Sopocki Teatr Tańca - grupa projektowa
Nie rób scen
Będzie to próba ukazania przewrotności kobiecej natury.
Spektakl - układanka z puzzli, to pozornie niezwiązane ze sobą sceny, które w całości tworzą obraz złożonego, intrygującego, kobiecego świata. Kobieta jak fala - czuje się wspaniale, osiąga wierzchołek, lecz chwilę potem jej nastrój się zmienia, nadchodzi czas uczuciowych rozrachunków. Miłość, wściekłość, uleczenie, solidarność - obrazy intymności, przełamane są momentami, gdzie dystans do samej siebie jest najbardziej wskazany. Nieobliczalna jak halny, kobieca dusza to wiele warstw, które w spektaklu zmieniają się jak w kalejdoskopie.
Spektakl nie moralizuje, nie poucza, nie potępia. To bardziej krzywe zwierciadło, w którym każda kobieta zobaczy cząstkę siebie. Z przymrużeniem oka i czułością oswajamy to,co choć absurdalne i śmieszne, zawsze pozostanie w naszej naturze. Bo po co robić sceny?
Choreografia, koncept: Barbara Pędzich, Kalina Porazińska
Muzyka: Jan Czerwiński
Reżyseria światła: Mateusz Gierc
Plakat: Michel Ducerveau
Taniec, współpraca choreograficzna:
Dorota Ałaszewska, Laura Bromboszcz, Paulina Cyran, Joanna Chamerska, Anna Klonowska, Róża Kołoda, Iweta Kotlarek, Magdalena Król, Aleksandra Kwiatkowska, Paulina Łuka, Gabriela Maksymowicz, Oliwia Peplińska, Wiktoria Rudnik, Patrycja Rzymska, Aleksandra Serafin, Alicja Skopińska
Nie rób scen
Będzie to próba ukazania przewrotności kobiecej natury.
Spektakl - układanka z puzzli, to pozornie niezwiązane ze sobą sceny, które w całości tworzą obraz złożonego, intrygującego, kobiecego świata. Kobieta jak fala - czuje się wspaniale, osiąga wierzchołek, lecz chwilę potem jej nastrój się zmienia, nadchodzi czas uczuciowych rozrachunków. Miłość, wściekłość, uleczenie, solidarność - obrazy intymności, przełamane są momentami, gdzie dystans do samej siebie jest najbardziej wskazany. Nieobliczalna jak halny, kobieca dusza to wiele warstw, które w spektaklu zmieniają się jak w kalejdoskopie.
Spektakl nie moralizuje, nie poucza, nie potępia. To bardziej krzywe zwierciadło, w którym każda kobieta zobaczy cząstkę siebie. Z przymrużeniem oka i czułością oswajamy to,co choć absurdalne i śmieszne, zawsze pozostanie w naszej naturze. Bo po co robić sceny?
Choreografia, koncept: Barbara Pędzich, Kalina Porazińska
Muzyka: Jan Czerwiński
Reżyseria światła: Mateusz Gierc
Plakat: Michel Ducerveau
Taniec, współpraca choreograficzna:
Dorota Ałaszewska, Laura Bromboszcz, Paulina Cyran, Joanna Chamerska, Anna Klonowska, Róża Kołoda, Iweta Kotlarek, Magdalena Król, Aleksandra Kwiatkowska, Paulina Łuka, Gabriela Maksymowicz, Oliwia Peplińska, Wiktoria Rudnik, Patrycja Rzymska, Aleksandra Serafin, Alicja Skopińska
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
