Wystawa jest częścią programu Inkubator CSW ŁAŹNIA, który ma na celu prezentację i promocję młodej sztuki. Pokazuje to, co w niej najciekawsze, ujawnia tym samym nowy język sztuki. Jego celem jest ukazanie, zarówno odbiorcom, jak i kuratorom, olbrzymiego potencjału młodego pokolenia.
Podobne wydarzenia
6 lutego - 30 kwietnia 2024
Gdańsk,
Biblioteka Gdańska PAN
Wstęp wolny
piątek, godz. 19:00
Gdańsk,
Galeria Triada
Wstęp wolny
Natalia Magalska Galanteria Miejska
Aleksandra Szlęk Zakamarki
Wystawa laureatek XI edycji konkursu Najlepsze Dyplomy ASP 2019
Otwarcie: 1 lipca od 16.00 do 20.00
Podczas otwarcia wystawy artystki będą obecne w galerii i będzie można porozmawiać z nimi osobiście.
Wystawa: 1-25 lipca 2021
Miejsce: CSW ŁAŹNIA 1
Kuratorki: Agnieszka Kulazińska, Aleksandra Księżopolska
Galanteria Miejska Natalia Magalska
Pomysł na wystawę zrodził się w momencie przeprowadzki z Gdańska do Radomia. Z zielonego nadmorskiego miasta wpadłam w morze betonu. Codzienne spacery z psem stały się polem obserwacji otaczającej mnie przestrzeni miejskiej. Urbanistyczny chaos, wieczne remonty, osiedlowe podwórka, niekończące się pola kostki brukowej jawiły się jako egzotyczne, przerysowane do granic możliwości zjawiska. Wyjście z bańki życia w turystycznym Gdańsku, otaczania się bardzo wybiórczym pocztówkowo-pamiątkowym wizerunkiem Polski, było ciekawym zderzeniem z rzeczywistością przemysłowego, zaniedbanego miasta. Obserwowałam jak rodzimi mieszkańcy radzą sobie z estetyką przestrzeni, jak zagarniają osiedlowe podwórka otaczając je murkiem ze starych krawężników, tworzą rabatki z galanterii betonowej, dbają o miejsca parkingowe osłaniając betonowe słupki starymi oponami. Jak ciągłe remonty i unowocześnienia sprowadzają się do zalegania stert postremontowego gruzu, palety płyt chodnikowych i kostek brukowych stają się pomnikami zmian (na lepsze?). Taki estetyczny miszmasz tworzy bardzo specyficzny obraz nie tylko obserwowanego przeze mnie Radomia, ale większości naszego kraju. To obraz próby radzenia sobie własnymi środkami i na miarę swoich możliwości z estetyzacją zaniedbanej przestrzeni.
Moje prace są dokładnie tym samym próbą oswojenia tych zjawisk, przewartościowania ich, w celu stworzenia z nich formy symbolu narodowego, pamiątki po wycieczce do Polski, obiektu pożądania. Części z nich nadaję cechy użytkowe inne są tylko formalnym komentarzem, wszystkie łączy żartobliwy charakter i szlachetne medium. Wykonanie rzeźb w ceramice, okazało się dla mnie nie mniejszym wyzwaniem niż wycięcie łabędzia ze starej opony, czy zdjęcie formy z przewróconej betonowej latarnii. Podczas całego procesu obiekty te stały mi się znacznie bliższe niż były na początku mam nadzieję, że jak i ja - wracając z zagranicznej wycieczki, spojrzycie na swojską kostkę brukową z kręcącą się łezką w oku.
Zakamarki Aleksandra Szlęk
Mama, odwiedzając moje mieszkanie mówi zazwyczaj: Ty nie sprzątasz nigdy w kątkach. I faktycznie, generowanie bałaganu zarówno domowego, jak i tego w głowie przychodzi mi z łatwością. Zamiast rzetelnego, dokładnego oczyszczania wybieram zazwyczaj działania maskujące: zamiatanie pod dywan, upychanie w szafkach, ukrywanie i przysłanianie nieładu. Wystawa to pretekst do wyciągnięcia na światło dzienne niechlubnych kątków, zaglądnięcia pod łóżko i w głąb szuflad, przegrzebania zakamarków telefonu i zanurkowania w złogach szafy. Gromadzę i grupuję, tworząc katalog prywatnego chaosu. Nie gloryfikuję porażek, ale je oswajam. Udomawiam codzienność jako zlepek powtarzalnych, często nieudolnie przeprowadzanych rytuałów. W przeciwieństwie do medytacyjnego sprzątania-katharsis moje porządkowanie jest pozorne i nieco umowne, tak jak pozorne są epizody poprawy samopoczucia podczas leczenia depresji.
