Rozmowa z Jarosławem Tumidajskim, jednym z artystów tworzących Grupę Laokoona, formację artystyczną, która na potrzeby Teatru Wybrzeże przygotowała inscenizację dramatu Tadeusza Różewicza pt. "G®upa Laokoona".
Czym jest Grupa Laokoona? A może to po prostu Pan sam?Grupa Laokoona to grupa przyjaciół, którzy myślą podobnie...
Na każdy temat?Na temat tego, czym się zajmujemy, czyli sztuki. Jesteśmy wspólnie działającym i osiągającym wspolne cele kolektywem.
Jednolitym geograficznie?Jesteśmy z Krakowa, Poznania, Warszawy...
Czyli nie z Trójmiasta? Zastanawiałem się bowiem, czy aktorzy grający w państwa spektaklu też są częścią grupy...Mentalnie i duchowo jak najbardziej. Poznaliśmy się i polubiliśmy przy realizacji tego projektu. Nadajemy wszystkim aktorom honorowe członkowsto w Grupie!
Czy wystawialiście już wcześnie "G®upę Laokoona" Różewicza?Nie, to nasza pierwsza inscenizacja tego dramatu i ponieważ nie zamierzamy zmienić się w objazdową trupę cyrkowa, zapewne ostatnia.
Jak trafiliście do Gdańska?Porozumieliśmy się z dyrektorem Teatru Wybrzeże i on zgodził się wystawić naszą inscenizację. Tak to chyba odbywa się za każdym razem, prawda?
Pytam, bo chyba niełatwo jest przekonać dyrektora sporego teatru, żeby zgodził się wystawić sztukę, przygotowaną przez działający od kilku miesięcy kolektyw artystyczny, który nie ma na swoim koncie żadnego przedstawienia.Realizujemy pierwszy spektakl jako Grupa Laokoona. Kazdy z nas ma jednak za sobą doswiadczenia teatralne.
Czy gdańska publiczność będzie gwizdać gdy zobaczy choćby scenografię do waszego spektaklu?Skąd to pytanie?
Widziałem scenografię spektaklu i wydaje mi się, że niektórzy mogą być... zaskoczeni.Widział pan zapewne fragment.....
Tak, ale monstrualny.Niespodzianek jest jednak więcej, przede wszystkim - świetny tekst Różewicza.
Czy po tej inscenizacji szykujecie kolejne na deskach innych polskich teatrów?Nie jesteśmy twórcami, którzy myślą o sztuce tylko w kontekście teatru. Jesteśmy grupą artystyczną. Mamy pomysły na kolejne przedsięwzięcia, ale nie będziemy o nich teraz opowiadać. W każdym razie nie wiążą się one wyłącznie z teatrem. Jest on jednym z mediów, bardzo dla nas ważnym, ale nie wypowiadamy się tylko poprzez teatr.
Co było pierwsze: nazwa grupy zaczerpnięta z tytułu dramatu Różewicza, czy chęć inscenizacji tego utworu?Tekst znamy nie od dzisiaj i to on nas zainspirował do wybrania takiej nazwy grupy. Dopiero po pewnym czasie stwierdziliśmy, że wystawimy ten dramat.
Czy nadużyciem byłoby stwierdzenie, że ten tekst jest waszym manifestem artystycznym?Nie chcemy być postrzegani tak jednowymiarowo, ani podpinać się pod Różewicza. Jednak tematy poruszane w tym tekście, chocby to, że jest on o kulejącej kondycji sztuki, a także inteligencja Tadeusza Różewicza oraz jego poczucie humoru bardzo nam odpowiadają. To naprawdę wybitny popowy twórca.
Wspomniał pan o popkulturze. W jednym z Państwa oświadczeń wyczytałem, że bronicie popu przed niesłusznym waszym zdaniem zaliczaniem go do kultury masowej.Absolutnie nie powinno się utożsamiać tych dwóch zjawisk i naszym zdaniem różnica między nimi jest bardzo wyraźna. Kultura masowa - samo to zestawienie jest dla mnie bolesne, wolę więc używać zwrotu "produkt masowy" - wpisuje się w już istniejące i to te najprostsze, najbardziej przyziemne, pornograficzne potrzeby.
Tymczasem kultura popularna to po prostu kultura, która może być zarazem oryginalna, zabawna, intelektualna, tyle tylko, że odnosi sukces. Staje się popularna, czyli dociera do wielu i jest przez wielu akceptowana. Żeby najmocniej wyrazic nasza postawe - Madonnie mówimy zdecydowanie: tak, "Tańcowi z gwiazdami" zdecydowanie: nie.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy