Zapraszamy na ekspozycję "Metafora i rzeczywistość. Akademia sztuk pięknych w latach 2005-2015" - wystawę z okazji jubileuszu 70-lecia uczelni.
W grudniu tego roku mija 70 lat istnienia gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych - 70 lat, podczas których stanowiła ona stały element naszego rodzimego krajobrazu. Dla wszystkich zatrudnionych w niej osób jubileusz ten ma doniosłe znaczenie - z takiej okazji warto otworzyć szeroko drzwi i pokazać się publicznie. Robimy to ze świadomością, że świat Akademii nie wyczerpuje świata sztuk wizualnych - jest jednak dostatecznie rozległy i różnorodny, by budzić zainteresowanie.
Wydziały Architektury i Wzornictwa, Grafiki, Malarstwa, Rzeźby i Intermediów... a pod ich szyldami pracownie, warsztaty i wiele specjalizacji. Świat nie istnieje w czystej postaci, ukazuje się nam poprzez reprezentacje - a my zdecydowaliśmy, że Akademię reprezentować będzie kadra belferska: nauczyciele gramatyki sztuki, twórcy o dojrzałych i bardzo różnorodnych wizjach rzeczywistości i nierzeczywistości. Zobaczmy, kto nas naucza!
Zachęcamy do tego, by zobaczyć, jak zestrajamy się dziś z rzeczywistością. Wystawa "Metafora i rzeczywistość" jest zapisem pewnego stadium, śladem naszej obecności w teraźniejszości. Jubileusz 60-lecia stanowił okazję do dokonania szerokiej retrospektywy - teraz zaś reflektory kierujemy na dorobek ostatnich dziesięciu lat. Różne formy zespalają się ze sobą, splatają w większą całość. Konstelacja wartości wydaje się ogromna, tworzymy bowiem wspólny portret składający się z wielu opowieści, uwalniamy kapitał symboliczny o zróżnicowanym charakterze i przeznaczeniu, o różnej wadze i gęstości. Jest więc polifonicznie i jest polimorficznie, jest zbiorowość i są odrębności - jest własne dzielone ze wspólnym. Bez wątpienia wszystkich nas łączą zmagania z formą, różny z niej jednak czynimy użytek.
Prezentacja w jednym czasie i w jednej przestrzeni nie musi, rzecz jasna, oznaczać "rodzinnej" bliskości. Już samo spotkanie tworzy napięcie. Sprawdźmy, co wynika z wieloletniego doświadczenia współistnienia. Przyjrzyjmy się, jak nasze "razem" zaczęło funkcjonować - i czy w ogóle istnieje jakieś "razem". Może żyjemy w światach równoległych, nie odnajdując przepływów ani stabilnych punktów odniesienia? Czy stosowane estetyki łączą się w jeden akceptowalny język, ogólnie zrozumiały kod?
A może nie powinno się trzymać wszystkich jajek w jednym koszyku? Nie unikajmy kontrowersji, kontrowersje są solą sztuki; sztuka od dawna nie jest krainą łagodności, a oportunizmu nie znosi. Warto też pamiętać o pielęgnowaniu w sobie szacunku dla różnic. Ogarnąwszy całość, osądźmy moc i potencjał Akademii. Gdzie jest płytko, gdzie głęboko? Jak definiujemy dziś istotności? Ile jest elitarności, a ile przystępności? Ustalmy, skąd dziś wypływa siła dynamizująca, a gdzie zalega kurz. Jak orientujemy się pokoleniowo? Czy znajdujemy nowe rozwiązania powracających problemów? Czy zarysowały się jakieś emblematyczne własności, wyróżniające dziś gdańską Akademię spośród innych?
Jeśli tak, to jakie?
Wydziały Architektury i Wzornictwa, Grafiki, Malarstwa, Rzeźby i Intermediów... a pod ich szyldami pracownie, warsztaty i wiele specjalizacji. Świat nie istnieje w czystej postaci, ukazuje się nam poprzez reprezentacje - a my zdecydowaliśmy, że Akademię reprezentować będzie kadra belferska: nauczyciele gramatyki sztuki, twórcy o dojrzałych i bardzo różnorodnych wizjach rzeczywistości i nierzeczywistości. Zobaczmy, kto nas naucza!
Zachęcamy do tego, by zobaczyć, jak zestrajamy się dziś z rzeczywistością. Wystawa "Metafora i rzeczywistość" jest zapisem pewnego stadium, śladem naszej obecności w teraźniejszości. Jubileusz 60-lecia stanowił okazję do dokonania szerokiej retrospektywy - teraz zaś reflektory kierujemy na dorobek ostatnich dziesięciu lat. Różne formy zespalają się ze sobą, splatają w większą całość. Konstelacja wartości wydaje się ogromna, tworzymy bowiem wspólny portret składający się z wielu opowieści, uwalniamy kapitał symboliczny o zróżnicowanym charakterze i przeznaczeniu, o różnej wadze i gęstości. Jest więc polifonicznie i jest polimorficznie, jest zbiorowość i są odrębności - jest własne dzielone ze wspólnym. Bez wątpienia wszystkich nas łączą zmagania z formą, różny z niej jednak czynimy użytek.
Prezentacja w jednym czasie i w jednej przestrzeni nie musi, rzecz jasna, oznaczać "rodzinnej" bliskości. Już samo spotkanie tworzy napięcie. Sprawdźmy, co wynika z wieloletniego doświadczenia współistnienia. Przyjrzyjmy się, jak nasze "razem" zaczęło funkcjonować - i czy w ogóle istnieje jakieś "razem". Może żyjemy w światach równoległych, nie odnajdując przepływów ani stabilnych punktów odniesienia? Czy stosowane estetyki łączą się w jeden akceptowalny język, ogólnie zrozumiały kod?
A może nie powinno się trzymać wszystkich jajek w jednym koszyku? Nie unikajmy kontrowersji, kontrowersje są solą sztuki; sztuka od dawna nie jest krainą łagodności, a oportunizmu nie znosi. Warto też pamiętać o pielęgnowaniu w sobie szacunku dla różnic. Ogarnąwszy całość, osądźmy moc i potencjał Akademii. Gdzie jest płytko, gdzie głęboko? Jak definiujemy dziś istotności? Ile jest elitarności, a ile przystępności? Ustalmy, skąd dziś wypływa siła dynamizująca, a gdzie zalega kurz. Jak orientujemy się pokoleniowo? Czy znajdujemy nowe rozwiązania powracających problemów? Czy zarysowały się jakieś emblematyczne własności, wyróżniające dziś gdańską Akademię spośród innych?
Jeśli tak, to jakie?
Filmy