Zdjęcia
)
)
)
)
Dzień 1 wstęp wolny
22 sierpnia 2007 r. (środa)
godz. 19.15 - 19.30 - estrada przed Pałacem Opatów
OFICJALNA INAUGURACJA FESTIWALU
godz. 19.30 - 20.45 - estrada przed Pałacem Opatów
Koncert Inauguracyjny
W programie:
W.A. Mozart - Divertimento D-dur KV 136 (Allegro, Andante, Presto)
F. Chopin - Wariacje B-dur op. 2 na temat arii "La ci darem la mano" z opery Don
Giovanni W.A. Mozarta (5 wariacji)
W.A. Mozart - Symfonia g-moll KV 550 (Allegro molto, Andante, Menuet, Allegro assai)
Wykonawcy: Filip Wojciechowski - fortepian
Polska Filharmonia "Sinfonia Baltica" w Słupsku
Bohdan Jarmołowicz - dyrygent
godz. 21.00 - 21.30 - fasada południowa Pałacu Opatów
pokaz tańczącej fontanny
godz. 21.45 - 23.00 - estrada przed Pałacem Opatów
Koncert "Mozart meets Jazz"
W programie: transkrypcje jazzowe utworów Mozarta
Wykonawcy: Filip Wojciechowski Trio w składzie:
Filip Wojciechowski - fortepian
Cezary Konrad - perkusja
Paweł Pańta - kontrabas
Dzień 2 wstęp wolny
23 sierpnia 2007 r. (czwartek)
godz. 18.00 - 19.15 - altana w Parku Oliwskim
fragmenty Wesela Figara W.A. Mozarta
1.Duet "Cinque, dieci, venti" - Zuzanna, Figaro
2.Recytatyw "Nic nie mów, słuchaj co powiem" - Zuzanna, Figaro
3.Cavatina "Se vuol ballare" - Figaro
4.Recytatyw "A cóż to za komedia? ... A ty nie wiwatujesz?" - Hrabia, Figaro, Zuzanna, Cherubin
5.Aria "Non piú andrai" - Figaro
6.Cavatina "Porgi amor" - Hrabina
7.Recytatyw "Tak mi przykro Zuzanno" - Hrabia, Zuzanna, Cherubin
8.Arietta "Voi, che sapete" - Cherubin
9.Recytatyw "Drzwi zamknięte?" - Hrabia, Hrabina, Zuzanna
10.Tercet "Susanna, or via sortite" - Hrabia, Hrabina, Zuzanna
11.Recytatyw "A więc nie chcesz otworzyć?" - Hrabia, Hrabina
12.Duettino "Aprite, presto aprite" - Zuzanna, Cherubin
13.Duet "Crudel, perché finora" - Zuzanna, Hrabia
14.Recytatyw "I dlaczego dziś rano byłaś w tak złym nastroju?" - Zuzanna, Hrabia
15.Recytatyw i Aria "Hai giá vinta la causa?" - Hrabia
16.Recytatyw i Aria "E Susanna non vien! ... Dove sono" - Hrabina
17.Recytatyw i Duettino "Co za opowieść! ... Canzonetta sull'aria" - Hrabina, Zuzanna
18.Recytatyw i Aria "Giunse alfin il momento" - Zuzanna
19.Finał "Contessa, perdono..."
Wykonawcy: soliści Państwowej Opery Bałtyckiej w Gdańsku
Hrabia - Leszek Skrla (baryton)
Hrabina - Dorota Całek (sopran)
Cherubin - Magdalena Lewandowska (mezzosopran)
Zuzanna - Anna Fabrello (sopran)
Figaro - Grzegorz Piotr Kołodziej (baryton)
Kierownictwo muzyczne, fortepian - Olga Nieczyporenko
godz. 19.30 - 20.45 - sala w Pałacu Opatów
koncert kameralny - "Incendo" (Niemcy) w składzie:
Stefan Hempel - I skrzypce
Marie Kogge - II skrzypce
Manon Gerhardt - altówka
Jan Eckert - wiolonczela
Tahmina Feinstein - fortepian
W programie:
L. van Beethoven - Trio smyczkowe na temat Mozarta
W.A. Mozart - Kwartet fortepianowy g-moll KV 478
J. Haydn - Kwartet smyczkowy op. 50 nr 2 (dedykowany W.A. Mozartowi)
W.A. Mozart - Kwintet fortepianowy Es-Dur KV 452
godz. 21.00 - 21.30 - fasada południowa Pałacu Opatów
pokaz tańczącej fontanny
godz. 21.45 - 23.00 - estrada przed Pałacem Opatów
Mozartango
Wykonawcy: "La Boca del Tango" (Austria) w składzie:
Margarete Jungen - śpiew
Ursula Fiedler - skrzypce
Ingrid Eder - bandeon
Petra Hartl - wiolonczela
Christian Hitler - fortepian
Tibor Kövesdi - kontrabas
Dzień 3 wstęp wolny
24 sierpnia 2007 r. (piątek)
godz. 18.00-19.15 - altana w Parku Oliwskim
fragmenty Wesela Figara W.A. Mozarta
1.Duet "Cinque, dieci, venti" - Zuzanna, Figaro
2.Recytatyw "Nic nie mów, słuchaj co powiem" - Zuzanna, Figaro
3.Cavatina "Se vuol ballare" - Figaro
4.Recytatyw "A cóż to za komedia? ... A ty nie wiwatujesz?" - Hrabia, Figaro, Zuzanna, Cherubin
5.Aria "Non piú andrai" - Figaro
6.Cavatina "Porgi amor" - Hrabina
7.Recytatyw "Tak mi przykro Zuzanno" - Hrabia, Zuzanna, Cherubin
8.Arietta "Voi, che sapete" - Cherubin
9.Recytatyw "Drzwi zamknięte?" - Hrabia, Hrabina, Zuzanna
10.Tercet "Susanna, or via sortite" - Hrabia, Hrabina, Zuzanna
11.Recytatyw "A więc nie chcesz otworzyć?" - Hrabia, Hrabina
12.Duettino "Aprite, presto aprite" - Zuzanna, Cherubin
13.Duet "Crudel, perché finora" - Zuzanna, Hrabia
14.Recytatyw "I dlaczego dziś rano byłaś w tak złym nastroju?" - Zuzanna, Hrabia
15.Recytatyw i Aria "Hai giá vinta la causa?" - Hrabia
16.Recytatyw i Aria "E Susanna non vien! ... Dove sono" - Hrabina
17.Recytatyw i Duettino "Co za opowieść! ... Canzonetta sull'aria" - Hrabina, Zuzanna
18.Recytatyw i Aria "Giunse alfin il momento" - Zuzanna
19.Finał "Contessa, perdono..."
Wykonawcy: soliści Państwowej Opery Bałtyckiej
Hrabia - Leszek Skrla (baryton)
Hrabina - Dorota Całek (sopran)
Cherubin - Magdalena Lewandowska (mezzosopran)
Zuzanna - Anna Fabrello (sopran)
Figaro - Grzegorz Piotr Kołodziej (baryton)
Kierownictwo muzyczne, fortepian - Olga Nieczyporenko
godz. 19.30 - 20.45 - sala w Pałacu Opatów
Wykonawcy: Kwartet Wilanów w składzie:
Tadeusz Gadzina - I skrzypce
Paweł Łosakiewicz - II skrzypce
Ryszard Duź - altówka
Marian Wasiółka - wiolonczela
W programie:
W.A. Mozart - Adagio i Fuga KV 546 (Adagio, Allegro)
W.A. Mozart - Kwartet smyczkowy KV 458 "Polowanie" (Allegro vivace assai,
Menuet moderato, Adagio, Allegro assai)
przerwa
W.A. Mozart - Kwartet smyczkowy KV 465 "Dysonansowy" (Adagio, Allegro,
Andante cantabile, Menuet, Allegro molto)
godz. 21.00 - 21.30 - fasada południowa Pałacu Opatów
pokaz tańczącej fontanny
godz. 21.45 - 23.00 - estrada przed Pałacem Opatów
Koncert pt. "Emil Kowalski Quintet - W.A. Mozart - My favourite's Things"
W programie:
aranżacje jazzowe następujących utworów W.A. Mozarta:
cz. I Sonaty fortepianowej A-dur KV 331
"Ave Verum Corpus" KV 618
Marsz Turecki z Sonaty fortepianowej A-dur KV 331
Symfonia g-moll KV 550 (wariacje jazzowe)
cz. II i III Koncertu klarnetowego A-dur KV 622
Wykonawcy:
Emil Kowalski Quintet w składzie:
Dominik Bukowski - wibrafon
Cezary Paciorek - akordeon
Tomasz Sowiński - perkusja
Piotr Lemańczyk - kontrabas
Emil Kowalski - klarnet
Dzień 4 Bilety do zakupienia w www.ticketonline.pl oraz w biurze Chóru : ul. Opata Rybinskiego 24 Gdańsk oraz na terenie Festiwalu oraz na dwie godziny przed koncertem w Katedrze.
25 sierpnia 2007 r. (sobota)
KONCERT FINAŁOWY
godz. 21.30 - Katedra Oliwska
W programie: W.A. Mozart - Requiem d-moll KV 626
Wykonawcy:
Simone Kermes - sopran (Niemcy)
Ruth Peel - alt (Wielka Brytania)
Lothar Odinius - tenor (Niemcy)
Darren Jeffery - bas (Wielka Brytania)
Polski Chór Kameralny
Academy of Ancient Music (Wielka Brytania)
dyrygent - Jan Łukaszewski
POLSKA FILHARMONIA SINFONIA BALTICA W SŁUPSKU
Powstała w ramach Państwowego Teatru Muzycznego, który w 1980 roku przekształcono w Teatr Dramatyczny i Orkiestrę Kameralną. Oprócz udziału w przedstawieniach operowych, od początku swego istnienia orkiestra prowadziła samodzielną działalność koncertową. Od roku 1992 działała w ramach instytucji Państwowa Orkiestra Kameralna i Teatr Impresaryjny w Słupsku, przekształconej w roku 2005 w Polską Filharmonię Sinfonia Baltica w Słupsku.
Zespół koncertował w wielu krajach Europy (Niemcy, Szwajcaria, Włochy, Francja, kraje Beneluxu), występując z wybitnymi solistami i dyrygentami. Poza typowymi programami symfonicznymi wykonuje bardzo zróżnicowany repertuar, często będący na pograniczu różnych stylistyk i gatunków, np. utwory z repertuaru wykonawców muzyki pop i jazzowej w wersji symfonicznej. Od początku swego istnienia związany jest z Festiwalem Pianistyki Polskiej w Słupsku, często biorąc udział w prawykonaniach utworów polskich kompozytorów.
Polska Filharmonia "Sinfonia Baltica" nagrała do tej pory 25 płyt, wśród nich m.in. Beatles Symphony Orchestra z utworami Lennona i McCartneya w wersji symfonicznej (ar. B. Jarmołowicza) oraz Can't Buy Me Love z Vadimem Brodskim. Płyta z koncertami saksofonowymi w wykonaniu Grega Banaszaka, nagrana w roku 1998 dla amerykańskiej wytwórni Centaur Records, przyniosła orkiestrze nominację do prestiżowej nagrody Grammy. Dotąd żadna polska orkiestra nie otrzymała tego wyróżnienia.
Dla tej samej wytwórni cztery lata później zarejestrowała muzykę współczesnych kompozytorów amerykańskich na flet i orkiestrę z Katherine DeJongh jako solistką. Dla wytwórni DUX, wraz z pianistą Edwardem Wolaninem, nagrała CD z utworami Chopina w nowych, symfonicznych opracowaniach oraz utwory G. Gershwina i A. Piazzolli w wersji symfonicznej z udziałem solistów. Z André Ochodlo, pieśniarzem i dyrektorem Teatru "Atelier" w Sopocie, słupscy kameraliści pod dyrekcją ich szefa, nagrali pieśni do tekstów I. Mangera, w aranżacjach Jarmołowicza.
Od kilku lat orkiestra współpracuje z kompozytorem Krzesimirem Dębskim. Ma na swoim koncie liczne prawykonania jego utworów m.in. Koncertu fortepianowego, Koncertu na dwa Stradivariusy, symfonii Nihil homine mirabilius, które w ostatnich dwóch latach jako pierwszy i jedyny zespół w Polsce utrwaliła na płytach kompaktowych.
W roku 1999 i 2000 słupska orkiestra wykonała w Słupsku i Gdańsku Requiem dla mojego przyjaciela Zbigniewa Preisnera. Było to drugie, po koncercie w Warszawie, wykonanie tego dzieła w Polsce. Utwór ten został zaprezentowany przez solistów i słupską orkiestrę na trzech koncertach w Holandii w roku 2005, w tym w słynnej sali Concertgebow w Amsterdamie.
W roku 2003 orkiestra wystąpiła w Gdańsku, wykonując Missa pro pace Wojciecha Kilara (w obecności kompozytora). Uczestniczyła także w Violin Summie - koncercie gwiazd polskiej wiolinistyki. Wydarzenie to uhonorowane zostało Pomorską Nagrodą Artystyczną Gryf 2003 w kategorii "wydarzenie artystyczne". W 2004 roku koncertowała z wybitnym akordeonistą francuskim Richardem Galliano w Gdańsku, Poznaniu i Krakowie, co zaowocowało nagraniem i wydaniem płyty kompaktowej, poświęconej tangu, która ukazała się w lutym 2005 roku. Na przełomie roku 2004 i 2005 orkiestra została zaproszona na tournèe po Niemczech ze światowej sławy Państwowym Baletem z Sankt Petersburga, któremu towarzyszyła w spektaklach Jeziora łabędziego i Dziadka do orzechów P. Czajkowskiego.
W maju 2005 roku Sinfonia Baltica wzięła udział w Letnim Festiwalu w Saint Truiden w Belgii, zaś w czerwcu w Festiwalu Pianistycznym "Fermata" w Lublewie, gdzie wystąpiła ze światowej sławy pianistą Cyprienem Katsarisem. W nowym sezonie 2005/2006 orkiestra zainicjowała współpracę ze znakomitym klezmerskim zespołem Kroke z Krakowa, z którym wystąpiła na koncertach Muzyka łączy narody, czyli Kroke symfonicznie w Gdańsku i w Bydgoszczy.
Od 1992 roku dyrektorem instytucji jest dyrygent, aranżer i kompozytor Bohdan Jarmołowicz.
BOHDAN JARMOŁOWICZ
Absolwent PWSM w Poznaniu. W roku 1976 ukończył studia dyrygenckie w klasie prof. Witolda Krzemieńskiego, zaś rok później studia kompozycji w klasie prof. Floriana Dąbrowskiego. W okresie studiów prowadził intensywną działalność na rzecz reaktywowania ruchu jazzowego Wielkopolski, czego rezultatem było powstanie grupy "Warsztat", z którą zdobył szereg nagród na festiwalu Jazz nad Odrą. Jest laureatem III nagrody Międzynarodowego Festiwalu Pianistów Jazzowych w Kaliszu, a także Nagrody Specjalnej na Festiwalu "Złota Tarka" w Warszawie.
Współpracował z orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji w Poznaniu, z którą dokonał wielu nagrań radiowych i płytowych, w tym własnych kompozycji i aranżacji. Komponował i nagrywał muzykę do spektakli teatralnych (w tym do Teatru Telewizji) oraz do filmu. Jako dyrygent wziął udział w nagraniu muzyki do głośnego amerykańskiego filmu Stalin. Jest finalistą Konkursu Młodych Dyrygentów w Besançon (Francja) w 1980 roku. W latach 80-tych i 90-tych występował w Europie Zachodniej jako dyrygent i generalny dyrektor muzyczny amerykańsko-niemieckich produkcji znanych musicali. Koncertował i nagrywał z licznymi orkiestrami, m.in. z Das Sinfonie Orchester Berlin. W 1991 roku, jako jeden z czterech dyrygentów, brał udział w europejskiej prapremierze utworu G. Crumba The Star Child podczas Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień".
Od kilkunastu lat aranżuje, opracowując różne stylistycznie programy na potrzeby orkiestry symfonicznej. Jako aranżer i dyrygent brał udział w realizacji następujących płyt: Beatles Symphony (ze skrzypkiem V. Brodskim), Musicale, musicale (z orkiestrą Filharmonii Narodowej), Chopin inaczej, Beatles Symphony Orchestra, Czy mnie jeszcze pamiętasz?, W dzień Bożego Narodzenia (z Państwową Orkiestrą Kameralną "Sinfonia Baltica" w Słupsku).
Wraz ze słupską orkiestrą B. Jarmołowicz nagrał w sumie 25 płyt. Ważniejsze z nich to: Chopin nieznany - płyta z utworami Chopina w nowych opracowaniach z pianistą Edwardem Wolaninem (DUX), płyta z rzadko wykonywanymi kompozycjami na saksofon i orkiestrę kameralną (Rachmaninow, Głazunow, Dubois, Villa-Lobos, Ibert) nagrana z amerykańskim saksofonistą G. Banaszakiem (Centaur Records - nominacja do nagrody Grammy 1998), płyta ze współczesną muzyką amerykańską z udziałem flecistki Katherine DeJongh (Centaur Records), płyty z muzyką poważną K. Dębskiego, płyta z tangami A. Piazzolli na skrzypce i bandoneon oraz suitą Porgy and Bess Gershwina w opracowaniu Jarmołowicza na skrzypce solo i orkiestrę symfoniczną, płyta Tango Forever (live z koncertu w Poznaniu z polskimi solistami i francuskim akordeonistą Richardem Galliano) oraz wydane na początku b.r. Tango alla polacca - płyta z tangami W. Szpilmana, w jego opracowaniu na instrumenty solowe i orkiestrę symfoniczną.
Od 1990 roku B. Jarmołowicz prowadzi stale koncerty inauguracyjne Festiwali Pianistyki Polskiej w Słupsku, dyrygując przy tym wieloma prawykonaniami utworów polskich kompozytorów (K. Dębski, N.M. Kuźnik, P. Moss). Wraz ze słupską orkiestrą, chórem i solistami wykonał także Requiem dla mojego przyjaciela Z. Preisnera w Słupsku (1999) i Gdańsku (2000) jak również podczas trzech koncertów w Holandii w roku 2005, w tym w słynnej sali Concertgebow w Amsterdamie.
Godnymi uwagi przedsięwzięciami zainicjowanymi i zrealizowanymi w ostatnich latach przez B. Jarmołowicza i słupską orkiestrę było wykonanie Missa pro pace W. Kilara w Słupsku i Gdańsku, udział w koncercie gwiazd polskiej wiolinistyki Violin Summit w sali Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku oraz w cyklu koncertów Muzyka łączy narody, czyli Kroke symfonicznie z udziałem klezmerskiego zespołu "Kroke" z Krakowa, prezentowanych m.in. w Bydgoszczy i Gdańsku.
Przez ostatnie trzy lata, wraz z orkiestrą "Sinfonia Baltica", towarzyszył słynnym zespołom baletowym, wśród nich Classique Ballet de Paris oraz Państwowemu Baletowi z Sankt Petersburga, wykonując muzykę P. Czajkowskiego do baletów Dziadek do orzechów i Jezioro Łabędzie. Wystąpił także na Festiwalu Pianistycznym w Lublewie, akompaniując światowej sławy pianiście Cyprienowi Katsarisowi.
Jest laureatem wielu nagród artystycznych i państwowych, wśród nich Osobowość Radiowa Roku - wyróżnienie przyznawane przez zarząd i dziennikarzy Radia Gdańsk, dwukrotnie Pomorskiej Nagrody Artystycznej. Nieprzerwanie od 1992 roku jest dyrektorem Państwowej Orkiestry Kameralnej i Teatru Impresaryjnego w Słupsku, przekształconej w 2005 roku w Polską Filharmonię Sinfonia Baltica.
FILIP WOJCIECHOWSKI
Pianista, urodzony w 1970 roku w Poznaniu. W latach 1989-1994 studiował w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w klasie fortepianu prof. Bronisławy Kawalla oraz na studium podyplomowym u prof. Jana Ekiera. Jest również absolwentem (dyplom z wyróżnieniem) Konservatorium für Musik und Theater w Szwajcarii w klasie fortepianu Tomasa Herbuta i kameralistyki Bruno Canino. W trakcie swojej edukacji pianistycznej wspierany był radami artystycznymi tak wybitnych pianistów jak Krystian Zimerman, Murray Perahia i Paul Badura-Skoda.
Filip Wojciechowski jest laureatem wielu nagród na prestiżowych konkursach pianistycznych m.in. w Paryżu (Konkurs im. Clauda Kahna - 1990), w Darmstadt (Europejski Konkurs Chopinowski - 1992), Fribourgu ("Konkurs Piano 80" - 1997) oraz w Warszawie, gdzie otrzymał nagrodę specjalną na XIII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w 1995 roku. Artystyczna działalność pianisty została również uhonorowana nagrodami w postaci stypendiów Ministerstwa Kultury i Sztuki, Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie, firmy Yamacha, "Medalem Młodej Sztuki" w Poznaniu, a także nagrodą specjalną ufundowaną przez polskiego pianistę Andrzeja Wąsowskiego.
Występował w większości krajów Europy, w USA i Kuwejcie, w tak renomowanych salach jak Filharmonia Berlińska, Konzerthaus w Berlinie, Studio S1 im. W. Lutosławskiego w Warszawie. Brał udział w wielu prestiżowych festiwalach muzycznych m.in. w Szwajcarii, Niemczech, Francji i Polsce. Jako solista występował z wieloma znanymi orkiestrami, m.in. z Sinfonią Varsovią, Sinfonią Baltica, Deustches Kammerorchester, Filharmonią Berneńską, współpracując z wybitnymi dyrygentami (Cord Garben, Marc Kissoczy, Bohdan Jarmołowicz, Szymon Kawalla i Marek Pijarowski). W swoim dorobku artystycznym posiada liczne nagrania dokonane dla Polskiego Radia i Telewizji oraz wytwórni płytowych, m.in. japońskiej "Denon", polskiej "Dux" i niemieckiej "Sächsische Tonträger".
Filip Wojciechowski jest również uznanym pianistą jazzowym. Występuje w swoim trio, które zdobyło nagrody w kraju i zagranicą. Współpracował z kwartetem Zbigniewa Namysłowskiego, a także z Krzesimirem Dębskim, Urszulą Dudziak, Gary Guthmanem, Bobem Wilberem i Richardem Galliano. W roku 2002 rozpoczął współpracę z niemieckim wydawnictwem muzycznym "Ostinato-Musik", gdzie publikowane są jego kompozycje i transkrypcje muzyki klasycznej.
FILIP WOJCIECHOWSKI TRIO
Powstało w 1989 roku pod nazwą "Central Heating Trio" i od początku swojej działalności artystycznej odnosiło znaczące sukcesy na jazzowych konkursach w kraju i za granicą (I nagroda na konkursie "Jazz Juniors" w Krakowie - 1990, udział w finale międzynarodowego konkursu jazzowego "Europe Jazz Contest-Hoeilart" w Belgii i nagroda za najlepsze wykonanie utworu obowiązkowego -1990, udział w finale prestiżowego konkursu jazzowego "IX European Jazz Competition" w Leverkusen, gdzie spośród osiemdziesięciu zespołów z siedemnastu krajów do finału zakwalifikowano sześć - 1990, nagroda "Klucz do kariery" - pierwsze miejsce w plebiscycie publiczności w czasie festiwalu "Pomorska Jesień Jazzowa" - 1990). Trio dokonało wielu nagrań dla Polskiego Radia i brało udział w takich festiwalach jak "Bratislava Jazz Days", "Jazz Jamboree", "Tribute to Miles", Festiwal Pianistów Jazzowych w Kaliszu i "Sommets Musicaux de Gstaad" w Szwajcarii. Obecnie Filip Wojciechowski Trio tworzą: Cezary Konrad - perkusja, Paweł Pańta - kontrabas i Filip Wojciechowski - fortepian. Repertuar zespołu stanowią transkrypcje muzyki klasycznej i kompozycje lidera. W 2000 roku, dla niemieckiej wytwórni "Sächsische Tonträger", trio nagrało płytę "Classic Jazz" z transkrypcjami utworów muzyki poważnej w aranżacjach lidera. W 2003 roku trio Filipa Wojciechowskiego z towarzyszeniem Roberta Majewskiego (trąbka) dokonało kolejnego nagrania płytowego dla polskiej firmy Dux - "Romantic meets jazz".
SOLIŚCI PAŃSTWOWEJ OPERY BAŁTYCKIEJ W GDAŃSKU
Anna Maria Fabrello - sopran
Absolwentka Wydziału Wokalno-Aktorskiego gdańskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Brygidy Skiby. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki. Od roku 2005 solistka Państwowej Opery Bałtyckiej, a także asystentka na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Gdańsku. Jeszcze w czasie studiów uczestniczyła w wielu ważnych wydarzeniach artystycznych i koncertach organizowanych przez swą uczelnię i Nadbałtyckie Centrum Kultury, w tym w polskim prawykonaniu Mszy szwedzkiej Johana Romana (Sopot 2002, Kalmar 2003) oraz Kantaty na wniebowstąpienie Pehrla Figera (Szwecja 2004). W roku 2003 w Konkursie Polskiej Pieśni Artystycznej w Warszawie otrzymała wyróżnienie oraz Nagrodę Specjalną Programu II Polskiego Radia. W swym repertuarze operowym posiada partie Eurydyki w Orfeuszu i Eurydyce Glucka, Kleopatry w Juliuszu Cezarze i Romildy w Xerksesie Händla, Serpiny w La serva padrona Pergolesiego, Hanny w Strasznym dworze Moniuszki, Sylvi w Księżniczce czardasza Kalmana i Musetty w Cyganerii Pucciniego.
Dorota Całek - sopran
W roku 1994 ukończyła Wydział Wokalno-Aktorski Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w klasie śpiewu Haliny Słonickiej. Uczestniczyła w kursach mistrzowskich prowadzonych m.in. przez Edith Mathis i Elly Ameling. Zadebiutowała rolą Zuzanny w Wesela Figara Mozarta na scenie Warszawskiej Opery Kameralnej, po czym została przyjęta do zespołu solistów tego teatru. Pracuje w nim do dziś, występując w operach C. Monteverdiego, G. Cacciniego, S. Landi'ego, J. B. Lully'ego, B. Galuppi'ego, D. Cimarosy, G. Rossiniego, G. Donizettiego, L. Janaczka, B. Matuszczak. Z zespołem Warszawskiej Opery Kameralnej występowała we Francji, Niemczech, Szwajcarii, Rosji oraz na Festiwalu Al-Bustan w Libanie. Wykonuje także repertuar kameralny i oratoryjny. W roku 1994 na III Międzyuczelnianym Konkursie Wokalnym w Dusznikach-Zdroju otrzymała nagrodę specjalną za najlepsze wykonanie pieśni K. Szymanowskiego. Występowała z recitalami pieśni polskich, francuskich i hiszpańskich w Polsce, na Litwie i Ukrainie. W 2000 roku wzięła udział w międzynarodowym projekcie "Opera for four buses" z muzyką Krzysztofa Knittla, której prapremiera odbyła się w Berlinie. W roku 2002 uczestniczyła w Gali Moniuszkowskiej w Operze Lwowskiej. Współpracuje z Teatrem Muzycznym Roma, a od 2001 roku z Operą Bałtycką w Gdańsku, gdzie wciela się w postać Hrabiny w Weselu Figara Mozarta. W swoim dorobku artystycznym ma także udział w nagraniach płytowych.
Magdalena Lewandowska - mezzosopran
Absolwentka Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Poznaniu (dyplom w roku 2005), początkowo w klasie śpiewu prof. Krystyny Kujawińskiej-Dobiasz a w następnych latach prof. Krystyny Pakulskiej. Uczestniczka kursów wokalnych prowadzonych m.in. przez Jadwigę Rappe, Ryszarda Karczykowskiego czy Jewgienija Nesterienko. Jeszcze podczas studiów wystąpiła w akademickim przedstawieniu Czarodziejskiego fletu W.A. Mozarta w Teatrze Wielkim w Poznaniu, wykonując partię Trzeciej Damy. W swoim dorobku artystycznym ma role Magdaleny w Rigoletto Verdiego, Olgi w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego, Karczmarki w Borysie Godunowie Musorgskiego, Zitty w Gianni Schicchi Pucciniego, Volpiny w Aptekarzu Haydna. W repertuarze ma także partie altowe dzieł oratoryjnych (Requiem i Msza Koronacyjna Mozarta, IX Symfonia Beethovena), a także cykle pieśni: Miłość i życie kobiety Schumanna, Pieśni hiszpańskie de Falli. W Państwowej Operze Bałtyckiej debiutowała w roku 2005 partią Suzuki w Madama Butterfly Pucciniego podczas gościnnych występów zespołu w Parnu (Estonia). Od sezonu 2005/2006 jest solistką tego teatru. Wykonuje partie Suzuki, Jadwigi w Strasznym dworze Moniuszki, Flory w Traviacie i Magdaleny w Rigoletto Verdiego, Marty w Fauście Gounoda, Berty w Cyruliku sewilskim Rossiniego oraz Sikorki w widowisku baletowym Piotruś i Wilk Prokofiewa.
Leszek Skrla - baryton
Otrzymał dyplom z wyróżnieniem Akademii Muzycznej w Gdańsku, gdzie kształcił się pod kierunkiem Andrzeja Koseckiego i Piotra Kusiewicza. Jego debiutem był występ w partii tytułowej Cyrulika sewilskiego Rossiniego w gdańskiej Operze Bałtyckiej, której solistą jest od sezonu 1988/89. Występuje także często jako solista koncertów oratoryjnych. Uczestniczył w festiwalach "Warszawska Jesień" i "Vratislavia Cantans". Współpracuje z teatrami operowymi w Bydgoszczy, Łodzi, Lublinie. W swym dorobku ma kilka nagrań płytowych. Obecnie jest adiunktem na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznych w Bydgoszczy i Gdańsku. W Operze Bałtyckiej można podziwiać go jako Figara w Cyruliku sewilskim i Taddeo we Włoszce w Algierze Rossiniego, Miecznika w Strasznym dworze Moniuszki, Hrabiego w Weselu Figara Mozarta, Wolframa w Tannhäuserze Wagnera (za tę kreację otrzymał Pomorską Nagrodę Artystyczną), Germonta w Traviacie, Carlosa w Ernanim i tytułowej partii w Rigoletto Verdiego, Sharplessa w Madamie Butterfly, Marcelego w Cyganerii i Zakrystiana w Tosce Pucciniego, Malatestę w Don Pasquale Donizettiego oraz Walentego w Fauście Gounoda.
Grzegorz Piotr Kołodziej - baryton
Absolwent Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Gdańsku w klasie prof. Ryszarda Minkiewicza (dyplom z wyróżnieniem). Naukę śpiewu rozpoczął w Państwowym Zespole Pieśni i Tańca "Śląsk" a kontynuował w Studiu Wokalno-Aktorskim im. D. Baduszkowej w Gdyni. Jako student był stypendystą Prezydenta Miasta Gdańska. Laureat Plebiscytu Publiczności pierwszej edycji Muzycznego Forum Młodych Gdańsk 2005. W maju 1999 roku otrzymał Nagrodę Specjalną za najlepsze wykonanie utworu polskiego na VIII Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu. Współpracował z Polską Filharmonią Bałtycką w Gdańsku, Filharmonią w Częstochowie, Słupską Orkiestrą Kameralną, Orkiestrą Symfoniczną Izmiru (Turcja), Cappellą Gedanensis, Chórami Politechniki Gdańskiej, Uniwersytetu Gdańskiego i Akademii Medycznej w Gdańsku, Operą Dolnośląską we Wrocławiu i Teatrem Muzycznym w Lublinie. Koncertował w Niemczech, Szwajcarii, Danii, Szwecji, Turcji, we Włoszech i na Litwie. W roku 2002 uczestniczył w realizacji Cosi fan tutte Mozarta przygotowanej przez Opera Island na wyspie Bornholm przy współpracy Opery Covent Garden i Nordisk TV. W październiku 1999 roku zadebiutował na deskach Opery Bałtyckiej jako Figaro w Cyruliku sewilskim Rossiniego. W latach 2000-2004 był solistą tej sceny. W Operze Bałtyckiej wykonuje m.in. partie Boniego w Księżniczce czardasza Kalmana, Figara w Weselu Figara Mozarta i Cyruliku sewilskim Rossiniego, Yamadori w Madama Butterfly i Schaunarda w Cyganerii Pucciniego oraz Marulla w Rigoletto Verdiego.
Olga Nieczyporenko - korepetytorka, pianistka
Wieloletnia pianistka i korepetytor Teatru Opery i Baletu im. Szewczenki w Kijowie. Od 1992 roku korepetytor solistów Państwowej Opery Bałtyckiej w Gdańsku. Pedagog Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku. Koncertowała w USA, Kanadzie, Francji, Belgii, Indiach, Bułgarii i Niemczech. Brała udział w wielu liczących się konkursach wokalnych, w których występujący z nią śpiewacy zdobywali nagrody (m. in. konkursy w Sofii, Moskwie, Wiedniu, Rio de Janeiro), a ona sama zdobywała nagrody za najlepszy akompaniament. Współpracowała z gwiazdami polskiej i światowej wokalistyki: Stefanią Toczyską, Jadwigą Rappe, Florianem Skulskim, Renatą Scotto, Fedorą Barbieri, Katią Ricciarelli oraz Rolando Panerai, któremu towarzyszyła podczas recitalu na scenie Opery Bałtyckiej. Tam też akompaniowała Chiarze Taigi, Ingacio Eucinasowi i Salvatore Fisichielli. Jej działalność artystyczna została uhonorowana odznaczeniami państwowymi: wyróżnieniem "Zasłużona Artystka Ukrainy", odznaką "Zasłużony Działacz Kultury", a także nadanym w lipcu 2003 roku Dyplomem Uznania Ministra Kultury i Sztuki RP za szczególne osiągnięcia w upowszechnianiu kultury.
LA BOCA DEL TANGO -
Margarete Jungen - śpiew (alt)
Ursula Fiedler - skrzpyce
Ingrid Eder - bandeon
Petra Hartl - wiolonczela
Christian Heitler - fortepian
Tibor Kövesdi - kontrabas
KWARTET WILANÓW
Powstał w 1967 roku. W roku 1969 zyskał nazwę Kwartetu Wilanowskiego, wiążącą się z jego koncertami w dawnej rezydencji Jana III Sobieskiego. Obecnie, aby ujednolicić brzmienie nazwy w różnych językach, przyjął nazwę "Kwartet Wilanów".
Występował we wszystkich krajach Europy a także w USA, Kanadzie, Japonii, Meksyku, Brazylii, Peru, Wenezueli i Kolumbii. Od szeregu lat jest stałym gościem festiwalu w Joliette (Kanada), gdzie wykonuje wszystkie kwartety Beethovena oraz programy poświęcone wyłącznie muzyce polskiej. Brał udział w wielu ważnych festiwalach, m.in. w Warszawie, Wiedniu, Grazu, Berlinie, Stuttgarcie, Helsinkach, Paryżu, Dreźnie, Patras, Montrealu, Cannes, La Chaise Dieux, Bergen, etc. W 1971 r. zdobył II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kwartetów Smyczkowych im. J. Haydna w Wiedniu, w 1972 r. srebrny medal na Biennale w Bordeaux, a w 1973 III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Monachium.
Repertuar zespołu, obok pozycji klasycznych, zawiera liczne dzieła kompozytorów XX wieku, m.in. Bairda, Bartoka, Barbera, Berga, Crumba, Małeckiego, Meyera, Lutosławskiego, Pendereckiego, Słowińskiego, Sznitkego, Szostakowicza. Kwartet występował wielokrotnie na "Warszawskiej Jesieni"; w 1983 otrzymał nagrodę krytyków SPAM "Orfeusz" za najlepsze wykonanie muzyki polskiej na XXVI festiwalu (V Kwartet smyczkowy Meyera). W 1986 i 1990 roku został laureatem nagrody ZKP. Dotychczas nagrał ponad 30 płyt kompaktowych, m.in. dla firm: Acte Préalable, Accord, Tudor, Pro Viva, Calig, Olimpia, Col Legno, Sonoton, Polskie Nagrania i Tonpress. W 1990 roku płyta CD nagrana dla Accordu "Witold Lutosławski - Musique de chambre" otrzymała prestiżową nagrodę "Diapason d'Or" francuskiego pisma muzycznego "Diapazon". W 1996 roku to samo pismo wyróżniło nagranie kwartetów Griega (też dla Accordu) przyznaniem pięciu gwiazdek. W roku 2001 płyta z utworami kameralnymi Krzysztofa Meyera nagrana przez Wilanów i Elżbietę Gajewską dla Acte Préalable została uznana przez pismo "Muzyka 21" płytą grudnia 2001. Przez wiele lat kwartet współpracował ze szwajcarskim klarnecistą Eduardem Brunnerem (kilkanaście wspólnych płyt!) a także z fińskim pianistą i dyrygentem Ralfem Gothoni. Ostatnio Wilanów współpracuje z wybitnymi muzykami jazzowymi m.in. z pianistą Adamem Makowiczem. Od roku 1990 Kwartet znalazł stałe miejsce do pracy w Staromiejskim Domu Kultury.
Tadeusz Gadzina - studiował grę na skrzypcach w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie u Zenona Bąkowskiego. Kształcił się ponadto w Guildhall School of Music and Drama w Londynie u Yehudi Menuhina i Yfraha Neamana. Jest laureatem międzynarodowych konkursów: Sibeliusa w Helsinkach (1970), Paganiniego w Genui (1971), Wieniawskiego w Poznaniu (1972), Flescha w Londynie (1974), Królowej Elżbiety w Brukseli (1976). W 1973 roku zdobył złoty medal na Międzynarodowym Festiwalu Laureatów w Plewen (Bułgaria). Jest uznanym i cenionym pedagogiem; prowadzi kursy mistrzowskie w wielu krajach Europy. Jest profesorem Akademii Muzycznej w Warszawie.
Paweł Łosakiewicz - studiował w latach 1967-71 grę na skrzypcach w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie u Ireny Dubiskiej. Występował jako solista w wielu miastach Polski, dokonał licznych nagrań radiowych. Nagrał dwie płyty, w tym jedną solową dla wytwórni amerykańskiej. Jest profesorem Akademii Muzycznej w Warszawie, gdzie od wielu lat pełni różne funkcje kierownicze na Wydziale Instrumentalnym.
Ryszard Duź - studiował grę na altówce w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu u Jana Michalskiego. W 1975 zdobył I nagrodę na I Ogólnopolskim Konkursie Altowiolinistów w Poznaniu. W tym samym roku jako prymariusz Kwartetu im. Stanisława Barcewicza był laureatem Międzynarodowego Konkursu Kwartetów Smyczkowych w Colmar we Francji. Jest adiunktem Akademii Muzycznej w Warszawie w klasach altówki i kameralistyki. Członek Kwartetu od 1977 r.
Marian Wasiłka - po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu w klasie prof. Kazimierza Wiłkomirskiego brał udział w kursach mistrzowskich u Radu Aldulescu i Paula Tortelier. W latach 1964-79 był koncertmistrzem orkiestr krajowych (Bydgoszcz, Poznań) i zagranicznych (Antwerpia, Kair, Hamburg, Herford), w tym w latach 1976-79 Filharmonii Narodowej. Dokonał licznych solistycznych nagrań radiowych, np. dla NDR (koncert wiolonczelowy Dwořaka), MDR i Polskiego Radia. Członek Kwartetu od 1977 r.
EMIL KOWALSKI QUINTET
Emil Kowalski - muzyk i aranżer grający na klarnecie oraz klarnecie basowym. Po ukończeniu Szkoły Muzycznej im. F. Chopina w Gdańsku rozpoczął pracę w Filharmonii Bałtyckiej a później w Teatrze Muzycznym w Gdyni. W 1980 roku założył zespól jazzu tradycyjnego "Seaside Dixieland", który na festiwalu "Old Jazz Meeting" w Warszawie otrzymał wyróżnienie a Emil Kowalski został uznany za najlepszego instrumentalistę tej imprezy.
Od 1991 roku prowadzi własny kwintet, w którym grali bądź też grają obecnie tacy muzycy jak Lesław Możdzer, Cezary Paciorek, Jacek Olter, Janusz Mackiewicz, Adam Czerwinski, Wojciech Niedziela, Marcin Jahr, Sławek Jaskułke, Dominik Bukowski, Tomasz Sowiński. Podczas swojej 30-letniej działalności artystycznej Emil Kowalski występował w ponad 30 krajach, współpracując z tak znakomitymi muzykami jak m.in. Buddy De Franco, Brad Terry, Eddie Henderson, Phyllis Hyman, Adrian West, Lean Williams, Ed Schuller, Bob Mayer. W 1999 nagrał płytę "Children of Bird" poświeconą Charliemu Parkerowi, bardzo dobrze przyjętą przez jazz fanów i krytykę jazzową. Kolejne jego projekty autorskie to ,,Kolędy'' (2002) i ,,Emil Kowalski playing Benny Goodman'' (2003). Jest także współautorem pięciu innych albumów jazzowych.
Emil Kowalski od lat uważany jest za najlepszego polskiego klarnecistę jazzowego, a w prestiżowej ankiecie czytelników czasopisma "Jazz Forum" od 1999 roku zajmuje pierwsze miejsce. Klarnet - instrument jakby niedoceniany we współczesnej muzyce jazzowej, za sprawą Emila Kowalskiego i jego Kwintetu oferuje nowe barwy i wartości tej muzyce.
Dominik Bukowski - urodzony w 1977 roku, muzyk jazzowy, wibrafonista, absolwent Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. Zdobywca indywidualnego wyróżnienia na Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Jazzowych w Gdyni (1999) oraz zwycięzca konkursu Bielskiej Zadymki Jazzowej 2002. W 2003 roku zajął II miejsce w kategorii "wibrafon roku" i również II jako "nadzieja roku" w ankiecie Jazz Forum. Współpracował i nagrywał z takimi muzykami jak Janusz Muniak, Leszek Możdżer, Maciej Sikała, Leszek Kułakowski, Wojciech Staroniewicz, Emil Kowalski, Goran Larsen (Finlandia) oraz Kent Sangster (Kanada). Koncertował w Szwecji, Izraelu, Finlandii, na Łotwie, w Estonii i Niemczech. Niedawno ukazała się jego najnowsza płyta "Dominik Bukowski & PROJEKTOR".
Piotr Lemańczyk - kontrabasista, gitarzysta basowy, kompozytor. Laureat Międzynarodowego Konkursu Jazz Junions 95 - nagroda za kompozycję oraz nagroda indywidualna w kategorii "najlepszy instrumentalista". Laureat konkursu Jazz nad Odrą 96 we Wrocławiu (nagroda za kompozycję). W 1996 roku otrzymał także Złoty Klucz do Kariery - Nagrodę Pomorskiej Jesieni Jazzowej w Gorzowie Wielkopolskim. W swym dorobku ma dwie autorskie płyty, które zebrały znakomite recenzje w prasie fachowej. Brał ponadto udział w nagraniu blisko dwudziestu płyt z najlepszymi polskimi artystami jazzowymi. Współpracuje z takimi sławami jazzu jak Maciej Sikała, Zbigniew Namysłowski, Jacek Kochan, Jan Ptaszyn Wróblewski, Janusz Muniak, Wojciech Staroniewicz, Emil Kowalski, Maciej Grzywacz, Sławomir Jaskułke, Bryan Melvin (USA), Jakob Dinesen (Dania), Tyler Horny (Kanada), Rivo Talfenau (Estonia), Avishai Cohen (USA), Ulf Adaker (Szwecja) i inni. Koncertował w Kanadzie, Izraelu, Szwecji, Finlandii, Estonii, Czechach, Niemczech, Rumunii, Słowacji i Francji.
Cezary Paciorek - akordeonista, pianista, kompozytor, aranżer. Absolwent Akademii Muzycznej w Gdańsku. Jako 15-letni chłopiec dostał się do Big-bandu Gdańsk prowadzonego przez Jerzego Partykę. Potem współpracował z zespołem Mietek Blues Band, Maciejem Sikałą, Wojciechem Staroniewiczem, Januszem Muniakiem, Janem Ptaszynem Wróblewskim, Zbigniewem Namysłowskim, Emilem Kowalskim, Jarkiem Śmietaną, Jorgosem Skoliasem, Olem Walickim, Leszkiem Możdżerem, Sławkiem Jaskułke, braćmi Pospieszalskimi, Joszko Brodą, Dorotą Miśkiewicz.
Największym jego osiągnięciem jest uczynienie akordeonu instrumentem jazzowym, który jest wykorzystywany w renomowanych zespołach. Koncertował na festiwalach Jazz Jamboree, Festiwalu Pianistów Jazzowych w Kaliszu, w Bratysławie, Pradze, w Niemczech, w Szwecji, Rumunii, na Węgrzech, w Japonii, Izraelu. Po raz dziewiąty z rzędu uznany został przez czytelników "Jazz Forum" za najlepszego polskiego akordeonistę jazzowego w ankiecie Jazz Top. Zauważony został także przez krytyków, w ankiecie dwumiesięcznika "Jazzi Magazine" zajął 4 miejsce w kategorii "Muzyk roku 2001" oraz 6 w kategorii "Kompozytor roku 2001". Nagrał około 30 płyt. Trzy płyty z jego udziałem otrzymały nominacje do "Fryderyka". Jego autorski album "Shalom" jest jazzową wizją powstałą po podróży do Izraela. Zawiera 5 kompozycji Paciorka i 3 aranżacje tradycyjnych utworów hebrajskich.
Ważnym osiągnięciem stało się zaproszenie młodzieżowego zespołu Diakonia Muzyczna "Jezus żyje" prowadzonego przez Cezarego do udziału w programie emitowanym przez TVP1 12 października 2003 z Watykanu, gdzie młodzież śpiewała dla Jana Pawła II. Zespół ten wylansował kompozycję Paciorka "Nie ścigaj się z Miłością" dedykowaną Ojcu Świętemu. W latach 1992-2006 Paciorek pracował dla Duszpasterstwa Środowisk Twórczych prowadzonego przez ks. Krzysztofa Niedałtowskiego najpierw w kościele św. Bartłomieja, teraz św. Jana w Gdańsku.
Tomasz Sowiński - perkusista, absolwent Akademii Muzycznej w Gdańsku. W 1997 roku zajął II miejsce na Jazz Juniors w Krakowie z zespołem "JUST FRIENDS". Od tego czasu jest czynnym muzykiem trójmiejskiej jazzowej sceny muzycznej. Koncertuje także w kraju i zagranicą. Był członkiem trio Sławka Jaskułke, a obecnie gra m.in. w takich formacjach jak Emil Kowalski Quintet, Sanktoria (Kowalski, Herbasz, Lemańczyk, Sowiński), Wojtek Staroniewicz "Hand Made", Sopot Hamburg Jazz Quintet, Maciej Sikała Trio, Maciej Sikała Quartet, Leszek Możdżer Trio. Występował m.in. z Januszem Muniakiem, Piotrem Baronem, Janem Ptaszynem-Wróblewskim, Piotrem Wojtasikiem, Wojciechem Karolakiem. Brał udział w nagraniu kilkunastu płyt CD.
MOZART - REQUIEM
REQUIEM W.A. MOZARTA
Requiem d-moll KV 622 - ostatnie, niedokończone dzieło Mozarta - to jedna z najbardziej znanych kompozycji w historii muzyki, owiana przy tym aurą tajemnicy, niedomówień i legend, zacierających często w świadomości melomanów prawdę o historii jej powstania.
Zlecenie na napisanie mszy żałobnej otrzymał Mozart w lipcu 1791 roku. Nie wiedział, dla kogo ma ją napisać. Zamówiona została anonimowym listem dostarczonym przez posłańca zleceniodawcy, który nie życzył sobie ujawnienia swego nazwiska. Praca nad Łaskawością Tytusa i przygotowania do premiery Czarodziejskiego fletu nie pozwoliły Mozartowi zająć się tym zamówieniem od razu. Komponować zaczął dopiero w październiku, kończąc równocześnie Koncert klarnetowy A-dur KV 622 - jak się miało okazać ostatni jego koncert instrumentalny. W listopadzie był już poważnie chory. Jego stan pogarszał się z dnia na dzień. Pracował nadal, choć siły opuszczały go coraz bardziej, nie zdążył jednak dokończyć Requiem. Zmarł 55 minut po północy, 5 grudnia 1791 roku.