Program wydarzenia jest otwarty na dyskusję, zakłada organizowanie prezentacji indywidualnych i grupowych, będących dobrym momentem do wymiany doświadczeń. Pragniemy, by Inkubator stał się platformą konfrontacji młodej sceny artystycznej i przyczynkiem do badań nad rodzącymi się w niej trendami.
Aleksandra Szlęk Zakamarki
Wystawa laureatek XI edycji konkursu Najlepsze Dyplomy ASP 2019
Otwarcie: 1 lipca od 16.00 do 20.00
Podczas otwarcia wystawy artystki będą obecne w galerii i będzie można porozmawiać z nimi osobiście.
Wystawa: 1-25 lipca 2021
Miejsce: CSW ŁAŹNIA 1
Kuratorki: Agnieszka Kulazińska, Aleksandra Księżopolska
Galanteria Miejska Natalia Magalska
Pomysł na wystawę zrodził się w momencie przeprowadzki z Gdańska do Radomia. Z zielonego nadmorskiego miasta wpadłam w morze betonu. Codzienne spacery z psem stały się polem obserwacji otaczającej mnie przestrzeni miejskiej. Urbanistyczny chaos, wieczne remonty, osiedlowe podwórka, niekończące się pola kostki brukowej jawiły się jako egzotyczne, przerysowane do granic możliwości zjawiska. Wyjście z bańki życia w turystycznym Gdańsku, otaczania się bardzo wybiórczym pocztówkowo-pamiątkowym wizerunkiem Polski, było ciekawym zderzeniem z rzeczywistością przemysłowego, zaniedbanego miasta. Obserwowałam jak rodzimi mieszkańcy radzą sobie z estetyką przestrzeni, jak zagarniają osiedlowe podwórka otaczając je murkiem ze starych krawężników, tworzą rabatki z galanterii betonowej, dbają o miejsca parkingowe osłaniając betonowe słupki starymi oponami. Jak ciągłe remonty i unowocześnienia sprowadzają się do zalegania stert postremontowego gruzu, palety płyt chodnikowych i kostek brukowych stają się pomnikami zmian (na lepsze?). Taki estetyczny miszmasz tworzy bardzo specyficzny obraz nie tylko obserwowanego przeze mnie Radomia, ale większości naszego kraju. To obraz próby radzenia sobie własnymi środkami i na miarę swoich możliwości z estetyzacją zaniedbanej przestrzeni.
Moje prace są dokładnie tym samym próbą oswojenia tych zjawisk, przewartościowania ich, w celu stworzenia z nich formy symbolu narodowego, pamiątki po wycieczce do Polski, obiektu pożądania. Części z nich nadaję cechy użytkowe inne są tylko formalnym komentarzem, wszystkie łączy żartobliwy charakter i szlachetne medium. Wykonanie rzeźb w ceramice, okazało się dla mnie nie mniejszym wyzwaniem niż wycięcie łabędzia ze starej opony, czy zdjęcie formy z przewróconej betonowej latarnii. Podczas całego procesu obiekty te stały mi się znacznie bliższe niż były na początku mam nadzieję, że jak i ja - wracając z zagranicznej wycieczki, spojrzycie na swojską kostkę brukową z kręcącą się łezką w oku.
Zakamarki Aleksandra Szlęk
Mama, odwiedzając moje mieszkanie mówi zazwyczaj: Ty nie sprzątasz nigdy w kątkach. I faktycznie, generowanie bałaganu zarówno domowego, jak i tego w głowie przychodzi mi z łatwością. Zamiast rzetelnego, dokładnego oczyszczania wybieram zazwyczaj działania maskujące: zamiatanie pod dywan, upychanie w szafkach, ukrywanie i przysłanianie nieładu. Wystawa to pretekst do wyciągnięcia na światło dzienne niechlubnych kątków, zaglądnięcia pod łóżko i w głąb szuflad, przegrzebania zakamarków telefonu i zanurkowania w złogach szafy. Gromadzę i grupuję, tworząc katalog prywatnego chaosu. Nie gloryfikuję porażek, ale je oswajam. Udomawiam codzienność jako zlepek powtarzalnych, często nieudolnie przeprowadzanych rytuałów. W przeciwieństwie do medytacyjnego sprzątania-katharsis moje porządkowanie jest pozorne i nieco umowne, tak jak pozorne są epizody poprawy samopoczucia podczas leczenia depresji.
Program wydarzenia jest otwarty na dyskusję, zakłada organizowanie prezentacji indywidualnych i grupowych, będących dobrym momentem do wymiany doświadczeń. Pragniemy, by Inkubator stał się platformą konfrontacji młodej sceny artystycznej i przyczynkiem do badań nad rodzącymi się w niej trendami.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy