po prostu udam się do takiego na spacer haha
2020-10-06 17:44
Jako jedna z nielicznych uważam że Nad Niemnem było jedną z lepszych lektur.
2020-10-06 07:49
Zalał mnie i poraził, nie wypłynąlem spod niego ;) Pomimo tego, że uwielbiam historię.
Z zasady nie kończę książek, które mnie nie wciągają - szkoda czasu, który można spożytkować na jakąś bardziej pasującą nam lekturę.
2020-10-06 09:51
2020-10-06 21:17
A ja tego Pana Tadeusza, tylko nazwiska nie pamiętam.
2020-10-06 07:58
Przeczytałam, bo musiałam w szkole średniej, nigdy więcej.........
2020-10-06 08:02
i jest nadal w średniej obowiązkowy, nawet na maturę.
2020-10-06 21:16
ja pierrrdziu to co tam sie świat zatrzymał to było stare 30 lat temu i te nowe dzieciary te starocie czytajo to nie można dać czegoś nowego aktualnego żeby za światem nadążać tylko zacofanie takie szerzyć
2020-10-06 08:39
Naturalnie na początku romansowe nudy, ale od Kiejdan zaczyna się jazda bez trzymanki.
2020-10-06 11:57
To w opowieściach o twarzy i nie tylko greja czy innej Blanki z Polski ;)
2020-10-06 10:14
Troszkę to dla mnie dziwne.
2020-10-06 14:13
jak ktoś jest fanem sienkiewiczowskich klimatów i twierdzi, że interesuje się historią, to wiem, że amatorsko ;)
2020-10-06 14:24
A klimat bezsprzecznie jest.
2020-10-06 11:56
Tematyka jest dla mnie bardzo ciekawa - np. historia Kozaczyzny w XVII w. jest jednym z moich koników, wojny polsko-szwedzkie zresztą też nie są mi obce. Co innego jednak literatura popularnonaukowa, a co innego napisana ciężkim do strawienia językiem mało współczesnym proza "ku pokrzepieniu serc".
2020-10-06 11:26
Historię lubię, grafomanię niekoniecznie.
Przede wszystkim, drażni ten pseudo-epokowy język.
W każdej epoce ludzie rozmawiają ze sobą językiem sobie współczesnym, więc taki zabieg nie ma żadnego sensu w powieści. Dla zainteresowanych językiem z innych epok są oryginalne teksty.
2020-10-06 07:51
ja skończyłem po pierwszej stronie, nie chciałem tego kontynuować.
2020-10-06 14:12
I tyle.
2020-10-06 08:18
Opinia wyróżniona
Bo z książkami naukowymi/popularnonaukowymi oraz biografiami, wspomnieniami, autobiografiami też wygląda to podobnie.
Niektórzy mają po prostu taki styl pisania, dotyczy to głównie książek naukowych i popularnonaukowych, że człowieka senność ogarnia po 3 stronach, albo czyta całą stronę i łapie się, że nic z tego nie rozumie.
Jeśli chodzi o biografie, wspomnienia i autobiografie to moim największym problemem, przez który niektóre z nich zostawiłem nieskończone jest to, że po prostu nie mają nic ciekawego do powiedzenia lub dotyczą osób, które tak naprawdę nie są albo zbyt ciekawe. Na przykład "W Grze" czyli autobiografia naszego pożal się boże selekcjonera Jerzego Brzęczka, w której stężenie absurdu i samouwielbienia jest potężne czy wywiad rzeka z Agnieszką Radwańską "Jestem Isia".
2020-10-06 21:04
Strasznie dużo tekstu w tym komentarzu, zacząłem czytać ale nie skończyłem. Zaczęte książki są duuużo lepsze, wracam do nich jak rozpalam w kominku, dają wtedy tyle ciepła, ehh
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
Która z inicjatyw nie jest Miejskim Znakiem Kultury Szymona Wróblewskiego?