Ósmy takt Lacrimosy jest ostatnim, jaki wyszedł spod pióra Mozarta - na nim urywa się zachowany rękopis. W rzeczywistości jednak ukończył on w pełni jedynie pierwszą część dzieła - Requiem i Kyrie. Kolejne części - od Dies Irae do Hostias - pozostawił zapisując partie wokalne, linię basu wraz z oznaczeniem procesów harmonicznych oraz partie instrumentalne. W świetle zwyczajów epoki można je uznać za prawie gotowe, zwykle w takiej właśnie postaci kompozytorzy przekazywali swe dzieła kopistom, którzy sporządzali partytury. Po śmierci Mozarta jego żona - Konstancja - zwracała się do kilku znajomych kompozytorów (Freystadtler, Eybler, Stadler) z prośbą o dokończenie dzieła. Wcześniejsze zobowiązania nie pozwoliły im podjąć się tego zadania, jednak każdy z nich ma drobny wkład w rekonstrukcję całości. W końcu zdecydowała się zwrócić do Franza Xaverego Süssmayra (1766-1803) - ulubionego ucznia Mozarta, który dokomponował brakujące części (Sanctus i Benedictus), uzupełnił i zrekonstruował całość. Można przypuszczać, że opierał się przy tym na wskazówkach mistrza, któremu towarzyszył w ostatnim okresie życia i z którym wiele rozmawiał podczas jego pracy nad tym dziełem. Ostatnia część - Agnus Dei - w warstwie muzycznej jest powtórzeniem początkowego Requiem i Kyrie. Pracę nad rekonstrukcją dzieła ukończył Süssmayr na początku marca 1792 roku a na początku grudnia tego roku, wypełniając zobowiązanie Mozarta, Konstancja przekazała jedną z kopii zleceniodawcy.
Dziś wiadomo, że Requiem zamówił u Mozarta hrabia Franz Georg von Walsegg-Stuppach, który chciał w ten sposób uczcić pamięć swej żony, zmarłej 14 lutego 1791 roku w wieku zaledwie 20 lat. Arystokrata ten znany był jednak z tego, że zamawiane u różnych kompozytorów dzieła prezentował jako własne. Tak też miało być i w tym wypadku. Staraniem Konstancji, kilka fragmentów Requiem wykonano a cappella już w pięć dni po śmierci Mozarta, podczas mszy żałobnej za jego duszę w wiedeńskim kościele św. Michała, zaś 2 stycznia 1793 roku pełna wersja dzieła - w rekonstrukcji Süssmayra - zabrzmiała w wiedeńskiej Jahn-Saal podczas koncertu na rzecz wdowy i jej dzieci, który zorganizował baron Gottfried van Swieten. Jednak 14 grudnia 1793 roku, w kościele parafialnym w Wiener Neustadt, odprawiono mszę żałobną w intencji hrabiny Anny Walsegg-Stuppach, podczas której zabrzmiało Requiem. Wykonanie prowadził sam hrabia a na partyturze widniała adnotacja "Requiem composto del Conte Walsegg"...
Nazwisko hrabiego przetrwało w pamięci potomnych jedynie jako tego, który zamówił jedno z najsłynniejszych dzieł w historii muzyki. Samo Requiem - niezależnie od rozbieżności w ocenie wkładu Süssmayra w jego dokończenie i rekonstrukcję - jest jednym z najwybitniejszych opracowań sekwencji mszy żałobnej, ekspresją i wyrazem emocjonalnym wykraczającym daleko poza swą epokę i antycypującym osiągnięcia romantyzmu. Także w dzisiejszych, jakże odmiennych czasach nie przestaje zachwycać i poruszać, co świadczy najlepiej o nieprzemijającej wartości dzieła i o geniuszu jego twórcy.
Simone Kermes -
Niemiecki sopran. Studiowała w rodzinnym Lipsku pod kierunkiem Helgi Forner a podczas kursów mistrzowskich pod kierunkiem Dietricha Fischer-Dieskaua. W 1993 roku zdobyła pierwszą nagrodę na Konkursie im. F. Mendelssohna w Berlinie a w roku 1996 nagrodę na Międzynarodowym Konkursie im. J.S. Bacha w Lipsku. W partiach operowych pojawiała się w Brooklyn Academy of Music w Nowym Jorku, Théatre des Champs-Élysées w Paryżu, Staatsoper w Stuttgarcie i Teatro Nacional w Lizbonie. Koncertowała w Carnegie Hall w Nowym Jorku, Opera City Hall w Tokio, londyńskim Barbican, Concertgebouw w Amsterdamie, jak również podczas Berkely Festiwal i Dresden Music Festiwal. Występowała z wieloma orkiestrami i zespołami, m.in. Gewandhausorchester w Lipsku, Orkiestrą Symfoniczną w Pradze, Staatskapelle w Dreźnie, Musica Antiqua Köln, Concerto Köln i z Academy of Ancient Music. Wśród dyrygentów, z którymi pracowała są Riccardo Chailly, Rafael Frühbeck de Burgos, Lothar Zagrosek, Andrea Marcon, Reinhard Goebel i Jean-Christophe Spinosi. Cechą znamienną nagrań Simone Kermes jest rozległy repertuar sięgający od Vivaldiego do Humperdincka. Niektóre z nich, jak Griselda Vivaldiego, Stworzenia Świata Haydna czy album z 2007 roku z wirtuozowskimi motetami Vivaldiego przyniosły jej nagrodę Diapason d'Or oraz inne nagrody płytowe. Występ w Requiem Mozarta jest pierwszą okazją usłyszenia Simone Kermes przez gdańskich melomanów.
Ruth Peel -
Brytyjski mezzosopran. Studiowała w Royal Northern College of Music, gdzie zdobyła Lieder Prize, French Song Prize i Kathleen Ferrier Decca Prize jak również kilka stypendiów. Ruth Peel jest bardzo wszechstronną śpiewaczką i - poza jej występami operowymi (m.in. w Royal Opera House Covent Garden, Glyndebourne Opera, w operach Strasburga, Genewy, Stuttgartu, Aix-en-Provence) - ma rozległe doświadczenie koncertowe i recitalowe we wszystkich większych salach koncertowych Londynu, a także w wielu ośrodkach Europy, Australii i Japonii. Podczas transmitowanej na cały świat ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Nagano w 1998 roku, w ramach tournée po Japonii, zaśpiewała partię altową w IX Symfonii Beethovena (pod dyrekcją Seiji Osawy). Polska publiczność może pamiętać jej wspaniały występ w Petite Messe Solennelle Rossiniego pod batutą Jana Łukaszewskiego na Festiwalu "Gaude Mater" w Częstochowie w roku 2002. Krytycy cenią jej "głos o ciemnej, wiolonczelowej barwie".
Lothar Odinius -
Niemiecki tenor. Studiował na Universität der Künste w Berlinie w klasie prof. Anke Eggers, następnie u Ingrid Bjoner, Alfredo Krausa i Dietricha Fischer-Dieskaua a ostatnio u Gunduli Hintz i Neila Semera. W swej pracy próbuje zachować równowagę pomiędzy operą a recitalami - jego szczególnie ulubioną formą stały się pieśni. Śpiewa regularnie w większych ośrodkach jak Paryż, Kolonia, Dortmund, Hamburg a także podczas Schleswig-Hostein Musikfestival. Występuje w USA, niemniej jednak najlepiej czuje się w Europie na scenach operowych i podczas międzynarodowych festiwali, zarówno w Mannheim, Salzburgu, Zurychu jak i Operze Królewskiej w Kopenhadze. Śpiewa i nagrywa z tak renomowanymi dyrygentami jak Nikolaus Harnoncourt, Sir Neville Marriner, Morten Schuldt-Jensen i Helmuth Rilling, z którym (wraz z Bach Akademie) jest ściśle związany wieloletnią współpracą i występami m.in. w Turynie, Krakowie, Toronto i Madrycie. W roku 2003 Lothar Odinius zaśpiewał po raz pierwszy w Gdańsku, wraz z Polskim Chórem Kameralnym i Neue Düsseldorfer Hofmusik po dyrekcją Jana Łukaszewskiego, podczas wykonania Mszy h-moll Bacha w Archikatedrze w Oliwie. Niedawna charakterystyka krytyki na jego temat jest typowa: "tenor pełen naturalnej powagi i szlachetnego brzmienia".
Darren Jeffery -
Brytyjski bas-baryton. Podczas tego koncertu debiutuje w Polsce. Jest jednym z wielu znakomitych śpiewaków, którzy wyszli z Royal Northern College of Music. Jego kariera operowa rozpoczęła się szybko po debiucie w Royal Opera House Covent Garden w Londynie, gdzie do dziś pojawił się w nie mniej niż czternastu produkcjach. W Europie kontynentalnej śpiewał w Teatro Real w Madrycie, operach w Bolonii i Rzymie, w Théatre de la Monnaie w Brukseli i wielu innych, pracując z tak sławnymi dyrygentami jak Antonio Pappano, Riccardo Chailly i Sir Colin Davis, z którym w październiku nagrywać będzie Requiem Mozarta. Płyta ta dołączy do znacznego już katalogu jego nagrań. W recenzji z niedawnego wykonania Requiem w Londynie napisano: "W Tuba mirum puzonista stał i grał blisko basa Darrena Jeffery'a, i obaj doskonale uzupełniali ciepły, bogaty dźwięk drugiego z nich - magiczna chwila".
POLSKI CHÓR KAMERALNY
Polski Chór Kameralny (znany także jako Schola Cantorum Gedanensis*) został założony przez Ireneusza Łukaszewskiego w 1978 roku. Aktywnie koncertując od ponad 25 lat stał się synonimem najwyższej jakości śpiewu chóralnego. Polski Chór Kameralny należy do wąskiego grona światowej elity w pełni profesjonalnych chórów kameralnych. Obecnie daje rocznie około 80 koncertów, przygotowując ponad 50 różnych programów. Zespół stawia sobie za cel nadrzędny regularną pracę na instrumentalnym, "orkiestralnym" poziomie, co - oprócz wielu innych umiejętności - wymaga całkowitego opanowania aparatu wokalnego, umożliwiając realizację wszystkich technicznych i artystycznych wymogów partytury.
Zainteresowania tego wszechstronnego zespołu, składającego się z 24 zawodowych muzyków, koncentrują się głównie na muzyce a cappella, zwłaszcza współczesnej
i romantycznej. Dlatego nie dziwi fakt, iż wielu kompozytorów światowej sławy dedykuje zespołowi swoje utwory (od lat średnio co dwa, trzy tygodnie zespół przygotowuje jedno prawykonanie). W repertuarze chóru, obok licznych prawykonań, znajdują się m.in. programy oratoryjne, a nawet opery, wykonywane we współpracy z najznakomitszymi polskimi orkiestrami filharmonicznymi oraz z tak wybitnymi zespołami jak Sinfonia Varsovia, Orkiestra Kameralna Polskiego Radia Amadeus (Poznań), zespół muzyki dawnej Sans Souci (Berlin), orkiestra barokowa Batzdorfer Hofkapelle (Drezno) i Neue Düsseldorfer Hofmusik....
"Specjalizujemy się w różnorodności!" Aby nie popaść w muzyczną rutynę Polski Chór Kameralny chętnie bierze także udział w eksperymentach. Stąd zabawa z muzyką lekką, jazzem, chanson, śpiewem gregoriańskim, New Age... Cross-Over nie jest dla nich żadną nowością. W 2001 roku zespół wystąpił w pierwszym na świecie wykonywanym na żywo koncercie internetowym. Z Polskim Chórem Kameralnym gościnnie współpracują światowej sławy dyrygenci, wśród nich od wielu lat Uwe Gronostay i Eric Ericson.
Polski Chór Kameralny był wielokrotnie zapraszany na międzynarodowe festiwale muzyczne, takie jak Warszawska Jesień, Wratislavia Cantans, Ruhr-Festival, "rendez-vous musique nouvelle", a także do Salzburga, Drezna, Berlina i Tokio. Tournée koncertowe wiodą go po niemal całej Europie, a także do USA i Japonii. Podczas World Symposium on Choral Music w Rotterdamie zespół wystąpił w roli "oficjalnego chóru sympozjum".
Oprócz ponad 50 płyt CD, kaset magnetofonowych i video Polski Chór Kameralny utrwalił dziesiątki godzin muzyki dla Polskiego Radia w Warszawie. Od 1999 roku zespół otrzymuje nominacje do nagród fonograficznych, a w 2004 r. otrzymał dwie nagrody "Fryderyk" za podwójną płytę CD z utworami H.M. Góreckiego, zarejestrowaną wspólnie z orkiestrą Sinfonia Varsovia (Barton). Zespół nagrywa także dla Polskiej Telewizji (w tym komplet 68 offertoriów Giovanniego P. da Palestriny), a za granicą dla Dutch Radio, Bayerischer Rundfunk, Hessischer Rundfunk, Südwestrundfunk, Sender Freies Berlin, Westdeutscher Rundfunk oraz dla ZDF (drugiego kanału niemieckiej telewizji publicznej).
W roku 2007 zespół realizuje wiele projektów artystycznych (m.in. kolejna edycja Międzynarodowego Festiwalu Mozartowskiego "Mozartiana", nagranie i wydanie na CD zamówionego u M. Małeckiego cyklu kolęd na chór i orkiestrę oraz nagranie utworów Hansa Schanderla). W jubileuszowym dla chóru roku 2008 (30-lecie powstania) zespół weźmie udział w spektakularnej inscenizacji opery Zygfryda Wagnera "Płatnerz z Malborka" (transmitowanej w krajach europejskich, zwieńczonej nagraniem i wydaniem CD i DVD przez firmę Naxos).
* instytucja kultury Miasta Gdańska
JAN ŁUKASZEWSKI
Jan Łukaszewski uznawany jest za jednego z najznakomitszych w Europie specjalistów
w dziedzinie muzyki chóralnej. Dyrygent, dyrektor naczelny i artystyczny Polskiego Chóru Kameralnego (znanego także jako Schola Cantorum Gedanensis). Współpracuje również jako dyrygent gościnny m.in. z Chórem Polskiego Radia w Krakowie oraz wieloma zespołami
w kraju za granicą. Zainteresowania artystyczne Jana Łukaszewskiego koncentrują się głównie wokół muzyki romantycznej i współczesnej. Pod jego dyrekcją Polski Chór Kameralny osiągnął wysoki poziom artystyczny, a on sam zyskał opinię osoby potrafiącej w krótkim czasie uczynić możliwymi rzeczy niemożliwe i przygotować muzyczne interpretacje nawet najbardziej skomplikowanych utworów, dlatego chętnie powierza się mu dyrygowanie światowymi prawykonaniami wielu kompozycji.
Pracując z Polskim Chórem Kameralnym, który przejął w 1983 roku, po kilkuletnim pełnieniu w nim funkcji asystenta dyrygenta, Jan Łukaszewski odkrył charakterystyczne, niepowtarzalne brzmienie chóru. Jego "otwarcie na instrumentalność", elastyczność i wspaniałe wyczucie muzycznego kolorytu nie przestaje zadziwiać krytyków na całym świecie. Obecnie Jan Łukaszewski prowadzi interpretacyjne kursy mistrzowskie i seminaria dla dyrygentów chóralnych w kraju i za granicą (m.in. w Tokio i Nagano oraz jako wykładowca podczas "World Symposium on Choral Music" w Rotterdamie) a także wykłada na podyplomowych studiach dyrygenckich w bydgoskiej Akademii Muzycznej. Jest także dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Chóralnego "Singing together" w Chieti (Włochy). Zajmując się edukacyjną stroną śpiewu amatorskiego Jan Łukaszewski wielokrotnie zasiadał w jury światowych, renomowanych konkursów chóralnych, m.in. w Japonii (Takarazuka), Walii, na Litwie, we Włoszech i Szwajcarii.
Jan Łukaszewski jest jednym z nielicznych w Polsce propagatorów i wykonawców muzyki chóralnej takich kompozytorów jak Schönberg, Messiaen, Xenakis, Globokar, Takemitsu,
R. Strauss, Pepping, Tippett, Ives czy Barber. Liczne nagrania dla Polskiego Radia, Dutch Radio, Sender Freies Berlin, Bayrischer Rundfunk, Südwestrundfunk i Westdeutscher Rundfunk oraz dla Telewizji Polskiej i Niemieckiej, a także wiele nagrań CD, MC, LP oraz video najlepiej odzwierciedlają wysoką jakość jego pracy. Poziom artystyczny prowadzonego przez niego Polskiego Chóru Kameralnego
22 sierpnia 2007 r. (środa)
godz. 19.15 - 19.30 - estrada przed Pałacem Opatów
OFICJALNA INAUGURACJA FESTIWALU
godz. 19.30 - 20.45 - estrada przed Pałacem Opatów
Koncert Inauguracyjny
W programie:
W.A. Mozart - Divertimento D-dur KV 136 (Allegro, Andante, Presto)
F. Chopin - Wariacje B-dur op. 2 na temat arii "La ci darem la mano" z opery Don
Giovanni W.A. Mozarta (5 wariacji)
W.A. Mozart - Symfonia g-moll KV 550 (Allegro molto, Andante, Menuet, Allegro assai)
Wykonawcy: Filip Wojciechowski - fortepian
Polska Filharmonia "Sinfonia Baltica" w Słupsku
Bohdan Jarmołowicz - dyrygent
godz. 21.00 - 21.30 - fasada południowa Pałacu Opatów
pokaz tańczącej fontanny
godz. 21.45 - 23.00 - estrada przed Pałacem Opatów
Koncert "Mozart meets Jazz"
W programie: transkrypcje jazzowe utworów Mozarta
Wykonawcy: Filip Wojciechowski Trio w składzie:
Filip Wojciechowski - fortepian
Cezary Konrad - perkusja
Paweł Pańta - kontrabas
Dzień 2 wstęp wolny
23 sierpnia 2007 r. (czwartek)
godz. 18.00 - 19.15 - altana w Parku Oliwskim
fragmenty Wesela Figara W.A. Mozarta
1.Duet "Cinque, dieci, venti" - Zuzanna, Figaro
2.Recytatyw "Nic nie mów, słuchaj co powiem" - Zuzanna, Figaro
3.Cavatina "Se vuol ballare" - Figaro
4.Recytatyw "A cóż to za komedia? ... A ty nie wiwatujesz?" - Hrabia, Figaro, Zuzanna, Cherubin
5.Aria "Non piú andrai" - Figaro
6.Cavatina "Porgi amor" - Hrabina
7.Recytatyw "Tak mi przykro Zuzanno" - Hrabia, Zuzanna, Cherubin
8.Arietta "Voi, che sapete" - Cherubin
9.Recytatyw "Drzwi zamknięte?" - Hrabia, Hrabina, Zuzanna
10.Tercet "Susanna, or via sortite" - Hrabia, Hrabina, Zuzanna
11.Recytatyw "A więc nie chcesz otworzyć?" - Hrabia, Hrabina
12.Duettino "Aprite, presto aprite" - Zuzanna, Cherubin
13.Duet "Crudel, perché finora" - Zuzanna, Hrabia
14.Recytatyw "I dlaczego dziś rano byłaś w tak złym nastroju?" - Zuzanna, Hrabia
15.Recytatyw i Aria "Hai giá vinta la causa?" - Hrabia
16.Recytatyw i Aria "E Susanna non vien! ... Dove sono" - Hrabina
17.Recytatyw i Duettino "Co za opowieść! ... Canzonetta sull'aria" - Hrabina, Zuzanna
18.Recytatyw i Aria "Giunse alfin il momento" - Zuzanna
19.Finał "Contessa, perdono..."
Wykonawcy: soliści Państwowej Opery Bałtyckiej w Gdańsku
Hrabia - Leszek Skrla (baryton)
Hrabina - Dorota Całek (sopran)
Cherubin - Magdalena Lewandowska (mezzosopran)
Zuzanna - Anna Fabrello (sopran)
Figaro - Grzegorz Piotr Kołodziej (baryton)
Kierownictwo muzyczne, fortepian - Olga Nieczyporenko
godz. 19.30 - 20.45 - sala w Pałacu Opatów
koncert kameralny - "Incendo" (Niemcy) w składzie:
Stefan Hempel - I skrzypce
Marie Kogge - II skrzypce
Manon Gerhardt - altówka
Jan Eckert - wiolonczela
Tahmina Feinstein - fortepian
W programie:
L. van Beethoven - Trio smyczkowe na temat Mozarta
W.A. Mozart - Kwartet fortepianowy g-moll KV 478
J. Haydn - Kwartet smyczkowy op. 50 nr 2 (dedykowany W.A. Mozartowi)
W.A. Mozart - Kwintet fortepianowy Es-Dur KV 452
godz. 21.00 - 21.30 - fasada południowa Pałacu Opatów
pokaz tańczącej fontanny
godz. 21.45 - 23.00 - estrada przed Pałacem Opatów
Mozartango
Wykonawcy: "La Boca del Tango" (Austria) w składzie:
Margarete Jungen - śpiew
Ursula Fiedler - skrzypce
Ingrid Eder - bandeon
Petra Hartl - wiolonczela
Christian Hitler - fortepian
Tibor Kövesdi - kontrabas
Dzień 3 wstęp wolny
24 sierpnia 2007 r. (piątek)
godz. 18.00-19.15 - altana w Parku Oliwskim
fragmenty Wesela Figara W.A. Mozarta
1.Duet "Cinque, dieci, venti" - Zuzanna, Figaro
2.Recytatyw "Nic nie mów, słuchaj co powiem" - Zuzanna, Figaro
3.Cavatina "Se vuol ballare" - Figaro
4.Recytatyw "A cóż to za komedia? ... A ty nie wiwatujesz?" - Hrabia, Figaro, Zuzanna, Cherubin
5.Aria "Non piú andrai" - Figaro
6.Cavatina "Porgi amor" - Hrabina
7.Recytatyw "Tak mi przykro Zuzanno" - Hrabia, Zuzanna, Cherubin
8.Arietta "Voi, che sapete" - Cherubin
9.Recytatyw "Drzwi zamknięte?" - Hrabia, Hrabina, Zuzanna
10.Tercet "Susanna, or via sortite" - Hrabia, Hrabina, Zuzanna
11.Recytatyw "A więc nie chcesz otworzyć?" - Hrabia, Hrabina
12.Duettino "Aprite, presto aprite" - Zuzanna, Cherubin
13.Duet "Crudel, perché finora" - Zuzanna, Hrabia
14.Recytatyw "I dlaczego dziś rano byłaś w tak złym nastroju?" - Zuzanna, Hrabia
15.Recytatyw i Aria "Hai giá vinta la causa?" - Hrabia
16.Recytatyw i Aria "E Susanna non vien! ... Dove sono" - Hrabina
17.Recytatyw i Duettino "Co za opowieść! ... Canzonetta sull'aria" - Hrabina, Zuzanna
18.Recytatyw i Aria "Giunse alfin il momento" - Zuzanna
19.Finał "Contessa, perdono..."
Wykonawcy: soliści Państwowej Opery Bałtyckiej
Hrabia - Leszek Skrla (baryton)
Hrabina - Dorota Całek (sopran)
Cherubin - Magdalena Lewandowska (mezzosopran)
Zuzanna - Anna Fabrello (sopran)
Figaro - Grzegorz Piotr Kołodziej (baryton)
Kierownictwo muzyczne, fortepian - Olga Nieczyporenko
godz. 19.30 - 20.45 - sala w Pałacu Opatów
Wykonawcy: Kwartet Wilanów w składzie:
Tadeusz Gadzina - I skrzypce
Paweł Łosakiewicz - II skrzypce
Ryszard Duź - altówka
Marian Wasiółka - wiolonczela
W programie:
W.A. Mozart - Adagio i Fuga KV 546 (Adagio, Allegro)
W.A. Mozart - Kwartet smyczkowy KV 458 "Polowanie" (Allegro vivace assai,
Menuet moderato, Adagio, Allegro assai)
przerwa
W.A. Mozart - Kwartet smyczkowy KV 465 "Dysonansowy" (Adagio, Allegro,
Andante cantabile, Menuet, Allegro molto)
godz. 21.00 - 21.30 - fasada południowa Pałacu Opatów
pokaz tańczącej fontanny
godz. 21.45 - 23.00 - estrada przed Pałacem Opatów
Koncert pt. "Emil Kowalski Quintet - W.A. Mozart - My favourite's Things"
W programie:
aranżacje jazzowe następujących utworów W.A. Mozarta:
cz. I Sonaty fortepianowej A-dur KV 331
"Ave Verum Corpus" KV 618
Marsz Turecki z Sonaty fortepianowej A-dur KV 331
Symfonia g-moll KV 550 (wariacje jazzowe)
cz. II i III Koncertu klarnetowego A-dur KV 622
Wykonawcy:
Emil Kowalski Quintet w składzie:
Dominik Bukowski - wibrafon
Cezary Paciorek - akordeon
Tomasz Sowiński - perkusja
Piotr Lemańczyk - kontrabas
Emil Kowalski - klarnet
Dzień 4 Bilety do zakupienia w www.ticketonline.pl oraz w biurze Chóru : ul. Opata Rybinskiego 24 Gdańsk oraz na terenie Festiwalu oraz na dwie godziny przed koncertem w Katedrze.
25 sierpnia 2007 r. (sobota)
KONCERT FINAŁOWY
godz. 21.30 - Katedra Oliwska
W programie: W.A. Mozart - Requiem d-moll KV 626
Wykonawcy:
Simone Kermes - sopran (Niemcy)
Ruth Peel - alt (Wielka Brytania)
Lothar Odinius - tenor (Niemcy)
Darren Jeffery - bas (Wielka Brytania)
Polski Chór Kameralny
Academy of Ancient Music (Wielka Brytania)
dyrygent - Jan Łukaszewski
POLSKA FILHARMONIA SINFONIA BALTICA W SŁUPSKU
Powstała w ramach Państwowego Teatru Muzycznego, który w 1980 roku przekształcono w Teatr Dramatyczny i Orkiestrę Kameralną. Oprócz udziału w przedstawieniach operowych, od początku swego istnienia orkiestra prowadziła samodzielną działalność koncertową. Od roku 1992 działała w ramach instytucji Państwowa Orkiestra Kameralna i Teatr Impresaryjny w Słupsku, przekształconej w roku 2005 w Polską Filharmonię Sinfonia Baltica w Słupsku.
Zespół koncertował w wielu krajach Europy (Niemcy, Szwajcaria, Włochy, Francja, kraje Beneluxu), występując z wybitnymi solistami i dyrygentami. Poza typowymi programami symfonicznymi wykonuje bardzo zróżnicowany repertuar, często będący na pograniczu różnych stylistyk i gatunków, np. utwory z repertuaru wykonawców muzyki pop i jazzowej w wersji symfonicznej. Od początku swego istnienia związany jest z Festiwalem Pianistyki Polskiej w Słupsku, często biorąc udział w prawykonaniach utworów polskich kompozytorów.
Polska Filharmonia "Sinfonia Baltica" nagrała do tej pory 25 płyt, wśród nich m.in. Beatles Symphony Orchestra z utworami Lennona i McCartneya w wersji symfonicznej (ar. B. Jarmołowicza) oraz Can't Buy Me Love z Vadimem Brodskim. Płyta z koncertami saksofonowymi w wykonaniu Grega Banaszaka, nagrana w roku 1998 dla amerykańskiej wytwórni Centaur Records, przyniosła orkiestrze nominację do prestiżowej nagrody Grammy. Dotąd żadna polska orkiestra nie otrzymała tego wyróżnienia.
Dla tej samej wytwórni cztery lata później zarejestrowała muzykę współczesnych kompozytorów amerykańskich na flet i orkiestrę z Katherine DeJongh jako solistką. Dla wytwórni DUX, wraz z pianistą Edwardem Wolaninem, nagrała CD z utworami Chopina w nowych, symfonicznych opracowaniach oraz utwory G. Gershwina i A. Piazzolli w wersji symfonicznej z udziałem solistów. Z André Ochodlo, pieśniarzem i dyrektorem Teatru "Atelier" w Sopocie, słupscy kameraliści pod dyrekcją ich szefa, nagrali pieśni do tekstów I. Mangera, w aranżacjach Jarmołowicza.
Od kilku lat orkiestra współpracuje z kompozytorem Krzesimirem Dębskim. Ma na swoim koncie liczne prawykonania jego utworów m.in. Koncertu fortepianowego, Koncertu na dwa Stradivariusy, symfonii Nihil homine mirabilius, które w ostatnich dwóch latach jako pierwszy i jedyny zespół w Polsce utrwaliła na płytach kompaktowych.
W roku 1999 i 2000 słupska orkiestra wykonała w Słupsku i Gdańsku Requiem dla mojego przyjaciela Zbigniewa Preisnera. Było to drugie, po koncercie w Warszawie, wykonanie tego dzieła w Polsce. Utwór ten został zaprezentowany przez solistów i słupską orkiestrę na trzech koncertach w Holandii w roku 2005, w tym w słynnej sali Concertgebow w Amsterdamie.
W roku 2003 orkiestra wystąpiła w Gdańsku, wykonując Missa pro pace Wojciecha Kilara (w obecności kompozytora). Uczestniczyła także w Violin Summie - koncercie gwiazd polskiej wiolinistyki. Wydarzenie to uhonorowane zostało Pomorską Nagrodą Artystyczną Gryf 2003 w kategorii "wydarzenie artystyczne". W 2004 roku koncertowała z wybitnym akordeonistą francuskim Richardem Galliano w Gdańsku, Poznaniu i Krakowie, co zaowocowało nagraniem i wydaniem płyty kompaktowej, poświęconej tangu, która ukazała się w lutym 2005 roku. Na przełomie roku 2004 i 2005 orkiestra została zaproszona na tournèe po Niemczech ze światowej sławy Państwowym Baletem z Sankt Petersburga, któremu towarzyszyła w spektaklach Jeziora łabędziego i Dziadka do orzechów P. Czajkowskiego.
W maju 2005 roku Sinfonia Baltica wzięła udział w Letnim Festiwalu w Saint Truiden w Belgii, zaś w czerwcu w Festiwalu Pianistycznym "Fermata" w Lublewie, gdzie wystąpiła ze światowej sławy pianistą Cyprienem Katsarisem. W nowym sezonie 2005/2006 orkiestra zainicjowała współpracę ze znakomitym klezmerskim zespołem Kroke z Krakowa, z którym wystąpiła na koncertach Muzyka łączy narody, czyli Kroke symfonicznie w Gdańsku i w Bydgoszczy.
Od 1992 roku dyrektorem instytucji jest dyrygent, aranżer i kompozytor Bohdan Jarmołowicz.
BOHDAN JARMOŁOWICZ
Absolwent PWSM w Poznaniu. W roku 1976 ukończył studia dyrygenckie w klasie prof. Witolda Krzemieńskiego, zaś rok później studia kompozycji w klasie prof. Floriana Dąbrowskiego. W okresie studiów prowadził intensywną działalność na rzecz reaktywowania ruchu jazzowego Wielkopolski, czego rezultatem było powstanie grupy "Warsztat", z którą zdobył szereg nagród na festiwalu Jazz nad Odrą. Jest laureatem III nagrody Międzynarodowego Festiwalu Pianistów Jazzowych w Kaliszu, a także Nagrody Specjalnej na Festiwalu "Złota Tarka" w Warszawie.
Współpracował z orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji w Poznaniu, z którą dokonał wielu nagrań radiowych i płytowych, w tym własnych kompozycji i aranżacji. Komponował i nagrywał muzykę do spektakli teatralnych (w tym do Teatru Telewizji) oraz do filmu. Jako dyrygent wziął udział w nagraniu muzyki do głośnego amerykańskiego filmu Stalin. Jest finalistą Konkursu Młodych Dyrygentów w Besançon (Francja) w 1980 roku. W latach 80-tych i 90-tych występował w Europie Zachodniej jako dyrygent i generalny dyrektor muzyczny amerykańsko-niemieckich produkcji znanych musicali. Koncertował i nagrywał z licznymi orkiestrami, m.in. z Das Sinfonie Orchester Berlin. W 1991 roku, jako jeden z czterech dyrygentów, brał udział w europejskiej prapremierze utworu G. Crumba The Star Child podczas Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień".
Od kilkunastu lat aranżuje, opracowując różne stylistycznie programy na potrzeby orkiestry symfonicznej. Jako aranżer i dyrygent brał udział w realizacji następujących płyt: Beatles Symphony (ze skrzypkiem V. Brodskim), Musicale, musicale (z orkiestrą Filharmonii Narodowej), Chopin inaczej, Beatles Symphony Orchestra, Czy mnie jeszcze pamiętasz?, W dzień Bożego Narodzenia (z Państwową Orkiestrą Kameralną "Sinfonia Baltica" w Słupsku).
Wraz ze słupską orkiestrą B. Jarmołowicz nagrał w sumie 25 płyt. Ważniejsze z nich to: Chopin nieznany - płyta z utworami Chopina w nowych opracowaniach z pianistą Edwardem Wolaninem (DUX), płyta z rzadko wykonywanymi kompozycjami na saksofon i orkiestrę kameralną (Rachmaninow, Głazunow, Dubois, Villa-Lobos, Ibert) nagrana z amerykańskim saksofonistą G. Banaszakiem (Centaur Records - nominacja do nagrody Grammy 1998), płyta ze współczesną muzyką amerykańską z udziałem flecistki Katherine DeJongh (Centaur Records), płyty z muzyką poważną K. Dębskiego, płyta z tangami A. Piazzolli na skrzypce i bandoneon oraz suitą Porgy and Bess Gershwina w opracowaniu Jarmołowicza na skrzypce solo i orkiestrę symfoniczną, płyta Tango Forever (live z koncertu w Poznaniu z polskimi solistami i francuskim akordeonistą Richardem Galliano) oraz wydane na początku b.r. Tango alla polacca - płyta z tangami W. Szpilmana, w jego opracowaniu na instrumenty solowe i orkiestrę symfoniczną.
Od 1990 roku B. Jarmołowicz prowadzi stale koncerty inauguracyjne Festiwali Pianistyki Polskiej w Słupsku, dyrygując przy tym wieloma prawykonaniami utworów polskich kompozytorów (K. Dębski, N.M. Kuźnik, P. Moss). Wraz ze słupską orkiestrą, chórem i solistami wykonał także Requiem dla mojego przyjaciela Z. Preisnera w Słupsku (1999) i Gdańsku (2000) jak również podczas trzech koncertów w Holandii w roku 2005, w tym w słynnej sali Concertgebow w Amsterdamie.
Godnymi uwagi przedsięwzięciami zainicjowanymi i zrealizowanymi w ostatnich latach przez B. Jarmołowicza i słupską orkiestrę było wykonanie Missa pro pace W. Kilara w Słupsku i Gdańsku, udział w koncercie gwiazd polskiej wiolinistyki Violin Summit w sali Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku oraz w cyklu koncertów Muzyka łączy narody, czyli Kroke symfonicznie z udziałem klezmerskiego zespołu "Kroke" z Krakowa, prezentowanych m.in. w Bydgoszczy i Gdańsku.
Przez ostatnie trzy lata, wraz z orkiestrą "Sinfonia Baltica", towarzyszył słynnym zespołom baletowym, wśród nich Classique Ballet de Paris oraz Państwowemu Baletowi z Sankt Petersburga, wykonując muzykę P. Czajkowskiego do baletów Dziadek do orzechów i Jezioro Łabędzie. Wystąpił także na Festiwalu Pianistycznym w Lublewie, akompaniując światowej sławy pianiście Cyprienowi Katsarisowi.
Jest laureatem wielu nagród artystycznych i państwowych, wśród nich Osobowość Radiowa Roku - wyróżnienie przyznawane przez zarząd i dziennikarzy Radia Gdańsk, dwukrotnie Pomorskiej Nagrody Artystycznej. Nieprzerwanie od 1992 roku jest dyrektorem Państwowej Orkiestry Kameralnej i Teatru Impresaryjnego w Słupsku, przekształconej w 2005 roku w Polską Filharmonię Sinfonia Baltica.
FILIP WOJCIECHOWSKI
Pianista, urodzony w 1970 roku w Poznaniu. W latach 1989-1994 studiował w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w klasie fortepianu prof. Bronisławy Kawalla oraz na studium podyplomowym u prof. Jana Ekiera. Jest również absolwentem (dyplom z wyróżnieniem) Konservatorium für Musik und Theater w Szwajcarii w klasie fortepianu Tomasa Herbuta i kameralistyki Bruno Canino. W trakcie swojej edukacji pianistycznej wspierany był radami artystycznymi tak wybitnych pianistów jak Krystian Zimerman, Murray Perahia i Paul Badura-Skoda.
Filip Wojciechowski jest laureatem wielu nagród na prestiżowych konkursach pianistycznych m.in. w Paryżu (Konkurs im. Clauda Kahna - 1990), w Darmstadt (Europejski Konkurs Chopinowski - 1992), Fribourgu ("Konkurs Piano 80" - 1997) oraz w Warszawie, gdzie otrzymał nagrodę specjalną na XIII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w 1995 roku. Artystyczna działalność pianisty została również uhonorowana nagrodami w postaci stypendiów Ministerstwa Kultury i Sztuki, Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie, firmy Yamacha, "Medalem Młodej Sztuki" w Poznaniu, a także nagrodą specjalną ufundowaną przez polskiego pianistę Andrzeja Wąsowskiego.
Występował w większości krajów Europy, w USA i Kuwejcie, w tak renomowanych salach jak Filharmonia Berlińska, Konzerthaus w Berlinie, Studio S1 im. W. Lutosławskiego w Warszawie. Brał udział w wielu prestiżowych festiwalach muzycznych m.in. w Szwajcarii, Niemczech, Francji i Polsce. Jako solista występował z wieloma znanymi orkiestrami, m.in. z Sinfonią Varsovią, Sinfonią Baltica, Deustches Kammerorchester, Filharmonią Berneńską, współpracując z wybitnymi dyrygentami (Cord Garben, Marc Kissoczy, Bohdan Jarmołowicz, Szymon Kawalla i Marek Pijarowski). W swoim dorobku artystycznym posiada liczne nagrania dokonane dla Polskiego Radia i Telewizji oraz wytwórni płytowych, m.in. japońskiej "Denon", polskiej "Dux" i niemieckiej "Sächsische Tonträger".
Filip Wojciechowski jest również uznanym pianistą jazzowym. Występuje w swoim trio, które zdobyło nagrody w kraju i zagranicą. Współpracował z kwartetem Zbigniewa Namysłowskiego, a także z Krzesimirem Dębskim, Urszulą Dudziak, Gary Guthmanem, Bobem Wilberem i Richardem Galliano. W roku 2002 rozpoczął współpracę z niemieckim wydawnictwem muzycznym "Ostinato-Musik", gdzie publikowane są jego kompozycje i transkrypcje muzyki klasycznej.
FILIP WOJCIECHOWSKI TRIO
Powstało w 1989 roku pod nazwą "Central Heating Trio" i od początku swojej działalności artystycznej odnosiło znaczące sukcesy na jazzowych konkursach w kraju i za granicą (I nagroda na konkursie "Jazz Juniors" w Krakowie - 1990, udział w finale międzynarodowego konkursu jazzowego "Europe Jazz Contest-Hoeilart" w Belgii i nagroda za najlepsze wykonanie utworu obowiązkowego -1990, udział w finale prestiżowego konkursu jazzowego "IX European Jazz Competition" w Leverkusen, gdzie spośród osiemdziesięciu zespołów z siedemnastu krajów do finału zakwalifikowano sześć - 1990, nagroda "Klucz do kariery" - pierwsze miejsce w plebiscycie publiczności w czasie festiwalu "Pomorska Jesień Jazzowa" - 1990). Trio dokonało wielu nagrań dla Polskiego Radia i brało udział w takich festiwalach jak "Bratislava Jazz Days", "Jazz Jamboree", "Tribute to Miles", Festiwal Pianistów Jazzowych w Kaliszu i "Sommets Musicaux de Gstaad" w Szwajcarii. Obecnie Filip Wojciechowski Trio tworzą: Cezary Konrad - perkusja, Paweł Pańta - kontrabas i Filip Wojciechowski - fortepian. Repertuar zespołu stanowią transkrypcje muzyki klasycznej i kompozycje lidera. W 2000 roku, dla niemieckiej wytwórni "Sächsische Tonträger", trio nagrało płytę "Classic Jazz" z transkrypcjami utworów muzyki poważnej w aranżacjach lidera. W 2003 roku trio Filipa Wojciechowskiego z towarzyszeniem Roberta Majewskiego (trąbka) dokonało kolejnego nagrania płytowego dla polskiej firmy Dux - "Romantic meets jazz".
SOLIŚCI PAŃSTWOWEJ OPERY BAŁTYCKIEJ W GDAŃSKU
Anna Maria Fabrello - sopran
Absolwentka Wydziału Wokalno-Aktorskiego gdańskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Brygidy Skiby. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki. Od roku 2005 solistka Państwowej Opery Bałtyckiej, a także asystentka na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Gdańsku. Jeszcze w czasie studiów uczestniczyła w wielu ważnych wydarzeniach artystycznych i koncertach organizowanych przez swą uczelnię i Nadbałtyckie Centrum Kultury, w tym w polskim prawykonaniu Mszy szwedzkiej Johana Romana (Sopot 2002, Kalmar 2003) oraz Kantaty na wniebowstąpienie Pehrla Figera (Szwecja 2004). W roku 2003 w Konkursie Polskiej Pieśni Artystycznej w Warszawie otrzymała wyróżnienie oraz Nagrodę Specjalną Programu II Polskiego Radia. W swym repertuarze operowym posiada partie Eurydyki w Orfeuszu i Eurydyce Glucka, Kleopatry w Juliuszu Cezarze i Romildy w Xerksesie Händla, Serpiny w La serva padrona Pergolesiego, Hanny w Strasznym dworze Moniuszki, Sylvi w Księżniczce czardasza Kalmana i Musetty w Cyganerii Pucciniego.
Dorota Całek - sopran
W roku 1994 ukończyła Wydział Wokalno-Aktorski Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w klasie śpiewu Haliny Słonickiej. Uczestniczyła w kursach mistrzowskich prowadzonych m.in. przez Edith Mathis i Elly Ameling. Zadebiutowała rolą Zuzanny w Wesela Figara Mozarta na scenie Warszawskiej Opery Kameralnej, po czym została przyjęta do zespołu solistów tego teatru. Pracuje w nim do dziś, występując w operach C. Monteverdiego, G. Cacciniego, S. Landi'ego, J. B. Lully'ego, B. Galuppi'ego, D. Cimarosy, G. Rossiniego, G. Donizettiego, L. Janaczka, B. Matuszczak. Z zespołem Warszawskiej Opery Kameralnej występowała we Francji, Niemczech, Szwajcarii, Rosji oraz na Festiwalu Al-Bustan w Libanie. Wykonuje także repertuar kameralny i oratoryjny. W roku 1994 na III Międzyuczelnianym Konkursie Wokalnym w Dusznikach-Zdroju otrzymała nagrodę specjalną za najlepsze wykonanie pieśni K. Szymanowskiego. Występowała z recitalami pieśni polskich, francuskich i hiszpańskich w Polsce, na Litwie i Ukrainie. W 2000 roku wzięła udział w międzynarodowym projekcie "Opera for four buses" z muzyką Krzysztofa Knittla, której prapremiera odbyła się w Berlinie. W roku 2002 uczestniczyła w Gali Moniuszkowskiej w Operze Lwowskiej. Współpracuje z Teatrem Muzycznym Roma, a od 2001 roku z Operą Bałtycką w Gdańsku, gdzie wciela się w postać Hrabiny w Weselu Figara Mozarta. W swoim dorobku artystycznym ma także udział w nagraniach płytowych.
Magdalena Lewandowska - mezzosopran
Absolwentka Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Poznaniu (dyplom w roku 2005), początkowo w klasie śpiewu prof. Krystyny Kujawińskiej-Dobiasz a w następnych latach prof. Krystyny Pakulskiej. Uczestniczka kursów wokalnych prowadzonych m.in. przez Jadwigę Rappe, Ryszarda Karczykowskiego czy Jewgienija Nesterienko. Jeszcze podczas studiów wystąpiła w akademickim przedstawieniu Czarodziejskiego fletu W.A. Mozarta w Teatrze Wielkim w Poznaniu, wykonując partię Trzeciej Damy. W swoim dorobku artystycznym ma role Magdaleny w Rigoletto Verdiego, Olgi w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego, Karczmarki w Borysie Godunowie Musorgskiego, Zitty w Gianni Schicchi Pucciniego, Volpiny w Aptekarzu Haydna. W repertuarze ma także partie altowe dzieł oratoryjnych (Requiem i Msza Koronacyjna Mozarta, IX Symfonia Beethovena), a także cykle pieśni: Miłość i życie kobiety Schumanna, Pieśni hiszpańskie de Falli. W Państwowej Operze Bałtyckiej debiutowała w roku 2005 partią Suzuki w Madama Butterfly Pucciniego podczas gościnnych występów zespołu w Parnu (Estonia). Od sezonu 2005/2006 jest solistką tego teatru. Wykonuje partie Suzuki, Jadwigi w Strasznym dworze Moniuszki, Flory w Traviacie i Magdaleny w Rigoletto Verdiego, Marty w Fauście Gounoda, Berty w Cyruliku sewilskim Rossiniego oraz Sikorki w widowisku baletowym Piotruś i Wilk Prokofiewa.
Leszek Skrla - baryton
Otrzymał dyplom z wyróżnieniem Akademii Muzycznej w Gdańsku, gdzie kształcił się pod kierunkiem Andrzeja Koseckiego i Piotra Kusiewicza. Jego debiutem był występ w partii tytułowej Cyrulika sewilskiego Rossiniego w gdańskiej Operze Bałtyckiej, której solistą jest od sezonu 1988/89. Występuje także często jako solista koncertów oratoryjnych. Uczestniczył w festiwalach "Warszawska Jesień" i "Vratislavia Cantans". Współpracuje z teatrami operowymi w Bydgoszczy, Łodzi, Lublinie. W swym dorobku ma kilka nagrań płytowych. Obecnie jest adiunktem na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznych w Bydgoszczy i Gdańsku. W Operze Bałtyckiej można podziwiać go jako Figara w Cyruliku sewilskim i Taddeo we Włoszce w Algierze Rossiniego, Miecznika w Strasznym dworze Moniuszki, Hrabiego w Weselu Figara Mozarta, Wolframa w Tannhäuserze Wagnera (za tę kreację otrzymał Pomorską Nagrodę Artystyczną), Germonta w Traviacie, Carlosa w Ernanim i tytułowej partii w Rigoletto Verdiego, Sharplessa w Madamie Butterfly, Marcelego w Cyganerii i Zakrystiana w Tosce Pucciniego, Malatestę w Don Pasquale Donizettiego oraz Walentego w Fauście Gounoda.
Grzegorz Piotr Kołodziej - baryton
Absolwent Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Gdańsku w klasie prof. Ryszarda Minkiewicza (dyplom z wyróżnieniem). Naukę śpiewu rozpoczął w Państwowym Zespole Pieśni i Tańca "Śląsk" a kontynuował w Studiu Wokalno-Aktorskim im. D. Baduszkowej w Gdyni. Jako student był stypendystą Prezydenta Miasta Gdańska. Laureat Plebiscytu Publiczności pierwszej edycji Muzycznego Forum Młodych Gdańsk 2005. W maju 1999 roku otrzymał Nagrodę Specjalną za najlepsze wykonanie utworu polskiego na VIII Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu. Współpracował z Polską Filharmonią Bałtycką w Gdańsku, Filharmonią w Częstochowie, Słupską Orkiestrą Kameralną, Orkiestrą Symfoniczną Izmiru (Turcja), Cappellą Gedanensis, Chórami Politechniki Gdańskiej, Uniwersytetu Gdańskiego i Akademii Medycznej w Gdańsku, Operą Dolnośląską we Wrocławiu i Teatrem Muzycznym w Lublinie. Koncertował w Niemczech, Szwajcarii, Danii, Szwecji, Turcji, we Włoszech i na Litwie. W roku 2002 uczestniczył w realizacji Cosi fan tutte Mozarta przygotowanej przez Opera Island na wyspie Bornholm przy współpracy Opery Covent Garden i Nordisk TV. W październiku 1999 roku zadebiutował na deskach Opery Bałtyckiej jako Figaro w Cyruliku sewilskim Rossiniego. W latach 2000-2004 był solistą tej sceny. W Operze Bałtyckiej wykonuje m.in. partie Boniego w Księżniczce czardasza Kalmana, Figara w Weselu Figara Mozarta i Cyruliku sewilskim Rossiniego, Yamadori w Madama Butterfly i Schaunarda w Cyganerii Pucciniego oraz Marulla w Rigoletto Verdiego.
