Mapping Domeyko - wystawa

Bezpośrednim impulsem do powstania projektu "Mapping Domeyko" był dziennik Ignacego Domeyko pt. "Moje podróże (Pamiętnik wygnańca)". Domeyko to postać historyczna. Urodził się 31 lipca 1802 w Niedźwiadce Wielkiej (obecnie Białoruś), zmarł 23 stycznia 1889 w Santiago w Chile. Jego losy określić można jako typowy życiorys polskiego ziemianina urodzonego pod zaborami, skazanego na emigrację. Domeyko przyszedł na świat na Kresach Wschodnich, na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego, studiował w Wilnie, był członkiem Stowarzyszenia Filomatów, brał udział w Powstaniu Listopadowym. Po klęsce powstania wyemigrował do Niemiec, później do Francji, gdzie ukończył studia górnicze. Wiosną 1838 roku wyjechał do Chile, by objąć stanowisko wykładowcy chemii i badać geologię kraju.

"Moje podróże (pamiętnik wygnańca)" to wspomnienia z podróży naukowca. W swoim dzienniku autor opisuje kraje, która odwiedza. Opowieść rozpoczyna się w momencie przekroczenia granicy miedzy zaborami rosyjskim i pruskim.
 
Dlaczego Domeyko? Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. To postać ważna dla historii kilku krajów: Polski, Litwy, Białorusi, Chile, jako naukowiec zajmował się geologią, mineralogią, inżynierią górnictwa, meteorologią, był badaczem Ameryki Południowej, twórcą współczesnej nauki chilijskiej. Domeyko przyjaźnił się z Mickiewiczem i stał się pierwowzorem Żegoty z III części Dziadów.  Od jego nazwiska pochodzi nazwa planetoidy, pasma górskiego w Chile oraz minerału.

Projekt "Mapping Domeyko" jest próbą współczesnego odtworzenia podróży jakie odbył naukowiec, odnalezienia  śladów pozostawionych przezeń na dwóch kontynentach. Artyści w ramach swojego projektu starali się odwiedzić miejsca związane z postacią XIX-wiecznego emigranta. Na bazie podróży zbudowana została artystyczna narracja, powstało eklektyczne archiwum wizualne, badające wzajemne relacje między historią, mineralogią i migracją. Projekt "Mapping Domeyko" stawia też pytania o wzajemne relacje człowieka, natury i sztuki.