Zanim usiądziemy w fotelach supernowoczesnego budynku Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego, miną jeszcze przynajmniej dwa lata. Jednak GTS już teraz pokazał swoją pierwszą oficjalną produkcję teatralną. Niestety, "Makbet Remix" jest przykładem znacznego przerostu formy nad treścią.
Historyczną produkcję Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego zrealizował
Robert Florczak, który w przemyślny sposób połączył dwie różne teatralne inicjatywy GTS - pierwszą premierę budowanego Teatru Szekspirowskiego z działającą już od przeszło roku offową sceną GTS, Teatrem w Oknie. Florczak, który również reżyserował uroczyste otwarcie Teatru w Oknie o nazwie "Performance na dwa okna", w "Makbecie Remix" po prostu rozbudował motywy zasygnalizowane w tamtym widowisku.
Tak jak wtedy, rola Lady Makbet powierzona została
Bożenie Eltermann (która zresztą, ubrana w suknię z tamtego performance, najlepiej poradziła sobie z rolą jednej z najsłynniejszych bohaterek
Williama Szekspira), w postać króla ponownie wcielił się
Krzysztof "Leon" Dziemaszkiewicz. Tak jak przed rokiem, wystąpili również
Radek Hewelt (panowie szkoccy) i
Anna Steller (Malkolm i Donalbein). Jako Makbeta i Banka reżyser zaprosił tancerzy Teatru Dada von Bzdülöw -
Leszka Bzdyla i
Katarzynę Chmielewską. Do kompletu zaangażowano jeszcze
Filipa Szatarskiego, tworząc niezwykle silną reprezentację trójmiejskiego teatru tańca.
W multimedialnej scenerii, pełnej animacji, filmów dokumentalnych i projekcji wideo,
tancerze ubrani w widowiskowe kostiumy przygotowane przez
Alicję Grucę,
mają za zadanie... stać w wyniosłej pozie i ilustrować gestem wypowiedzi nagrane w studiu radiowym przez aktorów dramatycznych. Efekt nie tyle podważa iluzję teatralną, co przypomina nieudany dubbing, zwłaszcza w wykonaniu Leszka Bzdyla i Katarzyny Chmielewskiej, zupełnie nie odnajdujących się w formule zaproponowanej przez Florczaka.
Nie to jest jednak głównym problemem "Makbeta Remix". Florczak mnoży tropy - zaczyna od uniwersalnego motywu wojny (projekcje wideo z nagraniami działań wojennych z różnych epok), kończy na przedstawionych w banalny sposób mechanizmach gry i zabawy, gdzieś pośrodku upychając fabułę Szekspirowskiego "Makbeta". Inscenizacja przytłoczona nadmiarem multimediów, pozbawiona konsekwencji i pomysłu na dramat Szekspira, staje się parateatralnym eksperymentem i flirtem z zaawansowaną technologią. Zaskakująco rzadko tancerze robią to, co umieją najlepiej, chociaż właśnie tańczone sekwencje należą zdecydowanie do najlepszych momentów w ich kreacjach.
Niepotrzebnie wprowadzono wątek medialny zapożyczony ze spektaklu Grzegorza Jarzyny "2007: Macbeth". Tam relacje z wojny reżyser zaplanował w stylu wejść "na żywo" w CNN. W gdańskiej wersji "Makbeta" przebitki informacyjne o bieżącej sytuacji w ogarniętej wojną Szkocji przekazywała
Katarzyna Kolenda-Zaleska w rozmowie z jednym ze zbuntowanych przeciwko Makbetowi lordów, ze studia TVN w gdańskim Zieleniaku (z panoramą Gdańska w tle). Pojawił się również fragment czytany przez
Małgorzatę Żerwe wprost z nagraniowego studia Radia Gdańsk.
"Makbet Remix" pozostaje zbiorem kilku niezwykle efektownych, symbolicznych scen - m.in. zbrodnia na Banku połączona z orgiastycznym seksem Makbeta i Lady Makbet, ruchomy las Birnam czy świetne kreacje oglądanych na monitorach trzech wiedźm - popartych ciekawą industrialną muzyką Felixa Kubina. Chociaż spektakl Florczaka można potraktować również jako manifest programowy teatru, który pozostaje otwarty na przestrzeń eksperymentu i tzw. "nowe media", poszukując pomysłu na swoją działalność na pograniczu teatru, sztuk plastycznych i filmowych oraz performance. I choć realizacja "Makbeta" pozostawia spory niedosyt, być może okaże się zwiastunem teatru, jakiego w Trójmieście dotychczas nie było.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
