W ostatnich latach staram się więcej "wychylać" i podejmować nowe wyzwania. Przecież zawód aktora również na tym polega i nie ukrywam, że jeśli mam taką okazję, z przyjemnością z tego korzystam - mówi Mateusz Deskiewicz, na co dzień aktor Teatru Muzycznego w Gdyni.
Po maturze zdecydowałem się zdawać do trzech szkół - Krakowa, Wrocławia i Gdyni. W Gdyni się udało i tak już pozostało.Mateusz Deskiewicz: Teatr i Studium Wokalno-Aktorskie w Gdyni pojawiły się w moim życiu trochę przez przypadek. Od kiedy pamiętam lubiłem się wygłupiać i występować przed innymi, ale wszystko chyba tak naprawdę zaczęło się pod koniec szkoły podstawowej i od konkursów recytatorskich. Należałem również, co świetnie wspominam, do grupy poetycko-muzycznej "Kazamaty", działającej w moim rodzinnym Zbąszyniu, gdzie przygotowywaliśmy wieczory artystyczne, trochę na kształt Piwnicy pod Baranami. Przez kilka lat byłem też członkiem oryginalnego, plastycznego Teatru "S" działającego w miejskim Domu Kultury. Wszystkie te doświadczenia, razem z warsztatami teatralnymi ze szkoły średniej, złożyły się na coraz liczniejsze sugestie, bym może spróbował swoich sił w aktorstwie. Po maturze zdecydowałem się zdawać do trzech szkół - Krakowa, Wrocławia i Gdyni. W Gdyni się udało i tak już pozostało. Wcześniej myślałem wyłącznie o studiach dramatycznych i szkołę musicalową traktowałem raczej jako dodatek. Wprawdzie ukończyłem szkołę muzyczną, ale nie planowałem studiów estradowych, więc śpiewu i tańca zacząłem się uczyć dopiero w Gdyni.
Myślę, że naszą pracę można porównać z pracą sportowca, bo też musimy przez cały czas starać się utrzymać w odpowiedniej formie.Faktycznie, w odróżnieniu od aktora dramatycznego, musimy na scenie również tańczyć i śpiewać. I to w tym samym momencie. Bardzo ważną kwestią jest też dobra kondycja fizyczna. Myślę, że naszą pracę można porównać z pracą sportowca, bo też musimy przez cały czas starać się utrzymać w odpowiedniej formie. Fascynuje mnie energia musicalu i spektakli muzycznych. Zanim trafiłem do Gdyni, tak naprawdę nie miałem z nimi styczności. Widziałem jedynie urywki "Hair" i "Metra", ale już samo to wystarczyło mi do stwierdzenia, że w takim teatrze drzemie jakaś niesamowita energia - ludzie śpiewają, tańczą, skaczą po samochodzie, grają całym sobą. Duże wrażenie robi na widzu, jak zatańczy przed nim jednocześnie 20-30 osób. Tak jest do dzisiaj. I może się wydawać, że aktor w dużej zbiorowości (jak np. w "Chłopach" gdzie gra prawie 60 osób) ginie gdzieś w tłumie, ale ta zbiorowość daje też ogromną siłę, której czuję się elementem.
Jak głosi anegdota, Charlie Chaplin wziął udział w konkursie na swojego sobowtóra i sam zajął w nim trzecie miejsce.Na początku było to przerażające. Sam bym się na to na pewno nie zdecydował, ale z pomysłem napisania i stworzenia takiego spektaklu wyszedł Piotr Wyszomirski z Fundacji Pomysłodalnia. To piekielnie trudne zadanie ponieważ jest się osamotnionym na scenie i nawet jeśli jakaś scena wychodzi, to za każdym razem trzeba od nowa walczyć o widza. Chociażby z tego powodu, każdy spektakl jest inny. Zależy to nie tylko od mojej kondycji i energii, ale również od odbioru widza. W naszym spektaklu Chaplin staje się pretekstem do opowiedzenia czegoś więcej o sytuacji i kondycji współczesnego aktora. Nie chodzi wyłącznie o to, by mniej lub bardziej naśladować genialnego komika, bo to wydaje się wprost niemożliwe. Jak głosi anegdota, Charlie Chaplin wziął udział w konkursie na swojego sobowtóra i sam zajął w nim trzecie miejsce.
Kiedyś dobrego aktora reżyser dostrzegał w teatrze i później zapraszał do filmu. Obecnie, jeśli aktor pokaże się w serialu i ma rozpoznawalną twarz, to chętniej zaprasza się go do teatru.Ciągle uczę się tego, jak widzi mnie kamera i jak się przed nią zachowywać, dlatego chętnie grywam w filmach niezależnych. Co ciekawe tam chyba tylko raz obsadzono mnie w roli charakterystycznej - w filmie "Kulawi" grałem chłopaka, który nie potrafi klaskać. Udział w filmach jest doskonałą odskocznią od tego co mam w teatrze. W "Słowiku" grałem na przykład przyjaciela głównego bohatera, typowego lansera i była to raczej intensywna, mocna rola, której w teatrze nikt mi nigdy nie zaproponował.
Bardzo często jesteśmy przeziębieni i chorujemy, ale mamy dużą dyscyplinę wewnętrzną. To niemożliwe żebym przez chorobę, jeśli nie jest to stan ciężki, zdecydował się nie wyjść na scenę.Prawda jest oczywiście inna. Bardzo często jesteśmy przeziębieni i chorujemy jak wszyscy inni, ale mamy dużą dyscyplinę wewnętrzną. To niemożliwe żebym przez chorobę, jeśli oczywiście nie jest to stan ciężki, zdecydował się nie wyjść na scenę. Nie chcemy zawieść naszej publiczności, dlatego też nie odwołujemy spektakli. Nieprzypadkowo funkcjonuje powiedzenie "w teatrze się nie choruje, w teatrze się umiera" oraz "aktora może tylko raz nie być w teatrze - kiedy ma swój pogrzeb". W nagłych przypadkach lub jeśli zupełnie nie da się tego przeskoczyć istnieją oczywiście zastępstwa, ale są przeprowadzane na tyle dyskretnie, by widowisko na tym nie ucierpiało.
2015-12-27 16:21
specyficzny, ale lubię go
2015-12-27 17:40
2015-12-27 22:45
chyba spiaca krolewna
2015-12-28 03:33
Bardzo przyjemny, energiczny, uśmiechnięty aktor.
2015-12-28 04:11
Miałam przyjemność poznać pana Mateusza osobiście w otchłani zaplecza teatru. Oprócz talentu ma naprawdę przyjemne poczucie humoru.
2016-08-15 11:03
Byłam wczoraj na spektaklu Być jak Charlie Chaplin". Bardzo mi się podobało. Gorąco polecam! Rewelacyjna kreacja pana Mateusza w roli Chaplina. Ten aktor jest świetny!!! Ma duże doświadczenie sceniczne, miłą aparycję i to "COŚ w sobie". Z resztą podziwiam aktorów za ich pracę, to ciężki kawałek chleba. A dobrze, że są, bo dzięki min można się na chwilę oderwać od codzienności.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
W którym roku po raz pierwszy w Gdańsku odbył się Ogólnopolski Turniej Poezji Społecznie Zaangażowanej o Nagrodę Czerwonej Róży?