Olga Nieczyporenko - korepetytorka, pianistka
Wieloletnia pianistka i korepetytor Teatru Opery i Baletu im. Szewczenki w Kijowie. Od 1992 roku korepetytor solistów Państwowej Opery Bałtyckiej w Gdańsku. Pedagog Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku. Koncertowała w USA, Kanadzie, Francji, Belgii, Indiach, Bułgarii i Niemczech. Brała udział w wielu liczących się konkursach wokalnych, w których występujący z nią śpiewacy zdobywali nagrody (m. in. konkursy w Sofii, Moskwie, Wiedniu, Rio de Janeiro), a ona sama zdobywała nagrody za najlepszy akompaniament. Współpracowała z gwiazdami polskiej i światowej wokalistyki: Stefanią Toczyską, Jadwigą Rappe, Florianem Skulskim, Renatą Scotto, Fedorą Barbieri, Katią Ricciarelli oraz Rolando Panerai, któremu towarzyszyła podczas recitalu na scenie Opery Bałtyckiej. Tam też akompaniowała Chiarze Taigi, Ingacio Eucinasowi i Salvatore Fisichielli. Jej działalność artystyczna została uhonorowana odznaczeniami państwowymi: wyróżnieniem "Zasłużona Artystka Ukrainy", odznaką "Zasłużony Działacz Kultury", a także nadanym w lipcu 2003 roku Dyplomem Uznania Ministra Kultury i Sztuki RP za szczególne osiągnięcia w upowszechnianiu kultury.
LA BOCA DEL TANGO -
Margarete Jungen - śpiew (alt)
Ursula Fiedler - skrzpyce
Ingrid Eder - bandeon
Petra Hartl - wiolonczela
Christian Heitler - fortepian
Tibor Kövesdi - kontrabas
KWARTET WILANÓW
Powstał w 1967 roku. W roku 1969 zyskał nazwę Kwartetu Wilanowskiego, wiążącą się z jego koncertami w dawnej rezydencji Jana III Sobieskiego. Obecnie, aby ujednolicić brzmienie nazwy w różnych językach, przyjął nazwę "Kwartet Wilanów".
Występował we wszystkich krajach Europy a także w USA, Kanadzie, Japonii, Meksyku, Brazylii, Peru, Wenezueli i Kolumbii. Od szeregu lat jest stałym gościem festiwalu w Joliette (Kanada), gdzie wykonuje wszystkie kwartety Beethovena oraz programy poświęcone wyłącznie muzyce polskiej. Brał udział w wielu ważnych festiwalach, m.in. w Warszawie, Wiedniu, Grazu, Berlinie, Stuttgarcie, Helsinkach, Paryżu, Dreźnie, Patras, Montrealu, Cannes, La Chaise Dieux, Bergen, etc. W 1971 r. zdobył II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kwartetów Smyczkowych im. J. Haydna w Wiedniu, w 1972 r. srebrny medal na Biennale w Bordeaux, a w 1973 III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Monachium.
Repertuar zespołu, obok pozycji klasycznych, zawiera liczne dzieła kompozytorów XX wieku, m.in. Bairda, Bartoka, Barbera, Berga, Crumba, Małeckiego, Meyera, Lutosławskiego, Pendereckiego, Słowińskiego, Sznitkego, Szostakowicza. Kwartet występował wielokrotnie na "Warszawskiej Jesieni"; w 1983 otrzymał nagrodę krytyków SPAM "Orfeusz" za najlepsze wykonanie muzyki polskiej na XXVI festiwalu (V Kwartet smyczkowy Meyera). W 1986 i 1990 roku został laureatem nagrody ZKP. Dotychczas nagrał ponad 30 płyt kompaktowych, m.in. dla firm: Acte Préalable, Accord, Tudor, Pro Viva, Calig, Olimpia, Col Legno, Sonoton, Polskie Nagrania i Tonpress. W 1990 roku płyta CD nagrana dla Accordu "Witold Lutosławski - Musique de chambre" otrzymała prestiżową nagrodę "Diapason d'Or" francuskiego pisma muzycznego "Diapazon". W 1996 roku to samo pismo wyróżniło nagranie kwartetów Griega (też dla Accordu) przyznaniem pięciu gwiazdek. W roku 2001 płyta z utworami kameralnymi Krzysztofa Meyera nagrana przez Wilanów i Elżbietę Gajewską dla Acte Préalable została uznana przez pismo "Muzyka 21" płytą grudnia 2001. Przez wiele lat kwartet współpracował ze szwajcarskim klarnecistą Eduardem Brunnerem (kilkanaście wspólnych płyt!) a także z fińskim pianistą i dyrygentem Ralfem Gothoni. Ostatnio Wilanów współpracuje z wybitnymi muzykami jazzowymi m.in. z pianistą Adamem Makowiczem. Od roku 1990 Kwartet znalazł stałe miejsce do pracy w Staromiejskim Domu Kultury.
Tadeusz Gadzina - studiował grę na skrzypcach w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie u Zenona Bąkowskiego. Kształcił się ponadto w Guildhall School of Music and Drama w Londynie u Yehudi Menuhina i Yfraha Neamana. Jest laureatem międzynarodowych konkursów: Sibeliusa w Helsinkach (1970), Paganiniego w Genui (1971), Wieniawskiego w Poznaniu (1972), Flescha w Londynie (1974), Królowej Elżbiety w Brukseli (1976). W 1973 roku zdobył złoty medal na Międzynarodowym Festiwalu Laureatów w Plewen (Bułgaria). Jest uznanym i cenionym pedagogiem; prowadzi kursy mistrzowskie w wielu krajach Europy. Jest profesorem Akademii Muzycznej w Warszawie.
Paweł Łosakiewicz - studiował w latach 1967-71 grę na skrzypcach w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie u Ireny Dubiskiej. Występował jako solista w wielu miastach Polski, dokonał licznych nagrań radiowych. Nagrał dwie płyty, w tym jedną solową dla wytwórni amerykańskiej. Jest profesorem Akademii Muzycznej w Warszawie, gdzie od wielu lat pełni różne funkcje kierownicze na Wydziale Instrumentalnym.
Ryszard Duź - studiował grę na altówce w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu u Jana Michalskiego. W 1975 zdobył I nagrodę na I Ogólnopolskim Konkursie Altowiolinistów w Poznaniu. W tym samym roku jako prymariusz Kwartetu im. Stanisława Barcewicza był laureatem Międzynarodowego Konkursu Kwartetów Smyczkowych w Colmar we Francji. Jest adiunktem Akademii Muzycznej w Warszawie w klasach altówki i kameralistyki. Członek Kwartetu od 1977 r.
Marian Wasiłka - po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu w klasie prof. Kazimierza Wiłkomirskiego brał udział w kursach mistrzowskich u Radu Aldulescu i Paula Tortelier. W latach 1964-79 był koncertmistrzem orkiestr krajowych (Bydgoszcz, Poznań) i zagranicznych (Antwerpia, Kair, Hamburg, Herford), w tym w latach 1976-79 Filharmonii Narodowej. Dokonał licznych solistycznych nagrań radiowych, np. dla NDR (koncert wiolonczelowy Dwořaka), MDR i Polskiego Radia. Członek Kwartetu od 1977 r.
EMIL KOWALSKI QUINTET
Emil Kowalski - muzyk i aranżer grający na klarnecie oraz klarnecie basowym. Po ukończeniu Szkoły Muzycznej im. F. Chopina w Gdańsku rozpoczął pracę w Filharmonii Bałtyckiej a później w Teatrze Muzycznym w Gdyni. W 1980 roku założył zespól jazzu tradycyjnego "Seaside Dixieland", który na festiwalu "Old Jazz Meeting" w Warszawie otrzymał wyróżnienie a Emil Kowalski został uznany za najlepszego instrumentalistę tej imprezy.
Od 1991 roku prowadzi własny kwintet, w którym grali bądź też grają obecnie tacy muzycy jak Lesław Możdzer, Cezary Paciorek, Jacek Olter, Janusz Mackiewicz, Adam Czerwinski, Wojciech Niedziela, Marcin Jahr, Sławek Jaskułke, Dominik Bukowski, Tomasz Sowiński. Podczas swojej 30-letniej działalności artystycznej Emil Kowalski występował w ponad 30 krajach, współpracując z tak znakomitymi muzykami jak m.in. Buddy De Franco, Brad Terry, Eddie Henderson, Phyllis Hyman, Adrian West, Lean Williams, Ed Schuller, Bob Mayer. W 1999 nagrał płytę "Children of Bird" poświeconą Charliemu Parkerowi, bardzo dobrze przyjętą przez jazz fanów i krytykę jazzową. Kolejne jego projekty autorskie to ,,Kolędy'' (2002) i ,,Emil Kowalski playing Benny Goodman'' (2003). Jest także współautorem pięciu innych albumów jazzowych.
Emil Kowalski od lat uważany jest za najlepszego polskiego klarnecistę jazzowego, a w prestiżowej ankiecie czytelników czasopisma "Jazz Forum" od 1999 roku zajmuje pierwsze miejsce. Klarnet - instrument jakby niedoceniany we współczesnej muzyce jazzowej, za sprawą Emila Kowalskiego i jego Kwintetu oferuje nowe barwy i wartości tej muzyce.
Dominik Bukowski - urodzony w 1977 roku, muzyk jazzowy, wibrafonista, absolwent Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. Zdobywca indywidualnego wyróżnienia na Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Jazzowych w Gdyni (1999) oraz zwycięzca konkursu Bielskiej Zadymki Jazzowej 2002. W 2003 roku zajął II miejsce w kategorii "wibrafon roku" i również II jako "nadzieja roku" w ankiecie Jazz Forum. Współpracował i nagrywał z takimi muzykami jak Janusz Muniak, Leszek Możdżer, Maciej Sikała, Leszek Kułakowski, Wojciech Staroniewicz, Emil Kowalski, Goran Larsen (Finlandia) oraz Kent Sangster (Kanada). Koncertował w Szwecji, Izraelu, Finlandii, na Łotwie, w Estonii i Niemczech. Niedawno ukazała się jego najnowsza płyta "Dominik Bukowski & PROJEKTOR".
Piotr Lemańczyk - kontrabasista, gitarzysta basowy, kompozytor. Laureat Międzynarodowego Konkursu Jazz Junions 95 - nagroda za kompozycję oraz nagroda indywidualna w kategorii "najlepszy instrumentalista". Laureat konkursu Jazz nad Odrą 96 we Wrocławiu (nagroda za kompozycję). W 1996 roku otrzymał także Złoty Klucz do Kariery - Nagrodę Pomorskiej Jesieni Jazzowej w Gorzowie Wielkopolskim. W swym dorobku ma dwie autorskie płyty, które zebrały znakomite recenzje w prasie fachowej. Brał ponadto udział w nagraniu blisko dwudziestu płyt z najlepszymi polskimi artystami jazzowymi. Współpracuje z takimi sławami jazzu jak Maciej Sikała, Zbigniew Namysłowski, Jacek Kochan, Jan Ptaszyn Wróblewski, Janusz Muniak, Wojciech Staroniewicz, Emil Kowalski, Maciej Grzywacz, Sławomir Jaskułke, Bryan Melvin (USA), Jakob Dinesen (Dania), Tyler Horny (Kanada), Rivo Talfenau (Estonia), Avishai Cohen (USA), Ulf Adaker (Szwecja) i inni. Koncertował w Kanadzie, Izraelu, Szwecji, Finlandii, Estonii, Czechach, Niemczech, Rumunii, Słowacji i Francji.
Cezary Paciorek - akordeonista, pianista, kompozytor, aranżer. Absolwent Akademii Muzycznej w Gdańsku. Jako 15-letni chłopiec dostał się do Big-bandu Gdańsk prowadzonego przez Jerzego Partykę. Potem współpracował z zespołem Mietek Blues Band, Maciejem Sikałą, Wojciechem Staroniewiczem, Januszem Muniakiem, Janem Ptaszynem Wróblewskim, Zbigniewem Namysłowskim, Emilem Kowalskim, Jarkiem Śmietaną, Jorgosem Skoliasem, Olem Walickim, Leszkiem Możdżerem, Sławkiem Jaskułke, braćmi Pospieszalskimi, Joszko Brodą, Dorotą Miśkiewicz.
Największym jego osiągnięciem jest uczynienie akordeonu instrumentem jazzowym, który jest wykorzystywany w renomowanych zespołach. Koncertował na festiwalach Jazz Jamboree, Festiwalu Pianistów Jazzowych w Kaliszu, w Bratysławie, Pradze, w Niemczech, w Szwecji, Rumunii, na Węgrzech, w Japonii, Izraelu. Po raz dziewiąty z rzędu uznany został przez czytelników "Jazz Forum" za najlepszego polskiego akordeonistę jazzowego w ankiecie Jazz Top. Zauważony został także przez krytyków, w ankiecie dwumiesięcznika "Jazzi Magazine" zajął 4 miejsce w kategorii "Muzyk roku 2001" oraz 6 w kategorii "Kompozytor roku 2001". Nagrał około 30 płyt. Trzy płyty z jego udziałem otrzymały nominacje do "Fryderyka". Jego autorski album "Shalom" jest jazzową wizją powstałą po podróży do Izraela. Zawiera 5 kompozycji Paciorka i 3 aranżacje tradycyjnych utworów hebrajskich.
Ważnym osiągnięciem stało się zaproszenie młodzieżowego zespołu Diakonia Muzyczna "Jezus żyje" prowadzonego przez Cezarego do udziału w programie emitowanym przez TVP1 12 października 2003 z Watykanu, gdzie młodzież śpiewała dla Jana Pawła II. Zespół ten wylansował kompozycję Paciorka "Nie ścigaj się z Miłością" dedykowaną Ojcu Świętemu. W latach 1992-2006 Paciorek pracował dla Duszpasterstwa Środowisk Twórczych prowadzonego przez ks. Krzysztofa Niedałtowskiego najpierw w kościele św. Bartłomieja, teraz św. Jana w Gdańsku.
Tomasz Sowiński - perkusista, absolwent Akademii Muzycznej w Gdańsku. W 1997 roku zajął II miejsce na Jazz Juniors w Krakowie z zespołem "JUST FRIENDS". Od tego czasu jest czynnym muzykiem trójmiejskiej jazzowej sceny muzycznej. Koncertuje także w kraju i zagranicą. Był członkiem trio Sławka Jaskułke, a obecnie gra m.in. w takich formacjach jak Emil Kowalski Quintet, Sanktoria (Kowalski, Herbasz, Lemańczyk, Sowiński), Wojtek Staroniewicz "Hand Made", Sopot Hamburg Jazz Quintet, Maciej Sikała Trio, Maciej Sikała Quartet, Leszek Możdżer Trio. Występował m.in. z Januszem Muniakiem, Piotrem Baronem, Janem Ptaszynem-Wróblewskim, Piotrem Wojtasikiem, Wojciechem Karolakiem. Brał udział w nagraniu kilkunastu płyt CD.
MOZART - REQUIEM
REQUIEM W.A. MOZARTA
Requiem d-moll KV 622 - ostatnie, niedokończone dzieło Mozarta - to jedna z najbardziej znanych kompozycji w historii muzyki, owiana przy tym aurą tajemnicy, niedomówień i legend, zacierających często w świadomości melomanów prawdę o historii jej powstania.
Zlecenie na napisanie mszy żałobnej otrzymał Mozart w lipcu 1791 roku. Nie wiedział, dla kogo ma ją napisać. Zamówiona została anonimowym listem dostarczonym przez posłańca zleceniodawcy, który nie życzył sobie ujawnienia swego nazwiska. Praca nad Łaskawością Tytusa i przygotowania do premiery Czarodziejskiego fletu nie pozwoliły Mozartowi zająć się tym zamówieniem od razu. Komponować zaczął dopiero w październiku, kończąc równocześnie Koncert klarnetowy A-dur KV 622 - jak się miało okazać ostatni jego koncert instrumentalny. W listopadzie był już poważnie chory. Jego stan pogarszał się z dnia na dzień. Pracował nadal, choć siły opuszczały go coraz bardziej, nie zdążył jednak dokończyć Requiem. Zmarł 55 minut po północy, 5 grudnia 1791 roku.
Ósmy takt Lacrimosy jest ostatnim, jaki wyszedł spod pióra Mozarta - na nim urywa się zachowany rękopis. W rzeczywistości jednak ukończył on w pełni jedynie pierwszą część dzieła - Requiem i Kyrie. Kolejne części - od Dies Irae do Hostias - pozostawił zapisując partie wokalne, linię basu wraz z oznaczeniem procesów harmonicznych oraz partie instrumentalne. W świetle zwyczajów epoki można je uznać za prawie gotowe, zwykle w takiej właśnie postaci kompozytorzy przekazywali swe dzieła kopistom, którzy sporządzali partytury. Po śmierci Mozarta jego żona - Konstancja - zwracała się do kilku znajomych kompozytorów (Freystadtler, Eybler, Stadler) z prośbą o dokończenie dzieła. Wcześniejsze zobowiązania nie pozwoliły im podjąć się tego zadania, jednak każdy z nich ma drobny wkład w rekonstrukcję całości. W końcu zdecydowała się zwrócić do Franza Xaverego Süssmayra (1766-1803) - ulubionego ucznia Mozarta, który dokomponował brakujące części (Sanctus i Benedictus), uzupełnił i zrekonstruował całość. Można przypuszczać, że opierał się przy tym na wskazówkach mistrza, któremu towarzyszył w ostatnim okresie życia i z którym wiele rozmawiał podczas jego pracy nad tym dziełem. Ostatnia część - Agnus Dei - w warstwie muzycznej jest powtórzeniem początkowego Requiem i Kyrie. Pracę nad rekonstrukcją dzieła ukończył Süssmayr na początku marca 1792 roku a na początku grudnia tego roku, wypełniając zobowiązanie Mozarta, Konstancja przekazała jedną z kopii zleceniodawcy.
Dziś wiadomo, że Requiem zamówił u Mozarta hrabia Franz Georg von Walsegg-Stuppach, który chciał w ten sposób uczcić pamięć swej żony, zmarłej 14 lutego 1791 roku w wieku zaledwie 20 lat. Arystokrata ten znany był jednak z tego, że zamawiane u różnych kompozytorów dzieła prezentował jako własne. Tak też miało być i w tym wypadku. Staraniem Konstancji, kilka fragmentów Requiem wykonano a cappella już w pięć dni po śmierci Mozarta, podczas mszy żałobnej za jego duszę w wiedeńskim kościele św. Michała, zaś 2 stycznia 1793 roku pełna wersja dzieła - w rekonstrukcji Süssmayra - zabrzmiała w wiedeńskiej Jahn-Saal podczas koncertu na rzecz wdowy i jej dzieci, który zorganizował baron Gottfried van Swieten. Jednak 14 grudnia 1793 roku, w kościele parafialnym w Wiener Neustadt, odprawiono mszę żałobną w intencji hrabiny Anny Walsegg-Stuppach, podczas której zabrzmiało Requiem. Wykonanie prowadził sam hrabia a na partyturze widniała adnotacja "Requiem composto del Conte Walsegg"...
Nazwisko hrabiego przetrwało w pamięci potomnych jedynie jako tego, który zamówił jedno z najsłynniejszych dzieł w historii muzyki. Samo Requiem - niezależnie od rozbieżności w ocenie wkładu Süssmayra w jego dokończenie i rekonstrukcję - jest jednym z najwybitniejszych opracowań sekwencji mszy żałobnej, ekspresją i wyrazem emocjonalnym wykraczającym daleko poza swą epokę i antycypującym osiągnięcia romantyzmu. Także w dzisiejszych, jakże odmiennych czasach nie przestaje zachwycać i poruszać, co świadczy najlepiej o nieprzemijającej wartości dzieła i o geniuszu jego twórcy.
Simone Kermes -
Niemiecki sopran. Studiowała w rodzinnym Lipsku pod kierunkiem Helgi Forner a podczas kursów mistrzowskich pod kierunkiem Dietricha Fischer-Dieskaua. W 1993 roku zdobyła pierwszą nagrodę na Konkursie im. F. Mendelssohna w Berlinie a w roku 1996 nagrodę na Międzynarodowym Konkursie im. J.S. Bacha w Lipsku. W partiach operowych pojawiała się w Brooklyn Academy of Music w Nowym Jorku, Théatre des Champs-Élysées w Paryżu, Staatsoper w Stuttgarcie i Teatro Nacional w Lizbonie. Koncertowała w Carnegie Hall w Nowym Jorku, Opera City Hall w Tokio, londyńskim Barbican, Concertgebouw w Amsterdamie, jak również podczas Berkely Festiwal i Dresden Music Festiwal. Występowała z wieloma orkiestrami i zespołami, m.in. Gewandhausorchester w Lipsku, Orkiestrą Symfoniczną w Pradze, Staatskapelle w Dreźnie, Musica Antiqua Köln, Concerto Köln i z Academy of Ancient Music. Wśród dyrygentów, z którymi pracowała są Riccardo Chailly, Rafael Frühbeck de Burgos, Lothar Zagrosek, Andrea Marcon, Reinhard Goebel i Jean-Christophe Spinosi. Cechą znamienną nagrań Simone Kermes jest rozległy repertuar sięgający od Vivaldiego do Humperdincka. Niektóre z nich, jak Griselda Vivaldiego, Stworzenia Świata Haydna czy album z 2007 roku z wirtuozowskimi motetami Vivaldiego przyniosły jej nagrodę Diapason d'Or oraz inne nagrody płytowe. Występ w Requiem Mozarta jest pierwszą okazją usłyszenia Simone Kermes przez gdańskich melomanów.
Ruth Peel -
Brytyjski mezzosopran. Studiowała w Royal Northern College of Music, gdzie zdobyła Lieder Prize, French Song Prize i Kathleen Ferrier Decca Prize jak również kilka stypendiów. Ruth Peel jest bardzo wszechstronną śpiewaczką i - poza jej występami operowymi (m.in. w Royal Opera House Covent Garden, Glyndebourne Opera, w operach Strasburga, Genewy, Stuttgartu, Aix-en-Provence) - ma rozległe doświadczenie koncertowe i recitalowe we wszystkich większych salach koncertowych Londynu, a także w wielu ośrodkach Europy, Australii i Japonii. Podczas transmitowanej na cały świat ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Nagano w 1998 roku, w ramach tournée po Japonii, zaśpiewała partię altową w IX Symfonii Beethovena (pod dyrekcją Seiji Osawy). Polska publiczność może pamiętać jej wspaniały występ w Petite Messe Solennelle Rossiniego pod batutą Jana Łukaszewskiego na Festiwalu "Gaude Mater" w Częstochowie w roku 2002. Krytycy cenią jej "głos o ciemnej, wiolonczelowej barwie".
Lothar Odinius -
Niemiecki tenor. Studiował na Universität der Künste w Berlinie w klasie prof. Anke Eggers, następnie u Ingrid Bjoner, Alfredo Krausa i Dietricha Fischer-Dieskaua a ostatnio u Gunduli Hintz i Neila Semera. W swej pracy próbuje zachować równowagę pomiędzy operą a recitalami - jego szczególnie ulubioną formą stały się pieśni. Śpiewa regularnie w większych ośrodkach jak Paryż, Kolonia, Dortmund, Hamburg a także podczas Schleswig-Hostein Musikfestival. Występuje w USA, niemniej jednak najlepiej czuje się w Europie na scenach operowych i podczas międzynarodowych festiwali, zarówno w Mannheim, Salzburgu, Zurychu jak i Operze Królewskiej w Kopenhadze. Śpiewa i nagrywa z tak renomowanymi dyrygentami jak Nikolaus Harnoncourt, Sir Neville Marriner, Morten Schuldt-Jensen i Helmuth Rilling, z którym (wraz z Bach Akademie) jest ściśle związany wieloletnią współpracą i występami m.in. w Turynie, Krakowie, Toronto i Madrycie. W roku 2003 Lothar Odinius zaśpiewał po raz pierwszy w Gdańsku, wraz z Polskim Chórem Kameralnym i Neue Düsseldorfer Hofmusik po dyrekcją Jana Łukaszewskiego, podczas wykonania Mszy h-moll Bacha w Archikatedrze w Oliwie. Niedawna charakterystyka krytyki na jego temat jest typowa: "tenor pełen naturalnej powagi i szlachetnego brzmienia".
Darren Jeffery -
Brytyjski bas-baryton. Podczas tego koncertu debiutuje w Polsce. Jest jednym z wielu znakomitych śpiewaków, którzy wyszli z Royal Northern College of Music. Jego kariera operowa rozpoczęła się szybko po debiucie w Royal Opera House Covent Garden w Londynie, gdzie do dziś pojawił się w nie mniej niż czternastu produkcjach. W Europie kontynentalnej śpiewał w Teatro Real w Madrycie, operach w Bolonii i Rzymie, w Théatre de la Monnaie w Brukseli i wielu innych, pracując z tak sławnymi dyrygentami jak Antonio Pappano, Riccardo Chailly i Sir Colin Davis, z którym w październiku nagrywać będzie Requiem Mozarta. Płyta ta dołączy do znacznego już katalogu jego nagrań. W recenzji z niedawnego wykonania Requiem w Londynie napisano: "W Tuba mirum puzonista stał i grał blisko basa Darrena Jeffery'a, i obaj doskonale uzupełniali ciepły, bogaty dźwięk drugiego z nich - magiczna chwila".
POLSKI CHÓR KAMERALNY
Polski Chór Kameralny (znany także jako Schola Cantorum Gedanensis*) został założony przez Ireneusza Łukaszewskiego w 1978 roku. Aktywnie koncertując od ponad 25 lat stał się synonimem najwyższej jakości śpiewu chóralnego. Polski Chór Kameralny należy do wąskiego grona światowej elity w pełni profesjonalnych chórów kameralnych. Obecnie daje rocznie około 80 koncertów, przygotowując ponad 50 różnych programów. Zespół stawia sobie za cel nadrzędny regularną pracę na instrumentalnym, "orkiestralnym" poziomie, co - oprócz wielu innych umiejętności - wymaga całkowitego opanowania aparatu wokalnego, umożliwiając realizację wszystkich technicznych i artystycznych wymogów partytury.
Zainteresowania tego wszechstronnego zespołu, składającego się z 24 zawodowych muzyków, koncentrują się głównie na muzyce a cappella, zwłaszcza współczesnej
i romantycznej. Dlatego nie dziwi fakt, iż wielu kompozytorów światowej sławy dedykuje zespołowi swoje utwory (od lat średnio co dwa, trzy tygodnie zespół przygotowuje jedno prawykonanie). W repertuarze chóru, obok licznych prawykonań, znajdują się m.in. programy oratoryjne, a nawet opery, wykonywane we współpracy z najznakomitszymi polskimi orkiestrami filharmonicznymi oraz z tak wybitnymi zespołami jak Sinfonia Varsovia, Orkiestra Kameralna Polskiego Radia Amadeus (Poznań), zespół muzyki dawnej Sans Souci (Berlin), orkiestra barokowa Batzdorfer Hofkapelle (Drezno) i Neue Düsseldorfer Hofmusik....
"Specjalizujemy się w różnorodności!" Aby nie popaść w muzyczną rutynę Polski Chór Kameralny chętnie bierze także udział w eksperymentach. Stąd zabawa z muzyką lekką, jazzem, chanson, śpiewem gregoriańskim, New Age... Cross-Over nie jest dla nich żadną nowością. W 2001 roku zespół wystąpił w pierwszym na świecie wykonywanym na żywo koncercie internetowym. Z Polskim Chórem Kameralnym gościnnie współpracują światowej sławy dyrygenci, wśród nich od wielu lat Uwe Gronostay i Eric Ericson.
Polski Chór Kameralny był wielokrotnie zapraszany na międzynarodowe festiwale muzyczne, takie jak Warszawska Jesień, Wratislavia Cantans, Ruhr-Festival, "rendez-vous musique nouvelle", a także do Salzburga, Drezna, Berlina i Tokio. Tournée koncertowe wiodą go po niemal całej Europie, a także do USA i Japonii. Podczas World Symposium on Choral Music w Rotterdamie zespół wystąpił w roli "oficjalnego chóru sympozjum".
Oprócz ponad 50 płyt CD, kaset magnetofonowych i video Polski Chór Kameralny utrwalił dziesiątki godzin muzyki dla Polskiego Radia w Warszawie. Od 1999 roku zespół otrzymuje nominacje do nagród fonograficznych, a w 2004 r. otrzymał dwie nagrody "Fryderyk" za podwójną płytę CD z utworami H.M. Góreckiego, zarejestrowaną wspólnie z orkiestrą Sinfonia Varsovia (Barton). Zespół nagrywa także dla Polskiej Telewizji (w tym komplet 68 offertoriów Giovanniego P. da Palestriny), a za granicą dla Dutch Radio, Bayerischer Rundfunk, Hessischer Rundfunk, Südwestrundfunk, Sender Freies Berlin, Westdeutscher Rundfunk oraz dla ZDF (drugiego kanału niemieckiej telewizji publicznej).
W roku 2007 zespół realizuje wiele projektów artystycznych (m.in. kolejna edycja Międzynarodowego Festiwalu Mozartowskiego "Mozartiana", nagranie i wydanie na CD zamówionego u M. Małeckiego cyklu kolęd na chór i orkiestrę oraz nagranie utworów Hansa Schanderla). W jubileuszowym dla chóru roku 2008 (30-lecie powstania) zespół weźmie udział w spektakularnej inscenizacji opery Zygfryda Wagnera "Płatnerz z Malborka" (transmitowanej w krajach europejskich, zwieńczonej nagraniem i wydaniem CD i DVD przez firmę Naxos).
* instytucja kultury Miasta Gdańska
JAN ŁUKASZEWSKI
Jan Łukaszewski uznawany jest za jednego z najznakomitszych w Europie specjalistów
w dziedzinie muzyki chóralnej. Dyrygent, dyrektor naczelny i artystyczny Polskiego Chóru Kameralnego (znanego także jako Schola Cantorum Gedanensis). Współpracuje również jako dyrygent gościnny m.in. z Chórem Polskiego Radia w Krakowie oraz wieloma zespołami
w kraju za granicą. Zainteresowania artystyczne Jana Łukaszewskiego koncentrują się głównie wokół muzyki romantycznej i współczesnej. Pod jego dyrekcją Polski Chór Kameralny osiągnął wysoki poziom artystyczny, a on sam zyskał opinię osoby potrafiącej w krótkim czasie uczynić możliwymi rzeczy niemożliwe i przygotować muzyczne interpretacje nawet najbardziej skomplikowanych utworów, dlatego chętnie powierza się mu dyrygowanie światowymi prawykonaniami wielu kompozycji.
Pracując z Polskim Chórem Kameralnym, który przejął w 1983 roku, po kilkuletnim pełnieniu w nim funkcji asystenta dyrygenta, Jan Łukaszewski odkrył charakterystyczne, niepowtarzalne brzmienie chóru. Jego "otwarcie na instrumentalność", elastyczność i wspaniałe wyczucie muzycznego kolorytu nie przestaje zadziwiać krytyków na całym świecie. Obecnie Jan Łukaszewski prowadzi interpretacyjne kursy mistrzowskie i seminaria dla dyrygentów chóralnych w kraju i za granicą (m.in. w Tokio i Nagano oraz jako wykładowca podczas "World Symposium on Choral Music" w Rotterdamie) a także wykłada na podyplomowych studiach dyrygenckich w bydgoskiej Akademii Muzycznej. Jest także dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Chóralnego "Singing together" w Chieti (Włochy). Zajmując się edukacyjną stroną śpiewu amatorskiego Jan Łukaszewski wielokrotnie zasiadał w jury światowych, renomowanych konkursów chóralnych, m.in. w Japonii (Takarazuka), Walii, na Litwie, we Włoszech i Szwajcarii.
Jan Łukaszewski jest jednym z nielicznych w Polsce propagatorów i wykonawców muzyki chóralnej takich kompozytorów jak Schönberg, Messiaen, Xenakis, Globokar, Takemitsu,
R. Strauss, Pepping, Tippett, Ives czy Barber. Liczne nagrania dla Polskiego Radia, Dutch Radio, Sender Freies Berlin, Bayrischer Rundfunk, Südwestrundfunk i Westdeutscher Rundfunk oraz dla Telewizji Polskiej i Niemieckiej, a także wiele nagrań CD, MC, LP oraz video najlepiej odzwierciedlają wysoką jakość jego pracy. Poziom artystyczny prowadzonego przez niego Polskiego Chóru Kameralnego
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy